محل تبلیغات شما

digital





 سازمان مردم نهاد به نوعی سازمان هایی مردمی هستند که گاها جنبش و یا گروه و جمعیت نیز نامیده می شوند و هدف اصلی تشکیل این سازمان ها یا نهاد ها رسیدگی به خواسته ها و نیازهای مردمی بخصوص در قبال دولت می باشد.

سازمان مردم نها که به نام سمن نیز نامیده می شود و با حروف NGO شناخته می شود در رسته و یا تشکیلات دولتی ثبت نمی شوند و به نوعی سازمان غیر دولتی محسوب می شوند. دلیل اصلی شکل گیری این نوع سازمان ها بصورت غیر دولتی این است که بتوانند بدون جانب داری و در راستای تحقق اهداف اصلی شکل گیری سازمان که دفاع از منافع قشر خاصی و یا عامی از مردم می باشد اقدام نمایند.

بنا بر این توصیفات و توضیحات یک سازمان مردم نهاد سازمانی غیر دولتی است که برای دفاع از خواست ها و نیاز های مردم مانند موضوعات شغلی، معیشتی،  فرهنگی، اجتماعی، ی، تجاری، مذهبی، محیط زیستی، علمی و بسیاری دیگر از موضوعات شکل می گیرد.

سازمان های مردم نهاد در کشورهای توسعه یافته بسیار قدرتمند تر حضور دارند و به همین دلیل از این سازمان ها اغلب به عنوان عناصری در راستای بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و یا بسیاری از موضوعات دیگر عنوان می شود زیرا بصورت نظامند و بر اساس قواعد و قوانین ساختار یافته و مشخص و توسط افراد متخصص عموما این موضوعات دسته بندی و پیگری می شود و به همین دلیل نه تنها قانونمند است بلکه وجهه معتبرتر و محکم تری هم دارد.

بصورت کلی سازمان مردم نهاد را باید واسطه ای بین مردم عادی یک جامعه خاص و یا عام با دولت باید دانست که می تواند حتی حرف و یا خواسته کوچکترین عضو سازمان را در آن جامعه به شرط مقبول بودن آن توسط سایر اعضا به گوش دولت و یا حتی خود جامعه و حتی سایر مردم رسانده و به منظور تحقق آن سلسله مراتب عملیاتی تعریف شده و شناخته شده در بین خود سازمان بر اساس اساسنامه سازمان را دنبال می کنند.

طبیعی است که سازمان های مردم نهاد یا سازمان سمن نوعی سازمان غیر انتفاعی باید باشد که منافع فرد در آن مطرح نیست و هدف شکل گیری آن رساندن منافع مادی و غیر مادی به اعضا عضو سازمان نمی باشد.

معمولا این نوع سازمان ها به بودجه زیادی نیاز ندارند اما تامین بودجه مورد نیاز آنها در هر ابعاد و اندازه ای معمولا از راه کمک های مردمی و یا با استفاده از حمایت های سازمان های دولتی و غیر دولتی تامین می شود .

بصورت کلی می توان اهداف ثبت سازمان مردم نهاد یا سمن را مواردی چون :

    دستیابی به تعادل اجتماعی
    تشویق مشارکت و کثرت گرایی در یک جامعه
    تلاش برای ایجاد حق آزادی انجمن ها
    کمک به بالا رفتن بازدهی مردمی و منابع انسانی و حتی مالی
    ایجاد ساختار مشخص برای پیگیری خواسته های مردمی
    توجه به خواسته های گروهی بر فردی

و بسیاری دیگر از عوامل باید دانست.

در چه حوزه هایی می توان اقدام به ثبت سازمان مردم نهاد کرد؟

سازمان سمن یا مردن نهاد را می تواند در طیف وسیعی از موضوعات ثبت کرد اما باید تمامی این موضوعات در یکی از تخصص های زیر خلاصه شده باشد:

امور فرهنگی،  امور اجتماعی، امور ن، امور کودکان، محیط زیست و منابع طبیعی، عمران و آبادانی، حقوق شهروندی، امور جوانان،  امور نیازمندان و خیره،  امور ایثارگران، حفظ صلح، دارو و درمان و پزشکی بیماران، دفاع مقدس،  امور خانواده، پیشگیری از آسیب های اجتماعی، رفاه اجتماعی و ارتقا مهارت های اجتماعی،  حقوق شهروندی، ترویج فرهنگ و ارش های اسلامی،  امور هنری، بهداشت و درمان، بهداشت محیط، زیر ساخت های بهداشت و درمان،  امداد و نجات،  توسعه و بهبود بهداشت عمومی، حفظ میراث گردشگری و فرهنگی، سازمان های بین المللی ، انجن های دوستی، امور مهاجرین،  امور جهانی و بین المللی،  فناوری های نوین تعامل با مراکز علمی، فناوری و اطلاعات، کمک به عمران و آبادانی،  کمک به وحدت ملی و انسجام ملی، امور اقوام و اقلیت ها، امور ورزشی، امور مرتبط با زیر ساخت های توسعه کشور، توسعه سرمایه انسانی و اقتصادی

چه افرادی می توانند عضو سازمان مردن نهاد شوند؟

بصورت کلی در تعریف سازمان سمن یا سازمان مردم نهاد تنها به افرادی اجازه مشارکت و عضویت در این نوع سازمان ها داده شده است که شرایط زیر را داشته باشند:

    داشتن حداقل سن قانونی یعنی سال تمام
    داشتن تابعیت ایرانی
    حداقل دو نفر از اعضا باید در موضوع سازمان دارای تخصص مرتبط باشند.
    نداشتن سوء پیشینه کیفری
    نداشتن عضویت در گروه ها و سازمان های ضد انقلابی و یا سازمان هایی که دادگاه انقلاب آنها را غیر قانونی نامیده است

ثبت سازمان مردم نهاد

برای ثبت سازمان مردم نهاد باید ابتدا موضوع فعالیت سازمان و یا گروه تعیین شود. یعنی اینکه دقیقا مشخص شود هدف از تشکیل این سازمان پیگیری و دنبال کردن کدام نوع از خواسته یا خواسته ها می باشد. برای ثبت سازمان مردم نهاد باید حداقل 9 نفر به عنوان عضو تعیین شوند که از این 9 نفر حداقل دو نفر باید دارای تجربه و دانش لازم در تخصص سازمان باشند.

ضمن اینکه سایر 9 نفر سازمان باید حداقل سال تمام را داشته باشند و از نظر شرایط ذهنی و سوابق فعالیتی نیز دارای شرایط احراز باشند. برای این کار باید فرم تقاضانامه ای تکمیل شود و بعدا با دریافت مجوز از نهاد مربوطه که در موضوع سازمان مشخص شده است به همراه مدارکی که در ادامه توضیح داده خواهد شد این تقاضانامه را به دبیرخانه هیئت نظارت بر تشکل های غیر دولتی تحویل دهند.

در این مرحله درخواست توسط هیئت نظارت بر تشکل های غیر دولتی ظرف چند روز کاری بررسی خواهد شد و ضمنا باید توسط مراجع ذی صلاح نیز تایید شود. بعد از بررسی هیئت و تایید مراجع برای فعالیت سازمان مردم نهاد یک پروانه و یا مجوز صادر می شود و به همراه معرفی نامه ای برای ثبت این سازمان و یا سمن متقاضی به سازمان ثبت اسناد کشور معرفی می شود.

این سازمان نیز همانن بسیاری از شرکت ها نیاز به اساسنامه دارد و باید بعد از دریافت پروانه کار مطابق با اساسنامه فعالیت شود در غیر این صورت سازمان دچار تخلف شده است.

ضمن اینکه بعد از اینکه متقاضی معرفی نامه را به سازمان اسناد  و املاک تحویل داد باید به همراه آن اساسنامه، صورتجلسه مجمع عمومی موسسین و صورتجلسه هیئت مدریه منتخب و البته مجوز سازمان مربوطه را نیز تحویل دهد. از دیگر مدارک مورد نیاز مدارک شناسایی موسسین و یا اعضا شامل کپی کارت ملی و کپی شناسنامه و گواهی عدم سو پیشینه اعضا می باشد.

بعد از اینکه سازمان مردم نهاد در اداره ثبت شرکت ها به ثبت رسید باید موضوع سازمان سمن در رومه رسمی و یک رومه کثیر الانتشار به انتخاب خود اعضا آگهی یا چاپ شود و پس از آن سازمان مردم نهاد می تواند بر اساس اساسنامه تنظیم شده و تحویل شده اقدام نماید.

در نظر داشته باشید که سازمان های مردم نهاد نوعی سازمان محلی و یا نهایتا استانی هستند و به همین دلیل باید در فرمانداری و یا استانداری مراحل ثبت سازمان مردم نهاد دنبال شود.

مدارک مورد نیاز برای ثبت سازمان مردم نهاد

    ارائه فرم مشخصات فرردی اعضا
    کپی شناسنامه و کارت ملی اعضا
    سه قطعه عکس 4*3 از هر نفر عضو
    اساسنامه ای که امضا همه اعضا را داشته باشد در سه نسخه
    صورتجلسه مجمع عمومی موسسین با امضا همه اعضا
    صورتجلسه هیئت مدیره سازمان با امضا همه اعضا
    گواهی عدم سو پیشینه اعضا
    مدارک تحصیلی و یا ورقه تاییدیه اشتغال به تحصیل اعضا
    مجوز سازمان مربوطه
    وکالتنامه احتمالی وکیل

به یاد داشته باشید که ثبت سازمان مردم نهاد یا سازمان سمن (NGO ) هم توسط نماینده اعضا و هم توسط وکیل قانونی این اعضا امکان پذیر است اما بصورت کلی انجام کار توسط وکلای خبره هم باعث کاهش هزینه های ثبت و هم قانونی تر و حرفه ای تر شدن موضوع ثبت سازمان مردم نهاد خواهد شد.




 
امروزه موضوع شرکت و داد و ستدهای اقتصادی و مسائل بازرگانی منحصراَ محدود به موسسین شرکت و بازرگانان نیست و افراد بسیاری از اقشار جامعه را به طور مستقیم یا غیر مستقیم در بر می گیرد و مالاَ دغدغه های زیادی را برای مردم ایجاد کرده است.
از این رو، موضوع ثبت شرکت و یا تغییرات آن به اموری کاملاَ دقیق و تخصصی تبدیل شده است که عدم آشنایی با جزییات و ظرایف آن می تواند در بهترین حالت موجب تضییع وقت و سرگردانی و در بدترین حالت سبب پدید آمدن زیان های گاه جبران ناپذیر شود.
بر همین اساس ، در این مقاله بر آن شدیم تا به پاسخ سوالات متداول شما عزیزان در رابطه با ثبت شرکت بپردازیم. ناگفته نماند، علاوه بر مطالعه ی نوشتار ذیل متقاضیان گرامی می توانند در صورت مواجه شدن با هرگونه سوال و یا ابهامی در رابطه با ثبت شرکت و ثبت تغییرات شرکت با مشاورین ثبت نیک در ارتباط باشند. کارشناسان متعهد و توانمند ثبت نیک، ار نخستین گام های ثبت شرکت همراه و مشاور شما خواهند بود.

سوال : در چه مواردی، نسخه ای از صورت جلسه مجمع باید جهت ثبت به مرجع ثبت شرکت ها ارسال گردد ؟
اگر تصمیمات مجمع متضمن یکی از موارد ذیل باشد، نیاز به ثبت دارد و بنابراین باید نسخه ای از آن برای ثبت به اداره ثبت شرکت ها تسلیم شود :
1- انتخاب مدیران اعم از اعضاء هیات مدیره و مدیر عامل.
2- انتخاب نماینده حقیقی شخص حقوقی که عضو هیات مدیره است.
3- انتخاب بازرس یا بازرسان .
4- تصویب ترامه .
5- تغییر در سرمایه شرکت ( کاهش یا افزایش سرمایه )
6- هر نوع تغییر در اساسنامه
7- انحلال شرکت و نحوه تصفیه

سوال :  آیا خارجیان می توانند در شرکت های ایرانی شریک باشند یا خیر ؟
جواب : در این خصوص با ذکر نکات ذیل مواجهیم :
1- اینکه خارجیان در شرکت های ایرانی دارای سهم الشرکه باشند، با هیچ منع قانونی مواجه نیست.
1- بنا بر اصل 81 قانون اساسی، دادن امتیاز تشکیل شرکت ها و موسسات در امور تجاری و صنعتی و کشاورزی و معادن و خدمات به خارجیان مطلقاَ ممنوع است.
– در قانون اساسی منظور از عبارت دادن امتیاز تعریف نشده است. اما به نظر می رسد منظور آن باشد که خارجیان نمی توانند سهام کنترلی یک شرکت تجاری ایرانی را دارا باشند. منظور از سهام کنترلی، میزان سهامی است که به موجب آن تصمیمات شرکت توسط یکی از شرکاء قابل اتخاذ می گردد.
– ثبت شعبه شرکت های خارجی در ایران مجاز است و مشمول منع مذکور در اصل 81 قانون اساسی نیست.

اگر شریکی در یک شرکت تجاری بدون رعایت اامات قانونی، سرمایه خود را مورد نقل و انتقال قرار دهد، این نقل و انتقال چه اثری دارد ؟
 چنین انتقالی باطل است. شخصی که سهم الشرکه یا سهام به او منتقل شده است، در شمار شرکاء شرکت وارد نمی شود و حق رای ندارد. اگر شرکت با حضور او اقدام به تصمیم گیری نماید و او در حصول اکثریت سهم داشته باشد، تصمیم اتخاذ شده باطل است. البته بدیهی است که در انتقال قهری سهم الشرکه یا سهام ( انتقال به وراث به واسطه فوت شریک ) ، بدون رعایت تشریفات قانونی و به صورت خود به خود انتقال سهم به وراث صورت می گیرد.

اگر اشخاصی اقدام به تاسیس یک شخصیت حقوقی خارج از قالب شرکت های تجاری مذکور در قانون تجارت بنماید و در قالب آن شخصیت حقوقی به اعمال تجاری مبادرت ورزند، یا آن که در قالب یک شرکت بدون شخصیت حقوقی ( شرکت مدنی ) اقدام به انجام اعمال تجاری کنند، عمل آنان و شرکت آنان چه حکمی دارد ؟
در این باره ماده 220 ق. ت مقرر می دارد : ” هر شرکت ایرانی که فعلاَ وجود داشته یا در آینده تشکیل شود و با اشتغال به امور تجاری خود را به صورت یکی از شرکت های مذکور در این قانون درنیاورده و مطابق مقررات مربوط به آن شرکت عمل ننماید شرکت تضامنی محسوب شده و احکام راجع به شرکت تضامنی در مورد آن اجراء می گردد.”
1- این شرکت را از هر نظر و در کلیه احکام تابع احکام شرکت تضامنی بدانیم.
2- این شرکت را فقط از حیث مسئولیت تضامنی اعضاء در مقابل شخص ثالث در حکم شریک تضامنی بدانیم و سایر احکام شرکت تضامنی خصوصاَ مزایای شرکت تضامنی را بر آن جاری نکنیم. یعنی فقط این خصوصیت شرکت های تضامنی که پس از انحلال کلیه شرکاء باید پاسخگوی دیون شرکت باشند، در چنین شرکتی که مطابق قانون تجارت تشکیل نشده است، جاری و ساری است.
نظر اول با ظاهر ماده سازگار است، اما نظر دوم منطقی تر است ، چرا که نمی توان تصور نمود که مقنن یک بار شرایط تاسیس شرکت تضامنی را جداگانه برشمرده و در جای دیگر مقرر کند که حتی اگر شرکتی شرایط مزبور را نداشته باشد، شرکت تضامنی محسوب است. بنابراین در مواقعی که افرادی در قالب قرارداد مشارکت مدنی یا کنسرسیوم آن ها حاکم است و آن ها از بابت دیون ناشی از فعالیت های تجاری در مشارکت مدنی یا کنسرسیوم یا موسسه غیرتجاری، در برابر دیان شرکت مسئولیت تضامنی دارند.

به عنوان یکی از شروط تبدیل قالب شرکت ، شرکت باید شرایطی را که در قالب جدید بنا بر قانون لازم دارد، کسب کند. اگر چنین نشود تکلیف چیست ؟
در صورتیکه شرکت اوصاف قالب جدید را کسب نماید، قالب شرکت تغییر نمی یابد و شرکت همچنان به همان قالب سابق فرض می گردد .

آیا تبدیل قالب شرکت موجب زوال شخصیت حقوقی شرکت و ایجاد یک شخصیت حقوقی جدید می گردد یا خیر ؟
خیر. تغییر قالب موجب زوال شخصیت حقوقی سابق و ایجاد یک شخصیت حقوقی جدید نیست. شخصیت حقوقی شرکت با قالبی جدید به قوت خود باقی می ماند. دیون و مطالبات شرکت همچنان به همان نحو باقی و تمام قراردادها و تعهدات منعقده همچنان برقرار است.

با توجه به اینکه در برخی از شرکت های تجاری، نقل و انتقال سهم الشرکه شرکاء منوط به کسب رضایت اکثریت خاصی از شرکاء است، آیا می توان سهم الشرکه شرکاء آن شرکت را بابت دیونشان توقیف نمود ؟
در این خصوص اختلاف نظر است. نظر اقوی آن است که توقیف سهم الشرکه در این شرکت ها مجاز است اما در صورتیکه توقیف منتهی به مزایده و فروش سهام گردد، نقل و انتقال آن باید به لحاظ مقررات قانون به عمل آید. یعنی اگر در قانون نقل و انتقال سرمایه در آن شرکت ، منوط به اکثریت خاصی از شرکاء شده باشد، پس از توقیف سهم الشرکه برای آنکه سهم مزبور به شخصی که در مزایده به عنوان خریدار برنده نشود، و سهم به خود محکوم له ( شخصی که از شریک طلبکار است ) تملیک گردد، باز هم نیاز به تصویب اکثریت مقرر شده در قانون می باشد. اما برخی عقیده دارند که در این موارد انتقال سهم به نام خریدار یا محکوم له نیاز به رعایت تشریفات قانونی و کسب موافقت اکثریت مقرر قانونی نیست. این نظر چندان صحیح نیست، چرا که باید حقوق شرکاء شرکت تجاری نیز لحاظ گردد و موجبات ایجاد شراکت بین ایشان و یک شریک ناخواسته، را فراهم نکنیم.

پذیره نویسی به چه معناست ؟
تامین بخشی از سرمایه شرکت سهامی عام از سوی مردم را پذیره نویسی گویند. پذیره نویسی یک عمل تجاری نیست.

سهام کدام یک از شرکت ها قابلیت عرضه در بورس اوراق بهادار را داراست ؟
فقط شرکت های سهامی عام می توانند سهام خود را برای پذیره نویسی یا فروش در بورس اوراق بهادار یا بانک ها عرضه نمایند یا به انتشار اطلاعیه و آگهی یا هر نوع اقدام تبلیغاتی برای فروش سهام مبادرت ورزند. نه شرکت های سهامی خاص و نه سایر شرکت ها از چنین امتیازاتی برخوردار نیستند.

مجمع عمومی عادی سالیانه شرکت سهامی برای رسیدگی به ترامه و حساب سود و زیان سال مالی قبل باید ظرف چه مدت زمانی تشکیل شود ؟
جواب : حداکثر ظرف 4 ماه از تاریخ پایان سال مالی شرکت. چرا که بنابر ماده 110 قانون مالیات های مستقیم، ” اشخاص حقوقی مکلفند اظهارنامه و ترامه و حساب سود و زیان متکی به دفاتر قانونی مستقیم ، ” اشخاص حقوقی مکلفند اظهارنامه و ترامه و حساب سود و زیان متکی به دفاتر قانونی خود را حداکثر تا چهارماه پس از سال مالیاتی همراه با فهرست هویت شرکاء و سهام داران و حسب مورد میزان سهم الشرکه یا تعداد سهام و نشانی هر یک از آن ها را به حوزه ای که اقامتگاه شخص حقوقی در آن واقع است تسلیم و مالیات متعلق را پرداخت نمایند . ” بنابراین مجمع عمومی باید ظرف 4 ماه از پایان سال مالی برای تصویب ترامه و حساب سود و زیان تشکیل گردد.

اداره جلسات مجامع عمومی به چه ترتیبی صورت می گیرد ؟
اداره این جلسات توسط هیات رئیسه ای متشکل از اشخاص ذیل صورت می گیرد :
1- یک رئیس که همان رئیس هیات مدیره است.
2- دو ناظر که باید از بین سهامداران تعیین گردند.
3- یک منشی که می تواند از بین سهامداران یا از خارج از سهامداران تعیین گردد.

موارد ممنوعیت عضویت در هیات مدیره و مدیر عامل صرفاَ ابتدایی است یا استمراری نیز می باشد ؟
این موارد هم ابتدایی هستند و هم استمراری. یعنی مدیر نباید در زمان نصب مشمول این ممنوعیت ها باشد و در زمان مدیریت نیز نباید مشمول این ممنوعیت ها شود، در غیر این صورت باید به جای چنین مدیری جایگزین تعیین شود.
چه کسی می تواند اقدام به امضاء اسناد تجاری و اوراق تعهد آور یا سایر اوراق  به نام شرکت بنماید ؟
بستگی به اساسنامه شرکت ، تصمیمات مجمع عمومی یا هیات مدیره دارد.

اگر در انتخاب اعضاء هیات مدیره یا مدیر عامل شرکت تشریفات قانونی رعایت نشده باشد، اعمال آن مدیر چه حکمی دارد ؟
کلیه اعمال و اقدامات مدیران و مدیر عامل شرکت در مقابل اشخاص ثالث نافذ است و نیمی توان به عذر عدم اجرای تشریفات مربوط به طرز انتخاب آن ها اعمال و اقدامات آنان را غیر معتبر دانست.


 

شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضاء از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان موافق اصولی که در قانون شرکت های تعاونی مصرح است تشکیل می شود.
شرکت های تعاونی اصولاً برای برداشت سود ایجاد نمی شوند، بلکه هدف اصلی از ایجاد آن ها کمک و همیاری و سهولت در امور شرکاء آن است. به همین دلیل عده ای از علمای حقوق این قبیل از شرکت ها را تجاری نمی دانند. البته تشکیل این نوع از شرکت ها برای حذف واسطه ها به وجود می آید و موجب می شوند که اجناس و خدمات با قیمت ارزانتری به دست شرکای این نوع شرکت ها برسد. سرمایه گذاری در این شرکت ها عموماً جزئی است و سود شرکاء بستگی به نسبت معاملاتی دارد که هر یک از شرکاء با شرکت داشته اند. به همین دلیل است که در پایان هر سال اضافه پرداختی مشتریان بابت خرید اجناس یا انجام خدمات به آن ها مسترد می گردد.

موضوع شرکت های تعاونی
موضوع شرکت های تعاونی ممکن است یک یا چند منظوره باشد. انجام خدمات عمومی، هرگونه فعالیت مربوط به تولید محصولات کشاورزی و صنعتی و فروش محصولات مزبور، تهیه و توزیع هر نوع کالا و لوازم مورد نیاز زندگی و حرفه ای آنان (شرکاء)، تحصیل وام و اعتبار برای شرکاء، قراردادن وسایل کار در اختیار کسانی که قادر به کار هستند ولی وسایل کار و توان مالی ندارند. (مثل دار قالی بافی و پشم جهت فرش بافی)، اقدام به عملیات ساختمانی و ایجاد مسکن که بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی بسیار فعال بوده است.
با توجه به تعریف و منظورهای مندرج در مورد شرکت های تعاونی به چند نمونه از شرکت های مذکور اشاره می شود :
1- شرکت تعاونی تولید اعم از محصولات کشاورزی، صنعتی، دامداری و پرورش طیور.
2- شرکت تعاونی فروش محصولات.
3- شرکت تعاونی مصرف لوازم مورد نیاز زندگی شرکاء.
4- شرکت تعاونی صنوف.
5- شرکت تعاونی روستایی.
6- شرکت تعاونی ساختمان یا مسکن.
7- شرکت تعاونی وام و اعتبار.
البته غیر از موارد فوق امکان دارد موضوعات دیگری هم مطرح باشد.

سرمایه شرکت تعاونی
1. در شرکت های تعاونی باید وماَ تمام یا حداقل 51 % سرمایه به وسیله اعضاء در اختیار شرکت تعاونی قرار گیرد. ( ماده 17 ق. ب. ت )
2. کلیه دستگاه های دولتی و عمومی مانند وزارتخانه ها، سازمان ها، شرکت های دولتی و وابسته به دولت و تحت پوشش دولت، بانک ها، شهرداری ها، شوراهای اسلامی کشوری، بنیاد مستضعفان و سایر نهادهای عمومی نمی توانند به عضویت در شرکت تعاونی درآیند. اما می توانند از راه وام بدون بهره یا هر راه مشروع دیگر از قبیل مشارکت، مضاربه، مزارعه، مساقات، اجاره، اجاره به شرط تملیک، بیع شرط، فروش اقساطی و صلح، اقدام به کمک در تامین و یا افزایش سرمایه شرکت های تعاونی نمایند بدون آن که به عضویت در تعاونی درآیند. ( ماده 17 ق. ب. ت )
3. در مواردی که دستگاه های دولتی در تاسیس شرکت های تعاونی شریک می شوند ظرف مدتی که با موافقت طرفین در ضمن عقد شرکت تعیین خواهد شد سهم سرمایه گذاری دولت به تدریج بازپرداخت و صد در صد سرمایه به تعاونی تعلق خواهد گرفت. (تبصره ماده 17 ق. ب. ت)
4. سهم اعضا در تامین سرمایه شرکت های تعاونی برابر است مگر مجمع عمومی تصویب نماید که برخی از اعضاء سهم بیشتری تادیه نمایند. که در این صورت حداقل و حداکثر سهم ها باید در حدودی باشد که وزارت تعاون متناسب با نوع و تعداد اعضاء تعاونی ها تعیین می نماید. (ماده 20 ق. ب. ت)
5. سرمایه شرکت تعاونی نامحدود است و حداقل و حداکثر خاصی در قانون برای آن تعیین نشده است. ( ماده 10 ق. ش. ت )
6. در شرکت تعاونی نیز مانند شرکت سهامی سرمایه شرکاء به قطعات مساوی به نام سهم تقسیم می گردد. ( ماده 10 ق. ش. ت )
7. در شرکت تعاونی سهام بانام است و برخلاف شرکت سهامی در این شرکت سهام بی نام وجود ندارد. ( ماده 10 ق. ش. ت )
8. در هیچ صورتی، میزان سهام یک عضو نمی تواند از یک هفتم کل سرمایه شرکت تعاونی کند. ( ماده 11 ق. ش. ت )

توجه داشته باشید که:
1- فقط در شرکت های سهامی و تعاونی، سرمایه شرکت به قطعات مساوی به نام سهم تقسیم می گردد. همچنین در شرکت های مختلط سهامی نیز سرمایه برخی از شرکاء به صورت قطعات مساوی به نام سهم تقسیم می گردد.
2- در صورت مشارکت یا سرمایه گذاری هر یک از دستگاه ها و شرکت های دولتی، بانک ها ، شوراهای اسلامی کشوری و سازمان های عمومی در شرکت تعاونی : ( ماده 30 ق. ب. ت )
– دستگاه مزبور می تواند نماینده ای برای نظارت و بازرسی در تعاونی و شرکت در جلسات مجمع عمومی و هیات مدیره به عنوان ناظر داشته باشد.
– انحلال، ادغام یا تعبیر موادی از اساسنامه تعاونی که مغایر شروط و قراردادهای منعقده با منابع تامین کننده اعتبار و کمک مالی و امکانات مختلف و سرمایه گذاری و مشارکت باشد، موکول به موافقت مراجع مذکور خواهد بود.


 
مراحل اعتراض به تقاضای ثبت طرح صنعتی در مواد 101 و 102 آیین نامه آمده است. با توجه به ماده 101 آیین نامه، هر شخصی که نسبت به تقاضای ثبت طرح صنعتی اعتراض داشته باشد باید اعتراض خود را در دو نسخه به مرجع ثبت تسلیم نماید. پس از ثبت اعتراض نامه، نسخه دوم آن با قید تاریخ و شماره وصول به معترض مسترد می گردد. اعتراض نامه باید همراه با دلایل و مدارک استنادی و رسید مربوط به پرداخت هزینه رسیدگی به اعتراض باشد. چنانچه پس از بررسی اعتراض نامه و مدارک استنادی، تکمیل مدارک منضم به اعتراض نامه ضرورت داشته باشد، مرجع ثبت با تعیین موارد ، کتباَ از معترض می خواهد که ظرف 30 روز از تاریخ ابلاغ نسبت به رفع نقص اقدام نماید. در غیر این صورت، اعتراض نامه کان لم یکن خواهد شد.
با توجه به تبصره ذیل ماده فوق، مهلت مذکور در این ماده برای اشخاص مقیم خارج از کشور 60 روز می باشد.
همان طور که در ماده 102 آیین نامه آمده است، هر گاه اعتراض معترض مبنی بر ادعای حق مالکیت نسبت به طرح صنعتی ای باشد که اظهارنامه ثبت آن تسلیم مرجع ثبت شده است در صورتی که طرح صنعتی قبلاَ به نام او ثبت نشده است، باید همزمان با اعتراض، برای طرح صنعتی خود مطابق قانون و این آیین نامه تقاضای ثبت کرده و حق ثبت اظهارنامه و حق ثبت طرح صنعتی و تمام مخارج مربوط به آن را تادیه نماید. مرجع ثبت موظف است با رعایت ماده 101 این آیین نامه ، ظرف 10 روز از تاریخ وصول اعتراض نسخه ای از اعتراض نامه را به انضمام رونوشت مدارک و دلایل استنادی به متقاضی ثبت ابلاغ نماید. متقاضی مکلف است از تاریخ ابلاغ اعتراض نامه پاسخ مکتوب خود را ظرف 20 روز نسبت به اعتراض وارده به مرجع ثبت تسلیم نماید. عدم پاسخ متقاضی به ابلاغ در مهلت مقرر به منزله تمکین وی خواهد بود.
هر گاه متقاضی، کتباَ به اعتراض تمکین نماید، درخواست او برای ثبت طرح صنعتی مسترد شده تلقی می گردد و مراتب کتباَ به معترض ابلاغ می شود تا در صورتی که طرح صنعتی وی به ثبت نرسیده باشد، بر طبق اظهارنامه ای که همزمان با اعتراض تسلیم کرده است نسبت به ثبت آن اقدام کند. در صورت عدم تمکین متقاضی، مرجع ثبت مراتب را ظرف 10 روز به معترض ابلاغ کرده و وی از این تاریخ 20 روز مهلت دارد که اعتراض خود را از طریق مرجع ثبت تسلیم کمیسیون موضوع ماده 170 این آیین نامه نماید. همین ترتیب در موردی نیز باید رعایت شود که اعتراض معترض مبنی بر ادعای داشتن برخی حقوق غیر از حق مالکیت ، نسبت به طرح صنعتی ای باشد که اظهارنامه ثبت آن تسلیم مرجع ثبت شده ولی هنوز در ایران به ثبت نرسیده است مگر اینکه طرح صنعتی قانوناَ قابل ثبت نباشد در این فرض نیازی به تسلیم اظهارنامه ثبت طرح صنعتی به مرجع ثبت نخواهد بود. تصمیم کمیسیون طبق ماده 173 این آیین نامه قابل اعتراض در دادگاه صالح مقرر در ماده 59 قانون است.
همان طور که در تبصره های ذیل ماده فوق آمده است ، در صورتی که اظهارنامه تسلیمی به هر دلیلی منتهی به ثبت طرح صنعتی نشود، مبالغ پرداختی از این بابت، قابل استرداد نخواهد بود. ( تبصره 1 ).
در صورت رد اعتراض در کمیسیون، هزینه رسیدگی به اعتراض قابل استرداد نخواهد بود. ( تبصره 2 )
چنانچه معترض مقیم ایران نباشد، مهلت های مذکور در این ماده به دو برابر افزایش می یابد. ( تبصره 3 )
با توجه به مواد 100 و 101 آیین نامه مشخص است که ماده 100 در فرضی است که اظهارنامه به هر دلیلی توسط اداره ثبت طرح صنعتی رد می شود در این صورت معترض باید در قالب ماده یاد شده اعتراض خود را به کمیسیون موضوع ماده 170 آیین نامه تسلیم نماید. اما ماده 101 و 102 آیین نامه ناظر بر مواردی است که معترض به نحوی از انحاء در جریان تقاضای ثبت طرح صنعتی از سوی متقاضی قرار گرفته است و نسبت به آن اعتراض دارد ؛ که در این صورت باید در قالب مواد 101 و 102 اعتراض خود را مطرح و در نهایت هم چون اعتراض نیبت به تقاضای ثبت طرح صنعتی است. مرجع رسیدگی به آن کمیسیون موضوع ماده 170 ایین نامه است.
نکته قابل توجه در رابطه با مواد 101 و 102 این است که چنانچه معترض ادعای حق مالکیت نسبت به طرح صنعتی مورد درخواست ثبت داشته باشد و قبلاَ هم طرح صنعتی یاد شده به نام او به ثبت نرسیده باشد، در این فرض باید ضمن اعتراض، برای طرح صنعتی مورد ادعا مطابق قانون و آیین نامه تقاضای ثبت نماید.
همچنین اگر معترض ادعای دارا بودن برخی حقوق غیر از حق مالکیت نسبت به طرح صنعتی را داشته باشد که اظهارنامه ثبت آن تسلیم مرجع ثبت شده ولی هنوز در ایران به ثبت نرسیده است، در این فرض هم باید معترض ضمن اعتراض و همزمان با آن اظهارنامه طرح صنعتی را تسلیم مرجع ثبت نماید. البته اگر طرح صنعتی مورد اختلاف در ایران قانوناَ قابل ثبت نباشد در این صورت نیازی به تسلیم اظهارنامه ثبت طرح صنعتی به مرجع ثبت نخواهد بود.

 
سهم قسمتی از سرمایه شرکت سهامی است که مشخص کننده میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحبان آن در شرکت سهامی می باشد. کلمه سهام ویژه شرکت های سهامی است و در سایر شرکت ها از عبارت ” سهم الشرکه ” استفاده می شود، از همین رو به شرکاء در شرکت های سهامی، ” سهامدار ” نیز اطلاق می گردد.


روند مطالبه مبلغ تادیه نشده سهام
1- مطالبه مبلغ تادیه نشده سهام باید از همه سهامداران به یک نسبت و بدون تبعیض صورت گیرد. ( تبصره ماده 33 ل. ا. ق. ت )
2- ممکن است شرکت تمام یا بخشی از مبلغ تادیه نشده را مطالبه نماید. ( ماده 35 ل. ا. ق. ت )
3- مهلت این مطالبه باید در اساسنامه درج گردد و مطالبه باید ظرف مهلتی که در اساسنامه مقرر شده است ، صورت گیرد. ( ماده 33 ل. ا. ق. ت )
4- اگر مطالبه صورت نگیرد هیات مدیره شرکت باید مجمع عمومی فوق العاده سهامداران شرکت را برای تقلیل سرمایه شرکت تا میزانی که سرمایه تادیه شده است، دعوت نماید. ( ماده 33 ل. ا. ق. ت )
5- اگر مطالبه صورت نگیرد و هیات مدیره، مجمع عمومی فوق العاده سهامداران شرکت را برای تقلیل سرمایه شرکت دعوت ننماید، هر ذینفع می تواند با رجوع به دادگاه، برای تقلیل سرمایه شرکت اقدام نماید. ( ماده 33 ل. ا. ق. ت )
6- شخصی که پذیره نویسی نموده است مسئول تادیه تمام مبلغ اسمی سهم خود می باشد. ( ماده 34 ل. ا. ق. ت )
7- اگر پذیره نویس، قبل از تادیه تمام مبلغ اسمی سهم خود، آن را به دیگری منتقل کند، بعد از انتقال، دارنده فعلی آن مسئول تادیه بقیه مبلغ آن می باشد. ( ماده 34 ل. ا. ق. ت )
8- برای مطالبه مابقی مبلغ سهام، شرکت اقدام به نشر آگهی، فقط برای یک نوبت، در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در آن منتشر می شود می نماید و یک نسخه از آگهی را نیز با پست سفارشی برای هر یک از سهامداران ارسال می کند و مهلت معقولی به آن ها می دهد. این مهلت در قانون تعیین نشده است. ( ماده 35 و 36 ل. ا. ق. ت )
9- پس از انقضاء این مهلت، خسارت دیرکردی به مبلغ تادیه نشده اضافه می گردد که برابر است با نرخ رسمی بهره به علاوه 4 درصد در سال. ( ماده 35 ل. ا. ق. ت )
10- پس از انقضاء مهلت، سهامدارانی که مبلغ مطالبه شده را تادیه نکرده اند، حق حضور و رای در مجامع عمومی شرکت را ندارند و در احتساب حد نصاب مجامع عمومی هم به حساب نمی آیند و حقوق آن ها از قبیل حق دریافت سود قابل تقسیم، حق تقدم در خرید سهام جدید شرکت و حق دریافت اندوخته قابل تقسیم معلق می گردد. ( ماده 37 ل. ا. ق. ت )
11- شرکت به سهامدار برای تادیه مبالغ اخطار می دهد، اگر یک ماه از این اخطار بگذرد و سهامدار مبلغ مطالبه شده و خسارت تاخیر را نپردازد، شرکت سهام را از طریق بورس یا مزایده به فروش می گذارد. ( ماده 35 ل. ا. ق. ت )
12- اگر قبل از تاریخ فروش، سهامدار، اصل مبلغ مطالبه شده و کلیه خسارات ( معادل نرخ رسمی بهره به علاوه چهار درصد در سال ) و هزینه ها را تادیه نماید، شرکت از فروش سهم به غیر خودداری می ورزد. ( ماده 36 ل. ا. ق. ت )
13- اگر قبل از فروش، سهامدار، اصل مبلغ مطالبه شده و کلیه خسارات و هزینه ها را تادیه نماید، حق حضور او در مجامع عمومی برقرار می گردد و می تواند حقوق مالی اش را که معلق شده بود از قبیل حق دریافت سود قابل تقسیم ، حق تقدم در خرید سهام جدید شرکت و حق دریافت اندوخته قابل تقسیم، اگر مشمول مرور زمان نشده باشند، مطالبه نماید. ( ماده 38 ل. ا. ق. ت )
14- در صورت فروش سهام اگر حاصل این فروش از کلیه هزینه های صورت گرفته و اصل مبلغ مورد مطالبه و خسارت تاخیر تادیه بیشتر باشد، مازاد به سهامدار تادیه می گردد. ( ماده 35 ل. ا. ق. ت )
15- پس از فروش نام سهامدار قبلی از دفاتر شرکت حذف گردد و اوراق سهام یا گواهینامه موقت سهام با قید کلمه ” المثنی ” به نام خریدار صادر می گردد و اوراق سهام یا گواهینامه موقت قبلی ابطال می گردد و مراتب برای اطلاع عموم آگهی می گردد. ( ماده 36 ل. ا. ق. ت )



 
همان طور که در مقالات پیش گفته شد، متقاضی ثبت طرح صنعتی در سطح بین المللی می تواند از مسیرهای مختلفی برای ثبت طرح خود اقدام کند.
اولین مسیر این است که به کشورهای مورد نظر مراجعه و در صورت دارا بودن شرایط مقرره در آن کشورها طرح صنعتی خود را به ثبت برساند. البته

در این مسیر متقاضی می تواند با انتخاب وکیل در آن کشورها و ترجمه اسناد و مدارک مربوط به زبان های مقرره و با صرف هزینه های زیاد نسبت به ثبت طرح صنعتی خود اقدام کند.
متقاضی در این مسیر می تواند در چارچوب کنوانسیون پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی نیز در صورتی که دارای شرایط مقرره در آن کنوانسیون پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی نیز در صورتی که دارای شرایط مقرره در آن کنوانسیون باشد نیز اقدام به ثبت طرح صنعتی خود نماید. بدیهی است در صورتی که متقاضی در چارچوب قرارداد یادد شده بخواهد طرح صنعتی خود را در کشورهای عضو به ثبت برساند می تواند از امتیازات مقرره در آن کنوانسیون از جمله حق تقدم شش ماهه استفاده کند که با توجه به شرط جدید بودن در طرح صنعتی این امتیاز می تواند برای متقاضی خیلی برجسته و مفید باشد. متقاضیان ثبت طرح صنعتی در سطح بین المللی که دارای تابعیت ایران می باشند با توجه به اینکه ایران عضویت در سند یاد شده را پذیرفته است می توانند از امتیازات مقرره در کنوانسیون یاد شده بهره مند شوند.
دومین مسیر برای ثبت بین المللی طرح صنعتی مسیر منطقه ای است که در این مسیر متقاضی ثبت طرح صنعتی در سطح بین المللی می تواند طرح صنعتی خود را در چارچوب مقررات سازمان های یاد شده حداقل در کشورهای عضو سازمان های فوق به ثبت برساند بدیهی است که در مقایسه با مسیر اول این مسیر کوتاهتر و دارای هزینه کمتری است.
مسیر دیگری که متقاضی می تواند نسبت به ثبت طرح صنعتی خود در سطح بین المللی اقدام کند، مسیر بین المللی است. در این مسیر متقاضی می تواند طرح صنعتی خود را در چارچوب معاهده لاهه در کشورهای عضو سند یاد شده به ثبت برساند و از امتیازات مقرره در آن برخوردار گردد.
تا قبل از موافقتنامه لاهه ، متقاضی ثبت طرح صنعتی در سطح بین المللی می بایست به کشورهای مورد نظر مراجعه و با تسلیم اظهارنامه ای جداگانه و ترجمه مدارک و مستندات به زبان های مقرره در آن کشورها و انتخاب وکیل که دارای هزینه زیادی است نسبت به ثبت طرح صنعتی خود اقدام می کرد که این فرآیند طولانی و پرهزینه بود و بویژه برای بنگاه های کوچک و متوسط تحمیل هزینه زیادی را دربرداشت.
موافقتنامه لاهه دارای نسخه های متعدد است که قدیمی ترین آن ها سند 1934 است که حمایت چندانی از طرح صنعتی را به دنبال نداشت، سند دیگر آن در سال 1960 به تصویب رسید و آخرین سند این موافقتنامه سند ژنو است که مربوط به سال 1999 می باشد. این سندها مستقل از یکدیگر تلقی می شوند و در واقع هر کدام یک معاهده بین المللی کامل هستند که کشورها می توانند به یکی از این اسناد یا همه آن ها ملحق شوند.
در این قسمت از بحث به تفاوت های اساسی سندهای یاد شده می پردازیم.
الف- تفاوت سند 19334 و 1960
1- در سند 1934 طرح صنعتی سپرده گذاری شده به طور خودکار در کلیه کشورهای عضو سند معتبر و مورد حمایت قرار خواهد گرفت مگر اینکه متقاضی به صراحت از حمایت در کشور یا کشورهای مورد نظر انصراف دهد. این رویه در سند 1960 اعمال نمی شود و حتماَ باید متقاضی ضمن تقدیم اظهارنامه ثبت طرح صنعتی کشور یا کشورهایی که حمایت در آن ها باید صورت گیرد را تعیین و مشخص کند.
2- در سند 1934 متقاضی باید در سپرده گذاری بین المللی کالای متضمن طرح یا نقشه، عکس یا هر نمونه گرافیکی که به طور کامل نشان دهنده طرح باشد را ارائه دهد ، در حالیکه به موجب سند 1960 متقاضی ثبت باید یک یا چند عکس یا نمونه گرافیکی از طرح را ارائه دهد. البته به موجب سند 1960 در موارد استثنایی ارائه نمونه ای از کالای صنعتی پیش بینی شده است.
3- با توجه به نسخه و سند 1934،مدت حمایت از طرح 15 سال است که به دو دوره تقسیم می شود. در دوره اول مدت حمایت 5 سال است و در صورتیکه تمدید یک دوره ده ساله دیگر نیز به آن اضافه می شود. در حالیکه به موجب سند 1960، مدت حمایت از طرح 5 ساله است و اگر در آخرین سال اولین دوره تمدید شود مدت مذکور 10 سال خواهد بود. ضمناَ اگر قوانین ملی کشوری مدت حمایت بیشتری را برای طرح پیش بینی کند این مدت برای طرح هایی که در قالب نظام لاهه به ثبت می رسند نیز قابل اجراء خواهد بود.
4- همان طور که در بالا توضیح داده شد در نسخه 1934 اعلام یا ابلاغ رد حمایت وجود ندارد لیکن در سند 1960 کشوری که متقاضی درخواست حمایت از طرح در آن را درخواست کرده است ممکن است با توجه به قوانین داخلی خود این درخواست را نپذیرد و در داخل مدت شش ماه بعد از دریافت آگهی آن را رد کند.
5- با توجه به سند 1934 اظهارنامه ثبت طرح صنعتی باید به زبان فرانسه باشد اما در سند 1960 اظهارنامه می تواند علاوه بر زبان فرانسه به زبان انگلیسی نیز مورد پذیرش قرار گیرد.
6- با توجه به سند 1934 اظهارنامه باید مستقیماَ به دفتر بین المللی سازمان جهانی مالکیت معنوی ارسال گردد، در حالیکه به موجب سند 1960 لازم نیست اظهارنامه ثبت طرح صنعتی مستقیماَ به دفتر یادشده ارسال گردد. لیکن متقاضی می تواند از طریق اداره ملی خود اظهارنامه بین المللی ثبت طرح صنعتی را به دفتر بین المللی ارسال دارد.
7- با توجه به سند 1934 یک اظهارنامه بین المللی می تواند حاوی طرح های از طبقات مختلف لوکارنو باشد اما در سند 1960 اظهارنامه فقط می تواند شامل چندین طرح از یک طبقه از طبقه بندی لوکارنو باشد.
با توجه به تفاوت های اساسی که به شرح فوق بین دو سند 1934 و 1960 وجود دارد و در واقع سند 1960 بسیاری از ایرادات وارده بر سند 1934 را رفع کرده است لیکن سند 1960 نیز علیرغم مزایای فوق نتوانست انگیزه کشورها را برای الحاق به موافقتنامه لاهه تقویت کند از این رو برای ایجاد زمینه پذیرش کشورها برای عضویت در موافقتنامه لاهه این موافقتنامه در سال 19999 مورد تجدید نظر اساسی قرار گرفت و نسخه و سند 19999 ژنو که در واقع یک سند مستقل هم نسبت به دو سند دیگر تلقی می شود به وجود آمد که این سند ددر مقایسه با دو سند فوق دارای مزایا و ویژگی های ذیل است :
1- تعلیق انتشار در مقایسه با سند 1960 از حداکثر 12 ماه به 30 ماه افزایش یافته است. در واقع این سند به منظور جذابتر ساختن سیستم لاهه به متقاضی اجازه داده است که تاریخ انتشار آگهی آن را تا 30 ماه به تعویق اندازد.
2- مدت شش ماه مقرر در سند 1960 برای اعلام رد حمایت با توجه به اینکه در نظام ملی خیلی از کشورها بررسی ماهوی برای ثبت طرح صنعتی صورت می گیرد، در سند 1999 ژنو به مدت 12 ماه افزایش یافت.
3- سند 1999 بر خلاف اسناد قبلی برای سازمان های بین المللی منطقه ای مانند اتحادیه اروپا و سازمان مالکیت صنعتی آفریقا این امکان را به وجود آورد که به موافقتنامه لاهه ملحق شوند.
4- در حالیکه به موجب سند 1934 و 1960 تنها کشورهایی می توانند به عضویا موافقتنامه لاهه درآیند که عضو کنوانسیون پاریس باشند به موجب سند ژنو کلیه کشورهایی که عضو سازمان جهانی مالکیت معنوی هستند نیز می توانند به عضویت این سند درآیند.
5- در رابطه با اشخاصی که می توانند به عضویت اسناد فوق درآیند تفاوت هایی بین اسناد وجود دارد بر اساس سند 1934 تنها اشخاص حقیقی کشورهای عضو ممی توانند از نظام ثبت بین المللی طرح های صنعتی استفاده کنند.
به موجب سند 1960 تابعین کشورهای عضو و اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی که دارای موسسات معتبر و واقعی تجاری یا صنعتی یا اقامتگاه در کشورهای عضو دارند می توانند از نظام لاهه بهره مند شئند. همچنین به موجب سند 1991 ژنو اشخاص حقیقی و حقوقی که یک موسسه واقعی و معتبر تجاری یا صنعتی یا اقامت حداقل در یکی از کشورهای عضو موافقتنامه لاهه داشته باشند یا تابع یکی از کشورهای عضو موافقتنامه لاهه یا تابع یکی از دولت های عضو سازمان های بین المللی که آن سازمان عضو موافقتنامه لاهه است می توانند از نظام ثبت بین المللی طرح صنعتی استفاده کنند.

 

• شرکت تعاونی چیست؟
یک شرکت تعاونی یک انجمن ثبت شده مستقل و وظیفه مند متشکل از افراد است با یک پیوستگی معمول از علایق، که به طور داوطلبانه با یکدیگر برای رسیدن به نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود و استنشاق (استفاده) از مشارکت مساوی از سرمایه مورد نیاز مشتری شدن محصولات و خدماتشان و پذیرش سهم منصفانه ای از ریسک و منافعی که بر اساس اصول پذیرفته شده بین المللی متقبل شده اند، متحد شده اند.

 تعاونی ها دارای مزایای متعددی هستند که مزایای اقتصادی آن بسیار برجسته است این مزایا عبارت اند از:
• کسب موقعیت مطلوب در بازار و کنترل قیمت از طریق :
– کوتاه شدن دست واسطه ها
– افزایش قدرت معاملاتی اعضا
• تطابق روز افزون با بازار اقتصاد به دلایل :
– به دلیل داشتن تحصیلات انبار و جور کردن کالا،بهتر می توان آنها را از حیث کمی و کیفی درجه بندی کرد.
– با تجربه والای مدیر می توان تحولات بازار را پیش بینی نمود.
– شرکت های تعاونی آثار مطلوبی روی طرز رفتار اقتصادی فرد ایجاد می کند.
• نقش اجتماعی و اقتصادی تعاونی ها :
– سرمایه گذاری بالا در مقایسه با یک فرد به تنهایی
– داشتن تخصص های فنی
– انتقال مخاطرات بازرگانی از فرد به شرکت
– سر شکن شدن هزینه ها
• انواع شرکت تعاونی
شرکت تعاونی به لحاظ نوع فعالیت به دو دسته تقسیم می شود:
الف) شرکت تعاونی تولید: شرکتی است که به منظور اشتغال اعضا در امور مربوط به کشاورزی، دامداری، دامپروری، پرورش و صید ماهی، شیلات، صنعت، معدن، عمران شهری و روستایی و عشایری و نظایر اینها فعالیت می نماید.
ب) شرکت تعاونی توزیع: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن ،خدمات و سایر نیازمندی های اعضا فعالیت می نماید.
• شرکت های تعاونی به لحاظ عضویت به دو دسته تقسیم می شوند :
1_شرکت تعاونی عام: شرکتی است که عضویت در آن برای همه آزاد می باشد و موسسین یا شرکت برای تامین قسمتی از سرمایه اولیه و یا افزایش سرمایه شرکت، سهام آن را به عموم عرضه نماید.
2_شرکت تعاونی خاص: شرکتی است که عضویت در آن برای گروه خاص از قبیل کارگران، کشاورزان، کارمندان، ایثارگران، ن، دانشجویان، مشاغل خاص و نظایر اینها آزاد باشد.بدیهی است شرکت تعاونی موظف به پذیرش متقاضیان واجد شرایط بوده و از این نظر محدودیتی برای اعضا وجود ندارد.
• شرکت های تعاونی کشاورزی :
ماده 73 قانون شرکت های تعاونی :شرکت های تعاونی کشاورزی با مشارکت کشاورزان- باغداران- دامداران-دامپروران- پرورش دهندگان کرم ابریشم- زنبور عسل- ماهی-و روستائیان شاغل در صنایع محلی و روستایی و یا کارگران کشاورزی برای تمام یا قسمتی از مقاصد زیر تشکیل می شود :
1- انجام عملیات جمع آوری، نگهداری، تبدیل، طبقه بندی و بسته بندی، حمل و نقل و یا فروش محصول اعضا.
2- قبول پس انداز و سپرده اعضا به نمایندگی بانک تعاون کشاورزی ایران
3- بهره برداری جمعی و مشترک از اراضی ملکی و یا استیجاری
4- خرید و تهیه مواد و وسایل مورد احتیاج مصرف شخصی و خانوادگی و یا حرفه ای اعضا همچنین تهیه وسایل و علوفه دام ها و خوراک طیور و وسائل دیگری از این قبیل
5- تامین اعتبارات و وام های مورد نیاز اعضا
⃰ توضیح: وجوهی که شرکت های تعاونی کشاورزی بابت بهای محصول کشاورزی متعلق به اعضا که به شرکت تحویل می شود پرداخت می کند اعم از اینکه به عنوان پیش پرداخت یا مازاد برگشتی باشد مشمول مالیات شرکت نخواهد بود.این وجوه در محاسبه درآمد مشمول مالیات کشاورزی عضو منظور خواهد شد.
• نحوه ثبت شرکت تعاونی کشاورزی 
مرحله اول: تعداد و شرایط اعضا:
شما می توانید برای تعاونی خود به هر تعدادی که لازم است،عضو گیری نمایید اما باید بدانید که اگر کمتر از هفت نفر باشد نمی توانید به تشکیل تعاونی اقدام کنید. در ضمن کلیه اعضا باید شرایط زیر را دارا باشند:
– نداشتن ممنوعیت قانونی و حجر
– تابعیت جمهوری اسلامی ایران
– متعهد بودن به رعایت مقررات تعاونی
– خرید حداقل سهام در اساسنامه
– عضو نبودن در شرکت های مشابه
–  درخواست کتبی برای عضویت در تعاونی
مرحله دوم: تشکیل هیئت موسس :
در این گام باید طی جلسه ای دور هم جمع شده و از بین خود، افرادی را به عنوان هیئت موسس انتخاب کنید (حداقل 3نفر) .کاری که هیئت موسس باید انجام دهد در قدم اول تهیه طرح پیشنهادی است.
هیئت موسس در طرحی که تهیه می کند،دلایل تشکیل تعاونی را می نویسد و مشخصات همه داوطلبان عضویت در تعاونی را تنظیم می کند؛نحوه تامین سرمایه و میزان آن، امکانات لازم برای شروع فعالیت شرکت تعاونی و میزان سهم هر عضو از موارد دیگری است که باید در طرح پیشنهادی مشخص شود.
• مرحله سوم: انتخاب و معرفی نماینده هیئت موسس به اداره تعاون :
در اینجا هیئت موسس یک نفر را به عنوان نماینده تام الاختیار برای معرفی به اداره تعاون انتخاب می کند.نماینده هیئت موسس طرح پیشنهادی را به همراه تقاضانامه برای تشکیل تعاونی به اداره تعاون ارائه می کند.
پس از بررسی تقاضانامه و طرح پیشنهادی اداره نظر خود را در خصوص تشکیل تعاونی به شما اعلام می نماید.
• مرحله چهارم: تهیه مدارک لازم: در صورت موافقت اداره تعاون با تشکیل تعاونی، هیئت موسس باید اقدامات زیر را انجام دهد :
1- دریافت مجوز از مراجع ذیربط :
برای تشکیل تعاونی در رشته های مختلف ابتدا باید در صورت نیاز از دستگاه دولتی ذیربط مجوز فعالیت اخذ نماید.برای تشکیل تعاونی کشاورزی بایستی از اداره جهاد کشاورزی مجوز گرفت.
2- تدوین اساسنامه پیشنهادی :
اداره تعاون پس از موافقت با تشکیل تعاونی یک نمونه اساسنامه را به همراه فرم های مورد نیاز دیگر در اختیار نماینده هیئت موسس قرار می دهد؛ هیئت موسس باید بر مبنای نمونه ارائه شده اساسنامه پیشنهادی خود را تنظیم نماید.
3- افتتاح حساب به نام تعاونی :
( در صندوق تعاون یا حسابی که توسط صندوق، در یکی از بانک ها تعیین می گردد.)
4– دعوت از افراد واجد شرایط :
هیئت موسس به وسیله یک آگهی از افراد واجد شرایط برای عضویت دعوت نموده و مهلت پذیرش میزان سهم هر عضو به همراه مشخصات حساب افتتاح شده و خلاصه ای از طرح و اساسنامه پیشنهادی خود را اعلام می نماید.
• مرحله پنجم: آگهی تشکیل جلسه مجمع عمومی عادی
در این گام هیئت موسس با انتشار آگهی بعدی خود از کلیه اعضا برای تشکیل مجمع عمومی(به منظور تدوین اساسنامه نهایی، انتخاب هیئت مدیره و بازرسان شرکت)دعوت به عمل می آورد.
• مرحله ششم: انتخاب هیئت مدیره
در اولین جلسه مجمع عمومی اساسنامه نهایی تدوین و انتخابات برای تعیین هیئت مدیره و بازرسان شرکت برگزار می شود.در اینجا پس از انتخاب هیئت مدیره وظایف هیئت موسس به پایان می رسد و تمامی مسئولیت ها و اختیارات قانونی شرکت تعاونی به عهده هیئت مدیره و مدیر عامل منتخب خواهد بود.
• مدارک مورد نیاز جهت تشکیل شرکت تعاونی کشاورزی :
– هیئت مدیره باید مدارک زیر را جهت ثبت شرکت تهیه کرده و به اداره تعاون ارسال نماید.
– تصویر شناسنامه و کارت ملی اعضا
– گواهی عدم سوء پیشینه کیفری
– فتوکپی مدرک تحصیلی اعضا
– سه قطعه عکس
– تصویرگواهی پایان خدمت نظام وظیفه
– اساسنامه دو برگ
– دریافت مجوز تاسیس از اداره جهاد کشاورزی
– دعوتنامه تشکیل از اولین مجمع عمومی عادی شرکت تعاونی
– قبولی کتبی اعضا اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان
– صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی مبنی بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان
– لیست اسامی و امضاء حاضرین در اولین مجمع عمومی عادی
– رسید پرداخت سرمایه شرکت طبق اساسنامه به صندوق تعاون
–  لیست اسامی و مشخصات و نشانی اعضاء اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان
–  صورتجلسه اولین هیئت مدیره دال بر انتخاب رئیس و نائب رئیس و منشی هیئت مدیره، انتقال به صاحبان امضا مجاز و اسامی و مشخصات آنها و مدیر عامل
• مرحله هفتم: ثبت شرکت تعاونی و صدور پروانه تاسیس
مدارک دریافت شده توسط اداره تعاون به اداره ثبت شرکت ها ارسال می شودبعد از ثبت شرکت هیئت مدیره باید اقدام به انتشار آگهی تاسیس نماید؛پس از آن و در آخرین مرحله اداره تعاون پروانه تاسیس شرکت تعاونی را صادر می کند اکنون شرکت تعاونی شما می تواند فعالیت خود را آغاز نماید.

 

شخص طبیعی دارای تابعیت معین و مشخصی می باشد و تابعیت رابطه ی و معنوی است که فردی را به حکومت و یا دولتی مرتبط می نماید. به همین کیفیت شخص حقوقی هم دارای تابعیتی می باشد همچنانکه ماده 591 قانون تجارت می گوید: اشخاص حقوقی تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن ها در آن مملکت می باشد”. بنابراین، هر شرکت یا موسسه در هر کشوری که تشکیل شده باشد تابعیت همان کشور را خواهد داشت.

در ذیل به توضیح بیشتر در این باب می پردازیم.

ضرورت و اهمیت فرض تابعیت برای شرکت تجاری
حقوق و تکالیف، اصولاَ از قوانین و مقررات کشوری سرچشمه می گیرد که شخص در قلمرو آن حضور دارد، لذا حقوق و تکالیف ناشی از تابعیت جنبه استثنایی دارد. مثلاَ حق دارا شدن اموال غیرمنقول و تکلیف خدمت نظام وظیفه از معدود حقوق و تکالیفی است که مخصوص اتباع ایرانی است و نه ساکنین ایران .
در میان معدود حقوق و تکالیفی که از تابعیت ناشی می شود، انتساب برخی از آن ها به اشخاص حقوقی و از جمله شرکت های تجاری ناممکن و بی فایده است و لذا بحث راجع به آن ها منتفی است. اما همان اندک موارد باقیمانده قانونگذاران را ناگزیر می سازد که برای اشخاص حقوقی تابعیتی را فرض کنند. مثلاَ هنگامی که مقنن حق دارا شدن اموال غیرمنقول را از غیرایرانیان سلب می کند باید ملاک شناسایی شرکت های غیرایرانی را نیز ارائه دهد یا آنکه تصریح نماید که حکم مزبور صرفاَ ناظر به اشخاص حقیقی است تا بدین ترتیب شرکت های تجاری بدون نیاز به تعیین تابعیت، حق دارا شدن اموال غیرمنقول را داشته باشند.
به هر حال ضمن پذیرش ضرورت فرض تابعیت برای شرکت های تجاری نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که اهمیت تابعیت در تعیین حقوق و تکالیف اشخاص روز به روز رو به کاهش است و چه بسا در آینده نه چندان دور لااقل تعیین تابعیت شرکت های تجاری کاملاَ بی فایده و غیرضروری جلوه نماید.

ملاک تعیین تابعیت شرکت تجاری
برای تعیین تابعیت اشخاص حقوقی و از جمله شرکت های تجاری ملاک های متفاوتی پیشنهاد شده است اما هیچیک از آن ها مصون از انتقاد باقی نمانده است زیرا مقنن از پیوند دادن حقوق و تکالیف شخص حقیقی به تابعیت وی هدف معینی را دنبال می کند و تابعیت شرکت تجاری نیز باید به گونه ای تعیین شود که همان اهداف محقق شود. اما عملاَ تناقضاتی بروز می کند. مثلاَ ممکن است تابعیت شرکا طبیعی ترین مبنای تعیین تابعیت شرکت تلقی شود اما وجود سهام بی نام و نقل و انتقال احتمالی سهام میان اتباع کشورهای مختلف، به کارگیری این مبنا را در بعضی موارد ناممکن می سازد.
توجه به این مثال برای نمایاندن دشواری و بلکه ناممکن بودن انتخاب ملاک های مناسب و خالی از انتقاد برای تعیین تابعیت شرکت های تجاری کافی به نظر می رسد.

مطالعه قوانین
ماده 591 قانون تجارت، ماده 1 قانون ثبت شرکت ها را به طور ضمنی نسخ نموده و مقرر می دارد :
” اشخاص حقوقی تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن ها در آن مملکت است .”
پس از قانون تجارت، قانون دیگری که متضمن حکم کلی راجع به تابعیت اشخاص حقوقی باشد به تصویب نرسیده است لذا ماده 591 همچنین نسبت به کلیه اشخاص حقوقی و از جمله شرکت های تجاری مجری است. معذلک ، مقنن در بعضی موارد از این قاعده عام عدول نموده و برای بعضی از انواع شرکت های تجاری قواعد خاصی را وضع نموده است از جمله بند ” ج ” ماده 31 قانون پولی و بانکی کشور مصوب 1351 مقرر می دارد بانک هایی که بیش از 40% سهام آن ها متعلق به غیرایرانیان باشد، خارجی تلقی می شوند، همچنین ماده 35 قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران مصوب 1350، شرکت بیمه ای را که بیش از 20% سهام آن متعلق به غیرایرانیان باشد، خارجی محسوب نموده است.

 

تهران بزرگ ترین شهر و پایتخت ایران است. حجم تجارت در تهران، به استناد آمارهای رسمی، در دهه های اخیر بطور چشمگیری افزایش یافته است که این افزایش نیاز به توسعه تشکیلات تجاری و ایجاد شرکت های بازرگانی را تشدید نموده است.
مرجع ثبت شرکت ها در تهران اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی” و در خارج از تهران اداره ثبت اسناد و املاک” مرکز اصلی فعالیت شرکت است که دفتری مخصوص برای ثبت شرکت ها اختصاص داده است. در صورتیکه در محل مربوطه، ثبت اسناد نباشد، دفاتر اسناد رسمی یا دفتر دادگاه مرجع ثبت خواهد بود.
در این مقاله برآنیم تا به مهم تربن نکات در خصوص چگونگی ثبت شرکت سهامی خاص در تهران بپردازیم.
شرکت سهامی خاص شرکتی است بازرگانی که تمام سرمایه ی آن منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده و سرمایه ی آن منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده و سرمایه ی آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام،محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است.سرمایه ی شرکت سهامی خاص بوسیله ی خود موسسین تامین می شود.

نکات مهم در تشکیل و ثبت شرکت سهامی خاص
1- در شرکت سهامی خاص، به استناد ماده 3 ل. ا. ق. ت باید تعداد شرکاء حداقل 3 نفر باشند.
2- حداقل میزان سرمایه در شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال می باشد.
3- حداقل تعداد مدیران ( هیئت مدیره) سه نفر می باشد.
4- دوره انتخاب مدیران در شرکت های سهامی خاص برای مدیران ( اعضای هیات مدیره ) و مدیر عامل شرکت حداکثر دو سال می باشد. اما برای بازرسین یک سال می باشد.
5- در بدو تاسیس حداقل 35% سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
6- در شرکت های سهامی خاص  تشکیل مجمع عمومی موسس اامی نیست لیکن جلب نظر کارشناس مذکور در ماده 176 این قانون ضروری است و نمی توان آورده های غیرنقد را به مبلغی بیش از ارزیابی کارشناس قبول نمود.
7- قالب شرکت سهامی خاص  برای تعداد شرکای زیاد و سرمایه های بزرگ تر طراحی شده است. چرا که، سازو کار اداره شرکت سهامی خاص به گونه ای است که برای گرد آمدن تعداد زیادی شریک مناسب است. قواعد متعددی در شرکت سهامی خاص موید این ادعا است.  از جمله، چهار نهاد مجمع عمومی، هیئت مدیره ، بازرس و مدیر عامل با وظایف و اختیارات معین، کم و بیش از بروز اختلال در اداره امور شرکت پیشگیری می کند. همچنین تقسیم شدن آورده شرکا به قطعات مساوی ( سهم ) موجب شده است که در تصمیم گیری های شرکت کار شمارش آرا آسان شود.
8- شرکت های سهامی خاص نمی توانند سهام خود را برای پذیره نویسی یا فروش در بورس اوراق بهادار یا توسط بانک ها عرضه نمایند و یا به انتشار آگهی و اطلاعیه و یا هر نوع اقدام تبلیغاتی برای فروش سهام خود مبادرت کنند مگر این که از مقررات مربوط به شرکت های سهامی عام تبعیت نمایند.
9- در این نوع شرکت، جز در موارد بسیار استثنایی، تصمیم گیری بر پایه رای اکثریت است اما مقصود از اکثریت، اکثریت سرمایه است. مثلاَ اگر شرکتی با سه شریک تشکیل شده و تعداد سهم یک شریک دو برابر مجموع تعداد سهام دو شریک دیگر باشد، تصمیم وی در برابر دو شریک دیگر همواری تصمیم اکثریت محسوب می گردد.
10- استفاده از وجوه تادیه شده به نام شرکت های سهامی در شرف تاسیس ممکن نیست مگر پس از به ثبت رسیدن شرکت و یا در مورد مذکور در ماده 19
11- به منظور نظارت بر اعمال هیئت مدیره و همچنین وقوف مجمع عمومی بر امور جاری از جمله عملیات مالی شرکت ، همه ساله در مجمع عمومی عادی، بازرس یا بازرسین برای مدت یک سال انتخاب می شوند که انتخاب مجدد آن ها بلامانع می باشد.
12- اشخاص ذیل را نمی توان به عنوان بازرس انتخاب نمود :
– محجورین ، ورشکستگان ، محکومین دادگاه ها در ایام محرومیت از حقوث اجتماعی.
– مدیران و مدیر عامل شرکت و بستگان نزدیک آن ها .
– هر شخصی که خود یا همسرش به طور موظف حقوق بگیر مدیران و مدیر عامل شرکت باشد.
13- موسسین شرکت، نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند، مسوولیت تضامنی دارند. تا وقتی که شرکت به ثبت نرسیده است، صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است.در صورت تخلف امضاء کنندگان آن ها،مسوول جبران خسارات اشخاص ثالث خواهند بود.

مدارک لازم جهت ثبت شرکت سهامی خاص عبارتند از  :
1- دو برگ اظهارنامه شرکت ( فرم چاپی )
2- دو جلد اساسنامه شرکت
3- دو نسخه  صورتجلسه مجمع عمومی موسسین
4- دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره با امضای مدیران منتخب
5- فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازرسین
6- ارائه گواهی پرداخت حداقل 35 % سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تاسیس در آن جا افتتاح شده است.
7- ارائه مجوز در صورت نیاز ( بنا به اعلام اداره ثبت شرکت ها )
8- ارائه تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری ( اگر آورده شرکت غیر نقدی منقول و یا غیرمنقول باشد) .
9- ارائه اصل سند مالکیت ( اگر اموال جزء سرمایه شرکت باشد ).

 
علامت تجاری وسیله ای است که به تاجر یا تولید کننده جنس اجازه می دهد اجناس خود را از اجناس سایرین مشخص سازد.
ماده 1 قانون ثبت علایم تجاری و اختراعات مصوب 1 تیرماه 1310 ، علامت تجاری را به شرح ذیل تعریف می کند :
” علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی ، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعتی یا تجار و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود”.
در ایران برای اولین بار در سال 1304 قانونی برای ثبت و حمایت علایم تجاری و صنعتی تصویب گردید که بعداَ در سال 1310 مورد تجدید نظر قرار گرفت.علاوه بر قانون مزبور و آیین نامه اجرایی آن،ماده 249 قانون مجازات عمومی نیز مواردی را برای حمایت علایم تجاری ثبت شده پیش بینی نموده است.
مرجع ثبت علائم تجاری و اختراعات ، ” اداره کل مالکیت صنعتی ” است. لذا ثبت کلیه علائم مزبور و اختراعات فقط در همین اداره به عمل می آید.
لازم به توضیح است ، ثبت علامت تجاری و یا حتی اصولاً داشتن علامت تجاری اامی نیست. یعنی افراد مختارند که برای کالا یا محصولی، علامتی اختیار کنند یا آن را بدون علامت خاصی، عرضه نمایند و اگر علامتی را برای کالا یا محصولی انتخاب کردند، مم به ثبت آن نیستند و می توانند آن را بدون ثبت ، مورد استفاده قرار دهند. لیکن حق انحصاری علامت برای آن ها در صورتی امکان پذیر است که آن را به ثبت داده باشند. بدین ترتیب ، اشخاصی که علامت تجاری مورد استفاده خود را ثبت نکرده باشند، قانوناَ نمی توانند از استفاده اشخاص دیگر از آن علامت ، جلوگیری کنند.
به موجب ماده 5 تصویبنامه مورخ سوم اردیبهشت 1328 مواردی که دولت ثبت آن ها را اجباری دانسته است به شرح ذیل است :
1. داروهای اختصاصی (سپسیالتیه) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود.
2. مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشد مانند کنسرو و مواد غذایی ، آردهای مخصوص، چای های مختلف ، شکلات ، آب نبات، پنیر، شیر، مربا، ترشی، کره و روغن های مختلف و غیره
3. آب های معدنی یا گازدار، شربت آب های میوه … که در تحت اسم و ظرف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود.
4. لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود مانند صابون ، خمیر ، پودر ، محلول عطریات ، ادکلن و پماد
تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مذکور در این آیین نامه، اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده بود و در روی برچسب نکات زیر تصریح شود:
الف- اسم تجارتی و نشانی سازنده ی جنس با قید کشور مبدا
ب- شماره ثبت علامت در ایران
بر اساس ماده ی 2 این آیین نامه، علامت و مشخصات بالا باید قبل از به معرض فروش قرار دادن جنس روی اجناسی که از خارجه وارد شده قید گردد.
برچسب مقرره در ماده ی 1 باید طوری الصاق شود که نتوان آن را از روی لفاف یا ظرفی که در آن جنس به معرض فروش گذاشته می شود به سهولت برداشت و تنظیم آن باید به طریقی باشد که نام کشور مبدا و نام و نشانی سازنده علامت و شماره ثبت و از زمانی که وزارت بهداری اعلام کند شماره و تاریخ اجازه ی فروش در ایران خوانا باشد.
تمام این نوشتجات که بر روی برچسب الصاق شده به اجناس خارجه ممکن است به زبان بیگانه باشد استعمال زبان فارسی نیز اختیاری خواهد بود.
مطابق ماده 5 قانون ثبت علائم و اختراعات ایران ، ثبت علامت ذیل ممنوع است :
1. بیرق مملکتی ایران و هر بیرق دیگری که دولت ایران استعمال آن را به طور علامت تجاری منع کند. علامت هلال احمر ، نشان ها ، مدال ها . انگ های دولت ایران .
2. کلمات و یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی ایران باشد. ( از قبیل جمهوری اسلامی ، انقلابی ، دولتی و غیره )
3. علامات موسسات رسمی مانند آرم جمهوری اسلامی و هلال احمر و صلیب سرخ و غیره
4. علائمی که مخل انتظامات عمومی و یا منافی عفت باشد.
مقنن، انتخاب علائم مزبور را به عنوان علامت تجاری ممنوع اعلام کرده است . بنابراین اداره ثبت شرکت ها از ثبت علائم مذکور خودداری خواهد کرد.
در غیر از موارد فوق، ثبت علامت برای تبعه ایران و خارجه آزاد است و می توانند از آن بهره مند شوند. اشخاصی که موسسه صنعتی یا تجاری آن ها در خارج از ایران است با رعایت دو شرط ذیل می توانند از مزایای قانون علائم تجاری بهره مند شوند :
1. علائم خود را به موجب مقررات قانون به ثبت برسانند.
2. کشوری که موسسه آن ها در آن جا واقع شده به موجب عهدنامه و یا قوانین داخلی خود از علائم تجاری ایران حمایت کند.
اظهارنامه ثبت علامت تجاری و نحوه ی بررسی آن :
اظهارنامه یا تقاضانامه ثبت علامت تجاری، باید به زبان فارسی در سه نسخه تنظیم شده و دارای تاریخ و امضاء متقاضی بوده و حاوی نکات ذیل باشد :
اسم و اقامتگاه و تابعیت صاحب علامت و مرکز اصلی موسسه او ، و اسم و اقامتگاه وکیل او در تهران ، در صورتی که اظهارنامه نوسط وکیل داده شده باشد . – رشته تجارت یا نوع صنعت صاحب علامت . – تاریخ ثبت و محل و شماره ثبت علامت در کشور مبدا ، در صورتی که آن علامت در خارج ایران به ثبت رسیده باشد.- اقامتگاهی که صاحب علامت در تهران انتخاب می نماید. – اسم و اقامتگاه شخص یا اشخاصی که در تهران صلاحیت دریافت ابلاغ ها و اخطارها را دارند . – شرح نوع کالا یا محصولاتی که علامت برای تشخیص آن به کار می رود، با تعیین طبقات درخواست شده. – شرح و توصیف علامت درخواست شده و طرز مخصوص استعمال آن ، اگر مورد داشته باشد. – تعیین ضمائم.
ضمائم اظهارنامه :
از جمله مدارکی که ضمیمه اظهارنامه می شود مدارک ذیل را می توان نام برد:
1- نسخه اصلی یا رونوشت مصدق آن هر گاه تقاضا به وسیله وکیل به عمل آمده باشد.
2- ده عدد نمونه علامت
3- بر روی هر نمونه مهر شعبه ثبت شرکت ها و علایم تجاری زده می شود.
4- در صورتی که علامت در خارج به ثبت رسیده باشد. رونوشت آن که به تایید اداره صادرکننده زبان اصلی رسیده رسیده باشد ضمیمه شود و ترجمه آن به فارسی نیز پیوست گردد.
5- در صورتی که علامت برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین ( زعفران بیرجند ) یا صنعتگران یا تجار یا محصول یک شهر ( پسته رفسنجان ) یا یک ناحیه از کشور باشد گواهی مقامات صلاحیتدار نیز باید ضمیمه گردد.
مقامات صلاحیتداری که اداره ثبت مکلف به قبول گواهی آن ها می باشد عبارتند از :
الف) اتحادیه صنفی
ب) اطاق بازرگانی یا صنایع
ج) شهرداری
د) فرمانداری
6- شخصی که تقاضای ثبت چند علامت را می نماید باید برای هر یک اظهارنامه جداگانه تنظیم نماید.
7- هر اظهارنامه معمولاَ در سه نسخه نوشته می شود
هر اظهارنامه از تاریخ وصول ظرف 15 روز از جهات ذیل مورد بررسی قرار می گیرد :
1- از لحاظ شکل آن که مطابق قوانین و مقررات باشد و هرگاه نواقصی داشته باشد . چنانچه تقاضا در ایران به عمل آمده باشد تا دو ماه و در صورتی که تقاضای ثبت وسیله کسانی که در خارج اقامت دارند شده باشد تا 6 ماه مهلت رفع نقص داده می شود.
2- از  جهت اینکه طبقه نوع کالا با طبقات مربوط تطبیق نماید و در صورت عدم مطابقت کالا با طبقه مندرج در اظهارنامه به درخواست کننده ابلاغ می شود تا نسبت به اصلاح نوع طبقه اقدام نماید.
3- در صورتی که مانعی برای ثبت علامت تجاری وجود نداشته باشد، علامت پیشنهادی جهت ثبت در رومه رسمی کشور منتشر می شود و چنانچه ظرف مدت یک ماه از انتشار آگهی، دعوی یا اعتراضی نسبت به علامت کلمه یا عباراتی که به همراه علامت تجاری بکار برده می شود باید به زبان فارسی نوشته شود.استفاده از حروف لاتین نیز بشرطی مجاز است که اندازه آن ها از اندازه حروف فارسی کوچکتر باشد.
در آگهی مزبور خصوصیات کالا و مشخصات صاحب علامت قید می گردد.

 
علامت، به معنای نشان است و نشان عبارت است از آنچه که سبب شناختن کسی یا چیزی شود. با علامت تجاری، کالا یا محصول، نشان گذاری می شود تا بدین وسیله اسباب شناسایی آن فراهم شده و تمییز و تشخیص آن از کالاها یا محصولات مشابه، ممکن و به آسانی میسر شود.
وفق ماده اول قانون ثبت علائم و اختراعات، علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش، تصویر ، رقم ، حرف ، مهر و لفاف و غیر آن، که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص و امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت یا تجار یا محصول یک شهر یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود”.
مرجع ثبت علائم تجاری و اختراعات، اداره کل مالکیت صنعتی” است. ثبت کلیه علائم مزبور و اختراعات فقط در همین اداره به عمل می آید.
ثبت علامت مزایای بسیاری را به همراه دارد. از جمله این مزایا عبارت است از :
– برای محصولات و شرکت و خدمات شما ایجاد شهرت و وجه می کند.
– ممکن است برای دریافت وام مفید باشند.
– ثبت برند می تواند برای سهامداران نیز ایجاد ارزش افزوده ی سهام کند و باعث افزایش درآمد شرکت شود.
– جزء ضروری موافقت نامه های اعطای نمایندگی است .
– اجازه استفاده از آن ها به اشخاص ثالث داده می شود و منبع مستقیم درآمد از محل حق امتیازها می باشند.
– ابزار بازاریابی و اساس ایجاد وجهه و شهرت شرکت ها هستند.
– شرکت ها را تشویق می کند در حفظ یا بهبود کیفیت محصولات سرمایه گذاری کنند.
– شرکت ها را قادر می سارد محصولاتشان را از یکدیگر متمایز سازند.
– علامت تجاری ثبت شده ، قابل نقل و انتقال است . لذا، می توان آن را انتقال داد.
– می توان تفویض اجازه ی استفاده از یک علامت تجاری ثبت شده را به شرکت های ثالث داد که می تواند مبنع درآمد بیشتری برای شرکت یا شخص به وجود آورد و یا اساس انعقاد یک موافقت نامه ی اعطای نمایندگی فروش باشد.
از همه مهم تر آن که ، علامت تجاری در صورتی که برابر ماده 2 قانون ثبت علایم و اختراعات به ثبت رسیده باشد انحصاری است یعنی مخصوص کسی است که آن را به ثبت رسانیده و تجار دیگر حق استفاده از آن را نخواهند داشت.
لازم به تذکر است که علامت تجاری ثبت شده گرچه انحصاری است ولی قابل انتقال به تجار دیگر می باشد و در ماده 249 قانون مجازات سابق و قوانین فعلی جعل و یا تقلید علایم تجاری ثبت شده مجاز نمی باشد و کسانی که آن را جعل و یا از آن تقلید نمایند قابل مجازات می باشند.
در ماده ( 5 ) قانون ثبت علایم و اختراعات ، به علائمی اشاره شده است که به عنوان علائم تجاری، قابلیت به کارگیری را ندارند :
1) پرچم کشور و سایر پرچم های دولتی، علائم هلال احمر و نشان ها، مدال ها و رنگ های دولتی .
2) کلمات یا عباراتی که توهم انتساب به مقامات رسمی کشور را فراهم کنند.
3) علامت های موسسات رسمی مانند ارتش و سپاه و غیره
4) علائمی که مخل انتظامات عمومی و یا منافی عفت عمومی باشند.
تفاوت عمده علامت تجاری و اسم تجاری در این مرحله عبارت از طول زمان استفاده انحصاری از آن ها است. این مدت برای اسم تجاری پنج سال و برای علامت تجاری ده سال بیان گردیده است. در حالی که تفاوت اصلی و اساسی در آن است که برخلاف اسم تجاری در مورد علامت تجاری، در پاره ای از موارد استفاده از آن اامی است. این موارد ، طبق تصویبنامه مورخ سوم اردیبهشت ماه سال 1328 هیئت وزیران ، ثبت علامت تجاری اجباری است.
مواردی که داشتن علامت تجاری اامی است :
1) دارو اعم از آن که مصرف انسانی داشته باشد ؛ یا مصرف حیوانی
2) مواد غذایی که در لفاف و ظروف مخصوص باشند.
3) آب های گازدار
4) لوازم آرایش که مصرف پوستی داشته باشد.
ضمناَ به موجب ماده ( 13 ) قانون مقررات پزشکی و دارویی مصوب 29 خرداد سال 1334 ثبت داروهای اختصاصی نیز اجباری می باشد.

مدارک ثبت برند و علائم تجاری
علامت تجاری ( برند ) به دو نوع حقیقی و حقوقی به ثبت می رسد. بین علامت تجاری حقیقی و حقوقی در مدارک مورد نیاز آن  تفاوت است.برای شخص حقیقی همه ی مدارک باید به نام شخص و مرتبط به طبقه و فعالیت مورد نظر باشد و  در مدارک لازم برای شخص حقوقی تمام  مدارک ومجوزها باید به نام شخصیت حقوقی یعنی شرکت باشد و طبقه ی مورد نظر برای ثبت باید در موضوع شرکت ذکر شده باشد.
مدارک مورد نیاز جهت ثبت برند به قرار ذیل است :
الف) شخص حقیقی:
1. مدارک مثبت هویت متقاضی ( کپی شناسنامه و کپی کارت ملی )
2. کپی کارت بازرگانی (در صورتی که از حروف لاتین استفاده شده باشد)
3. کپی مجوز فعالیت (جواز تاسیس، پروانه ی بهره برداری، پروانه ی ساخت، جواز کسب یا کارت بازرگانی و یا هر گونه گواهی فعالیت صادره از نهادهای نظارتی و حاکمیتی دولتی)
4. نمونه علامت تجاری در کادر 10 در 10
ب) شخص حقوقی:
1. مدارک مثبت هویت مدیر عامل شرکت ( کپی شناسنامه و کپی کارت ملی )
2. کپی رومه ی  تاسیس و آخرین تغییرات شرکت (از آخرین تغییرات شرکت نباید بیش از دو سال گذشته باشد)
3. ارائه مدارک دال بر فعالیت در رشته مربوط به عنوان مثال جواز اعلامیه تاسیس از صنایع یا پروانه بهره برداری صنایع یا پروانه ساخت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی یا پروانه کسب و …
4. کپی کارت بازرگانی (در صورتی که از حروف لاتین استفاده شده باشد)
5. ده نمونه گرافیکی یا کپی یا تصویر علامت درخواستی حداکثر در ابعاد ده در ده سانتی متر
6. در صورت سه بعدی بودن علامت ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و در مجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
7. استفاده از حق تقدم : در صورتی که متقاضی یا متقاضیان ثبت بخواهند به استناد تقاضای ثبت یا ثبت خارج از کشور از مزایای حق تقدم ( حداکثر 6 ماه ) استفاده نمایند می بایست مدارک مربوط به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم کنند.
8. نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده از علامت جمعی و تاییدیه مقام صلاحیت دار
9. رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی
الف) پرداخت هزینه اظهارنامه اشخاص حقیقی و حقوقی
ب) معادل ارزی کلیه هزینه ها و تعرفه ای ثبتی علامت بر مبنای فرانک سوئیس می بایست به شماره حساب ارزی بانک ملی به نام خدمات ثبتی اداره کل مالکیت صنعتی واریز گردد.

حق الثبت علامت تجاری
برابر بند ” د ” ماده یک قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب 28 / 12 / 1373 حق الثبت علایم و اختراعات مصوب سال 1310 به ترتیب ذیل دریافت می گردد .
1- حق الثبت اظهارنامه علامت برای متقاضیان ایرانی بدون احتساب بهای ورقه دوازده هزار ( 12000) ریال
2- حق الثبت اظهارنامه علامت برای متقاضیان غیر ایرانی بدون احتساب بهای ورقه یکصد هزار (100.000) ریال
3- حق الثبت علامت قطع نظر از عده طبقات محصول برای متقاضیان ایرانی مقطوعاَ بیست و هشت هزار (28000) ریال
4- حق الثبت علامت قطع نظر از عده طبقات محصول برای متقاضیان غیرایرانی مقطوعاَ یک میلیون و دویست هزار (000. 200. 1) ریال
5- برای هر طبقه محصول اگر چه منحصر به فرد باشد بابت هر طبقه اضافی برای متقاضیان ایرانی علاوه بر حق الثبت اظهارنامه و حق الثبت علامت پنج هزار (5000) ریال.
6- برای هر طبقه محصول اگر چه منحصر به فرد باشد بایت هر طبقه اضافی برای متقاضیان غیرایرانی علاوه بر حق الثبت اظهارنامه و حق الثبت علامت سی هزار (000. 30) ریال.
به این ترتیب ملاحظه می گردد که برای ثبت علایم تجاری اعم از اظهارنامه و طبقات محصول به موجب قانون مبالغی تعیین گردیده که باید به حساب دولت واریز گردد.
نکته :
– علاوه بر هزینه های واریزی ، هر علامت تجاری چاپ دو آگهی در رومه ی رسمی کشور را نیز دارد که با توجه به تعداد خطوط و ابعاد علامت تجاری و سیاه سفید یا رنگی بودن آن هزینه خواهد داشت که معمولاَ هزینه ی هر رومه ی رسمی بالای یکصد هزار تومان می باشد.

نحوه ثبت علامت تجاری
ثبت تجاری مستم انجام اقدامات زیر است:
1- تکمیل و تسلیم فرم اظهارنامه ثبت علامت تجاری به اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در تهران و به اداره ثبت محل فعالیت در شهرستان ها مشتمل بر مشخصات متقاضی و نوع علامت و کالا یا خدمت مورد نظر که در سه نسخه تنظیم می شود.
2- عدم ثبت یا تشابه علامت مورد نظر تحت اسم دیگر
3- عدم مغایرت با ضوابط و مقررات قانونی
علامت پیشنهادی جهت ثبت در صورت احراز شرایط فوق در رومه رسمی کشور منتشر می شود و چنانچه ظرف مدت یک ماه از انتشار آگهی،دعوی یا اعتراضی نسبت به علامت کلمه یا عباراتی که به همراه علامت تجاری بکار برده می شود باید به زبان فارسی نوشته شود.استفاده از حروف لاتین نیز بشرطی مجاز است که اندازه آن ها از اندازه حروف فارسی کوچکتر باشد.
ثبت علامت تجاری با قید نکات ذیل در دفتر مخصوصی انجام می شود .
1- تاریخ و شماره ترتیب اظهارنامه
2- تاریخ و شماره ثبت علامت و مشخصات و اقامتگاه و تابعیت صاحب علامت
3- الصاق  یک نمونه از علامت به محلی که به این امر اختصاص داده شده است.
4- اخذ حق الثبت و حقوق دریافتی برای هر طبقه
5- امضاء درخواست کننده یا قائم مقام او به طوری که قسمتی از امضاء در روی صفحه و قسمتی دیگر روی علامت باشد.
جهت ثبت علامت تجاری  با ما تماس بگیرید.

 
علامت تجاری یا اصطلاحاَ برند ، علامتی است که برای معرفی و مشخص کردن کالاها و محصولات به کار می رود. علامت تجاری، امروزه از لحاظ اقتصادی و بازاریابی دارای اهمیت زیاد است و خریداران و مصرف کنندگان با توجه به علائم مزبور، به انتخاب و خرید مبادرت می کنند. علامت تجاری برای معرفی و جهت تمییز و تشخیص همه انواع کالاها و محصولاتی که به وسیله یک تاجر یا یک کارخانه عرضه یا تهیه می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. ولی اگر علامتی برای معرفی تولید و محصول معینی به کار رود، به آن علامت صنعتی گفته می شود. علامت تجاری و علامت صنعتی اغلب تحت عنوان ” مارک ” به یک معنا استعمال می شوند.
برند برای آنکه قابلیت ثبت داشته باشد ، نباید تکراری و یا مشابه علایم مستعمل قبلی باشد. برخی از افراد با افزایش یا کاهش یک حرف یا یک شکل کوچک به اشکال قبلی مدعی ثبت برند می شوند که در این حالت متصدی ثبت ضمن رد آن مانع ثبت علائم تکراری می شود. استناد و ادعای چنین مدعیانی این است که برند پیشنهادی عین علامت قبلی و مستعمل نمی باشد لیکن باید توجه داشت که علامت و طرح پیشنهادی نباید در مشاهده و نگاه افراد غیرمتخصص، تداعی کننده علامت ثبت شده قبلی باشد ولو اینکه از منظر اثبات، عین علامت قبلی تلقی نشود.
برند، باید به نحوی ترسیم و تعیین شود که موجب خطا ، اشتباه ، فریب و گمراهی مخاطب و مشاهده کننده نگردد. همچنین علامت تجاری یک شرکت باید در میان علائم شرکت های مشابه ، مشخص و متمایز باشد و توسط افراد عادی به سهولت تمیز داده شود.
ثبت برند لاتین مانند ثبت برند فارسی است. اما برای ثبت علامت لاتین نیاز به کارت بازرگانی می باشد.
مرجع ثبت علامت تجاری و اختراعات ، ” اداره کل مالکیت صنعتی ” است. ثبت کلیه علائم مزبور و اختراعات فقط در همین اداره به عمل می آید.

مدارک ثبت برند لاتین
الف ) مدارک مورد نیاز برای ثبت برند لاتین حقیقی عبارت است از :
1- مدارک شناسایی متقاضی
2- اسکن صفحات اول تا سوم کارت بازرگانی متقاضی
3- نمونه علامت تجاری در ابعاد شش در شش ( رنگی و یا سیاه سفید )
4- اسکن پروانه بهره برداری یا گواهی فعالیت صنعتی یا جواز کسب یا جواز تاسیس و یا هر گونه مدرک دیگر که در طبقه مورد درخواست علامت موجود باشد.
ب) مدارک مورد نیاز برای ثبت برند لاتین حقوقی :
1- اسکن صفحات اول تا سوم کارت بازرگانی ، مدیر عامل یا یکی از اعضاء هیئت مدیره
2- اسکن شناسنامه اعضاء هیئت مدیره ای که حق امضاء دارند.
3- اسکن علامت تجاری در ابعاد شش در شش ( رنگی یا سیاه سفید )
4- اسکن رومه رسمی تاسیس
5- اسکن از جواز کسب یا جواز تاسیس یا پروانه بهره برداری یا گواهی فعالیت صنعتی و یا هر مدرک دیگری که در طبقه مورد درخواست علامت موجود باشد.
6- کپی از آخرین رومه تغییرات هیئت مدیره ( در صورت داشتن تغییرات )
نکته : هر گاه علامت ثبت شده، ظرف سه سال از تاریخ ثبت آن، از طرف صاحب علامت یا قائم مقام یا نماینده قانونی او، بدون عذر موجه، مورد استفاده تجاری در ایران یا در خارجه قرار نگیرد، هر ذی نفعی می تواند ابطال آن را از دادگاه درخواست نماید.

ا 

برابر قانون تجارت شرکت های سهامی عبارتند از :
الف : شرکت های سهامی عام
ب: شرکت های سهامی خاص
شرکت سهامی عام شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده باشد و هر شریک به همان میزان سهامی که خریداری نموده در شرکت سهیم و شریک می باشد و از لحاظ مسئولیت نیز باید گفت حدود مسئولیت هر شریک به همان مقدار و میزان مشارکت او می باشد و زائد بر آن مسئولیتی متوجه وی نیست و به بیان ساده تر مسئولیت شرکاء محدود به همان میزان مبلغ اسمی سهام آن ها می باشد و منظور از مبلغ اسمی مبلغی است که در ورقه قید گردیده است که ممکن است هزار ریال و یا بیشتر باشد و در مقابل مبلغ اسمی مبلغ رسمی قرار دارد و مبلغ رسمی ارزش روز هر سهم خریداری شده می باشد که معمولاَ از ارزش اسمی بیشتر است هر چند که در مواردی امکان اینکه ارزش آن از مبلغ اسمی کمتر باشد هم وجود دارد.

نحوه تشکیل شرکت سهامی عام
برای اینکه شرکت تشکیل شود موسسین آن باید ابتدا قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردن تامین نمایند. به این ترتیب که موسسین مزبور باید حداقل 20% سرمایه شرکت را خود تعهد نمایند و لااقل 35% مبلغی که تعهد نموده اند در حسابی به نام شرکت که در شرف تاسیس می باشد به یکی از بانک ها بسپارند و بعد اظهارنامه ای به ضمیمه طرح اساسنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد به مراجعی که صلاحیت ثبت شرکت ها را دارند تسلیم نمایند و در صورتیکه تمام یا قسمتی از تعهد موسسین به صورت غیرنقدی باشد باید عین و یا مدارک آن را در همان بانکی که برای پرداخت حساب تعیین گردیده بسپارند و گواهی بانک را به ضمیمه اظهارنامه و ضمائم آن که به امضای کلیه موسسین رسیده باشد مبنی بر دائر بودن حساب سپرده و تسلیم مدارک مربوطه و تعهد غیرنقدی به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند تا پس از بررسی مدارک اجازه انتشار و اعلامیه پذیره نویسی داده شود.
پذیره نویسی چیست ؟
پذیره نویسی در حقیقت تعهدی است که اشخاص حقیقی و حقوقی برای خرید سهام شرکت ها در مدتی که معین و مشخص می باشد می نمایند، و برای این منظور اعلامیه ای به نام اعلامیه پذیره نویسی تهیه و نکاتی را در آن قید می کنند.
نکات مندرج در اعلامیه پذیره نویسی :
در اعلامیه مزبور نکات ذیل درج می گردد :
1- نام شرکت؛
2- نوع فعالیت هایی که شرکت به منظور آن تشکیل می شود؛
3- مرکز اصلی شرکت و شعب آن در صورتی که تاسیس شعبه مورد نظر باشد؛
4- مدت زمان ثبت شرکت؛
5- هویت کامل و اقامتگاه و شغل موسسین،در صورتی که همه یا بعضی از موسسین در امور مربوط به موضوع شرکت یا امور مشابه آن،سوابق یا اطلاعات یا تجاربی داشته باشند ذکر آن به اختصار.
6- مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن،به تفکیک و تعداد و نوع سهام در مورد سرمایه غیر نقد(جنسی)،تعیین مقدار و مشخصات و اوصاف و ارزش آن به نحوی که بتوان از کم و کیف سرمایه غیر نقد اطلاع حاصل نمود.
7- در صورتی که موسسین مزایایی برای خود در نظر گرفته باشند،تعیین چگونگی و موجبات آن مزایا به تفصیل؛
8- تعیین مقداری از سرمایه که موسسین تعهد کرده و مبلغی که پرداخت کرده اند؛
9- ذکر هزینه هایی که موسسین تا آن موقع جهت تدارک مقدمات تشکیل شرکت و مطالعاتی که انجام گرفته است پرداخت کرده اند و برآورد هزینه های لازم تا شروع فعالیت های شرکت؛
10- در صورتی که انجام موضوع شرکت قانوناَ مستم موافقت مراجع خاصی باشد،ذکر مشخصات اجازه نامه یا موافقت اصولی آن مرجع؛
11- ذکر حداقل تعداد سهامی که هنگام پذیره نویسی باید توسط پذیره نویس تعهد شود و تعیین مبلغی از آن که باید مقارن پذیره نویسی نقداَ پرداخت گردد؛
12- ذکر شماره و مشخصات حساب بانکی که مبلغ نقدی سهام مورد نعهد باید به آن حساب واریز گردد و تعیین مهلتی که طی آن اشخاص ذی علاقه می توانند برای پذیره نویسی و پرداخت مبلغ نقدی به بانک مراجعه کنند؛
13- تصریح به اینکه اظهارنامه موسسین به انضمام طرح اساسنامه برای مراجعه علاقمندان،به مرجع ثبت شرکت تسلیم شده است؛
14- ذکر نام رومه کثیرالانتشاری که هر گونه دعوت و اطلاعیه بعدی تا تشکیل مجمع عمومی موسسین،منحصراَ در آن منتشر خواهد شد؛
15- چگونگی تخصیص سهام به پذیره نویسان
اساسنامه شرکت :
اساسنامه شرکت در حقیقت سندی است که به آن اعتبار می دهد و در آن خط مشی شرکت، هدف و نحوه فعالیت و وظایف هر یک از اعضای شرکت و هیئت مدیره و مجامع عمومی و بازرسان شرکت و تعداد مدیران و نحوه انتخاب و مدت ماموریت و چگونگی تعیین جانشین مدیرانی که فوت یا استعفاء نموده و با محجور و معزول می شوند معین می گردد و کلیه مواد آن برای اعضاء لازم الرعایه می باشد.
بنابراین هم شرکت های سهامی عام ، و هم شرکت های سهامی خاص باید دارای اساسنامه ای باشند.
طرح اساسنامه باید با قید تاریخ به امضاء موسسین رسیده و مشتمل بر مطالب ذیل باشد:
1- نام شرکت
2- موضوع شرکت بطور صریح و منجز
3- مدت شرکت
4- مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن اگر تاسیس شعبه مورد نظر باشد.
5- مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک
6- تعداد سهام بی نام و بانام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتیکه ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات اینگونه سهام
7- تعیین مبلغ پرداخت شده هر سهم و نحوه مطالبه بقیه مبلغ اسمی هر سهم و مدتی که ظرف آن باید مطالبه شود که به هر حال از پنج سال م نخواهد بود.
8- نحوه انتقال سهام بانام
9- طریقه تبدیل سهام بانام به سهام بی نام و بالعکس
10- در صورت پیش بینی امکان صدور اوراق قرضه،ذکر شرایط و ترتیب آن
11- شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه شرکت
12- مواقع و ترتیب دعوت مجمع عمومی
13- مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی و ترتیب اداره آن ها
14- طریقه شور و اخذ رای و اکثریت لازم برای معتبر بودن تصمیمات مجامع عمومی
15- تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریت آن ها و نحوه تعیین جانشین برای مدیرانی که فوت یا اسعفا می کند یا محجور یا معزول یا به جهات قانونی ممنوع می گردند.
16- تعیین وظایف و حدود اختیارت مدیران
17- تعداد سهام تضمینی که مدیران باید به صندوق شرکت بسپارند.
- قید اینکه شریکت یک بازرس خواهد داشت یا بیشتر و نحوه انتخاب و مدت ماموریت بازرس
19- تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت و موعد تنظیم ترامه و حساب سود و زیان و تسلیم آن به بازرسان و به مجمع عمومی سالانه
20- نحوه انحلال اختیاری یشرکت و ترتیب تصفیه امور آن
21- نحوه تغییر اساسنامه
_ سهام شرکت سهامی
سهام جمع سهم است به معنای برگ رسید و به مبلغی از سرمایه یک کارخانه یا شرکت گفته می شود. سهم به معنای بهره، نصیب و حظ آمده است. سهام به معنای حصه مشارکت در هر نوع مشارکت و دارایی مشترک گفته می شود و همچنین به معنی حصه شریک در مال مشترک و سندی است که حکایت از مالکیت حصه معین در شرکت تجاری به نام شرکت سهامی کند و صاحب سهم از تمام مزایای مقرر در اساسنامه شرکت استفاده می کند یا سهم عبارت است از سهمی که به صاحب آن حق می دهد قسمتی از منافع شرکت و در بعضی مواقع در موقع انحلال شرکت از قسمتی از دارایی شرکت استفاده کند.
سهم واحدی است از سرمایه شرکت که نوع و مبلغ آن را اساسنامه شرکت معین می کند. قانون تجارت سهم را چنین تعریف کرده است که سهم قسمتی از سرمایه شرکت سهامی است که مشخص کننده میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می باشد.
در شرکت های سهامی ، سهام به سه صورت ذیل وجود دارد :
سهام با نام ، سهام بی نام ، سهام ممتاز
1- سهام با نام
در این گونه سهام ، دارنده سهم معلوم و مشخص است و در محل شرکت دفتری وجود دارد که شماره ردیف سهام و نام دارنده در آن ذکر شده است. بنابراین هر سهم از روی شماره ردیف آن معلوم است که متعلق به چه شخصی می باشد. انتخاب سهام بانام به خاطر آن است که شرکت مایل است شرکای خود را بشناسد. انتقال این گونه سهام از انتقال سهام بی نام تشریفات بیشتری دارد و باید در دفتر سهام شرکت ثبت گردد.
2- سهام بی نام
سهام بی نام ورقه ای است که اسم دارنده آن در ورقه و یا در دفاتر شرکت ثبت نشده و کسی که آن را در دست داشته باشد مالک آن شناخته می شود. اگر کسی خواست سهام بی نام خود را بفروشد کافی است که قیمت آن را دریافت و سهم را مانند اسکناس تسلیم خریداری کند.
سهام بانام یا بی نام در تمام مراحل دارای یک ارزش می باشند و دارندگان آن ها در نفع و ضرر و استفاده از شرکت یکسان اند.
3- سهام ممتاز
سهام ممتازه هنگامی منتشر می شود که شرکت نیاز به ورود اشخاص سرشناس به شرکت را داشته یا احتیاج به افزایش سرمایه داشته باشد ، ولی در شرایط عادی کسی حاضر به خرید سهام عادی نیست.
سهام ممتازه نسبت به سهام بانام و بی نام امتیازاتی دارد که به دارنده آن تعلق می گیرد ، مثل داشتن حق دو رای یا سود بیشتر از سایرین و نظایر آن . کلیه سهام شرکت را نمی توان ممتاز دانست.

موارد انحلال شرکت سهامی :
این موارد از قرار ذیل است : ( ماده 199 ل. ا. ق. ت )
1- انتفاء موضوع شرکت : وقتی که شرکت برای انجام موضوع خاصی تشکیل شده باشد و آن را به پایان رساند یا انجام آن غیرممکن شده باشد.
2- انقضاء مدت شرکت : وقتی که شرکت برای مدت معین تشکیل گردیده و آن مدت منقضی شده باشد، مگر اینکه مدت قبل از انقضاء تمدید گردد.
3- ورشکستگی
4- در صورت تصمیم مجمع عمومی فوق العاده برای انحلال شرکت
5- در صورت صدور حکم قطعی مبنی بر انحلال شرکت از سوی دادگاه
چه کسانی می توانند تقاضای انحلال شرکت را از دادگاه بنماید ؟
اشخاصی که ذینفع باشند، می توانند تقاضای انحلال شرکت را بنمایند ، نه هر شخصی. ( ماده 201 ل. ا. ق. ت )

 

انگلستان، نام نیمه جنوبی جزیره بریتانیای کبیر و یکی از چهار بخش کشور پادشاهی بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی است. از جمله مهم ترین صنایع این کشور می توان به آهن و پولاد، وسایل مهندسی، کشاورزی، ساختمانی، راهسازی، ماشین و هواپیماسازی، منسوجات، شیمیایی و تولیدات غذایی و نظامی اشاره نمود. غلات، چغندر قند، سیب زمینی، میوه و سبزیجات نیز از جمله مهم ترین محصولات کشاورزی کشور به شمار می آید.

در این مقاله برآنیم تا به ثبت شرکت در این کشور و ویژگی های آن بپردازیم. شایان ذکر است خوانندگان عزیز در صورت نیاز به هرگونه مشاوره ی تخصصی رایگان در این زمینه می توانند با ما در  
ساختار شرکت ها در حقوق انگلستان
در حقوق شرکت های انگلستان ، عبارت شرکت تجاری در دو مفهوم عام و خاص به کار می رود. مفهوم عام آن علاوه بر شرکت های تعریف شده در قانون شرکت های 1958، مشارکت ها را نیز دربرمی گیرد. در حالی که حقوقدانان انگلیسی شرکت ها و حقوق شرکت ها در معنای خاص را به عنوان حوزه ای متمایز از مشارکت ها به تعریف در می آورند. به موجب بند یک ماده یک قانون یاد شده:
شرکت اجتماع دو یا چند شخص است برای هدفی مشروع، که ممکن است با ذکر نام خود در اساسنامه و یا به طریق دیگری با رعایت مقررات قانون شرکت ها ناظر به ثبت شرکت، شرکتی را با مسئولیت محدود یا بدون مسئولیت محدود تاسیس نمایند.”
شرکت ها را در حقوق انگلیس به جهات چند می توان دسته بندی نمود. مهم ترین معیارهای تقسیم بندی عبارت اند از : شرکت های با مسئولیت محدود و شرکت های با مسئولیت نامحدود ، شرکت های انتفاعی و رکت های غیرانتفاعی، شرکت های فهرست شده و فهرست نشده، شرکت های بامسئولیت محدود به سهام و مسئولیت محدود به ضمانت به پرداخت و ….
حقوقدانان دسته بندی های دیگری برای شرکت ها ذکر نموده اند. مهم ترین گروه بندی عبارت از تقسیم شرکت ها به دو گروه اصلی شرکت های ثبت شده و شرکت های ثبت نشده است. یکی دیگر از انواع شرکت ها، شرکت های خرد هستند. در این شرکت ها، مدیران همان سهامداران و حجم عملیات بازرگانی نیز بسیار محدود و کوچک است. کمیته بازبینی حقوق شرکت ها بر اساس گزارشی پژوهشی اعلام نمود که 65% از شرکت های فعال گردش مالی کمتر از 250000 پوند در سال و 70 % از آن ها تنها دو سهامدار و 90 % این شرکت ها کمتر از پنج سهامدار دارند.
شرکت ها در مفهوم خاص در مواد 3 و 4 قانون شرکت های 2006 به شرح ذیل دسته بندی شده اند :
ماده 3 : شرکت های محدود و نامحدود
1. یک شرکت محدود است اگر مسئولیت اعضایش به موجب سند تاسیس شرکت محدود شده باشد. این مسئولیت ممکن است به میزان سرمایه – سهام یا با ضمانت پرداخت محدود شده باشد.
2. چنانچه مسئولیت اعضای شرکت محدود به مبلغ سهام متعلق به آن هاست که هنوز پرداخت نشده، شرکت بامسئولیت محدود به سهام می باشد.
3. اگر مسئولیت اعضای شرکت محدود به مبلغی است که آن ها تعهد به مشارکت در دارایی شرکت در صورت انحلال آن نموده اند، شرکت بامسئولیت محدود به ضمانت پرداخت می باشد.
4. در صورتی که هیچ محدودیتی بر مسئولیت اعضای شرکت نباشد، چنین شرکتی با مسئولیت نامحدود به شمار می رود.
ماده 4 : شرکت های خاص و عام:
1. شرکت خاص شرکتی است که عام نباشد.
2. شرکت عام شرکتی است که مسئولیت شرکا محدود به سهام یا محدود به ضمانت پرداخت گردیده و دارای سهم می باشد.
الف ) در سند تاسیس چنین شرکتی قید سهامی عام شده است.
در تقسیم بندی بالا برخی اصطلاحات نیازمند تعریف و توضیح به نظر می رسند :
اول آنکه ، تفاوت میان مسئولیت محدود به سهام و مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت آن است که در نوع اول، شریک بایستی سهم خود از سرمایه شرکت را پرداخت نموده و مطابق مقررات اساسنامه بخش تعهد شده را، اگر چنین تعهدی وجود دارد ، بپردازد. در حالی که در مسئولیت محدود به ضمانت یا تضمین پرداخت، شریک متعهد به گذاردن هیچ سرمایه ای، اعم از نقد یا غیرنقد، در شرکت نیست. بلکه ، در صورت انحلال شرکت و در صورت وم به میزان سرمایه ای که ضمانت نموده به مدیر تصفیه پرداخت خواهد کرد.
دوم آنکه ، وجود شرکت های بامسئولیت محدود به ضمانت پرداخت دارای سهام ، مربوط به سال 1980 و پیش از آن است و به موجب بند 4 ماده 6 قانون شرکت های 1985 ” از تاریخ 22 دسامبر 1980 ، یک شرکت نمی تواند به صورت شرکت بامسئولیت محدود به ضمانت پرداخت دارای سهام ، تاسیس یا به آن تبدیل گردد . در نتیجه شرکت های دارای سهام ، شرکت هایی هستند که سرمایه آن ها پرداخت شده و عنوان شرکت های سهامی را دارند. شایان ذکر است که شرکت های بامسئولیت محدود به ضمانت پرداخت، بیشتر با اهداف غیرتجاری مانند خیریه ، آموزش و حرفه ای تاسیس می شوند.
سومین نکته در رابطه با دسته بندی شرکت ها به شرح بالا، ممنوعیت تاسیس شرکت های بامسئولیت نا محدود بر اساس ضمانت پرداخت است. در حقیقت در گروه بندی ششگانه بالا، تنها یک مورد به شرکت های بامسئولیت نامحدود اختصاص داده شده است. مشخص نیست که با وصف مسئولیت نامحدود، علت منع بالا چیست . شاید بتوان ممنوعیت مزبور را این گونه توجیه نمود که مسئولیت نامحدود ویژگی شرکت های بازرگانی به شمار می رود. در حالی که شرکت های با مسئولیت محدود با ضمانت پرداخت ، به شکل نهادهای خیریه و آموزشگاه ها و موسسات حرفه ای به فعالیت می پردازند.
مفهوم دیگری از شرکت ها که به عنوان مشارکت ها خوانده می شوند از موضوعات قانون شرکت های 1985 و قوانین شرکت های پیش از آن نبوده و در شمول قانون مشارکت های 90، و قانون مشارکت های محدود 1907 و قانون مشارکت های با مسئولیت محدود سال 2000 قرار دارند.
برخلاف باور بیشتر حقوقدانان ایرانی، مشارکت ها در حقوق اتگلستان نهادی برابر و قانون تطبیق با شرکت های تضامنی به شمار نمی آید.
این نهاد در حقوق انگلستان از پیچیدگی های چندی برخوردار بوده و در گذر قانون گذاری دگرگونی های بنیادینی را شاهد بوده است ، به گونه ای که مفهوم اولیه و همچنان معتبر مشارکت در قانون 90 با نهاد مشارکت در قوانین بعدی و به ویژه قانون سال 2000 مشابهتی ندارد.
در نظام حقوقی مزبور، ” مشارکت یک رابطه و نه یک سازمان با شخصیت حقوقی جدا تعریف شده است . در حقیقت ” مشارکت ، برخلاف شرکت ها خود نمی تواند بیش از آنچه که در پیمان شویی معمول است به انعقاد قرارداد مبادرت ورزد، اشخاص را به کار گیرد ، مرتکب بزه گردد و یا حتی طرف دعوی قرار گیرد. هنگامی که از مشارکت ( یا اغلب موسسه خوانده می شود ) سخن به میان می آید  منظور شرکایی است که مشارکت را شکل داده اند . ”
مشارکت های موضوع قانون 1907 وضعیتی بنیادین مشارکت های مذکور در قوانین 90 و 2000 دارند. در مشارکت های سال 1907، همانند شرکت های مختلط در حقوق ایران، دو دسته شریک وجود دارند که از حداقل یک شریک که شریک عمومی نامیده می شود و دست کم یک شریک با مسئولیت محدود تشکیل می گردد. شریک عمومی مسئول کلیه تعهدات و دیون مشارکت است. در حالی که مسئولیت شریک گروه دوم محدود به آورده وی در مشارکت است. همچنین شریک اخیر مجاز نیست آورده خود را از مشارکت خارج سازد. در غیر این صورت ، تا میزان سرمایه خارج شده، نسبت به تعهدات و دیون مشارکت مسئولیت خواهد داشت.
شریک با مسئولیت محدود نمی تواند در مدیریت شرکت دخالت نماید و یا شرکت را متعهد سازد. در غیر این صورت خود مسئول کلیه تعهدات و دیون مشارکت در دوره مدیریت یا انجام اعمال حقوقی انجام شده خواهد بود.
یک شرکت و یا شخصیت حقوقی هم ممکن است شریک با مسئولیت محدود و نه شریک عمومی این گونه مشارکت باشد.
مشارکت بایستی در مرجع ثبت مربوطه به ثبت برسد وگرنه مسئولیت همه شرکا و از جمله شریک بامسئولیت محدود در برابر دیون و تعهدات شرکت نامحدود خواهد بود. این گونه مشارکت ها از شخصیت حقوقی برخوردار نیستند.
به موجب قواعد حقوق عرفی و بعداَ مواد 716 و 717 قانون شرکت های 1985 و نیز بند 2 ماده 4 قانون مشارکت های 1907 شمار اعضای مشارکت نمی بایست از بیست شخص فراتر رود. لکن در سال 2002 مقررات مزبور حذف و در نتیجه محدودیت گفته شده برطرف و تنها حلقه پیوند ارتباطی مشارکت ها از قانون شرکت ها قطع گردید.
قانون مشارکت های با مسئولیت محدود سال 2000 بدون آنکه قانون مشارکت های سال 90 و قانون مشارکت های محدود 1907 را نسخ نماید ، دگرگونی های بنیادینی در مفهوم مشارکت را در پی می آورد که با اصل اولیه خود جز نام همسانی چشمگیر دیگری ندارد. به موجب بند 5 ماده یک قانون سال 2000، مشارکت های با مسئولیت محدود از شمول قانون 90 و حقوق شرکت ها خارج است. این مشارکت ها بیشتر به شرکت ها شباهت دارند تا به مشارکت ها .
سه ویژگی مهم ، مشارکت های مذکور در قانون مشارکت های با مسئولیت محدود سال 2000 را به نهاد شرکت نزدیک می سازد.
نخست آنکه شخصیت حقوقی مشارکت کاملاَ از اشخاص عضو آن جدا بوده و مسئولیت های مشارکت هیچ ارتباطی با شرکا ندارد . در نتیجه ، شرکا نماینده شرکت محسوب نمی گردند، مگر آنکه به حکم بند ( الف ) 2 ماده 6 قانون مزبور، چنین نمایندگی ای داشته باشند.
دومین ویژگی این دسته از مشارکت ها ، مسئولیت محدود شرکا به آورده آن هاست. در حالی که در مشارکت مشمول قانون مشارکت های 90 مسئولیت شرکا نامحدود و تضامنی است.
خصوصیت دیگر مشارکت های قانون 2000، تشکیل آن از طریق ثبت است. طبق بند یک ماده 3 قانون بالا، پس از ارائه اسناد و مدارک لازم برای ثبت مشارکت ، شخص دست اندر کار در اداره ثبت مربوطه، گواهی دال بر ثبت مشارکت ارائه می کند.
در برابر، مشارکت های قانون مشارکت های مسئولیت محدود سال 2000 دو خصوصیت متفاوت از شرکت ها و مانند دیگر مشارکت ها را داراست، که عبارت اند از شیوه پرداخت مالیات و نظام تصمیم گیری داخلی. در رابطه با ویژگی نخست باید یادآور شد که در این مشارکت ها ، برخلاف شرکت های تجاری ، به جای دریافت مالیات از نهاد مشارکت از یک یک شرکا مالیات دریافت خواهد گردید. در خصوص شیوه تصمیم گیری نیز، مرز میان شراکت و مدیریت وجود نداشته و همانند دیگر مشارکت ها، در مشارکت های موضوع قانون سال 2000 نیز، شرکا حق دخالت و تصمیم گیری در اداره امور را دارند.

امتیازات ثبت شرکت در انگلستان :
– با ثبت شرکت در انگلستان و افتتاح حساب بانکی می توان به عنوان فردی تجاری در جمعیت انگلستان حاضر شد و به این طریق در کم تر از یک سال اقامت خود را دریافت نمود و از مزایای شهروندی انگلستان استفاده کرد.
– با ثبت شرکت در انگلستان می توانید شرکت خود را بین المللی کنید.
– هزینه ثبت شرکت در انگلستان فوق العاده پایین است.
– برای ثبت شرکت نیازی نیست به انگلستان سفر کنید.
– برای ثبت شرکت در انگلستان نیازی به اقامت و مسکن  نمی باشد و می توان بدون نیاز به انجام فعالیت های تجاری و یا حتی بدون نیاز به مراجعه ی حضوری اقدام به ثبت شرکت ثبت نمود.
– حتی اگر در انگلستان تجارتی ندارید می توانید شرکت ثبت کنید.
– روند ثبت شرکت در انگلستان بسیار سریع و آسان است.
– برای ثبت شرکت در انگلستان فقط یک نفر هم کافیست.
– مالیاتی که در انگلستان برای درآمد شرکت در نظر گرفته شده نسبتاَ پایین و 23 درصد است.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت در انگلستان
1)  اسکن پاسپورت سهام داران و ترجمه رسمی شناسنامه چنانچه پاسپورت موجود نباشد.
2) ترجمه مدارک مورد نیاز مانند ترجمه رسمی از یکی از قبوض دولتی ( قبض آب ،برق، تلفن همراه و یا هر قبض دولتی دیگر)
3) تایید رسمی مدارک نامبرده به انضمام رسید پرداخت هزینه های لازم


 
شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی و حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبودی وضع مادی و اجتماعی اعضاء از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آن ها طبق اصولی که در قانون تعاونی ها مطرح است تشکیل می شود.

موضوع شرکت های تعاونی ممکن است یک یا چند منظوره باشد. مانند انجام خدمات عمومی، هرگونه فعالیت مربوط به تولید محصولات کشاورزی و صنعتی و فروش محصولات مزبور، تهیه و توزیع هر نوع کالا و لوازم مورد نیاز زندگی و حرفه ای آنان ( شرکاء ) ، تحصیل وام و اعتبار برای شرکاء ، قرار دادن وسائل کار در اختیار کسانی که قادر به کار هستند ولی وسائل کار و توان مالی ندارند ( مثل دار قالی بافی و پشم جهت فرش بافی ) ، اقدام به عملیات ساختمانی و ایجاد مسکن و …
با توجه به آن چه گفته شد، چند نمونه از شرکت های تعاونی عبارت است از :
1- شرکت تعاونی تولید اعم از محصولات کشاورزی، صنعتی، دامداری و پرورش طیور
2- شرکت تعاونی فروش محصولات
3- شرکت تعاونی مصرف لوازم مورد نیاز زندگی شرکاء
4- شرکت تعاونی صنوف
5- شرکت تعاونی روستایی
6- شرکت تعاونی ساختمان یا مسکن
7- شرکت تعاونی وام و اعتبار
در این نوع شرکت ، مسئولیت هر یک از سهامداران در مقابل قروض و دیون شرکت محدود به مبلغ اسمی سهم یا سهامی است که سهامدار در شرکت تعاونی دارا می باشد.
شایان ذکر است، شرکت تعاونی، مانند شرکت های تجاری، دارای شخصیت حقوقی است و دارایی آن، مجزا و مستقل از دارایی اعضاء می باشد.

ارکان شرکت تعاونی
شرکت تعاونی برای اداره امور خود دارای ارکان ذیل است :
– مجامع عمومی ؛
– هیئت مدیره ؛
– بازرسی .

اعضاء شرکت تعاونی
در شرکت تعاونی :
1-  تعداد اعضاء شرکت تعاونی نمی تواند کمتر از 7 نفر باشد.
2-  اعضاء می توانند شخص حقیقی یا حقوقی باشند.
3-  اگر عضو شخص حقوقی است، باید در زمره اشخاص حقوقی غیردولتی باشد. بنابراین دولت ، وزارتخانه ها ، سازمان های دولتی و شرکت های دولتی نمی توانند به عنوان عضو در یک شرکت تعاونی وارد شوند.
4-  شرایط عضویت در تعاونی ها عبارت است از : تابعیت جمهوری اسلامی ایران ، عدم ممنوعیت قانونی و حجر ، خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه ،درخواست کتبی عضویت و تعهد به رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ، عدم عضویت در تعاونی مشابه.

حداقل سرمایه در شرکت های تعاونی
به موجب تبصره ( 3 ) ماده 3 آیین نامه اجرایی قانون بخش تعاونی اقتصاد ج.ا.ا اصلاحی / 1 / 1392 :
حداقل سرمایه برای تشکیل تعاونی نباید از ده دصد سرمایه گذاری مورد نیاز کمتر باشد ؛ و در صورتی که در سایر قوانین و مقررات برای موضوع فعالیت حداقل میزان سرمایه تعیین شده باشد رعایت آن اامی است.

اساسنامه شرکت تعاونی
هر شرکت تعاونی باید دارای اساسنامه باشد.اساسنامه انواع شرکت های تعاونی، به صورت " نمونه اساسنامه " به وسیله وزارت تعاون تهیه شده و در اختیار تشکیل دهندگان شرکت قرار می گیرد.
اساسنامه شرکت تعاونی طبق قانون بخش تعاونی ، باید حاوی نکات ذیل باشد :
1- نام شرکت با قید کلمه تعاونی ؛
2- نوع شرکت ( تولیدی یا توزیعی بودن و نوع فعالیت )؛
3- هدف شرکت ؛
4- مرکز اصلی عملیات و نشانی ؛
5- سرمایه شرکت ( میزان سرمایه ، تعداد سهام ، ارزش هر سهم ، تعداد سهامی که هر عضو می تواند داشته باشد ، میزان مبلغ لازم التادیه هر سهم ، حداکثر مدت برای تادیه مبلغ پرداخت نشده سهام ، با نام و غیر قابل تقسیم بودن سهام ، مقررات راجع به ورقه سهم ، شرایط انتقال سهام ، سرمایه گذاری ارگان های دولتی و عمومی در شرکت ، هدایای نقدی و جنسی افراد و موسسات ) ؛
6- مقررات راجع به عضو ( شرایط ورود به عضویت ، مرجع قبول عضو ، موارد خرج از عضویت ، شرایط اخراج عضو و مرجع تصمیم گیری در اخراج ، حقوق و تکالیف اعضا ) ؛
7- مجامع عمومی شرکت ( انواع مجامع و مقررات راجع به آن ها از قبیل مقررات راجع به دعوت ، نصاب رسمیت جلسات ، اکثریت لازم برای اتخاذ تصمیمات و انتخاب هیئت مدیره و بازرسان ، وظایف و اختیارات و صلاحیت های مجامع عمومی ) ؛
8- هیئت مدیره و مدیر عامل ( تعداد اعضای اصلی و علی البدل ، وظایف و اختیارات و مقررات راجع به اعمال مدیریت و تصمیم گیری ، مدیر عامل و وظایف و حدود اختیارات وی ، شرایط لازم برای انتخاب شدن به مدیریت و مدیر عاملی ) ؛
9- بازرس یا بازرسان ( تعداد بازرسان اصلی و علی البدل ، شرایط لازم برای انتخاب شدن ، وظایف و حدود اختیارات ، حق احمه بازرسان ) ؛
10- مقررات مالی ( سال مالی شرکت ، مقررات راجع به ترامه و حساب سود و زیان ، سود خالص شرکت و ترتیب تقسیم آن ، ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی و میزان آن ها ) ؛
11- مقررات مختلف از قبیل مقررات راجع به عضویت شرکت در اتحادیه های تعاونی ، اتاق تعاون و صندوق تعاون ، مقررات راجع به سرمایه گذاری و به کار انداختن وجوه مازاد بر احتیاج شرکت ، مقررات راجع به استقراض و تحصیل اعتبار و دریافت قرض الحسنه برای توسعه یا رفع تنگناهای مالی ؛
12- ضوابط ادغام شرکت با شرکت تعاونی دیگر ؛
13- موارد انحلال شرکت تعاونی و طرز تصفیه .

 ثبت تعاونی
لازمه وجود تعاونی ، ثبت آن است و ماده 2 قانون بخش تعاونی با بیان اینکه " شرکت هایی که با رعایت این قانون تشکیل و به ثبت برسند تعاونی شناخته می شوند "، وجود شرکت تعاونی را موکول به ثبت آن می کند.
مرجع ثبت تعاونی ها در تهران " اداره کل ثبت شرکت ها " و در شهرستان ها " اداره ثبت " واقع در مرکز اصلی تعاونی است.
اولین هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ جلسه اولین مجمع عمومی عادی اقدامات ضروری برای ثبت تعاونی را به انجام برساند. برای ثبت هر شرکت لازم است نخست "مجوز ثبت " صادر شود. مجوز ثبت حاکی از تایید وزارت تعاون بر مطابقت اقدامات انجام شده برای تشکیل تعاونی با مقررات مربوط است.
مدارک لازم برای ثبت و اخذ مجوز ثبت عبارت است از :
1- اساسنامه مصوب شرکت یا اتحادیه ؛
2- دعوتنامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی ؛
3- صورت جلسه اولین مجمع عمومی عادی، دایر بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ؛
4- رسید پرداخت مقدار وجوه لازم التادیه سرمایه تعاونی، طبق اساسنامه ؛
5- مدارک مربوط به تقویم و تسلیم آن مقدار از سرمایه که به صورت جنسی بوده است. ( اگر وجود داشته باشد ) ؛
6- فهرست اسامی و مشخصات داوطلبان تشکیل تعاونی ؛
7- فهرست اسامی و مشخصات و نشانی اعضای اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان اعم از اصلی و علی البدل و مدیر عامل که حاوی امضای آن ها باشد ؛
8- قبولی کتبی اعضای اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ؛
9- صورت جلسه راجع به جلسه اولین هیئت مدیره دایر بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیئت مدیره، انتخاب صاحبان امضاهای مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و انتخاب مدیر عامل.
همان طور که اشاره شد، هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ برگزاری اولین مجمع عمومی عادی مدارک لازم را برای ثبت و صدور آگهی مربوط به مرجع ثبت تسلیم کند.
مدارک لازم برای ثبت تعاونی ، علاوه بر مدارک اولیه ثبت ( شامل تصویر شناسنامه و مدارک تحصیلی اعضاء، تصویر گواهی پایان خدمت نظام وظیفه عمومی یا معافیت برای آقایان، سه قطعه عکس و گواهی عدم سوء پیشینه ) به قرار ذیل است :
1- مجوز اداره تعاون
2- اساسنامه مورد تصویب شرکت تعاونی
3- دعوت نامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی
4- صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی دال بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس با بازرسان
5- صورتجلسه اولین هیات مدیره دال بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیات مدیره انتخاب صاحبان امضاء مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و مدیرعامل
6- تقاضانامه و شرکت نامه که به صورت اوراق چاپی توسط اداره ثبت شرکت قرار می گیرد.
7- قبولی کتبی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
8- لیست اسامی و امضاء حاضرین در اولین مجمع عمومی عادی
9- لیست اسامی و مشخصات و نشانی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
10- رسید پرداخت سرمایه شرکت طبق اساسنامه به صندوق تعاون
پس از تحویل مدارک نامبرده به اداره ثبت شرکت ها، ثبت شرکت تعاونی به وسیله آگهی در رومه رسمی به اطلاع عموم می رسد.

آگهی ثبت تعاونی
ثبت تعاونی به وسیله درج آگهی در " رومه رسمی " به اطلاع عموم می رسد. عندالاقتضا می توان علاوه بر رومه رسمی در یکی از رومه های محلی یا با الصاق آگهی در معابر عمومی مرکز تعاونی نیز ثبت آن را اعلام کرد. ( شرکت ها و اتحادیه های تعاونی، از پرداخت حق الثبت و نصف تعرفه آگهی ثبت در رومه رسمی معاف اند ).

پروانه تاسیس
هیئت مدیره تعاونی پس از ثبت باید از وزارت تعاون برای آن پروانه تاسیس بگیرد و پس از اخذ پروانه تاسیس است که شرکت تعاونی می تواند به فعالیت بپردازد.
مدارک لازم برای اخذ پروانه تاسیس عبارت است از :
1- فتوکپی مدارک ثبت تعاونی
2- تقاضانامه برای اخذ پروانه تاسیس که به عنوان وزارت تعاون نوشته شده است.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
جهت ثبت انواع شرکت های تجاری از نخستین گام همراه و مشاور شما خواهیم بود.


 
با نگاه به تاریخ حقوق کشورهای مختلف جهان، می بینیم که از دوران بسیار قدیم، مردم هر جامعه ای با توجه به بافت اجتماعی خویش با یکدیگر و با سایر جوامع داد و ستد داشته اند و به علت عدم قوانین مدون، معاملات تجاری خود را بر اساس عرف و آداب و رسوم زمان خویش انجام می دادند. قدیمی ترین قانونی که بشر تنظیم کرده به احتمال زیاد قانون حمورابی است که به دستور ششمین پادشاه بابل تدوین شده است. قسمتی از این مجمع القوانین که در حفریات شوش به دست آمده، در موزه ی لوور پاریس نگهداری می شود. قسمت هایی از قانون به شرکت های تجاری، حمل و نقل، نگهداری کالا، حق العمل کاری اختصاص دارد. در نوشته های یونان، رم قدیم، مصر و فینیقی ها کم و بیش قواعدی در این خصوص دیده می شود.
سابقه تجارت در ایران نیز در حد تمدن ایران است. در ایران باستان، بازرگانان با سایر کشورها ارتباط تجاری داشتند. جاده ی ابریشم نمونه ای از تجارت بین کشور ایران و چین بوده است که از کشورهای کنونی ترکمنستان، ازبکستان و قرقیزستان عبور کرده و به سرزمین چین منتهی می گردید.
در حقوق ما نخستین قانون تجاری که در آن از شرکت های تجاری بحث شده قانون 25 دلو 1303 می باشد.بعد از آن قوانین 12 فروردین و 12 خرداد 1304 شمسی به تصویب رسید.اما نخستین قانونی که اولین بار در خصوص شرکت های تجاری وضع شد قانون مصوب 1311/2/3 است که از آن زمان تاکنون قانون تجارت ایران می باشد.این قانون بعدها به موجب لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 47/12/24 اصلاح گردید.
قانون تجارت ما تعریفی از شرکت تجاری ننموده است و ناچار باید به تعریفی که قانون مدنی از شرکت نموده است مراجعه نماییم ، ولی باید در نظر داشت که تعریف قانون مدنی خیلی کلی است. با در نظر گرفتن اصول و مقررات مربوط به شرکت های تجاری، می توان شرکت های تجاری را چنین تعریف نمود:
شرکت تجاری عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارند تا مبادرت به عملیات تجاری نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند.
این شرکت ها دارای شخصیت جداگانه از شرکاء بوده و رأساً دارای حقوق کامل می باشند که در روابط آن با شرکاء و یا اشخاص ثالث و طلبکاران شرکت و طلبکاران شخصی شرکاء تاثیر دارد.
به موجب ماده 588 قانون تجارت، شخص حقوقی می تواند دارای کلیه حقوق و تکالیفی شود که قانون برای افراد قائل است، مگر حقوق و وظایفی که بالطبیعه فقط انسان ممکن است دارای آن باشد، مانند حقوق و ظایف ابوت، بنوت و امثال ذالک”.
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است:
1. شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347/12/24 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2. شرکت تضامنی
3. شرکت با مسئولیت محدود
4. شرکت مختلط غیر سهامی
5. شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی
7.شرکت تعاونی تولید و مصرف
باید یادآوری کرد که شرکت های تجاری، مانند هر پدیده اجتماعی دیگر، برحسب ضرورت و نیاز اجتماع ابتدا به صورت ابتدایی و ناقص به وجود آمده و سپس بر حسب مقتضیات و موارد مختلف راه تکامل را طی نموده و به انواع مختلف تقسیم شده اند. حتی شرکت تجاری در معنی امروزی که دارای شخصیت حقوقی است نیز خیلی دیر به وجود آمده است، در حالی که امر تجارت بین چند نفر به صورت مشارکت در معنی تودیع مبلغی سرمایه به صورت شرکت برای امور تجاری و به قصد تقسیم سود و زیان احتمالی از دیر زمان وجود داشته است. اولین شرکتی که در عالم تجارت پیدا شده ظاهراَ شرکت سهامی بوده است سپس شرکت های تضامنی پیدا شدند و بالاخره سایر شرکت ها به مرور زمان به وجود آمدند.
قانون مقررات زیادی برای شرکت های تجاری وضع نموده که رعایت آن ها هر یک به نوبه ی خود لازم است، ولی یک رسیدگی و بازرسی کلی و دقیق در ابتدای تأسیس شرکت لازم است تا معلوم شود وجود آوردن این شخصیت حقوقی، با رعایت مقرراتی است که وضع شده یا خیر و آن ثبت شرکت ها است. ثبت شرکت به عنوان اقدام نهایی در تاسیس شرکت به شمار می رود. با توجه به ماده ی 95 قانون تجارت که ثبت کلیه ی شرکت های تجاری را اامی دانسته، ثبت شرکت کامل کننده ی همه ی شرایط تشکیل و از جمله شرایط شکلی است.
از طرفی دیگر فعالیت تحت عنوان شرکت به علت امتیازاتی که قانون برای شرکت ها در نظر گرفته است – نظیر اعطای وام– و حمایت هایی که از اشخاص حقوقی به عمل می آورد ، موجب اطمینان خاطر شرکت ها جهت فعالیت با امنیت شغلی بیشتر نسبت به فعالیت شخصی می گردد. همچنین ثبت شرکت، به شرکت ها امکان حضور در مناقصات و مزایدات را می دهد که سود قابل توجهی را برای طرفین معامله به همراه دارد.
حال این سوال مطرح می شود که چه کسانی می توانند شرکت ثبت کنند؟ شرایط ثبت شرکت چیست؟
به موجب قوانین ایران،  کسانی که می توانند در ایران شرکت ثبت نمایند به قرار ذیل می باشند:

کلیه ی اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از ایرانی و خارجی می توانند در ایران شرکت ثبت نمایند.
اشخاص خارجی می توانند بدون شریک ایرانی به صورت مالکیت 100% در ایران شرکت ثبت نمایند.
چند شرکت با هم می توانند بدون وجود اشخاص حقیقی شرکت مستقلی ثبت نمایند.(Joint Venture)
در ادامه، به منظور تشریح کم و کیف موضوع ، ضمن توضیح راجع به شرایط عمومی و اختصاصی شرکت ، به شرح و بسط انواع شرکت که هر شرکت جهت ثبت و تاسیس به لحاظ اامات قانونی مم به رعایت آن است می پردازیم و در انتها، مراحل ثبت انواع شرکت را بررسی می کنیم.
در قرارداد شرکت مثل همه عقود و قراردادها باید شرایط عمومی صحت عقود رعایت شود که عبارتند از :
1-. قصد و رضا
قصد و رضا ناشی از اراده و اختیار است و فقدان هر یک موجب بطلان قرارداد است.فقدان قصد مثل اینکه قرارداد در حال مستی و بیهوشی واقع شود.فقدان رضا مثل اینکه شرکت بر اثر اکراه یا اشتباه یا تدلیس واقع شود.
2- اهلیت
شرکای شرکت باید اهلیت انجام دادن معامله را داشته باشند. اهلیت عبارت از داشتن رشد و عقل است.ملاک رشد از نظر قانون رسیدن به سن هیجده سال و ضابطه عقل عرف و نظر پزشک قانونی است.
3- معین بودن موضوع
موضوع شرکت یعنی معاملاتیکه انجام خواهد داد باید معین و مشخص باشد و شرکت برای امر مبهم و غیر معین باطل است.
4-  قانونی بودن جهت و هدف
جهت و هدف شرکت امر غیر قانونی مثل قاچاق و قمار و سرقت و اغتشاش و نظایر این ها باشد باطل است.
علاوه بر شرایط عمومی شرایط اختصاصی شرکت عبارتند از :
1- وجود شرکا
شرکت با حداقل دو نفر تشکیل می شود ولی حداکثری برای تعداد شرکاء وجود ندارد
2- همکاری شرکا
همکاری شرکا در دادن سرمایه و حضور در مجامع عمومی و در صورت انتخاب شدن به نمایندگی شرکت از هیات مدیره و بازرسی حضور و فعالیت در آنست.
3- سرمایه گذاری
سرمایه شرکت اعم از نقد یا جنس و یا حتی هنر و عمل و امتیاز از طرف شرکاء تامین می شود.
4- مبادرت به عملیات بازرگانی
اساس شرکت تجاری بر انجام معاملات تجاری است. برای رفع هر گونه ابهام باید گفت که معاملات در غیر منقول و یا برای حوائج شخصی اگر چه از طرف شرکت های تجاری باشد تجارت محسوب نیست.
5- تقسیم سود و زیان
در شرکت ،سود و زیان بین شرکا تقسیم می شود و اگر شرکت ضرر بکند آن هم بین شرکا تقسیم خواهد شد.

شرکت سهامی عام
شرکت های سهامی به دلیل کثرت سرمایه، تعدد شرکاء و تنوع گستره فعالیت، مهم ترین و فعال ترین نوع شرکت در میان شرکت های موجودی به حساب می آیند. شرکت سهامی به دو نوع تقسیم می شود : شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص . به موجب قانون، شرکت سهامی عام شرکتی است که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند.
یادآوری می شود که :
1. در شرکت سهامی عام ، حداقل شرکا 5 نفر و حداقل هیات مدیره یا مدیران 5 نفر است.
2. حداقل سرمایه اولیه ، مبلغ پنج میلیون ریال است که سرمایه شرکت توسط موسسین و عموم مردم تامین می شود. در صورتیکه سرمایه شرکت بعد از تاسیس به هر علت از حداقل مذکور کمتر شود باید ظرف یک سال نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگر از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند.هر گاه قبل از صدور رای قطعی موجب درخواست انحلال منتفی گردد دادگاه رسیدگی را موقوف خواهد نمود.
3. سهم سرمایه موسسین نباید از 20 درصد سرمایه شرکت کمتر باشد.
4. 35% از مبلغ مندرج در بند 3 مذکور باید به صورت نقدی توسط موسسین تامین و در حسابی تحت عنوان ” شرکت سهامی عام در شرف تاسیس ” نزد یکی از بانک ها سپرده شود.
5. رسید سپرده نقدی و در صورتیکه بخشی از آن در قالب تعهد غیر نقدی باشد اسناد مالکیت مربوطه در همان بانکی که واریز نقدی در آن انجام پذیرفته ، تودیع و گواهی بانک به ضمیمه اظهارنامه به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شود.
6.  مجمع عمومی موسس پس از رسیدگی و احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و پرداخت مبالغ لازم می بایست وارد شور شده و اساسنامه شرکت را تصویب و اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت را انتخاب می نمایند و مدیران و بازرسان باید کتباَ قبولی خود را اعلام و در این مرحله شرکت تشکیل شده محسوب می گردد. آنگاه اساسنامه به انضمام اظهارنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام  به امضا کلیه موسسین رسیده باشد ، با قید نام رومه کثیرالانتشار منتخب ، در تهران به اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها به دایره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دایره ثبت وجود ندارد به اداره ثبت اسناد و املاک محل تسلیم و رسید دریافت شود. ( ماده 6 قانون تجارت )
قابل ذکر است ، مسئولیت شرکا در شرکت سهامی عام   به میزان مبلغ اسمی سهام هر شریک» است .

مدارک لازم برای ثبت شرکت سهامی عام :
مرحله اول: (مرحله تشکیل و تحصیل اجازه پذیره نویسی
1- دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی که بایستی به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد.
2- دو نسخه اظهارنامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه طرح اساسنامه تکمیل شده
4- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت موسسین
5- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه (حداقل 35% از 20 % سرمایه تعهد شده)
6- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
7- اصل مجوز اولیه از سازمان بورس و اوراق بهادار
8-تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام پیشنهادی های و همچنین فیش واریزی مربوطه
مرحله دوم: ( مرحله ایجاد و ثبت شرکت های عام سهامی)
1- دو نسخه اساسنامه که به تصویب مجمع عمومی موسس رسیده باشد.
2- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین متضمن تصویب اساسنامه تعیین،اعضاء هیئت مدیره،انتخاب بازرسان و رومه های کثیرالانتشار
3- دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
4- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت(در صورتیکه قسمتی از سرمایه موسسین بصورت غیر نقدی باشد)
5- اصل مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار(مجوز ثانویه)

شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی آنان است. تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص نباید از سه نفر کمتر باشد.
لازم است بلافاصله قبل از نام شرکت یا بعد از آن عنوان ” شرکت سهامی خاص ” در تمام اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های آن به طور روشن و خوانا نوشته شود. این نوع از شرکت ، جهت اخذ نمایندگی ها و یا شرکت در مناقصات و مزایده های دولتی و نمایشگاه ها و همچنین اخذ تسهیلات بانکی از اعتبار نسبتاَ خوبی برخوردار است. از آن جایی که صاحبان شرکت سهامی خاص می توانند تا 10 برابر سرمایه ثبت شده خود از سیستم بانکی وام بگیرند ، بنابراین در هنگام اخذ تسهیلات معمولاَ می بایست افزایش سرمایه داشته باشند.
با ثبت شرکت سهامی خاص، می توان با جمع آوری سرمایه های کوچک  در محیطی دوستانه ، به انجام فعالیت تجاری پرداخت. البته ،سرمایه شرکت های سهامی خاص قابل معامله در بازار بورس نیست اما توسط مردم به راحتی قابل داد و ستد می باشد.
در رابطه با ثبت شرکت سهامی خاص نکات ذیل حائز اهمیت است :
1- حداقل 3 نفر عضو اصلی در شرکت که به سن قانونی رسیده باشند. ( سال تمام )
2- حداقل سرمایه شرکت 1.000.000 ریال باشد.
3- در بدو تاسیس حداقل 35% سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
4- در صورت سرمایه غیر نقدی ( در صورت وجود ) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
5- سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.موسسین شرکت،نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند،مسوولیت تضامنی دارند.تا وقتی که شرکت به ثبت نرسیده است،صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است.در صورت تخلف امضاء کنندگان آن ها،مسوول جبران خسارات اشخاص ثالث خواهند بود.
6- اعضاء هیات مدیره باید حداقل از 2 نفر تشکیل گردد و اعضا و هیات مدیره باید حداقل دارنده یک سهم باشند و اعضا و هیات مدیره نباید دارای سوء پیشینه کیفری باشند.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی خاص به قرار ذیل است :
1- دو برگ اظهارنامه شرکت سهامی خاص،تکمیل آن و امضاء ذیل اظهارنامه توسط کلیه ی سهامداران
2- دو جلد اساسنامه شرکت سهامی خاص که ذیل تمام صفحات آن به امضاء کلیه ی سهامداران رسیده باشد.
3- دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین که به امضاء سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
4- دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره که به امضاء مدیران منتخب مجمع رسیده باشد.
5- فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازرسین برابر اصل شود.
6- ارائه گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تاسیس در آن جا باز شده است.
تذکر: در صورتی که مقداری از سرمایه ی شرکت آورده ی غیر نقدی باشد (اموال منقول و غیر منقول) ارائه ی تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری اامی است و در صورتیکه اموال غیر منقول جزء سرمایه شرکت قرار داده شود ارائه ی اصل سند مالکیت ضروری است.
7- ارائه مجوز در صورت نیاز بنا به اعلام کارشناس اداره ثبت شرکت ها
8- کپی کارت ملی
توجه: کلیه شرکت های سهامی خاص موظفند یک جلد دفتر سهام جهت ثبت سهام شرکت تهیه نمایند و تغییرات سهام نیز طبق مقررات در آن ثبت گردد.

شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است . در اسم شرکت باید عبارت ( با مسئولیت محدود ) قید شود و همچنین اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده و در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را در شرکت تضامنی خواهد داشت . ( م 95 ق.ت )
حداقل تعداد شرکاء در شرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود. ( م 94 ق. ت) . در هر شرکت با مسئولیت محدود که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند باید دارای هیات نظار بوده و هیات نظار لااقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکاء را تشکیل دهد . ( م 109 ق. ت) هیات نظار مرکب از 3 نفر بوده که از بین شرکاء برای مدت یک سال انتخاب می شوند و اعضای هیات نظار نبایستی عضو هیات مدیره شرکت باشند.
شرایط تشکیل شرکت با مسئولیت محدود :
الف- شرایط شکلی تشکیل شرکت
تشکیل شرکت با مسئولیت محدود باید به موجب قرارداد کتبی میان شرکا باشد و کلیه شرکا باید این قرارداد را شخصاَ یا توسط وکیل دارای اختیار امضا کنند.این قرارداد باید حتماَ به صورت رسمی تنظیم شود والا طبق مواد 47 و 48 قانون ثبت بلا اثر خواهد بود.
در شرکتنامه باید به صراحت قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است.این نکته که موضوع ماده 97 قانون تجارت است،تنها نکته ای نیست که باید در شرکتنامه قید شود، ولی اهمیت آن از دیگر نکات بیشتر است؛ چرا که قانون گذار عدم ذکر آن را در قرارداد شرکت ، موجب بطلان قرارداد تلقی کرده است.( ماده 100 ق.ت )
البته تنها چیزی که موجب بطلان قرارداد شرکت است ، عدم قید میزان تقویمی سهم الشرکه های غیر نقدی است.بنابراین، هر گاه در شرکتنامه میزان سرمایه نقدی قید نشده باشد و یا به صراحت قید نشده باشد که سرمایه کلاَ یا جزئاَ پرداخت شده است یا خیر ، قرارداد شرکت باطل نیست.
اما در مواد 107 ، 108 و 111 قانون تجارت به ” اساسنامه ” شرکت با مسئولیت محدود هم اشاره شده است.آیا وجود اساسنامه ، علاوه بر شرکتنامه برای تشکیل شرکت ضروری است یا خیر ؟ جواب قطعاَ منفی است و اغلب اوقات در عمل برای این نوع شرکت اساسنامه تنظیم نمی شود و این امر ، در صورتی که در شرکتنامه تمام موارد لازم راجع به شرکت قید شده باشد ، ضروری هم نیست.
علی الاصول در شرکتنامه باید نکاتی چند قید شود ، از جمله : سهم هر یک از شرکا در سود و زیان ، اینکه سرمایه شرکت پرداخت شده است و اینکه مدیران شرکت چه اختیاراتی خواهند داشت.مع ذلک، عدم قید این نکات موجب بی اعتباری شرکت نخواهد بود.اسم شرکت نیز باید در شرکتنامه قید شود که نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده ، در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.( ماده 95 ق.ت)
ب- شرایط ماهوی تشکیل شرکت
قواعد ماهوی راجع به تشکیل شرکت با مسئولیت محدود عمدتاَ به دلیل حفظ حقوق اشخاص ثالث ، یعنی طلبکاران شرکت ، وضع شده اند.این شرایط را می توان به دو دسته تقسیم کرد: شرایط راجع به شرکا و شرایط راجع به سرمایه شرکت
1.شرایط راجع به شرکا
در قانون تجارت،شرکت با مسئولیت محدود باید لااقل دو شریک داشته باشد.قانون تجارت سقفی برای تعداد شرکا معین نکرده است.بنابراین ، این شرکت می تواند متضمن هر تعداد شریک باشد.
2.شرایط راجع به سرمایه
قانون گذار ایران هیچ گونه حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود معین نکرده است.بنابراین ، سرمایه شرکت می تواند به هر میزانی باشد.نتیجه این وضع در حقوق ایران این است که شرکت با مسئولیت محدود ، علی الاصول هیچ گاه نمی تواند به دلیل میزان سرمایه اش باطل اعلام شود ، برخلاف آنچه در مورد شرکت های سهامی صدق می کند.
سرمایه شرکت از سهم الشرکه های شرکا تشکیل می شود که ممکن است به هر میزانی باشد.مع ذلک ، نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال ، اعم از بانام یا بی نام درآید.( ماده 102 ق.ت ) ؛ پذیره نویسی سهام این نوع شرکت نیز ممنوع است.سرمایه شرکت می تواند از آورده های نقدی تشکیل شده باشد یا از آورده های غیر نقدی
2.1 آورده نقدی
ماده 96 قانون تجارت تشکیل شرکت با مسئولیت محدود را به پرداخت تمام سرمایه نقدی موکول کرده است.برخلاف آنچه در شرکت های سهامی معتبر است ، قانون گذار حداقلی برای سرمایه معین نکرده و فرض کرده است که وضع این قاعده می تواند تضمینی کافی برای طلبکاران در پرداخت طلبشان توسط شرکت باشد.
قانون گذار شکل و تشریفات به خصوصی را برای پرداخت سرمایه نقدی پیش بینی نکرده است و در نتیجه ، پرداخت ممکن است به هر صورتی باشد ، مشروط بر اینکه واقعی باشد.به این ترتیب ، پرداخت می تواند با پول نقد یا چک و یا با حواله حساب به حساب صورت گیرد ، اما هیچ ومی ندارد که برای پرداخت به شرکت ، حساب به خصوصی در بانک باز شود ، هر چند در عمل تشکیل دهندگان شرکت های با مسئولیت محدود چنین می کنند و وجوه دریافتی از شرکا را در حساب مخصوصی واریز می کنند تا پس از تشکیل شرکت مورد استفاده قرار گیرد.به هر حال پرداخت باید قبل از تشکیل شرکت صورت گیرد و اگر در مدت معقولی پس از پرداخت توسط بعضی از شرکا ، شرکت به سبب عدم پرداخت سهم شرکای دیگر تشکیل نشود ، شرکایی که سهم خود را پرداخته اند می توانند از دادگاه تقاضا کنند که وجه پرداختی به آن ها مسترد شود.
2.2 آورده غیر نقدی
علی الاصول آنچه درباره پرداخت سرمایه نقدی گفته شد ، در مورد آورده های غیر نقدی نیز صدق می کند.مع ذلک ، در مورد آورده های غیر نقدی می بایست نکات چندی را در نظر گرفت و آن اینکه آورده های غیر نقدی که صورت مال دارند.این آورده ها باید تقویم شوند و در شرکتنامه ،ارزش آن ها مشخص شود.تشکیل شرکت با مسئولیت محدود مشروط به تقویم و تسلیم این اموال است.( مواد 96 و 97 ق.ت ) البته تسلیم باید به گونه ای باشد که شرکت بتواند هر گونه تصرفی در مال انجام دهد.
در رابطه با شریکی نیز که صنعت خود را می آورد قابل اذعان است که با توجه به اینکه قانون تجارت ما منعی در آوردن صنعت به عنوان حصه ندارد باید این گونه تلقی کرد که در حقوق ما آوردن صنعت به عنوان حصه در شرکت با مسئولیت محدود مجاز است ، اما مسلم است که تقویم این حصه در حقوق طلبکاران تاثیری ندارد، چه در تشکیل سرمایه موثر نیست ، بلکه برای تعیین سهم شریک در سود شریک است.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود:
1- دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2-  دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از 12 نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10-  اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

شرکت تضامنی
شرکت تضامنی، شرکتی است که تحت اسم مخصوص برای امور تجاری، بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های شرکت کافی نباشد ، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام بدهی های شرکت است. هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد ، در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود.
در نام شرکت ، عبارت ” شرکت تضامنی ” و لااقل اسم یکی از شرکا باید ذکر شود. به علاوه در صورتی که نام شرکت مشتمل بر نام تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، کلماتی از قبیل ” و شرکا”  یا ” و برادران ” باید قید شود.
مادام که شرکت تضامنی منحل نشده است ، بدهیهای آن را باید از خود شرکت مطالبه کرد ؛ یعنی قبل از انحلال ، دارایی خود شرکت وثیقه طلب طلبکاران آن است و پس از انحلال، نخست دارایی شرکت بین طلبکاران وی تقسیم می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام طلب طلبکاران کافی نباشد، آن ها می توانند برای گرفتن باقیمانده طلب خود به شرکا مراجعه کنند و آن را از دارایی شخصی آن ها وصول کنند؛ بنابراین دارایی شرکت تضامنی، حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی که شرکت تضامنی منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران طلبی باقی نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند. طلبکاران برای وصول باقیمانده مذکور می توانند به اختیار خود به هر یک از شرکا منفرداَ یا به دو یا چند و یا همه آن ها مجتمعاَ مراجعه و علیه آن ها در دادگاه اقامه دعوی کنند. در هر حال هیچ یک از شرکا حق ندارد به استناد اینکه میزان باقیمانده بدهی شرکت از میزان سرمایه او در شرکت ، می کند از پرداخت بدهی مذکور خودداری کند و استناد وی در دادگاه مسموع نخواهد بود. هر قراری که بین شرکا برخلاف این نرتیب گذاشته شده باشد ، در مقابل طلبکاران شرکت باطل است ؛ زیرا اصل تضامن جزء ذات شرکت تضامنی و از مقررات آمره قانونی است و قرارهای شخصی شرکا نمی تواند آن را برهم زند ؛ ولی چنین قرارهایی در روابط بین شرکا لازم الرعایه است ؛ زیرا تعارضی با اصل فوق الاشعار ندارد. در رابطه بین شرکا ، مسئولیت هر یک از آن ها در پرداخت بدهی های شرکت ، به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند ، مشروط بر اینکه شرکا در بین خود قرار دیگری نگذاشته و ترتیب دیگری اتخاذ نکرده باشند. در هر حال هر گاه احدی از شرکا یا بعضی از آن ها طلب طلبکاران شرکت را بپردازد، می تواند به هر کدام از شرکای دیگر مراجعه کند و قسمتی از پرداختی خود را به نسبت سرمایه ای که وی در شرکت دارد از او وصول کند.
سرمایه شرکا ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد. شرکت تضامنی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی پرداخت و سهم الشرکه غیرنقدی، تقویم و تسلیم شده باشد. هیچ یک از شرکا نمی تواند سهم خود را به دیگری منتقل کند ، مگر اینکه تمام شرکا به این امر رضایت دهند. امور شرکت را مدیر یا مدیرانی اداره می کنند که شرکا آن ها را از بین خود یا از خارج انتخاب می کنند. تقسیم منافع شرکت بین شرکا و حق رای شرکا در امور مربوط به شرکت ، به نسبت سهم الشرکه ای است که در شرکت دارند، مگر اینکه شرکتنامه ترتیب دیگری را اتخاذ کرده باشد. مسئولیت مدیر یا مدیران شرکت تضامنی در مقابل شرکا همان مسئولیتی است که وکیل در مقابل موکل دارد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تضامنی :
1- دو نسخه شرکتنامه تکمیل شده
2- دو نسخه تقاضانامه تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذی ربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکاء،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از 12 نفر باشند)
7- اصل گواهی عدم سوءپیشینه جهت امضای هیئت مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

شرکت نسبی
شرکت نسبی یکی دیگر از شرکت های شخصی است که با اتکا بر شخصیت و اعتبار شرکا تشکیل شده ، فعالیت می کند. در تعریف شرکت نسبی می توان گفت : شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا در برابر بدهی های شرکت به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است ، بنابراین هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد ، هر یک از شرکا بر خلاف شرکت تضامنی، مسئول پرداخت تمام باقیمانده آن نیست بلکه به نسبت سرمایه ای که در شرکت دارد، مسئول پرداخت است. در شرکت نسبی نیز مانند شرکت تضامنی، دارایی شرکت حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی شرکت منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران ، باقیمانده ای از طلب آن ها نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند.
در نام شرکت نسبی ، عبارت ” شرکت نسبی ” و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر نام تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، کلماتی از قبیل ” و شرکا ” یا ” و براداران ” باید قید شود. سرمایه شرکا ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد.
شرکت نسبی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی، تقویم و تسلیم شده باشد. منافع شرکت به نسبت سهم الشرکه که بین شرکا تقسیم می شود ، مگر آنکه شرکتنامه ترتیب دیگری مقرر کرده باشد. همچنین حق رای شرکا به نسبت سرمایه آن هاست ، مگر اینکه شرکتنامه ترتیب دیگری را معین کند. در شرکت نسبی هیچ یک از شرکا جز با رضایت همه آن ها نمی تواند سهم خود را به دیگری منتقل کند. مدیریت شرکت بر عهده مدیرانی است که شرکا از بین خود یا از خارج انتخاب می کنند و مسئولیت آن ها در برابر شرکا مانند دمسئولیت مدیران شرکت تضامنی، همان مسئولیتی است که وکیل در برابر موکل دارد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت نسبی :
1- دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2- دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکا ،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضاء هیات مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

شرکت مختلط سهامی
شرکت مختلط سهامی، شرکتی است که تحت اسم مخصوصی، بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود. شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند. شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه بدهی هایی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران شرکت و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود.
در نام شرکت باید عبارت ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. بهتر است کلمه ” سهامی ” نیز در آن ذکر شود تا تمیز آن در بادی امر از شرکت مختلط دیگر ممکن باشد.
مدیریت شرکت مختلط سهامی، مخصوص به شریک یا شرکای ضامن است که می توانند خود ، مدیریت را بر عهده بگیرند و یا شخص یا اشخاص دیگری به عنوان مدیر شرکت تعیین کنند. در هر یک از شرکت های مختلط سهامی، هیئت نظار مرکب از لااقل سه نفر وجود دارد. اعضای هیئت باید از شرکا باشند و انتخاب آن ها با مجمع عمومی شرکاست. ترتیب انتخاب هیئت نظار و مدت آن در اساسنامه تعیین می شود و در هر حال اولین هیئت نظار برای یک سال انتخاب خواهد شد.
اعضای هیئت نظار دفاتر و صندوق و کلیه اسناد شرکت را بررسی و همه ساله گزارشی به مجمع عمومی تسلیم می کنند. هیئت نظار می تواند شرکای شرکت را برای تشکیل مجمع عمومی دعوت کند. می توان گفت که تعداد شرکای شرکت مختلط سهامی حداقل باید 4 نفر باشد ؛ زیرا بنا بر آنچه گفته شد ، در شرکت مختلط  سهامی حداقل وجود سه نفر از شرکا برای عضویت در هیئت نظار و یک نفر شریک ضامن برای مدیریت لازم است و طبق اصول کلی، مدیر شرکت نمی تواند عضو هیئت نظار که سمت بازرسی شرکت را دارد باشد.

مدارک لازم برای ثبت شرکت مختلط سهامی :
1- یک نسخه مصدق از شرکت نامه
2- یک نسخه مصدق از اساسنامه
3- اسامی مدیر یا مدیران شرکت
4- نوشته ای با امضای مدیر شرکت ،حاکی از تعهد پرداخت تمام سرمایه و پرداخت واقعی لااقل ثلث از آن سرمایه
5- سوابق مصدق از تصمیمات مجمع عمومی در موارد مذکور در مواد 40،41 و 44
6- نوشته ای با امضای مدیر شرکت،حاکی از پرداخت تمام سرمایه ی نقدی شرکای ضامن و تسلیم تمام سرمایه ی غیر نقدی با تعیین قیمت حصه های غیر نقدی

شرکت مختلط غیر سهامی
شرکت مختلط غیر سهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوصی، بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود ، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه بدهی هایی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت دارد.
در نام شرکت باید ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. بهتر است کلمه ” غیر سهامی ” نیز در آن ذکر شود تا تمیز آن از شرکت مختلط دیگر آسان باشد.
هر گاه شریک ضامن بیش از یک نفر باشد ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران شرکت و روابط آن ها با یکدیگر ، تابع مقررات راجع به شرکت تضامنی خواهد بود. مدیریت شرکت مختلط غیر سهامی، مانند شرکت مختلط سهامی به عهده شریک یا شرکای ضامن است که می توانند مدیر یا مدیرانی برای شرکت تعیین کنند یا خود شخصاَ مدیریت شرکت را عهده دار شوند. تشکیل شرکت مختلط غیر سهامی، با دو نفر شریک ممکن است ؛ زیرا همان طور که در بالا گفته شد ، برای تشکیل آن یک نفر شریک ضامن و یک نفر شریک با مسئولیت محدود می تواند کافی باشد.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت مختلط  غیر سهامی:
1- یک نسخه ی مصدق از شرکت نامه
2- یک نسخه ی مصدق از اساسنامه(اگر باشد)
3- اسامی شرکت یا شرکای ضامن که سمت مدیریت دارند.

شرکت های تعاونی
شرکت های تعاونی برای تامین منافع مادی و بهبود وضع اجتماعی اعضا و براساس توحید مساعی و همکاری آن ها تشکیل می شود ، در تعریف شرکت تعاونی می توان چنین گفت : شرکت تعاونی شرکتی است که برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع ، در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی و به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مذکور تشکیل می شود. لذا چنانچه قصد دارید فعالیت تعاونی زیر نظر وزارت تعاون داشته باشید این نوع از شرکت برای شما گزینه ی مناسبی است.
در شرکت تعاونی، حداقل شرکا 7 نفر، حداقل سرمایه محدودیتی ندارد ، حداقل هیات مدیره یا مدیران ، یک نفر یا بیشتر و مسئولیت شرکا در شرکت تعاونی  در صورت سهامی بودن به میزان مبلغ اسمی هر سهامدار.در غیر سهامی: با توجه به تراضی شرکا در اساسنامه» می باشد.
فقط اشخاص حقیقی، یعنی افراد انسانی،می توانند به تشکیل شرکت تعاونی اقدام کنند و به عضویت آن درآیند.این مطلب از منطوق ماده 8 قانون بخش تعاونی که می گوید:”عضو در شرکت های تعاونی،شخصی است حقیقی”مستفاد می شود.

مدارک لازم برای ثبت و اخذ مجوز :
مدارک و اوراق ذیل بایستی توسط هیات مدیره همراه با درخواست خود تحویل اداره تعاون گردد :
1- اساسنامه مصوب شرکت
2- دعوتنامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی
3- صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی ، دایر بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان .
4- رسید پرداخت مقدار وجوه لازم التادیه سرمایه تعاونی ، طبق اساسنامه
5- مدارک مربوط به تقویم و تسلیم آن مقدار از سرمایه که به صورت جنبی بوده است.
6- فهرست اسامی و مشخصات داوطلبان تشکیل تعاونی .
7-  فهرست اسامی حاضران در اولین مجمع عمومی عادی که حاوی امضای آن ها باشد.
8-  فهرست اسامی و مشخصات و نشانی اعضای اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان اعم از اصلی و علی البدل و مدیر عامل که حاوی امضای آن ها باشد.
9- قبولی کتبی اعضای اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
10- صورتجلسه راجع به جلسه اولین هیات مدیره دایر بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیات مدیره ، انتخاب صاحبان امضاهای مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و انتخاب مدیر عامل
_ ثبت انواع شرکت :
مرجع ثبت شرکت ها در تهران ” اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی ” و در خارج از تهران ” اداره ثبت اسناد و املاک ” مرکز اصلی فعالیت شرکت است که دفتری مخصوص برای ثبت شرکت ها اختصاص داده است. در صورتیکه در محل مربوطه ، ثبت اسناد نباشد ، دفاتر اسناد رسمی یا دفتر دادگاه مرجع ثبت خواهد بود .
جهت ثبت شرکت ابتدا به سامانه اداره ثبت شرکت ها به نشانی  مراجعه نموده و پس از تکمیل اطلاعات خواسته شده ( شامل درج مشخصات متقاضی، انتخاب نام شرکت ، . کد پستی و شماره تلفن، شماره دورنگار، پست الکترونیک شرکت ، نوع سرمایه شخص حقوقی، شعبه شرکت و ) اوراق لازم را در سامانه بارگذاری نمایید. شایان ذکر است در انتخاب نام شرکت توجه به نکات ذیل ضروری است :
– دارای معنا و مطابق با فرهنگ اسلامی باشد.
– واژه ی بیگانه نباشد و فارسی باشد.
– دارای سابقه ثبت نباشد.
– جهت تعیین  اسم شرکت حداقل تعداد سیلاب ها 3 سیلاب است.
– لاتین نباشد.
– از عنوان های دانشمندان و کاشفان در عصر حاضر انتخاب نشود.
– در انتخاب نام شرکت حتماَ باید از اسم خاص استفاده شود.
– اشخاص حقوقی که ثبت نام پیشنهادی آن ها مستم اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح است باید پیش از ارایه تقاضای ثبت تاسیس به مرجع ثبت شرکت ها،به طریق مقتضی نسبت به اخذ مجوز اقدام و به ضمیمه مدارک تسلیم نمایند.
پس از طی این مراحل ، کارشناس حقوقی به بررسی اطلاعات وارد شده می پردازد  ، اگر دارای نقص باشد برای شما درسامانه ابلاغ رفع نقص ارسال می گردد و باید نقص را رفع نمایید و در صورت عدم نقص اطلاعات ، آن را تاًیید می کند.پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تاًییدیه ی پذیرش ، باید نسخ اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاًییدیه ی پذیرش ارسال نمایید و از مراجعه ی حضوری به منظور تحویل مدارک خودداری کنید.
سپس ، در صورت تکمیل بودن مدارک، مسئول اداره ، دستور ثبت در دفتر ثبت شرکت ها را صادر می نماید و شرکا تماماً ذیل ثبت را امضا خواهند نمود. در آخر، یک نسخه اساسنامه و شرکتنامه و اظهارنامه، تحویل موسسین می گردد.در صورتی که سند مالکیت هم وجود داشته باشد، به مدیران تحویل می گردد و نسخه ی دیگر اظهارنامه و اساسنامه و شرکتنامه و پیش نویس آگهی را که تشکیل پرونده گردیده، جهت تحریر به اتاق تایپ ارسال می دارد.

 

1. اظهارنامه ثبت اختراع
اظهارنامه ثبت اختراع باید در سه نسخه و در فرم مخصوص و به زبان فارسی تنظیم شده و پس از ذکر تاریخ، توسط متقاضی یا نماینده قانونی وی امضاء شود.
2. توصیف اختراع
توصیف اختراع باید صریح و همراه با جزئیات کامل و مشتمل بر نکات ذیل باشد :
الف) عنوان اختراع به گونه ای که دراظهارنامه ذکر گردیده است.
ب ) زمینه فنی اختراع مربوط.
ج ) مشکل فنی و بیان اهداف اختراع
د ) شرح وضعیت دانش پیشین و سابقه پیشرفت هایی که در ارتباط با اختراع ادعایی وجود دارد، به نحوی که برای درک و بررسی جدید بودن اختراع کفایت کند.
ه) ارائه راه حل برای مشکل فنی موجود ، همراه با شرح دقیق و کافی و یکپارچه اختراع
ر) توضیح اشکال، نقشه ها ، نمودارها در صورت وجود به نحوی که یک متخصص در آن زمینه بتواند اختراع را درک و ارتباط اجزای آن را دریابد. ارجاع به شماره هایی که برای بیان ویژگی های اختراع در نقشه آمده است اامی است.
ز ) بیان واضح و دقیق مزایای اختراع ادعایی نسبت به اختراعات پیشین، به نحوی که ویژگی جدید بودن اختراع و تاثیر فنی آن را روشن سازد.
ح ) ذکر صریح کاربرد صنعتی اختراع در صورتی که ماهیت اختراع گویای این امر نباشد.
3. ادعا یا ادعاهای اختراع
هر اختراع می تواند مشتمل بر یک یا چند ادعا باشد. ادعا یا ادعاها باید صریح و منجز بوده و دارای شرایط ذیل باشد :
الف) معقول بودن تعداد آنها با توجه به ماهیت اختراع و شماره گذاری ترتیبی آن ها در صورت تعدد
ب ) فراتر از اطلاعات افشا شده نباشد.
ج) ویژگی های فنی حمایت را با استفاده از جملات مثبت بیان نماید.
4.خلاصه ای از توصیف اختراع
خلاصه اختراع : مطابق مواد 13و14 خلاصه مشتمل بر 70 تا 200 کلمه و فقط برای بیان اطلاعات اختراع و درصورت وم مشتمل بر فرمول شیمیایی یا معادلات ریاضی باشد.
5. نقشه یا نقشه ها ، در صورت وم
در تنظیم نقشه ها توجه به نکات ذیل حائز اهمیت است :
الف) در روی کاغذ بادوام و A4.
ب ) باوضوح و شفافیت کامل.
ج ) تمام عناصر نقشه دارای مقیاس باشند.
د ) تا حدامکان به صورت عمودی باشد.
هـ) اعداد و حروف خوانا باشد.
و ) شامل نشانه باشد.
ز ) صفحات به ترتیب باشد.
ح ) هیچ توضیحی نباید روی نقشه وجود داشته باشد.
6. مدارک مثبت هویت متقاضی و مخترع
الف) اشخاص حقیقی: کپی شناسنامه و کپی کارت ملی
ب) اشخاص حقوقی: آخرین رومه رسمی دلیل مدیریت کپی شناسنامه و کارت ملی صاحبان امضاء
ج) مدارک مثبت هویت مخترع : ارائه کپی شناسنامه و کارت ملی مخترع
7. درخواست کتبی مبنی بر عدم ذکر اسم مخترع ، چنانچه مخترع نخواهد اسم وی ذکر شود.
8. مدارک مربوط به حق تقدم که باید همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم شود.
9. رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی
10. مدارک نمایندگی، در صورتی که تقاضا توسط نماینده قانونی به عمل آید.


 
از زمان های بسیار قدیم، افراد بشر با جمع کردن سرمایه و تلاش خود با سرمایه و تلاش دیگران به منظور رسیدن به بازدهی اقتصادی بیشتر آشنا بوده اند . در آن زمان شرکت بیشتر جنبه خانوادگی و اعتماد به یکدیگر را داشته و حوزه عمل آن ها محدود بوده است.


در خصوص پیشینه تاریخی شرکت ها، و این که اول بار در چه کشوری و چه زمانی تشکیل شده اند تاریخ دقیقی وجود ندارد. اما آن چه مسلم است، از دیرباز کسانی که با تجارت آشنا شده اند، مشارکت را نیز مدنظر قرار داده، به تاسیس شرکت اقدام نموده اند. در تمدن بابل، حمورابی ششمین پادشاه آن سرزمین در سال های 2067- 2025 قبل از میلاد، دستور گردآوری و تدوین قوانینی موسوم به مجمع القوانین حمورابی را صادر کرده و در آن به موضوع شرکت ها و تنظیم قراردادها پرداخته است. چینی ها از 4500 سال قبل از تولد مسیح با امر بیمه و در نتیجه، مشارکت در جبران خسارت و تشکیل شرکت هایی بدین منظور آشنا بوده اند. در ایران با وجود آن که قانون مدنی ایران پس از قانون تجارت، یعنی در سال 1313 شمسی به تصویب رسیده است ، در مبحث شرکت ها به مقررات قانون تجارت در خصوص شرکت های تجاری اشاره ای نکرده است. نخستین قانون تجاری که در آن از شرکت های تجاری صحبت شده، قانون 25 دلو 1303 است. بعد از آن قوانین 12 فروردین و 12 خرداد 1304 شمسی به تصویب رسید. در تاریخ 11/ 3/ 1310 قانون ثبت شرکت ها به تصویب رسید که پاره ای از موادش در تاریخ 30/ 12/ 1362 اصلاح گردید.
اما قانونی که برای نخستین بار در خصوص شرکت های تجاری وضع شد، قانون تجارت مصوب 13/ 2/ 1311 است، که از آن زمان تاکنون حقوق تجارت ایران است . این قانون که اساس قانون تجارت را تشکیل می دهد ، شامل مطالب ذیل است :
تجار و معاملات تجاری ، دفاتر تجاری، دفتر ثبت تجاری، شرکت های تجاری ، بروات تجاری و چک، دلالی ، حق العمل کاری ، قرارداد حمل و نقل ، قائم مقام تجاری و سایر نمایندگان تجاری ، ضمانت ، ورشکستگی ، اسم تجاری ، شخصیت حقوقی.
این قانون بعداَ به موجب لایحه قانون اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/ 12/ 1347، اصلاح گردید. که به لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت موسوم گردید، البته این خود نیز خیلی قدیمی است، که باید متناسب با تغییرات عمیقی که در قوانین تجاری دنیا به عمل می آید، تغییر یابد.
به هرحال در مورد قانون گذاری شرکت ها، در حال حاضر، قانون تجارت دارای نظامنامه ای است که در سال 1311 توسط وزارت عدلیه تدوین و تصویب شده و تشکیل شرکت ها را موکول به تنظیم شرکتنامه رسمی کرده است. ( ماده 1) . ثبت تشکیلات غیرتجاری- موضوع ماده 584 قانون تجارت – نیز موضوع آیین نامه ای است که در 1337 به تصویب رسیده و ” آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیرتجاری ” نام دارد. همچنین باید توجه داشت شرکت های تعاونی تولید و مصرف که موضوع مواد 190 لغایت 194 قانون تجارت اند در حال حاضر انحصاراَ تابع قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران ( مصوب 13/ 6/ 1370) هستند. در واقع ماده 2 قانون اخیر مقرر کرده است : ” شرکت هایی که با رعایت مقررات این قانون تشکیل و به ثبت برسند تعاونی شناخته می شوند . تا وضع قانون اخیر به استثنای شرکت های تعاونی تولید و مصرف، شرکت های تعاونی دیگر تابع قانون شرکت های تعاونی ( مصوب 16/ 3/ 1350) و اصلاحیه های بعدی آن بودند و به تجاری بودن یا تجاری نبودن آن ها بستگی داشت. با وضع قانون بخش تعاونی، این وضعیت در مورد کلیه شرکت های تعاونی صادق است، به عبارت دیگر، هیچ شرکت تعاونی ااماَ تجاری نیست. اگر شرکت تعاونی به اموری بپردازد که مطابق قانون تجاری تلقی می شود شرکت تجاری است و در غیر این صورت شرکت تجاری نخواهد بود. دو گانگی وضعیت حقوقی شرکت های تعاونی موجب شده است که امروزه این شرکت ها را در کتب اختصاصی و عمدتاَ در حوزه عمل حقوق تعاون مورد بررسی قرار دهند.
در حقوق روم، فرض و تئوری شخصیت حقوقی برای هیات های مربوط به حقوق عمومی مانند انجمن های ی یا مذهبی شناخته شده بود و در مورد شرکت های تجاری که هدف آن ها تامین منافع خصوصی است، به وجود شخصیت قائل نبودند. همچنین در بعضی از قوانین قدیم در خصوص معابد و قبائل، معتقد به حقوق و تعهدات، و در نتیجه شخصیت حقوقی بودند. در حقوق اسلام هم موقوفات از این شخصیت بهره مند بود و معاملات متصدیان به نام موقوفه انجام می گرفت و در واقع وقف یک نوع شخصیت حقوقی بود”
به طور کلی، شرکت در سیستم های حقوقی مختلف، وسیله تحدید مسئولیت فعالان تجاری است؛ به این معنا که تجار شخصی یعنی تجاری که به صورت انفرادی فعالیت می کنند، در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت نامحدود دارند و کل دارایی آن ها، اعم از سرمایه تجاری و اموال خصوصی، وثیقه پرداخت دیون آن ها به طلبکاران است؛ اما اشخاصی که فعالیت تجاری شان از طریق تشکیل شرکت انجام می گیرد، مسئولیتی عمدتاَ محدود دارند و – البته در شرکت های به اصطلاح سرمایه – فقط تا آن بخش از دارایی شان بدهکار طلبکاران هستند که در شرکت گذاشته اند. همین مزیت شرکت موجب شده است که در دنیای اقتصادی غرب، حتی تجار انفرادی ، به جای فعالیت تجاری سنتی، در قالب شرکت های به اصطلاح ” تک شریک ” به تجارت بپردازند تا در عین اینکه در کنار شرکای دیگر قرار نمی گیرند، مسئولیتشان ، در قبال طلبکاران، محدود به سرمایه ای شود که به شریک تک شریک اختصاص داده اند.

  


 
ویژگی عمده سرمایه شرکت ، ثابت بودن آن است. چه ، سرمایه شرکت تضمین طلب طلبکاران است و شرکا نمی توانند با برداشت سرمایه از میزان آن بکاهند. ضمن این که مجبور نیستند بر میزان آن بیفزایند. اما در طول حیات شرکت، ممکن است به علت نوسانات اقتصادی و بحران های مالی تغییراتی در سرمایه شرکت به وجود آید و سرمایه اولیه شرکت را افزایش یا کاهش دهد. در تغییر سرمایه اعم از کاهش یا افزایش، هیات مدیره باید حداقل 45 روز قبل از تشکیل مجمع عمومی فوق العاده پیشنهاد خود را به بازرس یا بازرسان شرکت تسلیم کنند. بازرس یا بازرسان شرکت ، پیشنهاد هیات مدیره را مورد رسیدگی قرار می دهند و نظر خود را طی گزارشی به مجمع عمومی فوق العاده تسلیم می نمایند. مجمع عمومی فوق العاده پس از استماع گزارش بازرس یا بازرسان، تصمیم مقتضی اتخاذ می کند.
در مقالات قبلی به تشریح نحوه افزایش سرمایه شرکت پرداختیم، در این مطلب به بررسی کاهش سرمایه شرکت می پردازیم. لازم به توضیح است ، در صورت نیاز به هرگونه مشاوره در این رابطه می توانید با همکاران متعهد و کاردان ما در ثبت شرکت نیک تماس حاصل فرمایید .

کاهش سرمایه
درست است که سرمایه شرکت تضمین طلب طلبکاران از شرکت است، و به همین دلیل شرکا نمی توانند از آن برداشت کنند، با این حال می توان در اساسنامه تقلیل سرمایه شرکت را با تعیین حداقل آن پیش بینی نمود، در این صورت شرکت می تواند سرمایه اولیه خود را به واسطه برداشت تقلیل دهد. باید توجه نمود که کمتر از عشر، سرمایه اولیه شرکت را حداقل قرار دادن ممنوع است ( ماده 222 قانون تجارت ) . کاهش سرمایه در فرضی که شرکت به سبب زیان در شرایط نامطلوبی قرار دارد، مفید است. چه ، هرگاه شرکت به سبب زیان، قسمتی از سرمایه اش را از دست بدهد، تا این ضرر جبران نشود، تقسیم سود میان شرکا امکان پذیر نخواهد بود. به هر حال در کاهش سرمایه اعم از اختیاری و اجباری، هیات مدیره حداقل 45 روز قبل تشکیل مجمع عمومی فوق العاده ، پیشنهاد کاهش سرمایه را ضمن توجیه وم کاهش به بازرس یا بازرسان تسلیم می کند، بازرسان پیشنهاد هیات مدیره را مورد بررسی قرار می دهند و نظر خود را طی گزارشی به مجمع عمومی فوق العاده تسلیم می نمایند. مجمع پس از استماع گزارش بازرس تصمیم مقتضی اتخاذ می کند.

نخست : کاهش اختیاری سرمایه
کاهش اختیاری سرمایه در موردی است که مجمع عمومی فوق العاده شرکت به پیشنهاد هیات مدیره ، نسبت به تقلیل سرمایه شرکت به طور اختیاری اتخاذ تصمیم می کند، مشروط بر این که :
الف- بر اثر کاهش سرمایه، به تساوی حقوق صاحبان سهام لطمه ای وارد نشود.
ب- سرمایه شرکت از حداقل مقرر در قانون ( پنج میلیون ریال ) کمتر نشود. کاهش سرمایه به روش اختیاری تنها از یک طریق میسر است و آن عبارت است از : کاهش بهای اسمی سهام به نسبت متساوی و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم به صاحب آن .

دوم : کاهش اجباری سرمایه
مطابق ماده 141 لایحه قانونی، هر گاه بر اثر زیان های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت از بین برود، هیات مدیره مکلف است بلافاصله مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام را دعوت نماید تا موضوع انحلال یا ابقای شرکت را مورد بررسی قرار دهند و در صورتی که مجمع مذکور رای به انحلال شرکت ندهد، می تواند سرمایه را به مبلغ سرمایه موجود کاهش دهد. به این نوع کاهش سرمایه شرکت ، طریق اجباری گویند. قانون گذار در تبصره ماده 9 لایحه قانونی، کاهش اجباری سرمایه را به دو طریق پیش بینی کرده است .از طریق کاهش تعداد سهام و از طریق کاهش مبلغ اسمی سهام .


 
موسسات غیر تجاری به موسساتی گفته می شود که فعالیت تجاری انجام نمی دهند. به موجب ماده 1 آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیرتجاری مقصود کلیه تشکیلات و موسساتی است که برای مقاصد غیرتجاری از قبیل امور علمی و ادبی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل می شود. اعم از آنکه موسسین و تشکیل دهندگان قصد انتفاع داشته و یا نداشته باشند.
تشکیلات مذکور می توانند تحت عناوین انجمن، بنگاه، موسسه، کانون و نظایر آن تاسیس شوند لیکن استفاده از عناوینی که مختص تشکیلات دولتی است نظیر سازمان،وزارت یا اداره و دایره میسر نیست.
به موجب مواد 585 و 584، تشکیلات و موسساتی که برای مقاصد غیر تجارتی تاسیس شده یا بشوند از تاریخ ثبت در دفتر ثبت مخصوصی که وزارت دادگستری معین خواهد کرد شخصیت حقوقی پیدا می کنند و شرایط ثبت این قبیل موسسات نیز به موجب نظامنامه وزارت مذکور تعیین می شود.
در ذیل به بررسی شرایط ثبت سازمان ها و موسسات غیرتجاری می پردازیم. لازم به توضیح است کلیه ی خدمات ثبتی در کوتاه ترین زمان ممکن توسط تیم کاردان و متعهد  به صورت ویژه ارائه می گردد.
شرایط ثبت سازمان ها و موسسات غیر تجاری :

حداقل تعداد شرکا
حداقل تعداد شرکا برای ثبت یک موسسه 2 نفر و حداکثر بدون محدودیت می باشد.

حداقل سرمایه موسسات
حداقل سرمایه جهت ثبت یک موسسه یک میلیون ریال برابر با یکصد هزار تومان می باشد. لازم به توضیح است افزایش سرمایه مجاز است اما نباید از این مبلغ کمتر شود.

حداقل تعداد مدیران و بازرسین
حداقل 2 نفر عضو اصلی در موسسه که به سن قانونی رسیده باشند. ( سال تمام ) . لازم به توضیح است هر دو عضو موسسه باید شریک باشند، حتی یک درصد.
انتخاب بازرس برای موسسات اجباری نمی باشد. اما موسسه می تواند دارای بازرس باشد.

ساختار مدیریتی موسسه
مجمع عمومی + مدیر ( انتخاب بازرس اامی نمی باشد اما می توان بازرس داشت ) .

دوره انتخاب مدیران
دوره انتخاب مدیران و مدیر عامل بدون محدودیت می باشد. در صورت داشتن بازرسین دوره انتخاب آن ها حداکثر یک سال می باشد.
ثبت این قبیل موسسات از طریق تنظیم اظهارنامه انجام می شود. اظهارنامه می بایست به ضمیمه صورتجلسه مجمع عمومی و اساسنامه و با قید تاریخ و امضاء موسسین به اداره ثبت شرکت ها تسلیم شود .
اظهارنامه باید حاوی موارد ذیل باشد :
1-نام موسسه
2- تابعیت
3- مرکز اصلی فعالیت
4- اسامی موسسین
5- دارایی موسسه ( نقدی و غیر نقدی )
6- مراکز شعبه موسسه
7- موضوع فعالیت


 
جواز تأسیس، سندی است که بر اساس پرسشنامه تکمیل شده توسط متقاضی صادر می شود و بیانگر پیش بینی ظرفیت و نوع تولید برای محصول یا گروهی از محصولات است.
جواز تأسیس برای ایجاد ظرفیتهای جدید، انتقال، توسعه و تکمیل ظرفیتهای موجود صادر می گرد. اطلاعات مندرج در جواز تأسیس شامل شناسه کسب و کار ( یکتایی که به متقاضی اختصاص می یابد. این شناسه روی مجوزهای صادره درج میشود.) ، شماره و تاریخ ثبت دبیرخانه، شرایط مربوط به جواز، نام و شناسه شخص حقیقی یا حقوقی دارنده جواز، فهرست محصولات، پیش بینی سرمایه گذاری، اشتغال، ظرفیت، ارزش ماشین آلات داخلی و خارجی، تعیین قدرت اجرای طرح و دوره گزارش پیشرفت پروژه است.
نکاتی در رابطه با جواز تاسیس :
مرجع صادر کننده ی جواز تاسیس بر حسب نوع فعالیت اقتصادی مد نظر سرمایه گذار متفاوت است. _
_ جواز تاسیس به دو صورت حقیقی و حقوقی قابل اخذ می باشد.
_ چنانچه برای واحد تولیدی خود قصد داشته باشید وام بالای یک میلیارد تومان اخذ نمایید بهتر است که جواز حقوقی باشد.
_ مدت زمان اعتبار جواز تأسیس یک سال از زمان صدور است
_ کارشناسی هر سه ماه یک بار پیشرفت فیزیکی طرح را بررسی کرده و گزارش می دهد.
_ متناسب با پیشرفت کار نسبت به تمدید قبلی، جواز تأسیس مجددا تمدید می شود
شرایط اخذ جواز تاسیس برای افراد حقیقی به قرار ذیل است :
تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران ؛ حداقل سن سال تمام؛  دارا بودن برگه پایان خدمت یا معافیت (ویژه ی آقایان) ؛ تهیه طرح توجیهی ؛ دارا بودن شرایط لازم برای سرمایه گذاری
شرایط اخذ جواز تاسیس برای افراد حقوقی :
ثبت شرکت ؛ داشتن مدارک ثبتی شرکت شامل اساسنامه ، تقاضانامه و …؛  تهیه طرح توجیهی ؛  دارا بودن برگه پایان خدمت یا معافیت برای مدیر عامل ؛ دارا بودن شرایط سرمایه گذاری
مدارک مورد نیاز جهت اخذ جواز تأسیس :
الف ) برای اشخاص حقیقی

کپی مدارک شناسایی
تکمیل فرم پرسشنامه جهت اخذ جواز تأسیس
ب) برای اشخاص حقوقی

کپی مدارک شناسایی مدیر عامل
 کپی آگهی تأسیس و آخرین تغییرات شرکت
 رومه رسمی تأسیس شرکت
کپی شرکتنامه یا اظهارنامه
تکمیل پرسشنامه درخواستی
صدور پروانه بهره برداری :
پس از صدور جواز تاسیس می توان نسبت به اخذ پروانه بهره برداری اقدام نمود. پروانه بهره برداری مجوزی است که کلیه واحدهای صنعتی که اقدامات لازم ، شامل تامین زمین و تاسیسات  و احداث ساختمان ، را برای نصب ماشین آلات خط تولید تامین نیروی انسانی مورد نیاز و تولید آزمایشی را انجام داده اند اعم از اینکه دارای جواز تاسیس بوده یا نبوده داده می شود.
هدف از صدور پروانه بهره برداری، ایجاد وحدت رویه و متناسب سازی صدور پروانه بهره برداری بخش تولید با رویکردهای جدید صنعتی است.
دارندگان پروانه بهره برداری می توانند از کلیه امتیازات و مشوق هایی که وزارت صنعت ، معدن و تجارت برای واحدهای تولیدی فعال در نظر می گیرد، استفاده جویند. از جمله این مزایا به شرح ذیل می باشد :
_ پروانه بهره برداری به دارندگان آن ها امکان وارد کردن ماشین آلات داخلی بدون پرداخت مالیات گمرکی را می دهد.
_ پروانه بهره برداری باعث معافیت مالیاتی واحدهای صنعتی جدید می شود.
_ پروانه بهره برداری برای ثبت برند نیز بسیار حائز اهمیت است.
_ از تمامی تشویقات وزارت صنعت بهره مند خواهید شد.
_ در صورت انجام فعالیت های هنری از دادن مالیات معاف خواهید بود.
_ پروانه بهره برداری به دارندگان آن ها امکان شرکت در مناقصه های دولتی و همچنین خصوصی به عنوان تولید کنندگان کالا را می دهد.
_ پروانه بهره برداری به دارندگان آن ها امکان حضور در نمایشگاه های خارجی و داخلی و همچنین ارائه محصولاتشان می گردد.

مدارک مورد نیاز جهت درخواست صدور پروانه بهره برداری
1.تکمیل فرم تقاضا در سامانه بهین یاب
2.تصویر کپی کارت ملی مدیر عامل
3.تصویر کلیه مدارک شرکت جهت اشخاص حقوقی
4.کپی آگهی تغییرات شرکت در مورد شخصیت های حقوقی ( در صورت وجود )
5.اسناد مالکیت زمین محل استقرار یا اجاره نامه و اقرار نامه رسمی برای محل های استیجاری
6.اعتبار جوازتاسیس
7.تصویر پایان کار ساختمانی
8.کپی از قرارداد خرید امتیازهای آب و برق
9.اصل و فتوکپی فاکتور خرید ماشین آلات
10.فاکتور خرید مواد اولیه
11.فاکتور خرید و اجرای سوله
12.ارائه اطلاعات پرسنل کارخانه از طریق فایل EXCEL
13.ارائه پاسخ استعلام های مربوطه
14.رسید پرداخت هزینه صدور پروانه بهره برداری
15.رسید پرداخت هزینه تمبر بانکی

مراحل صدور پروانه بهره برداری :
_ ثبت نام در سامانه بهین یاب و ثبت تقاضا و تکمیل پرسشنامه
_ بررسی تقاضا توسط سازمان
_ در صورت موافقت تقاضا، کارشناس مربوطه از واحد تولیدی بازدید به عمل خواهد آورد.
_ ظرفیت سنجی تعیین ظرفیت تولید بر اساس ماشین آلات منصوبه پیوست شماره دو، برای سه شیفت کاری و برای 5000 ساعت برای تمام صنایع در سال محاسبه می شود. ظرفیت سنجی توسط کارشناسان سازمان صنایع و معادن استان یا کارشناسان و مشاوران مورد تأید سازمان صورت می گیرد
_ تهیه گزارش از وضعیت پیشرفت طرح
_ استعلام از سازمانهای محیط زیست، اداره نظارت بر مواد غذایی و دارویی، مرکز بهداشت و
_ تهیه پیش نویس فرم پروانه بهره برداری
_ارسال به معاونت مربوطه جهت تأیید پیش نویس و امضای آن
_ واریز هزینه تمبر پروانه بهره برداری. ( مطابق ماده 46 قانون مالیاتهای مستقیم)
_ صدور پروانه بهره برداری.

 
یکی از مدارک اصلی که در رابطه با مبحث واردات و صادرات کالا ضروری است کارت بازرگانی است.مطابق قوانین گمرکی کشور، کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن، اعم از شخص حقیقی و حقوقی می تواند با داشتن آن، اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند. در ایران تنها بازرگانانی می توانند در واردات و صادرات فعالیت نمایند که دارای کارت بازرگانی باشند .لذا، این کارت برای صادرات و واردات کالای تاجر ضروری بوده و تاجر اعم از شخص حقیقی یا حقوقی می تواند با در دست داشتن آن برای امور تجاری از جمله گشایش اعتبار در بانک استفاده نماید .
کارت بازرگانی توسط شعب اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در تهران یا شهرستان ها به نام متقاضیانی که واجد شرایط  باشند صادر می گردد. لذا افراد می توانند پس از گذراندن مراحل لازم ( شرکت در کلاس های آموزشی ) و تکمیل مدارک در صورت داشتن شرایط لازم اقدام به اخذ کارت بازرگانی نمایند.
صدور کارت بازرگانی برای بازرگانان و شرکت های خارجی منوط به معامله متقابله است، یعنی در صورتی به بازرگانان خارجی کارت بازرگانی داده می شود که کشور آن ها نیز به بازرگانان ایرانی اجازه فعالیت بازرگانی بدهد.
مزایای کارت بازرگانی چیست ؟

صادرات کلیه کالاهای مجاز
واردات از مناطق آزاد مانند جزیره کیش ، جزیره قشم ، بندر چابهار ، اروند رود ، بندر انزلی ، ارس
ثبت سفارش و ترخیص کالا
مبادرت در حق العمل کاری در گمرک
ثبت نام تجاری لاتین
صدور گواهی مبدا
صدور ویزای تجاری
شرکت در نمایشگاه های ملی و بین المللی داخلی و خارجی
 بهره مندی از یارانه صادرات
امکان ارتباط با بازرگانان خارجی
امکان عضویت در اتاق های بازرگانی
موارد معافیت از داشتن کارت بازرگانی به قرار ذیل است:
1. شرکت های تعاونی مرزنشینان برای ورود کالاهای مورد نیاز خانوارهای مرزنشین طبق فهرست مربوط و در حد تعداد، مقدار و ارزش تعیین شده و صدور کالاهای ما به ازاء کالاهای وارداتی.
2. ملوانان ایرانی شاغل در شناورهایی که بین سواحل ایران و سایر کشورها در تردد هستند برای ورود کالاهای مورد نیاز خانواده خود در حد تعداد، مقدار و ارزش تعیین شده
3. پیله وران، برای ورود کالاهای قابل ورود مورد نیاز استان خود و استان های همجوار در صورت اخذ کارت پیله وری و مجوز ورود از اداره بازرگانی شهر یا استان مربوطه.
4. کارگران ایرانی شاغل در خارج از کشور در صورت داشتن کارنامه شغلی از وزارت کار و امور اجتماعی طبق فهرست مربوط و در حد تعداد، مقدار یا ارزش تعیین شده
5. کالاهایی که ورود و صدور آن ها، به تشخیص گمرک برای فروش نمی باشد.



لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه رومه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است و برای شرایط فعلی تکنولوژی مورد نیاز و کاربردهای متنوع با هدف بهبود ابزارهای کاربردی می باشد. کتابهای زیادی در شصت و سه درصد گذشته، حال و آینده شناخت فراوان جامعه و متخصصان را می طلبد

لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه رومه و مجله.

در محیط زیبای Upcote Farm در چلدنام، سال ۲۰۰۰، جشنواره های درختی، اگرچه به اندازه کافی خوش شانس بوده اید، جشنواره ی درختان به شمار می رود … این جشنواره را در سال ۲۰۰۸ هنگامی که روبن به عنوان سرفصل بود پیدا کردم اما حتی چند هفته قبل از جشنواره، طرفداران ما هنوز تصمیم گرفتند که بجنگند، و پسر خوشحالم که می کردم … در حال جشنواره کوچک ۵۰۰۰ ظرفیتی بودم اما به اندازه کافی نبودم ۲۰ دقیقه ایستادمدر بارها و توالت ها. تعادل بین جو و قابلیت دسترسی دوم به هیچ وجه نیست. استراحت غذا همه دست برداشت شده است، همانند سیری های محلی / آبجو و آبجو، سازمان دهندگان واقعا آن را در سر داشتند، می توانید بگویید که آنها خودشان هستند، و همچنین بعضی ها اسامی بزرگ، آن را واقعا برای هر فن موسیقی نوع.
لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ است.لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه رومه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است و برای شرایط فعلی تکنولوژی مورد نیاز و کاربردهای متنوع با هدف بهبود ابزارهای کاربردی می باشد.لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه رومه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است و برای شرایط فعلی تکنولوژی مورد نیاز و کاربردهای متنوع با هدف بهبود ابزارهای کاربردی می باشد.


 
نظر به ماده 3 آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجاری مصوب 1337، ثبت فعالیت های تجاری در تهران در اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها در اداره ثبت مرکز اصلی آن به عمل خواهد آمد. لذا مرجع ثبت شرکت ها در تهران اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی” و در خارج از تهران اداره ثبت اسناد و املاک” مرکز اصلی فعالیت شرکت است که دفتری مخصوص برای ثبت شرکت ها اختصاص داده است. در صورتیکه در محل مربوطه، ثبت اسناد نباشد، دفاتر اسناد رسمی یا دفتر دادگاه مرجع ثبت خواهد بود.
اداره ثبت شرکتها که وظیفه ثبت شرکت های تجاری را دارد در تقویت و استحکام معاملات تجاری نقش موثری دارد. چه با ثبت شرکت های تجاری بر اساس قوانین و مقررات جاریه کشور سعی می کند مانع ایجاد شرکت های جعلی و اخلال گر در نظام اقتصادی کشور شود.
لازم به ذکر است اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی  قبلاَ تحت عنوان ” اداره ثبت شرکت ها و علایم تجارتی و اختراعات اداره کل ثبت” نامیده می شد که پس از مصوبه مزبور به دو ” اداره کل ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری” و ” اداره کل مالکیت صنعتی” این نام تغییر پیدا کرده است.
کمیته می از نماینده وزارتخانه های زیر در محل اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی تشکیل می شود :
اداره حقوقی وزارت دادگستری
اداره حقوقی وزارت امور خارجه
وزارت بازرگانی
وزارت صنایع و معادن
کمیته مزبور به دعوت رئیس اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی وی یا هر یک از وزارتخانه های ذینفع تحت ریاست رئیس اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی تشکیل خواهد شد، در هر دعوتنامه دستور جلسه نیز ذکر خواهد شد.
مطابق ماده دو آیین نامه، اداره کل ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری دارای  وظایف زیر است:
الف- ثبت شرکتهای تجاری و مؤسسات غیر تجاری ایران حوزه تهران و تغییرات بعدی.
ب- ثبت دفتر تجاری و تغییرات بعدی آن.
ج- پلمپ دفاتر تجاری و تغییرات بعدی آن.
د- ثبت شعبه یا نمایندگی شرکتهای خارجی در ایران و تغییرات بعدی آن.
ه- ثبت مؤسسات خارجی در ایران.
و_ تعیین نام شرکتهای خارجی  و مؤسسات غیرتجاری در شرف ثبت سراسر کشور.
از دیگر وظایف اداره ثبت شرکتها :
_ نظارت بر فعالیتهای مربوط به ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری
_ بررسی طرحهای کلی در رابطه با ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری
_ انجام مکاتبات با دفاتر حقوقی و امور بین الملل در ارتباط با وظایف ومسؤلیتهای  ان
_ بررسی و اظهارنظر راجع به وکالتنامه های تنظیم شده در خارج از کشور در رابطه با ثبت شرکتها
_ شرکت در جلسات وزارتخانه ها و مؤسسات و سازمانهای دولتی در رابطه با ثبت شرکتها
_ بررسی طرح اساسنامه های شرکتهای سهامی عام ( موضوع ماده 8 قانون اصلاحی از قانون تجارت)
_ رسیدگی به اسناد مالکیت املاکی که جز سرمایه اولیه شرکت منظور شده یا در قبال سهام سهم الشرکه جدید به شرکتها منتقل شده
_ تنظیم آگهی تأسیس شرکت و ارسال آن به دفتر روابط عمومی جهت انتشار آگهی در رومه کثیر الانتشار
_ نظارت بر تغییر وضعیت حقوقی شرکتها مطابق تصمیمات متخذه از طرف دادگاهها و دادسراها
بر اساس ماده 10 آیین نامه : وظایف اداره کل ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری به استثناء بندهای د”، ه” و”و” ماده دو این آیین نامه، در کلیه واحدهای ثبتی خارج از حوزه تهران، توسط متصدی مخصوصی که از سوی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور تعیین می شود، انجام خواهد شد.


۱-۱ مجوزهای اجباری

گاهی اوقات دارنده گواهی اختراع یا لیسانس گیرنده اختراع ثبت شده با توسل به انحصارت ویژه خود از به کار بستن اختراع ثبت شده خودداری می ورزند. عدم به کار گیری اختراع نوآوری شده و صنعتی نکردن اختراع از سوی دارنده ی گواهی اختراع یا لیسانس گیرنده ممکن است دلایل گوناگونی داشته باشد، به هر حال عدم به کارگیری اختراع ثبت شده نیز ناشی از حقوق انحصاری دارنده آن است و اگر مالک اختراع آن را از طریق لیسانس منتقل کرده باشد این حق انحصاری به لیسانس گیرنده هم منتقل خواهد شد. اگر هر یک از دارنده گواهی اختراع یا لیسانس گیرنده دلایل مناسب و محکمه پسندی برای عدم به کار بستن اختراع نداشته باشند با مکانیزمی مواجه خواهند شد که آنها را از سوء استفاده از این حق باز می دارد. در حقیقت یکی از اهداف حقوق مالکیت فکری، منفعت رساندن به عموم است و عدم به کارگیری اختراع در واقع نوعی حبس فناوری است. راه حلی که قدمت آن به کنوانسیون پاریس بر می گردد، صدور مجوز اجباری (Compulsory Licenses) از سوی دولت ثبت کننده اختراع است که مالک گواهی اختراع را مم می کند تا فناوری ثبت شده را به کاربندد بطوریکه با در خواست طرف ثالث، این مجوز اجباری را به وی اعطا می کند تا بتواند با پرداخت حق الامتیاز معقولی از اختراع به ثبت رسیده استفاده بنماید. در قوانین ایران، پیش از قانون ثبت اختراعات و طرح های صنعتی ۱۳۸۶ راجع به مجوزهای اجباری مقرره ای وجود نداشت، برای اولین بار در ماده ۱۷ این قانون (مصوب ۱۳۸۶) صدور این مجوزها با شرایط خاصی پیش بینی شده است.

بنابراین مجوز اجباری، اجازه ای است که توسط یک مقام صالح ملی (دولت یا اداره ثبت اختراع) صادر و به هر شخصی اعطا می گردد تا از یک محصول یا فرآیند ثبت شده بدون اجازه دارنده آن استفاده نماید. مجوز اجباری، استثنایی بر قوانین مربوط به ثبت اختراع می باشد.

مجوزهای اجباری، عمدتاً در موارد زیر صادر می شود:

در صورت سوءاستفاده از حق اختراع
در مواقعی که منافع جامعه اقتضا کند
۱-۲-استثنائات غیرقابل ثبت اختراع در ایران

برخی مقولات به طور کلی از ثبت به عنوان یک اختراع مشتثنی می شوند و این قوانین داخلی هر کشوری است که تعیین می کند چه موارد از ثبت شدن به عنوان یک اختراع استثنا شده اند، عمدتا از ثبت نوآوری هایی که منافی عفت و نظم عمومی (Public Order) جامعه بوده و یا امنیت عمومی را تهدید می کنند در همه کشور ها ممانعت به عمل می آید. اما به طور دقیق تر برای دست یافتن به پاسخ این سوال که کدام اختراعات به ثبت نخواهند رسید باید قوانین کشور موردنظر را بررسی نمود. قانون ثبت اختراعات علائم تجاری و طرح های صنعتی ایران مصوب ۱۳۸۶ در ماده ۴ خود این استثنائات را این گونه نام برده است:

    الف ـ کشفیات، نظریه‌های علمی، روش های ریاضی و آثار هنری.

    ب ـ طرح ها و قواعد یا روش های انجام کار تجاری و سایر فعالیت های ذهنی و اجتماعی.

    ج ـ روش های تشخیص و معالجه بیماری های انسان یا حیوان.

    د ـ منابع ژنتیک و اجزاء ژنتیک تشکیل‌دهنده آنها و همچنین فرآیندهای بیولوژیک تولید آنها.

    هـ ـ آنچه قبلاً در فنون و صنایع پیش‌بینی شده باشد. این استثناء در مقابل شرط جدید بودن است.

پیش از ادامه مطلب لازم است تفاوت بین اختراع و اکتشاف تشریح شود؛ بند (۱) ماده (۱) معاهده ژنو ۱۹۷۸ اکتشاف را این گونه تعریف می کند؛ شناخت پدیده ها، قوانین و یا خصوصیات عالم ماده که قبل از این شناخته نشده و قابل ارزیابی نبوده باشند. در میان کنوانسیون ها و معاهدات، تنها در بند ۴ ماده ۲ کنوانسیون تاسیس سازمان جهانی مالکیت فکری، از اکتشاف علمی به عنوان یکی از مقولات حقوق مالکیت فکری حمایت به عمل آمده است. کنوانسیون پاریس، موافقت نامه جنبه های تجاری مالکیت فکری (تریپس) و معاهده همکاری ثبت اختراع (PCT) صرفا به اختراع پرداخته اند و از اکتشاف مطلبی به میان نیاورده اند. در بند الف) ماده ۴ قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری ایران مصوب ۱۳۸۶ کشفیات به صراحت از حیطه حمایت از اختراع خارج شده اند.

۱-۳- مهلت ارفاقی

افشا اختراع موجب زوال وصف جدید بودن آن میشود. لیکن در موافقتنامه تریپس و همچنین در قوانین داخلی کشورها از جمله ایران یک مهلت شش تا دوازده ماهه برای مختراعان به عنوان مهلت ارفاقی» (Grace Period) قائل می شوند تا در صورتی که نتایج تحقیقات ایشان در مجلات منتشر شد و یا در نمایشگاه های اختراعات به نمایش گذاشته شد، حقوق مخترعان دچار مخاطره نشود. اگر افشا اختراع به هر نحوی، ظرف مدت دوازده ماه قبل از تاریخ تقاضا یا در موارد مقتضی قبل از تاریخ حق ثبت اختراع صورت گرفته باشد و این کار به دلیل یا در نتیجه اعمالی باشد که توسط متقاضی یا ذی حق ثبت اختراع قبلی او یا در نتیجه سو استفاده اشخاص ثالث در رابطه با متقاضی یا ذی حق ثبت اختراع قبلی او انجام شده یاشد افشا اختراع برای عموم به مفهوم قبل محسوب نمی شود.

در برخی کشورها افشای اختراع توسط مخترع در یک مدت دوازده ماهه (آمریکا) یا شش ماهه (اروپا) قبل از تسلیم اظهارنامه برای ثبت اختراع خدشه ای به جدید بودن اختراع وارد نمی کند. هدف از این مهلت ارفاقی آن است که متقاضی ثبت اختراع (مخترع) مجال یابد اختراع خود را بازاریابی یا آزمایش کند و بدون اطمینان از تجاری شدن اختراع اقدام به ثبت آن که مستم صرف هزینه های هنگفتی در اروپا، آمریکا و ژاپن است، ننماید.

۱-۴- انواع نظام‌های ثبت اختراع در دنیا

به طور کلی در دنیا دو نوع نظام برای ثبت اختراع وجود دارد:

نظام اعلامی(Registration)
نظام بررسی ماهیتی (Examination)
باید توجه داشت که نظام ثبت اختراع، وماً یکی از دو نظام مذکور است و به صورت مطلق نبوده و ممکن است سیستم ثبت اختراع در یک کشور، در برخی از حوزه‌های فناوری به صورت اعلامی (بر روی اختراع ادعا شده بررسی صورت نگرفته و تنها در صورت عدم ثبت اختراع تا آن زمان اقدام به ثبت آن اختراع گردد) باشد‌ و یا در بعضی از فناوری‌ها به شکل تحقیقی یا اثباتی (در این نظام، ثبت اختراع علاوه بر استعلام از عدم ثبت پیشین آن، بررسی دقیق از نظر تخصصی نیز ضروری است) باشد. مثلا کشور ایالات متحده با توجه به اینکه از یک نظام ثبت اختراع بسیار دقیق و پیچیده برخوردار می‌باشد از سیستم تحقیقی و اثباتی در تمامی حوزه‌های فناوری بهره می‌گیرد.

لازم به ذکر است که نظام ثبت اختراع در کشور ما به صورت اعلامی بوده و انجام استعلام از یکی از دانشگاه ها و مراجعه منطقه ای بیانگر تحقیقی و اثباتی بودن نظام نمی باشد.

در کلیة کشورهای دنیا نخستین توصیه‌ای که به یک مخترع می‌شود آن است که پیش از آن که اختراع خویش را در کشورهای دیگر به ثبت رساند حتماً برای ثبت آن در کشور متبوعش اقدام نماید.

۲-چگونگی استفاده از حمایت های مالکیت فکری در خارج از کشور

۲-۱- تقاضانامه‌های (اظهارنامه‌های) ملی

برای حمایت از مالکیت فکری خود در خارج کشور، یک روش این است که به صورت مجزا، مستقیماً به دفاتر ملی مالکیت صنعتی (یا فکری) کشورهای موردنظر مراجعه کنید. در این روش، ممکن است مجبور باشید هر تقاضانامه را به زبان رسمی که معمولاً زبان ملی کشور مورد نظر است ترجمه کنید. همچنین شما مم هستید تا تمامی هزینه های قانونی که برای ثبت تقاضانامه در سطح ملی مقرر شده را بپردازید، خصوصاً در مورد ثبت اختراعات، ممکن است لازم باشد یک وکیل یا نماینده قانونی استخدام کنید؛ کسی که به شما کمک کند تمامی شرایط مورد نیاز برای ارائهی یک تقاضا در کشور موردنظر را فراهم آورید. بنابراین، اگر شما هنوز در مرحله ارزیابی قابلیت تجاری اختراع، یا در حال کشف بازارهای صادراتی بالقوه یا شرکای تجاری برای لیسانس حقوق مالکیت فکری خود هستید، باید بدانید که روند ملی ثبت به طور فوق‌العاده هزینه‌بر و طاقت‌فرسا می‌باشد، به خصوص زمانی که بخواهید در تعداد زیادی از کشورها این حمایت‌ها را به دست آورید. برای به-دست آوردن چنین حمایت‌های گسترده‌ای، تسهیلاتی که توسط سازمان جهانی مالکیت فکری برای حمایت بین المللی از اختراعات، علایم تجاری و طرح های صنعتی پیشنهاد شده است، جایگزینی آسان‌تر و ارزان تر می باشد.

۲-۲درخواست های منطقه ای

برخی از کشورها موافقت نامه های منطقه ای را برای به دست آوردن حمایت های مالکیت فکری منعقد کرده‌اند که به موجب این موافقتنامه‌ها، با تقدیم یک تقاضانامه واحد می‌توانید از حمایت در کل منطقه برخوردار شوید. دفاتر مالکیت فکری این مناطق شامل موارد زیر هستند:

اداره ثبت اختراعات اروپا
اداره همسان سازی بازار اینترنتی اروپا
اداره مالکیت صنعتی منطقه آفریقا
اداره مالکیت فکری منطقه  آفریقا
اداره اختراعات اورسیا
اداره علامت های تجاری بنی لاکس و اداره طرح های بنی لاکس
اداره ثبت اختراعات شورای همکاری کشورهای عربی حوزه‌ی خلیج فارس
در جدول ۱ نام انگلیسی و آدرس سایت دفاتر منطقه ای مذکور بیان شده است.

۳-۲- حمایت های بین المللی

نظام های مدیریت سازمان جهانی مالکیت فکری برای حمایت بین المللی ثبت اختراع فرآیند جستجوی هم زمان در تعداد زیادی از کشورها را به طور قابل توجهی آسان کرده‌اند. به جای ثبت درخواست ملی به زبان های گوناگون، این نظام های حمایت بین المللی شما را قادر می سازد که تنها با یک تقاضانامه و با یک زبان واحد و با یک بار پرداخت هزینه، تقاضانامه خود را ثبت کنید. این نظام‌های ثبت بین المللی نه تنها فرآیندهای ثبت را تسهیل می کنند، بلکه موجب کاهش قابل ملاحظه هزینه های دست یابی به حمایت های بین المللی می شود. در مورد ثبت اختراعات، معاهدهی همکاری ثبت اختراع PCT یا Patent Coorperation Treaty) موجب می شود که متقاضی زمان بیشتری برای ارزیابی ارزش تجاری اختراعات، پیش از پرداخت هزینه‌های فاز ملی داشته باشد (زمان حقّ تقدّم در معاهده PCT، ۱۸ ماه بیشتر از زمان حق تقدّم در کنوانسیون پاریس است. بنابراین متقاضی از تاریخ درخواست ثبت از طریق PCT به مدّت ۳۰ ماه برای پیگیری ثبت اختراع آن مهلت دارد). نظام های مدیریت سازمان جهانی مالکیت فکری برای حمایت بین المللی شامل ۳ سازوکار مختلف حمایتی برای حقوق مالکیت صنعتی می باشند:

حمایت بین المللی از اختراعات که به موجب معاهده PCT فراهم شده است. با ثبت یک تقاضانامه ثبت اختراع بین المللی، به موجب PCT، در واقع شما، حمایت از یک اختراع را در هر یک از کشورهای عضو معاهده در سراسر جهان درخواست می کنید. لازم به ذکر است که ایران عضویت این معاهده را پذیرفته است ولی به دلایل مشکلات زیرساختی، هنوز اجرایی نشده است. بعد از اجرایی شدن این قانون مخترعان و شرکت های دانش بنیان قادر خواهند بود تا از طریق اداره کل مالکیت صنعتی کشور، نسبت به ثبت اختراع در کشورهای موردنظر اقدام نمایند.
حمایت بین المللی از علایم تجاری که به موجب سیستم مادرید (Madrid System) فراهم شده است. سیستم مادرید تا حد زیادی روند ثبت یک علامت تجاری را در کشورهای متعددی که عضو این سیستم هستند، ساده نموده است. آثار حقوقی یک تقاضانامه‌ی ثبت بین المللی علامت به موجب سیستم مادرید همانند تقاضای ثبت علامت در هر یک از کشورهای تعیین شده توسط متقاضی است، مگر این-که توسط دفاتر کشور تعیین شده در یک مدت زمان مشخص رد شود.
حمایت بین المللی از طرح های صنعتی که به موجب موافقت نامه لاهه (Agreement Hague) فراهم شده است. این روش به مالک طرح صنعتی این امکان را می دهد تا طرح خود را به سادگی و با ثبت یک تقاضانامه دفتر بین‌المللی سازمان جهانی مالکیت فکری، با یک زبان واحد و با هزینه های رایج در چندین کشور مورد حمایت قرار دهد.
 

 

بحث و نتیجه گیری:

یکی از اهداف حقوق مالکیت فکری، منفعت رساندن به عموم است. لذا در صورت سوء استفاده مالک پتنت یا لیسانس گیرنده از حق انحصاری خود و عدم به کارگیری اختراع، دولت یا اداره ثبت اختراع می تواند مجوز اجباری را به طرف ثالث اعطا کند تا وی با پرداخت حق الامتیاز معقول، اختراع به ثبت رسیده را مورد بهره برداری قرار دهد. برخی مقولات به طور کلی از ثبت به عنوان یک اختراع مشتثنی می شوند که این استثناها را قوانین داخلی هر کشور مشخص کرده است ولی عمدتا از ثبت نوآوری هایی که منافی عفت و نظم عمومی جامعه بوده و یا امنیت عمومی را تهدید می کنند در همه کشور ها ممانعت به عمل می آید. برای اینکه مخترع مجال یابد اختراع خود را بازاریابی یا آزمایش کند و بدون اطمینان از تجاری شدن اختراع اقدام به ثبت آن که مستم صرف هزینه های هنگفتی است ننماید در موافقت نامه تریپس و همچنین در قوانین داخلی کشورها یک مهلت شش تا دوازده ماهه برای مختراعان به عنوان مهلت ارفاقی» در نظر گرفته شده است. افشای اختراع توسط مخترع در طی این مدت و قبل از تسلیم اظهار نامه، خدشه ای به جدید بودن اختراع وارد نمی کند.

به طور کلی در دنیا برای ثبت اختراع، دو نوع نظام اعلامی که بر اساس آن بر روی اختراع ادعا شده بررسی صورت نگرفته و تنها در صورت عدم ثبت اختراع تا آن زمان اقدام به ثبت آن اختراع می گردد و نظام بررسی ماهیتی که بر طبق آن برای ثبت اختراع علاوه بر استعلام از عدم ثبت پیشین آن، بررسی دقیق از نظر تخصصی نیز ضروری است مورد استفاده قرار می گیرد. برای ثبت اختراع، یک روش مراجعه مستقیم به دفتر ملی مالکیت صنعتی کشور موردنظر است که البته روشی هزینه بر و مشکل می باشد. روش های دیگر، درخواست های منطقه ای و استفاده از حمایت های بین الملی از جمله معاهده همکاری ثبت اختراع یا PCT می باشد

 

 

ثبت اظهارنامه اختراع
توجه : دقت شود که اظهارنامه ثبت اختراع تکمیل شود و چه بسا اختراعاتی به اشتباه در قسمت اظهارنامه طرح صنعتی تکمیل و ارسال شده است ومتقاضی را با مشکل مواجه نموده است .

۱– منتظر دریافت پیام کوتاه  پس از ثبت اظهارنامه باشید .

توجه  در صورتیکه بعد از تسلیم اظهارنامه و ضمائم آن پیامک ی ارسال نشود به ظن قوی شماره تلفن همراه اعلامی به غلط تایپ شده است

۲-بررسی مقدماتی

الف)عدم تکمیل بودن مدارک و ضمائم اظهارنامه و ضرروت اصلاح و تکمیل

ب ) تکمیل بودن 

۲-الف: پس از بررسی ابتدایی اظهارنامه و ضمائم آن از نظر شکلی و ماهوی در صورتیکه اظهارنامه و ضمائم آن اعم از توصیف و ادعا و خلاصه و نقشه مطابق مقررات قانون و آئین نامه اجرایی آن تنظیم نشده باشد کارشناس مطابق مقررات مبادرت به صدور اخطار رفع نقص می نماید و اخطار رفع نقص در فضای مجازی از طریق گزینه پیگیری اظهارنامه و خلاصه پرونده قابل رویت است. متقاضی ظرف ۳۰ روز مهلت دارد تا نسبت به اصلاح یا تکمیل مدارک و ضمائم اقدام نماید در غیر اینصورت اظهارنامه باطل و کان لم یکن تلقی می گردد .

پس از تکمیل و اصلاح اظهارنامه و ضمائم آن متقاضی باید با درخواست پاسخ به اخطار رفع نقص در قسمت خدمات الکترونیک – ثبت انواع درخواست (رفع نقص،پرداخت حق الثبت،اقساط،انتقال و…)درخواست مورد نظر(درخواست رفع نقص) را تکمیل و با ضمیمه کردن ضمائم آن را از طریق سامانه ارسال نماید .

نکته  : در صورتیکه متقاضی در ظرف موعد  ۳۰  روزه قادر به تکمیل مدارک و ضمائم نباشد می تواند با ذکر دلایل درخواست یکبار تمدید مهلت را از مرجع ثبت بنماید و مرجع ثبت می تواند فقط برای یکبار با درخواست وی موافقت نماید و متقاضی میتواند با ورود به سامانه مالکیت صنعتی و ثبت انواع درخواست(رفع نقص ،پرداخت حق الثبت ،اقساط ،انتقال و …)  گزینه درخواست استمهال رفع نقص را انتخاب و تکمیل نماید.

۲-ب )تکمیل بودن مدارک و ضمائم اظهارنامه (توصیف ادعا خلاصه نقشه )

در صورتیکه اظهارنامه و ضمائم آن تکمیل باشد مطابق قانون و آئین نامه تنظیم شده باشد در صورت اختراع پذیری (قابلیت ثبت اختراع) کارشناس بر پایه کلیه واژهای استنباطی از ادعا و توصیف و خلاصه  اختراع مورد نظر  را در سیستم جستجو نموده و در صورتیکه اختراعاتی مشابه اختراع مورد ادعا در سیستم (بانک اطلاعات داده ) اداره اختراع مشاهده نماید طی ابلاغیه وجود اختراعات مشابه به متقاضی اعلام و از متقاضی دعوت می کند تا برای رویت پرونده های مشابه و سابقه اختراعات پیشین به اداره مراجعه نماید و متقاضی پس ازمراجعه به اداره اختراع و رویت سوابق اختراع در صورتیکه اختراع خود را مشابه اختراعات سابق بداند اختراع وی مطابق بند  ه   ماده ۴ قانون  ثبت اختراعات وعلائمتجاری و…مصوب۱۳۸۶ اخطار رد اختراع صادر می شود و در صورتیکه متقاضی دانش فنی موردادعا و سوابق قبلی را تحلیل نماید و بصورت مستدل جدید بودن و گامهای ابتکاری و مزایای اختراع خود را نسبت به اختراعات پیشین بیان نماید واین مقایسه مورد قبول کارشناس قرار گیرد ،کارشناس رسیدگی کننده مطابق ماده  ۲۸ آئین نامه برای احراز شرایط ماهوی ثبت اختراع (جدید بودن ،گام ابتکاری و کاربرد صنعتی  )پس از تکمیل درخواست تقاضانامه بررسی ماهوی ثبت اختراع مبادرت به استعلام از مراجع ذیصلاح بررسی می نماید و متقاضی در پاسخ می تواند با مراجعه به پورتال مالکیت صنعتی (اختراع) بخش ثبت انواع درخواست(رفع نقص ،پرداخت حق الثبت ،اقساط ،انتقال و …)  در قسمت لیست درخواست ها ، تقاضا نامه بررسی ماهوی ثبت اختراع را تکمیل و مرجع یا مراجعی که می توانند اختراع وی را مورد ارزیابی قرار دهند را معرفی و درج می نماید و اداره اختراع در صورتیکه مرجع اعلامی را صالح برای رسیدگی تشخیص دهد یک نسخه از استعلام و ضمائم اظهارنامه اختراع  را به مرجع ذیصلاح برای (در صورتیکه در سامانه اختراع تعریف شده باشد و سامانه دریافت این نامه ها را به اداره اختراع اعلام نموده باشد )اظهارنظر وبررسی ماهوی ارسال می نماید و پاسخ استعلام نیز غالبا از طریق این سامانه دریافت می شود و در صورتیکه مرجع بررسی برای اختراع در سامانه تعریف نشده باشد یک نسخه از استعلام اختراع در فضای مجازی قرار گرفته که از طریق گزینه پیگیری اظهارنامه و خلاصه پرونده قابل رویت میباشد. متقاضی آنرا بصورت فیزیکی و به همراه یک نسخه از ضمائم اظهارنامه به مرجع بررسی تحویل خواهد داد، و پس از وصول پاسخ نامه استعلام آنرا طی ثبت درخواست / رفع نقص اختراع (اعلام وصول پاسخ بررسی ماهوی)ازطریق سامانه الکترونیکی ثبت اختراع ارسال می نماید.

در صورتیکه مرجع ذیصلاح پس از بررسی، اختراع را از نظر (جدید بودن – گام ابتکاری و کاربرد صنعتی) تایید نماید مرجع ثبت طی اعلامیه (تصمیم مرجع ثبت مبنی بر اعطای گواهی نامه اختراع موضوع ماده ۳۰  آئین نامهو همچنین مبلغ مورد نیاز ثبت را) این موضوع را در فضای مجازی قرار داده که از طریق گزینه پیگیری اظهارنامه و خلاصه پرونده قابل رویت میباشد . متقاضی باید ظرف  ۳۰  روز از تاریخ اعلامیه نسبت به پرداخت هزینه اقدام و با ورود به سامانه ثبت اختراع ، گزینه ثبت درخواست/رفع نقص تصویر رسید هزینه پرداخت شده را ارسال و بصورت حضوری برای مابقی اقدامات که صدور آگهی میباشد تشریف بیاورند.

ضمنا لازم به ذکر است در صورتیکه متقاضی در ظرف موعد مقرر فوق بنا به دلایلی قادر به پرداخت هزینه فوق نباشد با بیان و ذکر دلایل و درخواست استمهال می تواند یکبار درخواست تمدید مهلت نماید.

فرایند ثبت اختراع
بهمن ۲, ۱۳۹۳/0 دیدگاه /در ثبت اختراع /توسط admin
فرایند ثبت اختراع
در حقوق مرتبط با مالکیت صنعتی شرط استفاده از این دسته حقوق منوط به ثبت آن در مرجع متولی ثبت است و درصورتیکه اظهارنامه اختراع به مرجع ثبت تسلیم نشود حقوقی ایجاد نمی شود و ثبت اختراع مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است و درصورتیکه مخترع یا مالک اختراع قبل از تسلیم اظهارنامه و ثبت آن به نحوی از انحاء آنرا افشاء نماید اعم از اینکه اختراع مورد نظر را بصورت کتبی درقالب کتاب و مقاله و… منتشر نماید یا ازطریق شفاهی، مصاحبه و شرکت درنمایشگاههای داخلی و بین المللی آنرا در معرض دید عمومی قرار دهد به منزله این است که با علم و اطلاع اقدام به افشاء آن در نزد عموم نموده و به نوعی درجهت عمومی سازی و وارد کردن این اختراع به حوزه قلمرو عمومی مالکیت اقدام کرده است.

درصورتیکه متقاضی در مهلت ارفاقی (مهلت ۶ ماهه پس ازافشا،موضوع بنده ماده۴قانون) نیز مبادرت به تسلیم اظهارنامه اختراع ننماید حق اختراع برای وی از دست رفته محسوب می شود بدین ترتیب کسانی که خواهان استفاده از نظام انحصارات ثبت اختراعات هستند ابتدا به ساکن باید این حق را به ثبت برسانند و معمولاً پس از ثبت اختراع است که مخترع (مالکان اختراع) می توانند علیه نقص کننده حق اختراع یا علیه هر شخصی که بدون اجازه او بهره برداریهای مندرج در بند الف ماده ۱۵ قانون ثبت اختراعات مصوب ۱۳۸۶ اعم از ساخت، صادرات و عرضه برای فروش، فروش و استفاده از فرآورده را انجام می دهند به دادگاه شکایت کنند.

نحوه و شرایط و زمان مناسب تسلیم اظهارنامه اختراع
برطبق ماده ۲ آئین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶ :ثبت اختراع مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است و بنابر قاعده (سیستم اولین ثبت یا اختراع FIRS TO FILE )هرکسی زودتر اظهارنامه خود را تسلیم اداره اختراع نماید حق ثبت اختراع را خواهد داشت و تاریخ و زمان تسلیم اظهارنامه معیار اولویت و تقدم او نسبت به سایرین محسوب می شود و بنابر اصل اولین تسلیم کننده اظهارنامه” شما اولین متقاضی و ثبت کننده اختراع محسوب می شوید و کسی که مدعی خلاف این اصل باشد باید دلیل و مدرک و بینه ارائه نمایدتاخلاف آنرااثبات نماید.
ومهمتر اینکه تسلیم اظهارنامه مقدم درصورت احراز شرایط و جمع بودن شرایط خاص حائز اهمیت بوده و عجله در تسلیم اظهارنامه بدون ارائه توصیف و نقشه و ادعاهای گویا و کامل نمی تواند منشاء اثر لازم وموثر باشد و چه بسا اختراعاتی که با سرعت تسلیم می شود فاقد شرایط یا پختگی لازم برای استفاده از قاعده تسلیم اظهارنامه مقدم باشد و یا اینکه شما در آینده خواستار تغییرات کلی در اختراعات خود باشید و این امرشما را با محدودیتهایی مواجه خواهدکرد و ممکن است توفیق تجاری شمار را در آینده دچار خدشه کند فلذا م با افراد مطلع و با تجربه در این زمینه، راجع به زمان مناسب برای تسلیم اظهارنامه بسیار راهگشا واثرگذارخواهد بود.

زبان و تعداد نسخ اظهارنامه
اظهارنامه ثبت اختراع باید بصورت الکترونیکی و در فرم مخصوص به آدرس (http://ip.ssaa.ir/Patent/New.aspx) و به زبان فارسی تنظیم شود.

محتویات ومندرجات اظهارنامه اختراع
بنابر ماده ۵ آئین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات اظهارنامه ثبت اختراع باید حاوی نکات زیر باشد:
۱- اسم، شماره ملی، نشانی، کدپستی، تابعیت و سمت متقاضی و درصورتیکه متقاضی شخص حقوقی است ذکر نام، نوع فعالیت، اقامتگاه، محل و شماره ثبت، تابعیت، مرکز اصلی و عندالوم هرگونه شناسه دیگر آن اامی است.

۲- اسم، شماره ملی، نشانی، کدپستی نماینده قانونی متقاضی درصورت وجود

۳- اسم، اقامتگاه و کدپستی شخص یا اشخاصی که صلاحیت دریافت ابلاغ ها در ایران را دارند درصورتیکه متقاضی مقیم ایران نباشد.

در بند ۳ درصورتیکه متقاضی مقیم ایران نباشد و بنابر حق تقدم مقرر در کنوانسیون پاریس درخواست ثبت اختراع خود را ایران بنماید باید اسم، اقامتگاه و کدپستی شخص یا اشخاصی که صلاحیت دریافت ابلاغ ها را درایران دارند اعلام نمایند تا تصمیمات اداره در زمان مقتضی به آنها ابلاغ گردد و پرونده معطل نماند.(این بندباید توسط اشخاص غیر ایرانی تکمیل شود وبرای متقاضیان ایرانی که ابتدا به ساکن درایران تقاضای ثبت اختراع می کنندپرکردن این بنداامی نیست)

۴- اسم، نشانی و شغل مخترع درصورتیکه متقاضی شخص مخترع نباشد.
مخترع شخصی است که اختراع حاصل تلاش فکری و ذهنی اوست و حقوق اختراع ثبت شده منحصراً به او تعلق دارد اما در بسیاری از مواقع مخترعین بر طبق قرارداد استخدام یا کار معین و یا قراردادهایی ازاین قبیل اختراع را به دستور و سفارش کارفرما انجام می دهند و برطبق قرارداد فیمابین تمام یا قسمتی از حقوق مادی آن متعلق به کارفرما یا بنگاه و شرکتی است که وی را استخدام کرده است ولیکن نام مخترع (حقوق معنوی) وی محفوظ است و نام وی باید در اختراع ذکر شود فلذا درصورتیکه مخترع غیر از مالک باشد باید این بند تکمیل شود و نکته دیگر اینکه درصورتیکه افرادی به صورت مشترک اختراعی کرده باشند حقوق ناشی از اختراع مشترکاً به آنان تعلق می گیرد و درصورت تعدد متقاضیان ثبت اختراع به درخواست آنها میزان سهم هریک در گواهی نامه اختراع به تفکیک قید خواهد شد در غیراینصورت حقوق ناشی از اختراع بالسویه خواهد بود.

۵- عنوان اختراع به نحوی که اختراع ادعایی را مشخص سازد و مشتمل بر کلماتی مثل بهتر» و غیره نبوده و ترجیحاً بین ۳ تا ۱۰ کلمه باشد.
در کشورهای مختلف و خصوصاً کشور ما جستجوی بسیاری از اختراعات در بانکهای اطلاعاتی بنابر کلید واژه های عنوان اختراع انجام می پذیرد فلذا دارای اهمیت بسیاری برای ادارات اختراع و کارشناسان و استفاده کنندگان از اختراع می باشد و بدین ترتیب عنوان اعلامی باید در عین اختصار، گویا و مبین ویژگی های فنی اختراع باشد تا علاوه بر قابلیت جستجوی بهتر سوابق پییشین، موجب می شود سایر افراد از اختراع مذکور مطلع شده و بالتبع درصورت نیاز قراردادهای لازم را برای خرید و اجازه استفاده با مخترع (مالک اختراع) منعقد کنند و نکته دیگر اینکه این کلیدواژه ها نباید توصیفی و رنگ و صبغه تبلیغاتی داشته باشند و از درج عباراتی مثل بهتر، بهترین، عالیترین، زیباترین و فنی ترین خودداری شود.(ترجیحاعنوان اختراع صحیح به زبان انگلیسی نیز درج شود)

۶- تاریخ، محل و شماره اظهارنامه یا گواهی نامه اختراع در خارج، درصورت درخواست حق تقدم.
بنابه ماده ۹ قانون ثبت اختراعات مصوب ۱۳۸۶ متقاضی می تواند همراه با اظهارنامه خود، طی اعلامیه ای حق تقدم مقرر در کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی مورخ ۱۲۶۱ هجری شمسی (۲۰ مارس ۱۸۸۳) و اصلاحات بعدی آن را درخواست نماید حق تقدم می تواند براساس یک یا چند اظهارنامه ملی یا منطقه ای یا بین المللی باشد که در هر کشور یا برای هر کشور عضو کنوانسیون مذکور تسلیم شده است و با پذیرش درخواست حق تقدم حمایتهای مذکور در کنوانسیون پاریس شامل آن خواهد بود.

کنوانسیون پاریس بر ۳ اصل
۱- رفتار ملی(NATIONAL TREATMENT)
۲- اصل استقلال(INDIPENDENT)
۳-اصل حق تقدم(PRIORITY) ، استوار است.
بنابر قاعده حق تقدم PROIRITY متقاضی ثبت اختراع از تاریخ تسلیم اظهارنامه یک سال حق تقدم خواهد داشت که برای ثبت اختراع به کشورهای دیگر عضو کنوانسیون پاریس مراجعه و تقاضای ثبت اختراع بنماید واگر در این اثنا اظهارنامه دیگری توسط اتباع سایر کشورهایاهمان کشور، تسلیم اداره ملی ثبت اختراع آن کشور شود، شخصی که زودتراز سایرین اظهارنامه خود را در اداره ملی یکی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس تسلیم وفایل نموده بردیگران مقدم است و اگر در این فاصله زمانی یک سال(حتی آخرین روز۱۲ماهه حق تقدم) به آن اداره ملی برای ثبت اختراع مراجعه کند نسبت به سایرین که بعداز تاریخ تسلیم اظهارنام مقدم درکشورمبدااظهارنامه تسلیم نموده اند حق تقدم خواهد داشت (رعایت این بند بیشتر مشمول اختراعاتی است که ازطرف اشخاص متقاضی غیر ایرانی برطبق کنوانسیون پاریس تقاضا می شوداست)

۷- اطلاعات مربوط به اظهارنامه اصلی درصورت تکمیلی بودن اختراع
بنابرماده ۲۵ آئین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات مصوب ۱۳۸۶ توسعه با بهبود یک اختراع می تواند موضوع اظهارنامه تکمیلی قرار گیرد مشروط بر اینکه مکمل و مبین همان اختراعی باشد که در اظهارنامه اصلی ادعا شده است در این صورت:
شماره و تاریخ اظهارنامه اصلی در اظهارنامه تکمیلی ذکر می گردد.

در بند ۴ ماده یک کنوانسیون پاریس عنوان اختراع تکمیلی یا بهبود یافته (IMPROVEMENT OF PATENT) نیز بکار گرفته شده است و در ماده ۲۵ آئین نامه نیز به این امر اشاره شده است و صدور گواهی نامه اختراع تکمیلی تابع همان مقرراتی خواهد بود که برای گواهی نامه اصلی تعیین شده است وهمچنین برابر ماده ۹آیین نامه اجرایی اظهارنامه تقسیمی باید دارای اامات اظهارنامه اصلی بوده ودر تسلیم آن نکات زیررعایت گردد:

-۱ شماره و تاریخ اظهارنامه اولیه؛
۲-در صورت درخواست حق تقدم از سوی متقاضی، ذکر شماره و تاریخ اظهارنامه
نخستین، همراه با محل حق تقدم؛
۳-اصلاح توصیف، ادعا، نقشه و خلاصه توصیف مذکور در اظهارنامه اصلی؛
۴-مدارک مربوط به پرداخت هزینه اظهارنامه های تقسیمی
تبصره- در صورت ادعای حق تقدم های متعدد برای اظهارنامه اص لی، متقاضی اظهارنامه
تقسیمی می تواند از حق تقدم یا حق تقدم هایی که از نظر موضوعی مرتبط با آن
اظهارنامه تقسیمی باشد، استفاده کند.

۸- تعداد صفحات توصیف، ادعا، خلاصه توصیف اختراع و نقشه ها،
برطبق بند ۴ ماده ۱۷ آئین نامه اجرایی قانون ثبت اختراع مصوب ۱۳۸۶:
شماره گذاری صفحات باید به عدد فارسی و به نحوی باشد که شروع قسمت توصیف اختراع با شماره یک آغاز و به ترتیب تا پایان ادعاها و خلاصه اختراع شماره گذاری شود چنانچه اظهارنامه همراه با نقشه نمودار و جدول باشد ابتدای آنها باید با شماره های جدید از یک شماره گذاری شوند.

 


 
فصل‌ اول‌ – تعاریف‌

ماده‌ ۱

اصطلاحات‌ به‌كاربرده‌ شده‌ در این‌ قانون‌ دارای‌ معانی‌ زیر می‌باشند :

الف‌ – نشانه‌ جغرافیائی‌ نشانه‌ای‌ است‌ كه‌ مبدأ كالائی‌ را به‌ قلمرو، منطقه‌ یا ناحیه‌ای‌ از كشور منتسب‌ می‌سازد، مشروط‌ بر این‌ كه‌ كیفیت‌ و مرغوبیت‌، شهرت‌ یا سایر خصوصیات‌ كالا اساساً قابل‌ انتساب‌ به‌ مبدأ جغرافیائی‌ آن‌ باشد.

ب‌ – كالا، یعنی‌ هرگونه‌ محصول‌ طبیعی‌ و كشاورزی‌ و یا فرآورده‌های‌ آن‌ یا صنایع‌ دستی‌ و یا تولیدات‌ صنعتی‌.

ج‌ – كنوانسیون‌ پاریس‌، یعنی‌ مصوبه‌ مورخ‌ ۱۲۶۱ هجری‌ شمسی‌ (۱۸۸۳ میلادی‌) اتحادیه‌ عمومی‌ بین‌المللی‌ معروف‌ به‌ پاریس‌ برای‌ حمایت‌ از مالكیت‌ صنعتی‌ و تغییرات‌ بعدی‌ آن‌ كه‌ به‌ تصویب‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ رسیده‌ است‌.

د – تولیدكننده‌ یعنی‌ هر شخصی‌ كه‌ به‌ تولید و فرآوری‌ محصولات‌ كشاورزی‌ دامی‌ و غذایی‌ یا ساخت‌ و تولید ابزار صنعتی‌ و مصنوعات‌ دستی‌ اشتغال‌ دارد یا از مواد طبیعی‌ به‌منظور تولید بهره‌برداری‌ می‌كند یا در تجارت‌ محصولات‌ مذكور فعالیت‌ می‌كند.

 

فصل‌ دوم‌ – حمایت‌ از نشانه‌های‌ جغرافیائی‌

ماده‌ ۲

هر شخص‌ یا هر گروه‌ ذی‌نفع‌ می‌تواند درخصوص‌ نشانه‌های‌ جغرافیائی‌ به‌منظور جلوگیری‌ از اعمال‌ زیر یا مطالبه‌ ضرر و زیان‌ ناشی‌ از آنها در دادگاه‌ اقامه‌ دعوی‌ نماید:

الف‌ – معرفی‌ و انتساب‌ غیرواقعی‌ و گمراه‌كننده‌ مبدأ جغرافیایی‌ كالا.

ب‌ – هرگونه‌ استفاده‌ از نشانه‌های‌ جغرافیایی‌ كه‌ مطابق‌ ماده‌ (۱۰ مكرر) كنوانسیون‌ پاریس‌ مصداق‌ رقابت‌ نامشروع‌ باشد.

ماده‌ ۳

الف‌ – نشانه‌ جغرافیائی‌ اعم‌ از این‌كه‌ ثبت‌ شده‌ یا نشده‌ باشد اگر دارای‌ شرایط‌ بند (الف‌) ماده‌ (۱) باشد، مورد حمایت‌ قرار می‌گیرد و در دعاوی‌ موضوع‌ این‌ قانون‌، هرگاه‌ نشانه‌ای‌ به‌ثبت‌ رسیده‌ باشد، موجد این‌ اماره‌ قانونی‌ است‌ كه‌ نشانة‌ ثبت‌ شده‌، با تعریف‌ بند (الف‌) ماده‌ (۱) انطباق‌ دارد.

ب‌ – نشانه‌ جغرافیایی‌ مطابق‌ با تعریف‌ بند (الف‌) ماده‌ (۱) در مقابل‌ نشانه‌ جغرافیایی‌ كه‌ مبدأ كالاهای‌ آن‌ به‌ درستی‌ قید شده‌ است‌ ولی‌ به‌طور نادرست‌ به‌ عموم‌ اعلام‌ شود كه‌ مبدأ آنها محل‌ دیگری‌ است‌، مورد حمایت‌ قرار خواهد گرفت‌.

ماده‌ ۴

 نشانه‌های‌ جغرافیایی‌ هم‌ نام‌ اگر واقعی‌ و منطبق‌ با موازین‌ بند (الف‌) ماده‌ (۱) باشند با رعایت‌ بند (ب‌) ماده‌ (۳)به‌ طور مساوی‌ مورد حمایت‌ قرار می‌گیرند.

سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ برای‌ گمراه‌نشدن‌ مصرف‌كنندگان‌ و تضمین‌ رفتار برابر و منصفانه‌ با تولیدكنندگان‌ مربوط‌ ، شرایطی‌ را تعیین‌ خواهد كرد كه‌ برطبق‌ آنها نشانه‌های‌ هم‌نام‌ از یكدیگر ممتاز گردند.

ماده‌ ۵

نشانه‌های‌ جغرافیائی‌ زیر مورد حمایت‌ نیستند:

الف‌ – نشانه‌هائی‌ كه‌ با تعریف‌ بند (الف‌) ماده‌ (۱) منطبق‌ نباشند.

ب‌ – نشانه‌هائی‌ كه‌ برخلاف‌ موازین‌ شرعی‌، اخلاق‌ حسنه‌ و یا نظم‌ عمومی‌ باشند.

ج‌ – نشانه‌هائی‌ كه‌ در كشور مبدأ خود حمایت‌ نمی‌شوند یا حمایت‌ از آنها متوقف‌ شده‌ است‌ یا متروك‌ گردیده‌اند، در چارچوب‌ معاهداتی‌ كه‌ كشور ایران‌ به‌ آنها ملحق‌ شده‌ است‌.

ماده‌ ۶

هرشخصی‌ كه‌ مرتكب‌ اعمال‌ مندرج‌ در ماده‌ (۲) شود علاوه‌ بر جبران‌ خسارت‌ به‌ جزای‌ نقدی‌ از ده‌ میلیون‌ (۰۰۰ ۰۰۰ ۱۰) ریال‌ تا پنجاه‌ میلیون‌

(۰۰۰ ۰۰۰ ۵۰) ریال‌ یا حبس‌ تعزیری‌ از نود و یك‌ روز تا شش‌ ماه‌ و یا هر دو مجازات‌ محكوم‌ خواهد شد.

تبصره‌ – درصورت‌ وم‌، دادگاه‌ می‌تواند به‌درخواست‌ مدعی‌ خصوصی‌ دستور موقت‌ مناسب‌ صادر كند.

فصل‌ سوم‌ – ثبت‌ نشانه‌های‌ جغرافیائی‌

ماده‌ ۷

اظهارنامه‌ ثبت‌ نشانه‌ جغرافیائی‌، توسط‌ اشخاص‌ زیر به‌ سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور تسلیم‌ می‌شود:

الف ‌ – هر شخص‌ حقیقی‌ یا حقوقی‌ و همچنین‌ گروههائی‌ از این‌ اشخاص‌ كه‌ در مكان‌ جغرافیائی‌ مندرج‌ در اظهارنامه‌ به‌ تولید كالای‌ مذكور در آن‌ مشغولند.

ب‌ – هر مرجع‌ صلاحیتدار در امر تولید، توزیع‌ و تگذاری‌ كالای‌ مورد ثبت‌.

ماده‌ ۸

موارد زیر باید در اظهارنامه‌ قید شود:

الف‌ – نام‌، نشانی‌، تابعیت‌ و سمت‌ قانونی‌ تسلیم‌ كننده‌.

ب‌ – نشانه‌ جغرافیائی‌ كه‌ ثبت‌ آن‌ درخواست‌ شده‌ است‌.

ج‌ – مكانی‌ كه‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ به‌ آن‌ مربوط‌ است‌.

د – كالائی‌ كه‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ به‌ آن‌ مربوط‌ است‌.

هـ – كیفیت‌، مرغوبیت‌، شهرت‌ و سایر خصوصیات‌ كالائی‌ كه‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ برای‌ آن‌ به‌كار می‌رود.

تبصره‌ – هزینه‌های‌ ثبت‌ اظهارنامه‌ از متقاضی‌ ثبت‌ دریافت‌ خواهد شد.

ماده‌ ۹

 نحوه‌ و مراحل‌ ثبت‌ اظهارنامه‌ به‌ قرار زیر است‌:

الف‌ – سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور اظهارنامه‌ را از نظر مطابقت‌ با بند (ب‌) ماده‌ (۵) و مواد (۷) و (۸) این‌ قانون‌ و آئین‌نامه‌ اجرائی‌ آن‌ بررسی‌ كرده‌، درصورت‌ دارابودن‌ شرایط‌، آن‌ را آگهی‌ می‌كند.

ب‌ – درصورت‌ عدم‌ رعایت‌ شرایط‌ مقرر در بند (الف‌) ذی‌نفع‌ یا مقام‌ صلاحیتدار می‌تواند برطبق‌ آئین‌نامه‌ اجرائی‌ این‌ قانون‌، اعتراض‌ خود را نسبت‌ به‌ تقاضای‌ ثبت‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ به‌ سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور تسلیم‌ نماید.

ج‌ – سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور نسخه‌ای‌ از اعتراضیه‌ را به‌ متقاضی‌ ثبت‌ ابلاغ‌ می‌كند. متقاضی‌ مكلف‌ است‌ ظرف‌ مهلت‌ مقرر به‌ آن‌ پاسخ‌ دهد، عدم‌ ارسال‌ پاسخ‌ از سوی‌ متقاضی‌ درموعد مقرر به‌ منزله‌ انصراف‌ از تقاضای‌ ثبت‌ است‌.

د – هرگاه‌ متقاضی‌ متقابلاً پاسخی‌ ارسال‌ دارد، سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور نسخه‌ای‌ از آن‌ را دراختیار معترض‌ قرار می‌دهد و پس‌ از بررسی‌ نظرات‌ طرفین‌، درمورد وارد بودن‌ یا نبودن‌ اعتراض‌ تصمیم‌ می‌گیرد.

هـ – هرگاه‌ سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور تشخیص‌ دهد كه‌ شرایط‌ مندرج‌ در بند (الف‌) این‌ ماده‌ رعایت‌ شده‌ و به‌ تقاضای‌ ثبت‌ نیز اعتراض‌ نشده‌ یا اعتراض‌ رد گردیده‌، نشانه‌ جغرافیائی‌ را ثبت‌ كرده‌ و آگهی‌ لازم‌ را در این‌ خصوص‌ منتشر می‌كند و گواهینامه‌ ثبت‌ را به‌ نام‌ متقاضی‌ ثبت‌ صادر خواهد كرد.

ماده‌ ۱۰

 تولیدكنندگان‌ درصورت‌ تحقق‌ شرایط‌ زیر مجازند از نشانه‌های‌ جغرافیایی‌ ثبت‌ شده‌ استفاده‌ كنند:

الف‌ – كالا دارای‌ كیفیت‌، مرغوبیت‌، شهرت‌ و سایر خصوصیات‌ مذكور در گواهینامه‌ ثبت‌ مربوطه‌ باشد.

ب‌ – محل‌ فعالیت‌ تولیدكننده‌ منطقه‌ جغرافیایی‌ مذكور در گواهینامه‌ ثبت‌ باشد.

ماده‌ ۱۱

هر ذی‌نفع‌ یا مقام‌ صلاحیتدار می‌تواند موارد زیر را از دادگاه‌ بخواهد:

الف‌ – ابطال‌ ثبت‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ كه‌ شرایط‌ مقرر در ماده‌ (۵) درمورد آن‌ رعایت‌ نشده‌ است‌.


ب‌ – اصلاح‌ ثبت‌ نشانه‌، به‌ این‌ علت‌ كه‌ نشانه‌ موجود در گواهینامه‌ ثبت‌ با نشانه‌ مورد نظر مطابقت‌ ندارد و یا این‌ كه‌ كیفیت‌، مرغوبیت‌، شهرت‌ و یا سایر خصوصیات‌ كالائی‌ كه‌ نشانه‌ مبدأ جغرافیائی‌ برای‌ آن‌ استفاده‌ می‌شود، در گواهینامه‌ مربوط‌ ذكر نشده‌ یا ناقص‌ است‌.

در هر دعوی‌ كه‌ برطبق‌ این‌ ماده‌ اقامه‌ می‌شود، دادخواست‌ ابطال‌ یا اصلاح‌ به‌ (مالك‌ نشانه‌) یا قائم‌مقام‌ قانونی‌ او ابلاغ‌ می‌شود و به‌ هزینه‌ خواهان‌ از طریق‌ آگهی‌ در رومه‌ رسمی‌ و یكی‌ از رومه‌های‌ محلی‌ به‌ اطلاع‌ عموم‌ اشخاص‌ ذی‌نفع‌ می‌رسد.


ماده‌ ۱۲

سازمان‌ ثبت‌ اسناد می‌تواند درصورت‌ وجود اشتباهات‌ شكلی‌ با اطلاع‌ ذی‌نفع‌ پس‌ از بررسی‌ دلائل‌ و مدارك‌ مستند نسبت‌ به‌ تصحیح‌ اشتباه‌ تصمیم‌گیری‌ و اقدام‌ كند.

تبصره‌ – چنانچه‌ رفع‌ اشتباه‌ مستم‌ تغییر در ثبت‌ نشان‌ باشد این‌ امر تابع‌ مقررات‌ مواد (۷)، (۸)، (۹) و بند (ب‌) ماده‌ (۵) این‌ قانون‌ خواهد بود.

ماده‌ ۱۳

رسیدگی‌ به‌ اختلافاتی‌ كه‌ به‌ موجب‌ این‌ قانون‌ و آئین‌نامه‌ اجرائی‌ آن‌ باید به‌ دادگاه‌ ارجاع‌ شود در صلاحیت‌ دادگاه‌ عمومی‌ و انقلاب‌ تهران‌ می‌باشد.

ماده‌ ۱۴

 سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كشور، از ثبت‌ هر علامت‌ تجارتی‌ برای‌ كالایی‌ كه‌ به‌طور غیرواقعی‌ منسوب‌ به‌ مبدأ جغرافیایی‌ شده‌ است‌ یا موجب‌ گمراهی‌ عموم‌ نسبت‌ به‌ مبدأ اصلی‌ كالا می‌گردد خودداری‌ می‌نماید. هر ذی‌نفع‌ می‌تواند ابطال‌ ثبت‌ اینگونه‌ علامت‌های‌ تجارتی‌ را از دادگاه‌ بخواهد.

ماده‌ ۱۵

استثنائات‌ مربوط‌ به‌ استفاده‌ كننده‌ قبلی‌:

الف‌ – این‌ قانون‌ مانع‌ از استفاده‌ مستمر یا مشابه‌ از نشانه‌ جغرافیائی‌ برای‌ كالا و خدمات‌ متعلق‌ به‌ كشور دیگر توسط‌ اتباع‌ یا اشخاص‌ مقیم‌ ایران‌ كه‌ از آن‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ به‌ صورت‌ مستمر برای‌ همان‌ كالاها یا خدمات‌ به‌ مدت‌ حداقل‌ ده‌ سال‌ قبل‌ از تصویب‌ این‌ قانون‌ با حسن‌ نیت‌ استفاده‌ كرده‌اند، نخواهد بود.

ب‌ – هرگاه‌ علامت‌ تجارتی‌ در ایران‌ با حسن‌ نیت‌ تقاضا یا ثبت‌ شده‌ باشد و یا حقوق‌ مربوط‌ به‌ علامت‌ تجارتی‌ ازطریق‌ استفاده‌ با حسن‌ نیت‌ تحصیل‌ شده‌ باشد چنانچه‌ موارد مذكور قبل‌ از تاریخ‌ اجرای‌ این‌ قانون‌ یا قبل‌ از حمایت‌ از مبدأ جغرافیائی‌ در كشور مبدأ باشد، این‌ قانون‌ به‌ قابلیت‌ ثبت‌ یا اعتبار ثبت‌ علامت‌ تجارتی‌، یا حق‌ استفاده‌ از علامت‌ تجارتی‌ براساس‌ این‌ كه‌ این‌ علامت‌ تجارتی‌ عین‌ یا مشابه‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ است‌، لطمه‌ای‌ وارد نخواهد كرد.

ج‌ – این‌ قانون‌ درمورد نشانه‌ جغرافیائی‌ متعلق‌ به‌ كشور دیگری‌ برای‌ نوعی‌ كالاها یا خدمات‌ كه‌ عین‌ واژه‌ متداول‌ در زبان‌ رایج‌ در ایران‌ به‌عنوان‌ نامی‌ متداول‌ برای‌ آن‌ كالاها و خدمات‌ باشد قابل‌ اعمال‌ نخواهد بود.

د – درخواست‌ مقرر در فصل‌ دوم‌ این‌ قانون‌، علیه‌ استفاده‌ یا ثبت‌ علامت‌ تجارتی‌، باید ظرف‌ مدت‌ پنج‌ سال‌ پس‌ از این‌ كه‌ استفاده‌ سوء از نشان‌ مورد حمایت‌ برای‌ عموم‌ در ایران‌ معلوم‌ شد یا پنج‌ سال‌ پس‌ از تاریخ‌ ثبت‌ علامت‌ تجارتی‌ درایران‌، تسلیم‌ گردد مشروط‌ بر این‌ كه‌ علامت‌ تجارتی‌ ثبت‌ شده‌ تا آن‌ تاریخ‌ منتشر شده‌ و تاریخ‌ مذكور زودتر از تاریخی‌ باشد كه‌ استفاده‌ سوء برای‌ عموم‌ در ایران‌ معلوم‌ شده‌ است‌ و همچنین‌ مشروط‌ بر این‌ كه‌ نشانه‌ جغرافیائی‌ با سوء نیت‌ استفاده‌ یا ثبت‌ نشده‌ باشد.
هـ – این‌ قانون‌ به‌ هیچ‌ وجه‌ به‌ حقوق‌ اشخاص‌ درخصوص‌ استفاده‌ از نام‌ خود یا نام‌ سلف‌ خود در تجارت‌ لطمه‌ای‌ نخواهد زد به‌ استثناء مواردی‌ كه‌ نام‌ مذكور به‌ طریقی‌ استفاده‌ شود كه‌ سبب‌ گمراهی‌ عموم‌ گردد.

ماده‌ ۱۶

 آیین‌نامه‌ اجرایی‌ این‌ قانون‌ شامل‌ موارد و تعرفه‌ هزینه‌های‌ مربوط‌ به‌ اظهارنامه‌های‌ ثبت‌ نشانه‌های‌ مبدأ جغرافیایی‌ ظرف‌ شش‌ ماه‌ از تاریخ‌ تصویب‌ بارعایت‌ مفاد این‌ قانون‌ و كنوانسیون‌های‌ مربوط‌ كه‌ دولت‌ ایران‌ به‌آنها ملحق‌ شده‌ توسط‌ سازمان‌ ثبت‌ اسناد و املاك‌ كهیه‌ می‌شود وبه‌تصویب‌ رئیس‌ قوه‌ قضائیه‌ می‌رسد. موارد تعرفه‌های‌ مذكور هر سه‌سال‌ یكبار قابل‌ تجدیدنظر است‌.

روند ثبت اختراع در داخل و خارج از کشور
بهمن ۲, ۱۳۹۳/0 دیدگاه /در ثبت اختراع /توسط admin
روند ثبت اختراع در داخل و خارج از کشور
– ثبت اختراع در اداره ی مالکیت صنعتی ایران

برابر قانون، اداره مالکیت صنعتی مسئولیت ثبت اختراعات را در ایران بر عهده دارد، پس از اصلاح قانون ثبت اختراعات، علائم تجاری و طرح های صنعتی ایران مصوب ۱۳۸۶ سیستم اظهارنامه های ثبت اختراع نیز تغییر کرد. به این ترتیب که پیش از آن ثبت اختراع در ایران به شیوه کاملا اعلامی و بر اساس مدعای شخص متقاضی ثبت صورت می گرفت لیکن پس از اصلاح قانون، این شیوه کمی تغییر کرد و هم اکنون قبل از انتشار در رومه رسمی، بایستی توسط یکی از دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی به تایید برسد (اصطلاحا نیاز به استعلام است) که متاسفانه این شیوه هم دچار اشکال است که پرداخت به آن در این مجال میسر نمی باشد.

برای ثبت اختراع دو راه پیش رو دارید.

 
راه حل دوم پیگیری کارها و ثبت اختراع توسط خودتان می باشد.

 
۱- تکمیل اظهارنامه
۲- بررسی مقدماتی
الف) عدم تکمیل بودن مدارک و ضمائم اظهارنامه و ضرروت اصلاح و تکمیل
ب ) تکمیل بودن

۳- الف: پس از بررسی ابتدایی اظهارنامه و ضمائم آن از نظر شکلی و ماهوی در صورتی که اظهارنامه و ضمائم آن اعم از توصیف و ادعا و خلاصه و نقشه مطابق مقررات قانون و آئین نامه اجرایی آن تنظیم نشده باشد، کارشناس مطابق مقررات مبادرت به صدور اخطاریه رفع نقص می نماید و اخطار رفع نقص در فضای مجازی به آدرس پست الکترونیکی متقاضی ارسال می شود و از تاریخ ارسال نامه الکترونیکی متقاضی ظرف ۳۰ روز مهلت دارد تا نسبت به اصلاح یا تکمیل مدارک و ضمائم اقدام نماید در غیر این صورت اظهارنامه باطل و کان لم یکن تلقی می گردد.

پس از تکمیل و اصلاح اظهارنامه و ضمائم آن متقاضی باید با درخواست پاسخ به اخطار رفع نقص در قسمت خدمات الکترونیک – ثبت درخواست/ لایحه اختراع درخواست موردنظر (لایحه رفع نقص) را تکمیل و با ضمیمه کردن ضمائم آن را از طریق سامانه ارسال نماید.
۳- ب) تکمیل بودن مدارک و ضمائم اظهارنامه (توصیف، ادعا، خلاصه و نقشه)

در صورتیکه اظهارنامه و ضمائم آن تکمیل باشد (مطابق قانون و آئین نامه تنظیم شده باشد) و در صورت اختراع پذیری (قابلیت ثبت اختراع)، کارشناس بر پایه کلیه واژهای استنباطی از ادعا و توصیف و خلاصه، اختراع مورد نظر را در سیستم جستجو نموده و در صورتی که اختراعاتی مشابه اختراع مورد ادعا در سیستم (بانک اطلاعات داده) اداره اختراع مشاهده نماید، طی ابلاغیه وجود اختراعات مشابه به متقاضی اعلام و از متقاضی دعوت می-کند تا برای رویت پرونده های مشابه و سابقه اختراعات پیشین به اداره مراجعه نماید و متقاضی پس از مراجعه به اداره ثبت اختراعات و رویت سوابق اختراع در صورتی که اختراع خود را مشابه اختراعات سابق بداند اختراع وی مطابق بند ه ماده ۴ قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶ اخطار رد اختراع صادر می شود. در صورتی که متقاضی دانش فنی مورد ادعا و سوابق قبلی را تحلیل نماید و بصورت مستدل جدید بودن و گام های ابتکاری و مزایای اختراع خود را نسبت به اختراعات پیشین بیان نماید و این مقایسه مورد قبول کارشناس قرار گیرد، کارشناس رسیدگی کننده مطابق ماده ۲۸ آیین نامه برای احراز شرایط ماهوی ثبت اختراع (جدید بودن، گام ابتکاری و کاربرد صنعتی) پس از تکمیل درخواست تقاضانامه بررسی ماهوی ثبت اختراع، مبادرت به استعلام از مراجع ذی صلاح می نماید و متقاضی در پاسخ می تواند با مراجعه به پورتال مالکیت صنعتی (اختراع) بخش ثبت درخواست لایحه اختراع در قسمت لیست درخواست ها، تقاضانامه بررسی ماهوی ثبت اختراع را تکمیل و مرجع یا مراجعی که می توانند اختراع وی را مورد ارزیابی قرار دهند را معرفی و درج  نماید و اداره اختراع در صورتی که مرجع اعلامی را صالح برای رسیدگی تشخیص دهد یک نسخه از استعلام و ضمائم اظهارنامه اختراع را به مرجع ذی صلاح برای (در صورتیکه در سامانه اختراع تعریف شده باشد و سامانه دریافت این نامه ها را به اداره اختراع اعلام نموده باشد) اظهارنظر و بررسی ماهوی ارسال می نماید و پاسخ استعلام نیز غالبا از طریق این سامانه دریافت می شود و در صورتیکه مرجع بررسی برای اختراع در سامانه تعریف نشده باشد یک نسخه از استعلام اختراع به آدرس نامه الکترونیکی e-mail متقاضی یا نماینده قانونی وی ارسال می شود و متقاضی آنرا به صورت فیزیکی و به همراه یک نسخه از ضمائم اظهارنامه به مرجع بررسی تحویل خواهد داد، و پس از وصول پاسخ نامه استعلام آن را طی ثبت درخواست / لایحه اختراع (اعلام وصول پاسخ بررسی ماهوی) از طریق سامانه الکترونیکی ثبت اختراع ارسال می نماید.

در صورتی که مرجع ذی صلاح پس از بررسی، اختراع را از نظر (جدید بودن – گام ابتکاری و کاربرد صنعتی) تایید نماید مرجع ثبت طی اعلامیه (تصمیم مرجع ثبت مبنی بر اعطای گواهی نامه اختراع موضوع ماده ۳۰ آیین-نامه) این موضوع را به صورت الکترونیکی به e-mail متقاضی ارسال می کند و متقاضی باید ظرف ۳۰ روز از تاریخ دریافت با ورود به سامانه ثبت اختراع، ثبت درخواست لایحه در لیست درخواست ها، درخواست (اعلام پاسخ نسبت به تصمیم مرجع ثبت مبنی بر اعطای گواهینامه اختراع) را ظرف ۳۰ روز پس از اعلام تکمیل و از طریق سامانه الکترونیکی ارسال نماید.

۲- مراحل ثبت اختراع در ادارات معتبر ثبت اختراع اروپا و امریکا

مراحل ثبت و حفظ حقوق اختراع ثبت شده در کشورهای عضو اتحادیه اروپا بسیار پیچیده است. بهطور کلی با طی کردن مراحل ذیل می توان اختراع موردنظر را در این کشورها ثبت و حفظ نمود:

الف) آماده سازی: قبل از اقدام رسمی برای تشکیل پرونده ثبت اختراع لازم است حداقل سه مرحله زیر را به انجام رساند:
۱- نوشتن گزارش اختراع به زبان انگلیسی، آلمانی یا فرانسه به طوری که شامل زمینه و حوزه فناوری اختراع، سابقه قبلی، جزئیات کامل فنی، مزایای اختراع ادعایی و نحوه حل مشکلات موجود باشد. همچنین باید طریقه انجام عملی موضوع اختراع با ذکر مثال توصیف شود.

۱- نوشتن پیش نویس پتنت بر اساس گزارش اختراع که این مرحله معمولا توسط یک وکیل انجام می شود.
۳- پرکردن فرم های رسمی اداره ثبت اختراعات اروپا
ب) تشکیل و پیگیری پرونده: این بخش با تسلیم فرم های پرشده و تقاضای تشکیل پرونده در یکی از شعب اداره ثبت اختراع اروپا و یا به صورت آنلاین، آغاز شده و خود شامل مراحل زیر است:

۱- بررسی شکلی پرونده در شعبه به لحاظ کامل بودن مدارک لازم
۲- جستجوی موضوع و ادعاهای اختراع توسط واحد جستجوی اداره ثبت اختراع اروپا
۳- انتشار پرونده شامل جزئیات فنی- قانونی پرونده و نتایج جستجو در رومه رسمی به صورت چاپی و دیجیتال
۳- بررسی ماهوی محتویات پرونده در صورت تسلیم درخواست و پرداخت هزینه های لازم
پ) اعطای گواهی ثبت اختراع: پس از بررسی ماهوی پرونده و در صورت متقاعد شدن کمیته مربوطه، گواهی اعطای پتنت به نام متقاضی صادر خواهد شد.
ت) تمدید سالیانه: در صورت پرداخت هزینه های لازم، پروانه ثبت اختراع در هر یک از کشورهای عضو اتحادیه که مورد درخواست قرار گرفته اند، به طور سالیانه تمدید خواهد شد.
ث) اعمال حق: در صورتی که دارنده امتیاز معتبر اختراع در هر یک از کشورهای مربوطه، متوجه نقض حقوق پتنت توسط اشخاص ثالث شود می تواند برای احقاق حقوق خود از طرق مختلف اقدام نماید.

بررسی یک اختراع در اداره ثبت اختراعات آمریکا در یک مرحله صورت می گیرد، در اداره ثبت اختراعات آمریکا تقاضای ثبت اختراع باید، ظرف هجده ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه یا تقاضای حق تقدم منتشر گردد. این انتشار می تواند به درخواست متقاضی زودتر از این موعد نیز صورت بپذیرد. پس از بررسی های مختلف تصمیم به اعطای ورقه اختراع به متقاضی می شود و تصمیم به وی ابلاغ می گردد. در صورتی که با درخواست وی موافقت نشود، تصمیم رد تقاضانامه به متقاضی ابلاغ می شود. در این مرحله متقاضی می تواند در اظهارنامه خود اصلاحاتی انجام داده و مجددا تقاضای بررسی نماید.

در اداره ثبت اختراعات آمریکا نیز پس از ثبت، امکان اعتراضیه ثبت اختراع وجود دارد و در صورتی که این اعتراض وارد باشد و معترض موفق به کسب رای دادگاه در این زمینه شود، ورقه اختراع باطل خواهد شد.

۳- تشکیل پرونده بین المللی از طریق معاهده همکاری ثبت اختراع (PCT)
معاهده همکاری ثبت اختراع افراد را قادر می سازد تا از محدودیت های ثبت اختراع در یک کشور فراتر روند و قادر باشند با ارائه یک اظهارنامه یا تقاضانامه بین المللی به طور هم زمان برای ثبت یک اختراع در تعداد زیادی از کشورها اقدام کنند. در سال ۱۹۷۰ کشورها به منظور مرتفع ساختن مشکلات نظام ثبت اختراع ملی اقدام به تدوین معاهده همکاری ثبت اختراع نمودند. که تاکنون ۱۴۶ کشور عضویت این معاهده را پذیرفته اند (در تصویر ذیل کشورهای عضو آورده شده است). این معاهده یک هدف اساسی را دنبال می کند؛ تسهیل و موثر و به صرفه ساختن نظام ثبت اختراعات در چند کشور برای متقاضیان ثبت و همچنین ادارات که متولی ثبت اختراع هستند، همچنین یکی از اهداف فرعی این معاهده عبارت است از اینکه معاهده سعی در تسهیل تبادل اطلاعات فنی در اظهارنامه های فیمابین جوامع علمی کشورهای مورد تقاضای ثبت اختراع را دارد تا مخترعان و صنایعی را که در زمینههای مشترک فعالیت می کنند به هم مرتبط سازد.

باید حتما مدنظر داشت که معاهده همکاری ثبت اختراع یک پتنت جهانی اعطا نمی کند، دو نکته در این مسئله نهفته است:

۱- معاهده پتنت اعطا نمی کند، بلکه ادارت ثبت اختراع ملی هستند که این امر را انجام می دهند.
۲- یک پتنت جهانی وجود ندارد، بلکه از طریق معاهده یک متقاضی می تواند درخواست ثبت در یک، ده، بیست یا هر چند کشور را که علاقه دارد بنماید
روند کار در معاهده از دو فاز بین المللی و ملی تشکیل می شود، در فاز بین المللی چهار مرحله وجود دارد: یک) تقاضا، دو) جستجوی بین المللی، سه) انتشار بین المللی و چهار) بررسی بین المللی.

هر شخصی که تبعه یا مقیم یکی از کشورهای عضو این معاهده باشد می تواند این اظهارنامه بین المللی را ارایه دهد. بعد از ارایه اظهارنامه یا تقاضانامه بین المللی یک جستجوی بین المللی توسط یکی از ادارات حق اختراع مجاز انجام می گیرد و نتیجه آن به صورت یک گزارش جستجوی بین المللی ارایه می شود. براساس معاهده همکاری ثبت اختراع ادارات پتنت استرالیا، اتریش، کره جنوبی، روسیه، اسپانیا، سوئد، آمریکا و اداره پتنت اروپا به عنوان مرجع جستجوی بین المللی عمل می کنند. گزارش این جستجو به متقاضی ابلاغ می شود تا در صورتیکه محتوای گزارش حاکی از احتمال عدم اعطای حق اختراع باشد، متقاضی بتواند تقاضانامه خود را پس بگیرد و یا ادعاهای خود را اصلاح و تعدیل نماید. پس از انجام چهار مرحله بین المللی، در فاز ملی شخص متقاضی انتخاب می کند که اظهارنامه او در کدامیک از کشورهای عضور معاهده همکاری اختراع مورد بررسی قرار گیرد، همانطور که گفته شد تاثیر این تقاضانامه بین المللی در هریک از کشورها به گونه ای است که گویی یک اظهارنامه ملی به اداره ثبت اختراع آن کشور ارایه شده است، همچنین این امکان وجود دارد که اختراع در یک اداره منطقه ای به ثبت برسد نظیر اداره ثبت اختراعات اروپا. شکل ۳ روند فوق را نشان می دهد.

هریک از مراحل چهارگانه فاز بین المللی توسط این مراجع انجام می پذیرد: در مرحله اول متقاضی فرم درخواست خود را در یک اداره ثبت اختراع (که احتمالا اداره ثبت اختراع کشور متبوعش است) ارایه می-نماید. مرحله جستجوی بین المللی همانطور که در بالا گفته شد توسط یکی از ۱۶ اداره ثبت اختراع مجاز شناخته شده در متن معاهده صورت می پذیرد، مرحله انتشار نتایج توسط دفتر بین المللی در ژنو صورت می پذیرد، این مرحله صرفا در انحصار وایپو است. مرحله آخر که بررسی اولیه اختراعات می باشد را نیز مجددا ادارات مجاز انجام خواهند داد.

از دیگر مزایای معاهده برای متقاضیان این است که با یک بار پر نمودن تقاضانامه به یک زبان و ارایه به یک اداره ثبت اختراع و دریافت یک تاریخ از اداره ثبت اختراع به عنوان تاریخ ارایه تقاضانامه که در دیگر ادارات ثبت اختراع موردنظر مخترع معتبر محسوب می شود، قادر خواهد بود در کشورهای متعدد یا در ادارات منطقه ای پتنت، اختراع خود را به ثبت برساند، در ضمن این معاهده برای اتباع کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته تخفیفات قابل توجهی را در نظر گرفته است. ایران عضویت این معاهده را پذیرفته است ولی متاسفانه هنوز اجرایی نشده است. لذا اتباع ایرانی نمی توانند از مزایای این معاهده استفاده نمایند. تنها در حالتی ایرانیان می توانند از این معاهده استفاده نمایند که یکی از مالکان اختراع آن از کشورهای عضو معاهده باشد و یا اینکه مالک اختراع در یکی از کشورهای عضو شرکتی تاسیس نماید تا این اختراع را با نام مالکیت شرکت به ثبت برساند، که بسیار دشوار خواهد بود.

بحث و نتیجه گیری:

در ایران فرایند ثبت اختراع با تکمیل اظهارنامه توسط متقاضی از طریق وبگاه اداره مالکیت صنعتی آغاز می شود. سپس بررسی مقدماتی اظهارنامه و ضمائم آن توسط این اداره صورت می گیرد. در صورت نقص مدارک، اخطاریه رفع نقص صادر می شود. پس از اصلاح یا تکمیل مدارک و ضمائم توسط متقاضی در ظرف ۳۰ از تاریخ ارسال اخطار، جستجوی اختراع مورد نظر در سیستم اداره اختراع توسط کارشناس انجام می شود. در صورت عدم وجود اختراع مشابه، بررسی علمی و ماهوی اختراع از طریق استعلام از مراجع ذی صلاح صورت می گیرد. سرانجام در صورت تایید مرجع ذی صلاح، گواهینامه اختراع اعطای می گردد. در کشورهای عضو اتحادیه اروپا، ثبت اختراع شامل مراحل آماده سازی، تشکیل و پیگیری پرونده، اعطای گواهی ثبت اختراع، تمدید سالیانه و اعمال حق پتنت می باشد. معاهده همکاری ثبت اختراع، نظام ثبت اختراعات در چند کشور را تسهیل، موثر و به صرفه ساخته است. روند کار بر طبق معاهده PCT از دو فاز بین المللی و ملی تشکیل می شود، فاز بین المللی شامل چهار مرحله تقاضا، جستجوی بین المللی، انتشار بین المللی و بررسی بین المللی می باشد.



در بازاری که رقابت و نوآوری و کالاهای جدید حرف اول را در کسب سهم بیشتر بازار می زند، حفظ مالکیت ایده های جدید بسیار مهم است.

وقتی ایده ای قابل پیاه سازی و عرضه به بازار می باشد، اولین اقدام گرفتن مالکیت به نام خودتان می باشد. وقتی محصولی را تولید کرده اید که دارای نوآوری می باشد و با کالاهای موجود در بازار تفاوت و برتری محسوسی دارد می توانید از دولت درخواست حمایت و ثبت کنید.

یکی از خدمات ثبت  در کنار ثبت شرکت، ثبت اختراع و ثبت برند، فعالیت در زمینه ثبت طرح صنعتی می باشد که در این زمینه مشتریان نام آشنایی دارد.

با ثبت طرح صنعتی انحصار آن در اختیارتان قرار می گیرد و هیچ کدام از رقبایتان مجاز به کپی برداری و تولید محصول شما نخواهند بود البته به شرطی که اصول ثبتی در آن رعایت شده باشد.

در این نوع ثبت می توانید شکل ظاهری محصول و کالای طراحی شده و جدید خود را تحت انحصار خود قرار دهید که این امر باعث رغبت بیشتر مشتریان، افزایش سهم بازار و موفقیت بیشتر می شود.

 

مدارک مورد نیاز برای ثبت طرح صنعتی
شخص حقیقی

– کپی شناسنامه و کارت ملی مالک

– کپی شناسنامه و کارت ملی طراح

– نمونه کالا / عکس (از ۶ زاویه مختلف)

– آدرس و کد پستی

 

شخص حقوقی

– رومه تاسیس و تغییرات شرکت

– کپی شناسنامه و کارت ملی مالک و طراح

– نمونه کالا / عکس  (از ۶ زاویه مختلف)

– آدرس و کدپستی

 

مشخصات طرح برای تسریع روند ثبت

۱-سایز تصاویر حداکثر A4 باشد

۲- حتماً بصورت عمودی اسکن شود.

۳- در تصویر ارسالی حتماً طرح باید در یک زمینه ساده، به نحوی که قابل رویت باشد قرار گیرد.

۴- تصویر کالا وماً بصورت رنگی باشد و حداکثر حجم آن ۵۰۰KB باشد.

۵- تصویر مدارک ترجیحاً بصورت سیاه و سفید اسکن شده و حداکثر حجم آن ۲۵۰KB باشد.(ترجیحاً پشت و روی کارت ملی و کپی صفحه اول شناسنامه در یک تصویر باشد.)

۶- پسوند فایلهای اسکن شده برای ارسال jpg باشد.

 

مراحل ثبت طرح صنعتی چگونه است؟
الف- ثبت طرح صنعتی مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است بنابراین متقاضیان ثبت طرح صنعتی ابتدا بایستی فرم مخصوص مربوطه را تکمیل و به ثبت  تحویل نمایند.

 ب- اظهارنامه ثبت طرح صنعتی باید در فرم مخصوص اظهارنامه ثبت طرح صنعتی و به زبان فارسی تنظیم شده و پس از ذکر تاریخ، توسط متقاضی یا نماینده قانونی وی امضاء شود.

 تبصره – در صورتی که اسناد ضمیمه اظهارنامه و سایر اسناد مربوط، به زبان دیگری غیر از فارسی باشد، ارائه اصل مدارک مورد نیاز همراه با ترجمه عادی کامل آن‌ها اامی است، معذلک اگر ترجمه کامل این مدارک برای متقاضی میسر نباشد می‌تواند خلاصه آن‌ها را به فارسی ضمیمه نماید. مرجع ثبت در صورت وم می‌تواند در جریان بررسی اظهارنامه، ترجمه رسمی مدارک مذکور را مطالبه کند. چنانچه اصطلاحات فناوری و علمی به کار رفته در اسناد مذکور، معادل فارسی نداشته باشند، ذکر همان اصطلاحات کفایت می‌کند.

 بر اساس تجربیات ثبت  جهت تسریع و تسهیل در ثبت طرح صنعتی اگر طرح صنعتی دو بعدی باشد، می بایست پنج نمونه از شکل یا تصویر گرافیکی یا پنج نمونه از طرح ترسیم شده و اگر طرح صنعتی سه بعدی باشد، پنج نمونه از شکل یا تصویر گرافیکی یا پنج نمونه از طرح ترسیم شده از تمامی جوانب طرح به عنوان نمونه جهت مراحل ثبت طرح صنعتی به وکلای ثبت  تحویل گردد.

در طرح صنعتی سه بعدی، مرجع ثبت می‌تواند ماکتی از آن را به همراه اظهارنامه درخواست نماید. اندازه ماکتی که متقاضی از مدل طرح خود ارائه می‌دهد، باید حداکثر ۲۰×۲۰×۲۰ سانتی متر و وزن آن حداکثر ۲ کیلوگرم و از ماده‌ای بادوام و غیر فاسد شدنی باشد. شکل‌های گرافیکی و ترسیم شده باید حداکثر در ابعاد ۲۰×۱۰ سانتی متر بوده و قابل نصب بر چهار صفحه مقوا در قطع A4 و با جوهر مشکی باشد؛موسسه ثبتی و حقوقی  جهت سهولت امور شرایط ویژه را نیز در نظر دارد از جمله در صورت تمایل به تاخیر در انتشار آگهی ثبت طرح صنعتی و تعیین مدت آن، در صورت تمایل مبنی بر عدم ذکر اسم طراح درخواست کتبی خود را به وکلای ثبت  تحویل می نمایید


  شرکت عبارت است از افزایش اسمی میزان سرمایه ثبت شده شرکت یا به عبارت دیگر افزایش تعداد سهام منتشره توسط شرکتهای سهامی.

شرکت‌ها در مواقعی که احتیاج به نقدینگی برای فعالیت‌های جدید یا توسعه فعالیتهای قبلی دارند از یکی از مزایای حضور در بورس یعنی اقدام به افزایش سرمایه می‌نمایند. تامین مالی از طرق مختلفی چون آورده نقدی، استفاده از اندوخته‌های سنوات گذشته، صرف سهام و یا ترکیبی از موارد مذکور صورت می‌گیرد. اما شاید جالب باشد بدانیم که یک شرکت چگونه میزان سرمایه خود را و طی چه مراحلی افزایش می‌دهد. معمولا پس از پیشنهاد هیئت مدیره و ارائه طرح توجیهی و مشخص نمودن روش و محل سرمایه گذاری و میزان افزایش سرمایه، این افزایش به میزان مشخص به تصویب مجمع عمومی فوق العاده می‌رسد. سپس در اختیار هیئت مدیره قرار گرفته و این هیئت پس از طی مراحلی با جلب رضایت سازمان بورس اوراق بهادار اقدام به ثبت افزایش سرمایه می‌نماید. طی این نوشتار برآنیم که جزئیات دقیق تری برای یک افزایش سرمایه به همراه مستندات قانون تجارت و همچنین ذکر یک مثال ارائه نمائیم.

تغییر در سرمایه شرکت تنها در صلاحیت مجمع فوق العاده سهامداران شرکت می‌باشد. لازم به یادآوری است که این مجمع با حضور بیش از نصف سهام دارای حق رای و در نوبت دوم دعوت، با حضور بیش از یک سوم سهام به حد نصاب قانونی می‌رسد وهمچنین تصمیمات مجمع فوق العاده با اکثریت دو سوم آرا در جلسه رسمی معتبر است. (مواد ۸۳ و۸۴ و ۸۵ قانون تجارت جمهوری اسلامی ایران)

کاهش سرمایه شرکت

هم چنان که سرمایه ممکن است اضافه شود گاهی اتفاق می‌افتد که تقلیل پیدا می‌کند. کاهش سرمایه شرکت به دو صورت انجام می‌شود:

کاهش سرمایه شرکت
کاهش اختیاری سرمایه شرکت

در مواردی که شرکت به زودی موفق به انجام منظور خود نمی‌شود و بیش از مبلغ مورد احتیاج سرمایه در اختیار دارد، می‌تواند قسمتی از سرمایه خود را کاهش داده و به شرکاء مسترد دارد.

طبق ماده ۱۸۹ اصلاحی مجمع عمومی فوق العاده شرکت می‌تواند به پیشنهاد هیئت مدیره در مورد کاهش سرمایه به طور اختیاری اتخاذ تصمیم کند، مشروط بر اینکه در اثر کاهش به تساوی حقوق سهام لطمه‌ای وارد نشود و سرمایه شرکت از حداقل مبلغ مقرر کمتر نشود. یعنی در شرکت‌های سهامی از پنج میلیون ریال و در شرکت‌های سهامی خاص از یک میلیون ریال کمتر نباشد.

کاهش سرمایه به یکی از دو طریق ممکن است:

کاهش تعداد سهام که در اینصورت بعضی از شرکا قیمت اسمی سهم خود را دریافت و با رضایت از شرکت خارج می‌شوند.

کاهش مبلغ اسمی سهام مثلا سهام ده هزار ریالی به پنج هزار ریال تنزل و مازاد آن به صاحبان سهام مسترد می‌شود.

باید متوجه بود که خرید سهام شرکت توسط‌‌ همان شرکت ممنوع است زیرا در این صورت سرمایه شرکت تقلیل پیدا می‌کند بدون اینکه کاهش سرمایه آگهی شود.

کاهش اجباری سرمایه شرکت

اگر تقلیل سرمایه در اثر برداشت نباشد بلکه زیان‌های وارده به قدری باشد که نصف سرمایه شرکت از میان برود، در این صورت قانون هیئت مدیره شرکت را موظف نموده که مجمع عمومی را دعوت نمایند تا نسبت به بقاء یا انحلال شرکت تصمیم بگیرند. البته مجمع عمومی تصمیم به انتشار سهام جدید و یا کاهش سرمایه و یا انحلال شرکت خواهد گرفت. این تصمیم را در هر حال مدیران شرکت مطابق مقررات قانون به اطلاع مرجع ثبت شرکت‌ها خواهند رسانید. هرگاه مجمع عمومی فوق العاده رأی به انحلال شرکت ندهد باید در‌‌ همان جلسه با رعایت مقرراتی که برای ثبت شرکت لازم است سرمایه شرکت را به مبلغ سرمایه موجود کاهش دهند مشروط بر اینکه از میزان حداقلی که برای شرکت‌های سهامی تعیین شده کمتر نباشد.

  

 افزایش سرمایه شرکت عبارت است از افزایش اسمی میزان سرمایه ثبت شده شرکت یا به عبارت دیگر افزایش تعداد سهام منتشره توسط شرکتهای سهامی.

شرکت‌ها در مواقعی که احتیاج به نقدینگی برای فعالیت‌های جدید یا توسعه فعالیتهای قبلی دارند از یکی از مزایای حضور در بورس یعنی اقدام به افزایش سرمایه می‌نمایند. تامین مالی از طرق مختلفی چون آورده نقدی، استفاده از اندوخته‌های سنوات گذشته، صرف سهام و یا ترکیبی از موارد مذکور صورت می‌گیرد. اما شاید جالب باشد بدانیم که یک شرکت چگونه میزان سرمایه خود را و طی چه مراحلی افزایش می‌دهد. معمولا پس از پیشنهاد هیئت مدیره و ارائه طرح توجیهی و مشخص نمودن روش و محل سرمایه گذاری و میزان افزایش سرمایه، این افزایش به میزان مشخص به تصویب مجمع عمومی فوق العاده می‌رسد. سپس در اختیار هیئت مدیره قرار گرفته و این هیئت پس از طی مراحلی با جلب رضایت سازمان بورس اوراق بهادار اقدام به ثبت افزایش سرمایه می‌نماید. طی این نوشتار برآنیم که جزئیات دقیق تری برای یک افزایش سرمایه به همراه مستندات قانون تجارت و همچنین ذکر یک مثال ارائه نمائیم.

تغییر در سرمایه شرکت تنها در صلاحیت مجمع فوق العاده سهامداران شرکت می‌باشد. لازم به یادآوری است که این مجمع با حضور بیش از نصف سهام دارای حق رای و در نوبت دوم دعوت، با حضور بیش از یک سوم سهام به حد نصاب قانونی می‌رسد وهمچنین تصمیمات مجمع فوق العاده با اکثریت دو سوم آرا در جلسه رسمی معتبر است. (مواد ۸۳ و۸۴ و ۸۵ قانون تجارت جمهوری اسلامی ایران)

کاهش سرمایه شرکت

هم چنان که سرمایه ممکن است اضافه شود گاهی اتفاق می‌افتد که تقلیل پیدا می‌کند. کاهش سرمایه شرکت به دو صورت انجام می‌شود:

کاهش سرمایه شرکت
کاهش اختیاری سرمایه شرکت

در مواردی که شرکت به زودی موفق به انجام منظور خود نمی‌شود و بیش از مبلغ مورد احتیاج سرمایه در اختیار دارد، می‌تواند قسمتی از سرمایه خود را کاهش داده و به شرکاء مسترد دارد.

طبق ماده ۱۸۹ اصلاحی مجمع عمومی فوق العاده شرکت می‌تواند به پیشنهاد هیئت مدیره در مورد کاهش سرمایه به طور اختیاری اتخاذ تصمیم کند، مشروط بر اینکه در اثر کاهش به تساوی حقوق سهام لطمه‌ای وارد نشود و سرمایه شرکت از حداقل مبلغ مقرر کمتر نشود. یعنی در شرکت‌های سهامی از پنج میلیون ریال و در شرکت‌های سهامی خاص از یک میلیون ریال کمتر نباشد.

کاهش سرمایه به یکی از دو طریق ممکن است:

کاهش تعداد سهام که در اینصورت بعضی از شرکا قیمت اسمی سهم خود را دریافت و با رضایت از شرکت خارج می‌شوند.

کاهش مبلغ اسمی سهام مثلا سهام ده هزار ریالی به پنج هزار ریال تنزل و مازاد آن به صاحبان سهام مسترد می‌شود.

باید متوجه بود که خرید سهام شرکت توسط‌‌ همان شرکت ممنوع است زیرا در این صورت سرمایه شرکت تقلیل پیدا می‌کند بدون اینکه کاهش سرمایه آگهی شود.

کاهش اجباری سرمایه شرکت

اگر تقلیل سرمایه در اثر برداشت نباشد بلکه زیان‌های وارده به قدری باشد که نصف سرمایه شرکت از میان برود، در این صورت قانون هیئت مدیره شرکت را موظف نموده که مجمع عمومی را دعوت نمایند تا نسبت به بقاء یا انحلال شرکت تصمیم بگیرند. البته مجمع عمومی تصمیم به انتشار سهام جدید و یا کاهش سرمایه و یا انحلال شرکت خواهد گرفت. این تصمیم را در هر حال مدیران شرکت مطابق مقررات قانون به اطلاع مرجع ثبت شرکت‌ها خواهند رسانید. هرگاه مجمع عمومی فوق العاده رأی به انحلال شرکت ندهد باید در‌‌ همان جلسه با رعایت مقرراتی که برای ثبت شرکت لازم است سرمایه شرکت را به مبلغ سرمایه موجود کاهش دهند مشروط بر اینکه از میزان حداقلی که برای شرکت‌های سهامی تعیین شده کمتر نباشد.


 
• شرکت چند منظوره :
شرکت چند منظوره زمانی ثبت می شود که موضوع فعالیت شرکت در حوزه واردات، صادرات، امور بازرگانی، توزیع و همچنین تأمین و تولید کالا باشد. به علت چند کاره بودن این قبیل شرکت ها، ثبت آن نیز متفاوت تر از ثبت شرکت به شکل عادی انجام می شود.

• مدارک مورد وم برای ثبت شرکت چند منظوره به شرح ذیل می باشد :
_ گواهی عدم سوء سابقه برای کلیه اعضای هیئت مدیره.
_ ارائه تصویر رومه رسمی آگهی ثبت و آخرین تغییرات آن در صورت موجود بودن.
_ دریافت دو نسخه تقاضانامه ثبت شرکت چند منظوره و کامل کردن آن.
_ دریافت دو برگ اساسنامه شرکت چند منظوره با امضای تمامی سهامداران و ور به مهر شرکت.
_ تکمیل نمودن فرم مربوط به درخواست ثبت شرکت چند منظوره.
_ پرداخت کلیه هزینه های ثبت و ارائه رسید آن به اداره ثبت شرکت ها.
_ تأییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار مبنی بر دولتی نبودن شرکت چند منظوره.
_ دریافت دوجلد شرکتنامه شرکت چند منظوره.
_ دریافت 2نسخه صورتجلسه مجمع عمومی هیئت مدیره و مؤسسان که توسط مدیران تأیید شده مجمع، سهامداران و بازرسان امضاء شده باشد.
_ ارائه و تحویل کلیه مدارک هویتی مانند : کپی برابر با اصل شناسنامه و کارت ملی اعضای هیئت مدیره، بازرسین و تمامی سهامداران، در صورتی که مدیرعامل خارج از اعضای هیئت مدیره باشد.
_ در صورتی که سهامداران و اعضاء هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند، ارائه معرفی نامه نمایندگان اجباری می باشد.
• توضیح : در صورتی که بخشی از سرمایه شرکت چند منظوره غیر نقدی باشد (اعم از اموال منقول و غیر منقول) ارائه دادن تقویم نامه به کارشناس رسمی دادگستری اجباری بوده و در صورتی که اموال منقول جزء سرمایه شرکت باشد، ارائه مستندات مربوطه ضروری می باشد. براساس نظر کارشناسان اداره ثبت شرکت ها، اخذ مجوز برای شرکت های چند منظوره اامی می باشد.
• مراحل ثبت شرکت چند منظوره:
1- متقاضی در ابتدا باید تمامی مدارک ثبت شرکت چند منظوره را به اداره ثبت شرکت ها تحویل دهد.
2- پس از پرداخت هزینه های ثبت، رسید آن را به قسمت حسابداری تحویل دهد.همچنین باید نام های درخواستی برای ثبت شرکت که به ترتیب اولویت بندی شده باشد را از قبل آماده و به مدارک پیوست نماید.
3- پس از وصول مدارک، کارشناس مربوطه به بررسی پرونده متقاضی می پردازد و در صورت عدم وجود نقص و مشکل ، آن را در اختیار کاربران کامپیوتر قرار می دهد.
4- اسناد و مدارک پرونده در سیستم وارد می شود و در صورت وم متقاضی می تواند وارد سیستم مربوط به خود شود.
5- تعیین نام شرکت در واحد مربوطه.
6- بررسی مدارک توسط کارشناس تأسیس شرکت.
7- صدور آگهی تأسیس شرکت.
8- درج آگهی تأسیس در رومه رسمی

 
درمورد تجزیه شرکت های تجاری، برخلاف ادغام و تبدیل در مقررات قانونی هیچگونه مقرره ای وضع نشده است ولی باید توجه کرد که امروزه یکی از بحث های رایج در مورد شرکت های تجاری، موضوع تجزیه شرکت در کنار موضوعاتی مانند ادغام و تبدیل می باشد که در لایحه جدید تجارت نیز مواد قابل توجهی به بحث ادغام و تجزیه اختصاص داده شده است.

• مفهوم تجزیه :
تجزیه در لغت به معنای جدا کردن، قسمت کردن و جزء جزء کردن به کار رفته است و در اصطلاح حقوقی بر حسب مورد در معانی مختلف به کار برده شده است. در شرکت های تجاری تجزیه در واقع درمقابل ادغام به کار می رود. منظور از تجزیه شرکت تجاری این است که یک شرکت تجاری به دو یا چند شرکت تجاری دیگر تقسیم شود به طوری که بعد از تجزیه هر کدام دارای شخصیت حقوقی مستقلی باشند.
یکی از حقوقدانان مفهوم تجزیه را اینگونه بیان کرده اند : تجزیه حاصل تفکیک و تقسیم دارایی یک شرکت میان دو یا چند شرکت قبلاً موجود یا جدیدالتأسیس است که در فرض اخیر گفته می شود شرکتی از شرکت قدیمی جدا شده است. برای مثال، اگر سرمایه شرکت " الف " بین دو شرکت " ب " و" ج " تقسیم شود با ایجاد شرکت های ب و ج، شرکت الف از بین می رود.
• انواع تجزیه :
تجزیه به دو نوع کلی و جزئی تقسیم می شود که به اختصار به هریک از آنها اشاره می شود.
• تجزیه کلی :
منظور از تجزیه کلی این است که یک شرکت تجاری، همه دارایی و سرمایه و دیون خود را به حداقل دو یا چند شرکت جدید واگذار نماید. در تجزیه کلی، شرکت تجزیه شده شخصیت حقوقی خود را از دست داده و منحل می شود‌.
• تجزیه جزئی :
تجزیه جزئی آن است که یک شرکت تجاری، قسمتی از دارایی، سرمایه و دیون خود را به یک یا چند شرکت جدید واگذار نماید. در تجزیه جزئی، برخلاف تجزیه کلی، شخصیت حقوقی شرکت تجزیه شده باقی می ماند و همچنان به فعالیت های خود ادامه می دهد.
• شرایط تجزیه شرکت های تجاری:
با توجه به فقدان هرگونه مقررات قانونی در مورد تجزیه به نظر می رسد از مقررات قانونی مقرر در مورد ادغام می توان در مورد تجزیه نیز استفاده کرد بدین ترتیب که :
در شرکت های سهامی و تعاونی که دارای مجمع عمومی می باشند تصمیم گیری در مورد تجزیه از اختیارات مجمع عمومی فوق العاده شرکت با حد نصاب های مقرر در قانون می باشد که برای این منظور مدیران شرکت باید طرح توجیهی و دلایل خود را به مجمع یاد شده ارائه نمایند. البته اگر تجزیه شرکت منجر به ایجاد شرکتی جدید گردد که مسئولیت شرکاء در آن تضامنی یا حتی نسبی باشد، تصمیمات راجع به تجزیه با توجه به ماده ۹۴ لایحه اصلاحی قانون تجارت باید با رضایت همه سهامداران انجام گیرد.
در شرکت های تضامنی چنانچه تجزیه کلی باشد باید با موافقت همه شرکاء انجام پذیرد. زیرا چنانچه ذکر گردید تجزیه کلی منجر به انحلال شرکت تجزیه شده می شود که تصمیم راجع به انحلال در شرکت های تضامنی به موجب بند ب ماده ۱۳۶ قانون تجارت با رضایت تمام شرکاء امکان پذیر می باشد. اما در مورد تجزیه جزئی باید بین دو مورد قائل به تفکیک شد. اگر شرکت تضامنی با حفظ شخصیت حقوقی خود، به یک یا چند شرکت تضامنی دیگر تجزیه شود در این صورت نیز باید با رضایت تمام شرکاء انجام گیرد ولی اگر به " شرکت سرمایه " تجزیه شود با موافقت اکثریت شرکاء امکان پذیر است.
در مورد بقیه شرکت های تجاری نیز می توان همانند ادغام عمل کرد.
• شرکت های سرمایه :
شرکت های هستند که برخلاف شرکت های شخص، مسئولیت شرکاء محدود بوده و شخصیت شرکاء از اهمیت زیادی برخوردار نیست.
• شرکت های شخص :
شرکت های هستند که شخصیت شرکاء در آن از اهمیت بسیاری برخوردار بوده به طوری که اعتبار شرکت بیشتر از آنکه به سرمایه شرکت بستگی داشته باشد به شخصیت شرکاء و اعتبار آنها بستگی دارد.
• آثار تجزیه شرکت های تجاری:
تجزیه نیز مانند هر عمل حقوقی دیگر دارای آثاری می باشد که به برخی از آنها اشاره می شود‌.
۱. در تجزیه کلی که شرکت تجزیه شده شخصیت حقوقی خود را از دست داده و از بین می رود، شرکت های جدید قائم مقام شرکت منحل شده می شوند و در نتیجه می توانند درصدد اقامه دعوی برای مطالبات شرکت منحل شده برآمده و دیون و تعهدات شرکت مزبور را برعهده خواهند داشت. البته برای جلوگیری از بروز هرگونه اختلاف و مشکل درعمل، در طرح مصوب تجزیه باید سهم هر کدام از شرکت های جدید در قائم مقامی مشخص شود.
۲. در تجزیه جزئی که شرکت تجزیه شده همچنان باقی می ماند، خود عهده دار دیون و تعهدات می باشد و با این وجود بحث قائم مقامی منتفی است و بر همین اساس از یک طرف به نظر می رسد اشخاص ثالث نمی توانند بابت مطالبات خود از شرکت تجزیه شده به شرکت های جدید ایجاد شده مراجعه نمایند. زیرا شرکت های جدید شخصیت حقوقی مستقلی از شرکت تجزیه شده دارند و برهمین اساس با توجه به اصل نسبی بودن اثر قراردادها ( ماده ۲۳۱ ق.ت) و اینکه هیچ شخصی نمی تواند طلب خود از یک شخص را از اشخاص دیگر مطالبه کند. از طرف دیگر، سرمایه و دارایی یک شرکت تجاری ( تجزیه شده) وثیقه عمومی طلب طلبکاران می باشد که با انتقال قسمتی از این دارایی به شرکت های تجزیه شده، در واقع قسمتی از این وثیقه عمومی از بین رفته و به ضرر طلبکاران تمام می شود و با توجه به اینکه شرکت ( بدهکار) نمی تواند به صورت یک طرفه اقدامی بر ضرر طلبکاران بنماید لذا این امر اقتضاء می کند که طلبکاران بتوانند به شرکت های جدید حاصل از تجزیه نیز بتوانند مراجعه کنند. البته در ماده ۶۱۰ لایحه جدید قانون تجارت نیز پیش بینی شده است که در تجزیه کلی یا جزئی، اشخاص ثالث می توانند دعاوی خود علیه شرکت تجزیه شده را حسب مورد علیه هر یک از شرکت های جدید و بازمانده طرح کنند. به نظر می رسد در تدوین این لایحه از دیدگاه اول پیروی شده است. البته برخلاف تعهدات در قسمت راجع به مطالبات شرکت تجزیه شده،اجازه داده شده است که هر یک از شرکت های بازمانده و جدید به نحوی که در طرح مصوب تجزیه بین خود تقسیم کرده اند می توانند علیه اشخاص ثالث اقامه دعوا کنند.
۳. چنانچه شرکت تضامنی یا مختلط در اثر تجزیه کلی از بین برود، مسئولیت شرکای ضامن در مقابل طلبکاران شرکت از بین نمی رود و در نتیجه طلبکاران مذکور می توانند برای وصول مطالبات خود به شرکت های جدید مراجعه نموده و در صورت عدم امکان پرداخت از سوی شرکت های مزبور و انحلال آنها، می توانند به شرکای ضامن مراجعه نمایند.
۴. شرکت یا شرکت های حاصل از تجزیه را نباید با شعبه های یک شرکت تجاری اشتباه گرفت. زیرا شرکت حاصل از تجزیه دارای شخصیت حقوقی مستقلی می باشند در حالی که شعب یک شرکت از شخصیت حقوقی مستقل برخوردار نمی باشند.


شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی و حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبودی وضع مادی و اجتماعی اعضاء از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آن ها طبق اصولی که در قانون تعاونی ها مطرح است تشکیل می شود.

موضوع شرکت های تعاونی ممکن است یک یا چند منظوره باشد. مانند انجام خدمات عمومی، هرگونه فعالیت مربوط به تولید محصولات کشاورزی و صنعتی و فروش محصولات مزبور، تهیه و توزیع هر نوع کالا و لوازم مورد نیاز زندگی و حرفه ای آنان ( شرکاء ) ، تحصیل وام و اعتبار برای شرکاء ، قرار دادن وسائل کار در اختیار کسانی که قادر به کار هستند ولی وسائل کار و توان مالی ندارند ( مثل دار قالی بافی و پشم جهت فرش بافی ) ، اقدام به عملیات ساختمانی و ایجاد مسکن و …
با توجه به آن چه گفته شد، چند نمونه از شرکت های تعاونی عبارت است از :
1- شرکت تعاونی تولید اعم از محصولات کشاورزی، صنعتی، دامداری و پرورش طیور
2- شرکت تعاونی فروش محصولات
3- شرکت تعاونی مصرف لوازم مورد نیاز زندگی شرکاء
4- شرکت تعاونی صنوف
5- شرکت تعاونی روستایی
6- شرکت تعاونی ساختمان یا مسکن
7- شرکت تعاونی وام و اعتبار
در این نوع شرکت ، مسئولیت هر یک از سهامداران در مقابل قروض و دیون شرکت محدود به مبلغ اسمی سهم یا سهامی است که سهامدار در شرکت تعاونی دارا می باشد.
شایان ذکر است، شرکت تعاونی، مانند شرکت های تجاری، دارای شخصیت حقوقی است و دارایی آن، مجزا و مستقل از دارایی اعضاء می باشد.

ارکان شرکت تعاونی
شرکت تعاونی برای اداره امور خود دارای ارکان ذیل است :
– مجامع عمومی ؛
– هیئت مدیره ؛
– بازرسی .

اعضاء شرکت تعاونی
در شرکت تعاونی :
1-  تعداد اعضاء شرکت تعاونی نمی تواند کمتر از 7 نفر باشد.
2-  اعضاء می توانند شخص حقیقی یا حقوقی باشند.
3-  اگر عضو شخص حقوقی است، باید در زمره اشخاص حقوقی غیردولتی باشد. بنابراین دولت ، وزارتخانه ها ، سازمان های دولتی و شرکت های دولتی نمی توانند به عنوان عضو در یک شرکت تعاونی وارد شوند.
4-  شرایط عضویت در تعاونی ها عبارت است از : تابعیت جمهوری اسلامی ایران ، عدم ممنوعیت قانونی و حجر ، خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه ،درخواست کتبی عضویت و تعهد به رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ، عدم عضویت در تعاونی مشابه.

حداقل سرمایه در شرکت های تعاونی
به موجب تبصره ( 3 ) ماده 3 آیین نامه اجرایی قانون بخش تعاونی اقتصاد ج.ا.ا اصلاحی / 1 / 1392 :
حداقل سرمایه برای تشکیل تعاونی نباید از ده دصد سرمایه گذاری مورد نیاز کمتر باشد ؛ و در صورتی که در سایر قوانین و مقررات برای موضوع فعالیت حداقل میزان سرمایه تعیین شده باشد رعایت آن اامی است.

اساسنامه شرکت تعاونی
هر شرکت تعاونی باید دارای اساسنامه باشد.اساسنامه انواع شرکت های تعاونی، به صورت " نمونه اساسنامه " به وسیله وزارت تعاون تهیه شده و در اختیار تشکیل دهندگان شرکت قرار می گیرد.
اساسنامه شرکت تعاونی طبق قانون بخش تعاونی ، باید حاوی نکات ذیل باشد :
1- نام شرکت با قید کلمه تعاونی ؛
2- نوع شرکت ( تولیدی یا توزیعی بودن و نوع فعالیت )؛
3- هدف شرکت ؛
4- مرکز اصلی عملیات و نشانی ؛
5- سرمایه شرکت ( میزان سرمایه ، تعداد سهام ، ارزش هر سهم ، تعداد سهامی که هر عضو می تواند داشته باشد ، میزان مبلغ لازم التادیه هر سهم ، حداکثر مدت برای تادیه مبلغ پرداخت نشده سهام ، با نام و غیر قابل تقسیم بودن سهام ، مقررات راجع به ورقه سهم ، شرایط انتقال سهام ، سرمایه گذاری ارگان های دولتی و عمومی در شرکت ، هدایای نقدی و جنسی افراد و موسسات ) ؛
6- مقررات راجع به عضو ( شرایط ورود به عضویت ، مرجع قبول عضو ، موارد خرج از عضویت ، شرایط اخراج عضو و مرجع تصمیم گیری در اخراج ، حقوق و تکالیف اعضا ) ؛
7- مجامع عمومی شرکت ( انواع مجامع و مقررات راجع به آن ها از قبیل مقررات راجع به دعوت ، نصاب رسمیت جلسات ، اکثریت لازم برای اتخاذ تصمیمات و انتخاب هیئت مدیره و بازرسان ، وظایف و اختیارات و صلاحیت های مجامع عمومی ) ؛
8- هیئت مدیره و مدیر عامل ( تعداد اعضای اصلی و علی البدل ، وظایف و اختیارات و مقررات راجع به اعمال مدیریت و تصمیم گیری ، مدیر عامل و وظایف و حدود اختیارات وی ، شرایط لازم برای انتخاب شدن به مدیریت و مدیر عاملی ) ؛
9- بازرس یا بازرسان ( تعداد بازرسان اصلی و علی البدل ، شرایط لازم برای انتخاب شدن ، وظایف و حدود اختیارات ، حق احمه بازرسان ) ؛
10- مقررات مالی ( سال مالی شرکت ، مقررات راجع به ترامه و حساب سود و زیان ، سود خالص شرکت و ترتیب تقسیم آن ، ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی و میزان آن ها ) ؛
11- مقررات مختلف از قبیل مقررات راجع به عضویت شرکت در اتحادیه های تعاونی ، اتاق تعاون و صندوق تعاون ، مقررات راجع به سرمایه گذاری و به کار انداختن وجوه مازاد بر احتیاج شرکت ، مقررات راجع به استقراض و تحصیل اعتبار و دریافت قرض الحسنه برای توسعه یا رفع تنگناهای مالی ؛
12- ضوابط ادغام شرکت با شرکت تعاونی دیگر ؛
13- موارد انحلال شرکت تعاونی و طرز تصفیه .

 ثبت تعاونی
لازمه وجود تعاونی ، ثبت آن است و ماده 2 قانون بخش تعاونی با بیان اینکه " شرکت هایی که با رعایت این قانون تشکیل و به ثبت برسند تعاونی شناخته می شوند "، وجود شرکت تعاونی را موکول به ثبت آن می کند.
مرجع ثبت تعاونی ها در تهران " اداره کل ثبت شرکت ها " و در شهرستان ها " اداره ثبت " واقع در مرکز اصلی تعاونی است.
اولین هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ جلسه اولین مجمع عمومی عادی اقدامات ضروری برای ثبت تعاونی را به انجام برساند. برای ثبت هر شرکت لازم است نخست "مجوز ثبت " صادر شود. مجوز ثبت حاکی از تایید وزارت تعاون بر مطابقت اقدامات انجام شده برای تشکیل تعاونی با مقررات مربوط است.
مدارک لازم برای ثبت و اخذ مجوز ثبت عبارت است از :
1- اساسنامه مصوب شرکت یا اتحادیه ؛
2- دعوتنامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی ؛
3- صورت جلسه اولین مجمع عمومی عادی، دایر بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ؛
4- رسید پرداخت مقدار وجوه لازم التادیه سرمایه تعاونی، طبق اساسنامه ؛
5- مدارک مربوط به تقویم و تسلیم آن مقدار از سرمایه که به صورت جنسی بوده است. ( اگر وجود داشته باشد ) ؛
6- فهرست اسامی و مشخصات داوطلبان تشکیل تعاونی ؛
7- فهرست اسامی و مشخصات و نشانی اعضای اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان اعم از اصلی و علی البدل و مدیر عامل که حاوی امضای آن ها باشد ؛
8- قبولی کتبی اعضای اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ؛
9- صورت جلسه راجع به جلسه اولین هیئت مدیره دایر بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیئت مدیره، انتخاب صاحبان امضاهای مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و انتخاب مدیر عامل.
همان طور که اشاره شد، هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ برگزاری اولین مجمع عمومی عادی مدارک لازم را برای ثبت و صدور آگهی مربوط به مرجع ثبت تسلیم کند.
مدارک لازم برای ثبت تعاونی ، علاوه بر مدارک اولیه ثبت ( شامل تصویر شناسنامه و مدارک تحصیلی اعضاء، تصویر گواهی پایان خدمت نظام وظیفه عمومی یا معافیت برای آقایان، سه قطعه عکس و گواهی عدم سوء پیشینه ) به قرار ذیل است :
1- مجوز اداره تعاون
2- اساسنامه مورد تصویب شرکت تعاونی
3- دعوت نامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی
4- صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی دال بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس با بازرسان
5- صورتجلسه اولین هیات مدیره دال بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیات مدیره انتخاب صاحبان امضاء مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و مدیرعامل
6- تقاضانامه و شرکت نامه که به صورت اوراق چاپی توسط اداره ثبت شرکت قرار می گیرد.
7- قبولی کتبی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
8- لیست اسامی و امضاء حاضرین در اولین مجمع عمومی عادی
9- لیست اسامی و مشخصات و نشانی اعضاء اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
10- رسید پرداخت سرمایه شرکت طبق اساسنامه به صندوق تعاون
پس از تحویل مدارک نامبرده به اداره ثبت شرکت ها، ثبت شرکت تعاونی به وسیله آگهی در رومه رسمی به اطلاع عموم می رسد.

آگهی ثبت تعاونی
ثبت تعاونی به وسیله درج آگهی در " رومه رسمی " به اطلاع عموم می رسد. عندالاقتضا می توان علاوه بر رومه رسمی در یکی از رومه های محلی یا با الصاق آگهی در معابر عمومی مرکز تعاونی نیز ثبت آن را اعلام کرد. ( شرکت ها و اتحادیه های تعاونی، از پرداخت حق الثبت و نصف تعرفه آگهی ثبت در رومه رسمی معاف اند ).

پروانه تاسیس
هیئت مدیره تعاونی پس از ثبت باید از وزارت تعاون برای آن پروانه تاسیس بگیرد و پس از اخذ پروانه تاسیس است که شرکت تعاونی می تواند به فعالیت بپردازد.
مدارک لازم برای اخذ پروانه تاسیس عبارت است از :
1- فتوکپی مدارک ثبت تعاونی
2- تقاضانامه برای اخذ پروانه تاسیس که به عنوان وزارت تعاون نوشته شده است.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
جهت ثبت انواع شرکت های تجاری از نخستین گام همراه و مشاور شما خواهیم بود.

مقالاتامور ثبت شرکت هاثبت تغییرات شرکتثبت شرکتثبت شرکت تجاریشرکت تعاونی



 
برند، یا علامت تجاری نشانی است که قادر است کالاهای تولیدی یا خدمات ارائه شده توسط یک شخص را از کالاها یا خدمات سایر اشخاص متمایز نماید.اصولا، داشتن علامت تجاری اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را اامی قرار دهد. بنابراین موسسات تجاری جز در مواردی که دولت آن را اامی کند، اجباری به ثبت علامت تجاری ندارند. یکی از مواردی که دولت ثبت آن را اجباری دانسته است، برند مواد غذایی نظیر ترشی و مربا است. در این رابطه، تصویب نامه ای در اردیبهشت ماه 1328 به تصویب هیئت وزیران رسیده است که به موجب آن ثبت اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی به شرح ذیل اجباری شده است :

الف- داروهای اختصاصی ( اسپسالیته ) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پرشک یا بدون آن مصرف می شود.
طبق تبصره ماده 5 آیین نامه داروهای اختصاصی ( اسپسیالیته ) عبارتست از تمام اجناس دارویی یا طبی که برای استعمال داخلی یا خارجی انسان یا حیوانات اهلی به کار می رود و نام و ترکیب و تعریف آن ها غیر از چیزی است که اسم معمولی این اجناس در کوکس ها یا در اصطلاحات دارویی به تصدیق وزارت بهداری باشد یا فرمول حقیقی آن در روی برچسب نوشته نشده باشد و در بسته یا پاکت یا جعبه یا بطری به فروش برسد.
ب- مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشند مانند کنسرو مواد غذایی، آردهای مخصوص ، چای های مختلف ، کاکائو ، شکلات ، آب نبات ، پنیر ، شیر ، مربا ، ترشی ، کره و روغن های مختلف و غیره.
ج- آب های معدنی یا گازدار، شربی ، آب های میوه و انواع نوشابه ها که در تحت اسم و ظروف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود.
د- لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود. مانند صابون، خمیر ، محلول ، عطریات و ادوکلن و غیره.

جهت ثبت برند ترشی و مربا لازم است مدارک و اسناد ذیل فراهم گردد :
– اظهارنامه برند
– نسخه اصلی نمایندگی، در صورتی که تقاضا توسط نماینده قانونی به عمل آید.
– ارائه ده نمونه از علامت به صورت گرافیکی که با علامت الصاق شده روی اظهارنامه یکسان بوده و ابعاد آن حداکثر ده در ده سانتی متر باشد.
– اگر ارائه علامت به صورت گرافیکی نباشد ده نمونه از کپی یا تصویر علامت حداکثر در همین ابعاد و به نحوی که مرجع ثبت مناسب تشخیص دهد ، ارائه خواهد شد.
– چنانچه مرجع ثبت نمونه علامت ارائه شده را مناسب تشخیص ندهد، تسلیم نمونه مناسب را درخواست می نماید. در هر حال، علامت باید به همان نحو که درخواست و ثبت می شود استعمال گردد.
– در صورت سه بعدی بودن علامت ، ارائه علامت به صورت نمونه های گرافیکی یا تصویر دو بعدی روی برگه به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و در مجموع یک نمونه واحد که همان علامت سه بعدی را تشکیل دهند ، اامی است.
– مدارک مربوط به حق تقدم که باید همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم شود.
– ارائه مدارک دال بر فعالیت در حوزه ذی ربط بنا به تشخیص مرجع ثبت
– نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده از علامت جمعی و ارائه گواهی مقام صلاحیتدار، اتحادیه یا دستگاه مرتبط، در صورتی که ثبت علامت جمعی مورد درخواست باشد.
– مدارک مثبت هویت متقاضی
– رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی
– مدارک نمایندگی قانونی، در صورتی که تقاضا توسط نماینده قانونی به عمل آید.
– در صورتی که متقاضی درخواست حق تقدم کرده باشد، هنگام تقاضای ثبت علامت باید درخواست خود را همزمان با تاریخ تسلیم اظهارنامه، به همراه مدارکی که حاکی از این حق باشد به مرجع ثبت تسلیم نماید.
این درخواست باید مشتمل بر موارد ذیل باشد :
1. تاریخ و شماره اظهارنامه اصلی
2. کشوری که اظهارنامه اصلی در آن جا تسلیم شده و یا در صورت منطقه ای یا بین المللی بودن اظهارنامه ، اداره ای که اظهارنامه در آن جا تسلیم شده است.
• مراحل ثبت برند :
– تنظیم مدارک مورد نیاز
– استعلام نام برند درخواستی


 
یکی از مباحثی که در حقوق شرکت های تجارتی، در کشورهای مختلف مشاهده می شود، تبدیل انواع شرکت های تجارتی می باشد. با تورق در قوانین و مقررات جاری کشورمشاهده می گردد تبدیل انواع شرکت در برخی از موارد پیش بینی شده است و قانون گذار با احصاء آن، تشریفاتی در نظر گرفته است. در حال حاضر بیش از ده نوع شخصیت حقوقی در قانون تجارت و سایر قوانین( از جمله انواع سهامی عام و خاص، با مسئولیت محدود، تضامنی، نسبی،

مختلط غیر سهامی و مختلط سهامی، تعاونی، تعاونی سهامی عام، صندوق های سرمایه گذاری، مؤسسات اعتباری و بانکی وغیره) وجود دارد که تشریفات تبدیل تمامی این شخصیت ها به یکدیگر بیش از یکصد فرایند خواهد گردید. اما در مقررات مربوطه تنها تعداد محدودی از آن تشریح و قانون گذاری شده که به نظر می رسد تنها در شرایط خاص، قانون گذار شرایط تبدیل را برای تعداد خاصی از اشخاص حقوقی با در نظر گرفتن مومات و مقدمات خاص خود تعیین نموده است.
• مقررات قانونی تبدیل برخی از شرکت ها :
در برخی از موارد، تبدیل انواع شرکت های تجارتی توسط قانون گذار پیش بینی لازم بیان شده است. به طور مثال ماده ۵ لایحه اصلاحی قانون تجارت در صورتی که سرمایه شرکت سهامی بعد از تأسیس به هر علت از حداقل مذکور در این ماده کمتر باشد، باید ظرف یکسال نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگری از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت تغییر شکل یابد وگرنه هر ذی نفع می تواند انحلال را از دادگاه صلاحیت دار درخواست کند. لذا یکی از موارد تجویز در قانون تبدیل شرکت های سهامی خاص و عام به سایر شرکت ها می باشد‌.
به موجب ماده ۲۷۸ قانون یاد شده، شرکت سهامی خاص در صورتی می تواند به شرکت سهامی عام تبدیل شود که اولاً موضوع به تصویب مجمع عمومی فوق العاده شرکت سهامی خاص رسیده باشد، ثانیاً سرمایه آن حداقل به میزانی باشد که برای شرکت های سهامی عام مقرر شده است و یا شرکت سرمایه خود را به میزان مذکور افزایش دهد. ثالثاً دو سال تمام از تاریخ تأسیس و ثبت شرکت گذشته و دو ترامه آن به تصویب مجمع عمومی صاحبان سهام رسیده باشد. رابعاً اساسنامه آن با رعایت مقررات این قانون در مورد شرکت های سهامی عام تنظیم یا اصلاح شده باشد.
همچنین به موجب ماده ۱۳۵ قانون تجارت هر شرکت تضامنی می تواند با تصویب تمام شرکاء به شرکت سهامی مبدل گردد در این صورت رعایت تمام مقررات راجعه به شرکت سهامی حتمی است.
در ادامه ممکن است به موجب قوانین بورسی برخی از شرکت های سهامی عام که مکلف به انطباق به ساختارهای سازمان بورس می باشند تمایلی نسبت به این امر نداشته و جهت برون رفت از این موضوع درخواست تبدیل شرکت از سهامی عام به خاص را داشته باشند که در این خصوص می بایستی ضمن تصمیم گیری در مجمع عمومی فوق العاده شرکت، نسبت به تصویب اساسنامه جدید و تهیه مستندات لازم از مراحل تصمیم گیری و اجرای مصوبات مجمع و ارائه مجوزات از سازمان بورس اقدام نمایند.
• تبدیل شرکت به موسسات غیرتجاری :
از جمله موارد مبتلابه در تبدیل شرکت ها در سوابق ثبتی درخواست تبدیل شرکت های تجارتی به مؤسسات غیر تجاری می باشند. در حالی که در تبدیل انواع شرکت های تجارتی به مؤسسات غیر تجارتی اصولاً ماهیت شخص حقوقی و نوع فعالیت ( تجاری و غیرتجاری بودن موضوع فعالیت) وتبدیل شرکاء به اعضاء و میزان مسئولیت و یا تضییع حقوق سهامداران و شرکاء و تغییر در نحوه ثبت نزد مرجع ثبت شرکت ها و مؤسسات غیر تجاری، تغییر نوع، تخصیص شماره ثبت جدید صورت می پذیرد، که همگی موجب اختلال در مباحث حقوقی، ثبتی، مالیاتی، پولی و بانکی و عدم شناسایی دقیق اشخاص حقوقی می گردد.
در خصوص تبدیل شرکت به مؤسسات غیر تجاری نیز در قانون تحارت پیش بینی لازم صورت نپذیرفته، لکن در یکی از مقررات قانونی براساس آیین نامه اجرایی ماده ۱۲۲ قانون برنامه چهارم توسعه مصوب 17/8/1388،تبدیل شرکت حفاظتی مراقبتی به مؤسسات مذکور پیش بینی شده است و مطابق ماده ۳۸ آیین نامه، ناجا مؤظف بوده ظرف شش ماه از زمان انتشارآیین نامه مذکور نسبت به تطبیق و تبدیل وضعیت موسسات اقدام نماید.
با عنایت به گذشت بیش از ۶ سال از پایان مهلت آیین نامه یاد شده برخی از شرکت های حفاظتی و مراقبتی با موضوع خاص تبدیل شده اند اما با توجه به طولانی شدن فرایند تبدیل شرکت به مؤسسات غیر تجاری و عدم تمدید مهلت از سوی مراجع صلاحیت دار و بروز مشکلاتی از جمله سوء استفاده و خرید و فروش امتیاز شرکت های مذکور، عملاً اجرایی این تبدیل به علت پایان مهلت قانونی و سایر مراتب فوق نزد مرجع ثبت شرکت ها امکان پذیر نمی باشد.
• تبدیل موسسات غیر تجاری به شرکت های تجاری :
درخصوص شرکت های مشمول واگذاری و یا شرکت های موضوع اصل ۴۴ قانون اساسی، به استناد مواد ۵ و ۱۸ و ۱۹ اجرای اصل ۴۴ در برخی از موارد تجویز تبدیل شخصیت های حقوقی برای تسهیل در واگذاری صادر گردیده است. در این مقررات تصریح گردیده است که بانک های غیر دولتی و مؤسسات مالی و اعتباری و سایر بنگاه های واسطه پولی که قبل و بعد از تصویب این قانون تأسیس شده یا می شوند و بانک های دولتی که سهام آنها واگذار می شود، صرفاً در قالب شرکت های سهامی عام و تعاونی سهامی عام مجاز به فعالیت هستند. بنگاه های غیر دولتی موجود موضوع ماده این قانون مؤظفند ظرف یک سال از تاریخ تصویب این قانون خود را با شرایط این ماده تطبیق دهند. که در این خصوص شاهد تبدیل مؤسات غیر تجارتی به شرکت های سهامی می باشیم که از جمله تبدیل های صورت گرفته می توان به بانک قوانین و مهر اقتصاد و یا مؤسسه اعتباری عسگریه در اجرای این قانون اشاره نمود.
در اجرای این قانون وزارت امور اقتصادی و دارایی مجاز است آن دسته از طرح ها و تصدی های اقتصادی و زیر بنایی دولتی قابل واگذاری را که به صورت شرکت مستقل اداره نمی شوند و یا در قالب غیر شرکتی اداره می شوند و به نحو موجود قابل واگذاری نمی باشند و صرفاً به منظور واگذاری، ابتدا تبدیل به شخص حقوقی مناسب نموده و سپس نسبت به واگذاری آنها ظرف یکسال از زمان تبدیل و با رعایت تبصره های ۲ و ۳ بند الف ماده (۳) این قانون اقدام نمایند. در مواردی که مقدمات واگذاری بنگاه فراهم نباشد ولی با انجام اصلاحات ساختاری بنگاه قابل واگذاری می شود، وزارت امور اقتصاد و دارایی در چارچوبی که هیأت واگذاری مشخص می کند، بنگاه را حداکثرظرف یک سال بازسازی ساختاری نماید. دوره بازسازی ساختاری در موارد خاص قابل تمدید است که در این راستا نیز برخی از شخصیت های حقوقی در جهت بازسازی ساختاری نسبت به تبدیل از مؤسسه به سهامی پرداختند که می توان به مؤسسه غیر تجاری( ایران کد) و یا مؤسسه ( راه آهن) اشاره نمود.


 
هر شرکت تجاری و صنعتی تلاش می کند کالا و یا خدمات خود را در داخل و خارج از کشور، به مشتریان بشناساند. کارکرد شناساندن برای کالاها و 

یا خدمات ، از طریق علامت تجاری و یا اصطلاحاَ برند صورت می گیرد. علامت به معنای نشان است و نشان عبارت است از آنچه که سبب شناختن 

کسی یا چیزی شود.
به عبارتی دیگر ، علامت تجاری موجب متمایز شدن کالاهای ارائه شده و خدمات یک شرکت از کالا و خدمات شرکت های دیگر می شود. بدین ترتیب 

مصرف کننده این فرصت را دارد که از بین انواع متنوع کالاهای رقیب نوع دلخواه را انتخاب کرده و یک محصول را از محصول دیگر متمایز سازد.

علامت تجاری، تنها ابزار اقتصادی و حقوقی است که می تواند هم در سطح داخلی و هم در سطح جهانی، رسالت شناساندن کالا و خدمات را بر عهده 

گیرد.
کلیه کسانی که در ایران دارای موسسات تجاری یا صنعتی هستند اعم از اتباع داخله یا خارجه می توانند در ایران علامت تجاری اختیار نموده و آن را 

به ثبت برسانند. برای اقدام به ثبت برند در ابتدای امر باید با واژگان ثبت علامت تجاری و برند آشنا باشید.
در این مقاله به بررسی این مسئله مهم پرداخته و واژگان لازم را توضیح می دهیم.
• ثبت اختیاری برند
ثبت علامت تجاری و یا حتی اصولاَ داشتن علامت تجاری، اامی نیست . یعنی افراد مختارند که برای کالا یا محصولی، علامتی اختیار کنند یا آن را 

بدون علامت خاصی ، عرضه نمایند و اگر علامتی را برای کالا یا محصولی انتخاب کردند، مم به ثبت آن نیستند و می توانند آن را بدون ثبت ، مورد 

استفاده قرار دهند. قانون ثبت علائم و اختراعات در این مورد می گوید " داشتن علامت تجاری اختیاری است، مگر در مواردی که دولت آن را اامی 

قرار دهد ".
• ثبت اامی برند
به موجب ماده 5 تصویبنامه مورخ سوم اردیبهشت 1328 مواردی که دولت ثبت آن ها را اجباری دانسته است به شرح ذیل است :
1. داروهای اختصاصی ( سپسیالتیه ) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود.
2. مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشد مانند کنسرو و مواد غذایی ، آردهای مخصوص، چای های مختلف ، شکلات ، آب نبات، 

پنیر، شیر، مربا، ترشی، کره و روغن های مختلف و غیره
3. آب های معدنی یا گازدار، شربت آب های میوه . که در تحت اسم و ظرف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود.
4. لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود مانند صابون ، خمیر ، پودر ، محلول عطریات ، ادکلن و پماد
تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مذکور در این آیین نامه، اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در 

بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده بود و در 

روی برچسب نکات زیر تصریح شود:
الف- اسم تجارتی و نشانی سازنده ی جنس با قید کشور مبدا
ب- شماره ثبت علامت در ایران
بر اساس ماده ی 2 این آیین نامه، علامت و مشخصات بالا باید قبل از به معرض فروش قرار دادن جنس روی اجناسی که از خارجه وارد شده قید 

گردد.
برچسب مقرره در ماده ی 1 باید طوری الصاق شود که نتوان آن را از روی لفاف یا ظرفی که در آن جنس به معرض فروش گذاشته می شود به 

سهولت برداشت و تنظیم آن باید به طریقی باشد که نام کشور مبدا و نام و نشانی سازنده علامت و شماره ثبت و از زمانی که وزارت بهداری اعلام کند 

شماره و تاریخ اجازه ی فروش در ایران خوانا باشد.
تمام این نوشتجات که بر روی برچسب الصاق شده به اجناس خارجه ممکن است به زبان بیگانه باشد استعمال زبان فارسی نیز اختیاری خواهد بود.
• حق استفاده انحصاری از برند
همان طور که در بالا گفته شد، ثبت علامت تجاری در ایران اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را اامی قرار دهد ولی ماده 2 اضافه می کند 

: " حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد ".
علامت تجاری در صورتی که برابر ماده 2 قانون ثبت علایم و اختراعات به ثبت رسیده باشد انحصاری است یعنی مخصوص کسی است که آن را به 

ثبت رسانیده و تجار دیگر حق استفاده از آن را نخواهند داشت.
• تمایز بخشی علامت تجاری
با توجه به آنچه گفته شد، بارزترین خصیصه علائم تجاری صنعتی یا خدماتی، قدرت تمایزبخشی آن است . به این معنا که هر علامت تجاری باید بتواند 

کالا یا خدمات اشخاص حقیقی و یا حقوقی را از هم متمایز سازد. لذا از مهم ترین خصایص علائم تجاری عبارتند از :
الف- تمایز بخشی
ب- معرفی ماهیت و کیفیت کالا یا خدمات
علائم تجاری باید حتماَ ویژگی " تازگی " و " جدیدبودن " را به همراه داشته باشند. در واقع، علائمی قابل ثبت می باشند که دارای خلاقیت و ابتکار بوده 

و با سایر برندها وجه تمایز داشته باشد.
• علائم تجاری ( برندهای ) قابل ثبت
در ماده اول قانون ثبت علائم و اختراعات، علامت تجاری چنین تعریف شده است :
" علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش، تصویر، رقم ، حرف ، مهر، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی 

تجاری یا فلاحتی، اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص و امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعتی یا تجار یا 

محصول یک شهر یا یک ناحیه از مملکت ، اختیار شود ".
همان طور که ملاحظه می شود، نوع علامت جنبه حصری ندارد، بلکه با توجه به ابتکار افراد برای شناسایی محصولات واحدهای تولیدی، صنعتی یا 

خدماتی مانند حمل و نقل زمینی، هوایی یا دریایی به صورت کلمه ، حرف یا حروف ، عدد، ترسیمات ، عکس ، شکل ، رنگ ، تصویر ، برچسب یا 

ترکیب آن ها می باشد.
• علائم تجاری ( برندهای ) غیرقابل ثبت
علائمی که ثبت آن ها ممکن نیست ، دو گروه می باشند. برخی از آن ها به دلیل فقدان " صفت مشخصه " و " وجه تمایز " و گروهی به جهت مغایرت با 

" حفظ منافع عمومی " شرایط لازم را برای ثبت شدن ندارند.
الف) غیرقابل ثبت به دلیل فقدان ویژگی تمایز بخش :
یک علامت تجاری باید دارای ویژگی تمایز بخش باشد در غیر این صورت کمکی به مشتری در شناخت و انتخاب کالای مورد نظرش نمی کند. در واقع، 

برای اینکه یک علامت بتواند نقش خود را به خوبی ایفاء کند، باید قابلیت تفکیک موضوعاتی را که علامت بر آن ها قرار دارد ، در مقایسه با آن هایی 

که توسط رقبا ارائه می شود داشته باشد.
علائمی که به دلیل فقدان ویژگی تمایز بخشی قابل ثبت نمی باشند عبارتند از :
* واژه های عمومی یا غیراختصاصی :
واژه های عمومی به واژگان یا عباراتی گفته می شود که برای نامیدن یک دسته از کالاها یا خدمات به کار می روند و لذا از آن ها نمی توان به عنوان 

علائم تجاری استفاده کرد. به عنوان مثال ساعت به هر وسیله ای گفته می شود که زمان سنجی را انجام می دهد. این نوع کلمات جنبه عمومی داشته و 

مختص به نوع مخصوصی از کالا نمی باشد.
مثلاَ کلمات قهوه ، شکر ، مبل ، تلویزیون یا قند را نمی توان به عنوان علامت تجاری ثبت کرد.
* واژه های توصیفی :
هنگامی خصوصیت علامت توصیفی است که به ترکیبات یا ویژگی های اساسی یک کالا یا خدمت اشاره کند. مانند ترش یا شیرین
ب) غیرقابل ثبت به دلیل حفظ منافع عمومی
در قوانین کشورها ثبت برخی علائم با منافع عمومی منافات دارد. این امر یا از جهت تعارض با اخلاق حسنه و نظم عمومی بوده و یا از لحاظ اختصاص 

برخی از نشان ها به موسسات عمومی و سازمان های بین المللی می باشد. ذیلاَ به بررسی بیشتر این مطلب می پردازیم .
* علائم تجاری مخالف با نظم عمومی و یا اخلاق حسنه :
علائمی که با قوانین آمره و ناهیه و مصالح عمومی کشور و نظم عمومی معارض باشند، شایسته ثبت نخواهند بود.
نظم عمومی را در قوانین داخلی تعریف نکرده اند ، ولی می توان گفت " هر عملی که مستم نقض غرض قانونگذاری و مصالح اداره کشور باشد، با 

نظم عمومی منافات دارد " .
در مجموع کلماتی که باعث لکه دار شدن عفت عمومی می شود و یا کلماتی که مردم را به شورش یا عصیان دعوت می کند نمی توان به عنوان علامت 

انتخاب نمود. در حقیقت ، می توان گفت هر علامتی که مخالف قانون باشد یا باعث فریب خریدار شود مخالف نظم عمومی است و به این ترتیب از ثبت 

علائمی که مشتری را نسبت به نوع جنس گمراه می کند جلوگیری خواهد شد . مثلاَ اگر کسی دارویی به بازار عرضه کند که دارای علامتی باشد که 

تصور شود دارای ویتامین است ولی اصولاَ داروی مزبور فاقد ویتامین باشد ثبت چنین علامتی ممنوع تلقی می شود.
* غیرقابل ثبت بودن علائم رسمی کشورها، موسسات عمومی و سازمان های بین المللی :
هر کشور پرچم ملی، نشان ها ، علائم و نام موسسات رسمی خود را به عنوان مبین هویت خویش حمایت می کند. این نشان ها مربوط به ملت و کشور 

است و قابل تملک خصوصی نمی باشند. حتی پرچم سایر ملل را نیز نمی توان به عنوان علامت تجاری مورد استفاده قرار داد. وزارت امور خارجه 

نمونه هایی از پرچم کشورهای مختلف را به اداره ثبت می فرستد تا از ثبت علایمی که مانند آن ها باشد خودداری شود. مدال ها و نشان ها نیز چون در 

موارد مخصوصی در مقابل خدمات برجسته به اشخاص داده می شود هر کس نمی تواند آن ها را مورد استفاده قرار دهد.
ثبت علائم مزبور علاوه بر اینکه مردم را از حیث دلالت بر منشاء کالایی که علائم برای آن ها به کار می رود، گمراه خواهد کرد، حق مسلم یک کشور 

را نیز در کنترل علائم متمایز کننده حاکمیتی نقض می کند.
ماده 32 قانون جدید ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386 مواردی را که علائم غیرقابل ثبت می باشند را به شرح ذیل 

عنوان نموده است :
الف) نتواند کالاها یا خدمات یک موسسه را از کالاها و خدمات موسسه ی دیگر متمایز سازد.
ب) خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشد. (علائمی که به عنوان علامت تجارتی به کار می رود یا یکی از اجزای علامت تجارتی را 

تشکیل می دهد،به هیچ وقت نمی تواند بر خلاف ضوابط اسلامی باشد).
ج) مراکز تجاری یا عمومی را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن ها گمراه کند.
د) عین یا تقلید نشان نظامی ، پرچم ، یا سایر نشان های مملکتی یا نام یا نام اختصاری یا حروف اول یک نام یا نشان رسمی متعلق به کشور ،سازمان های 

بین الدولی یا سازمان هایی که تحت کنوانسیون های بین المللی تاسیس شده اند بوده یا موارد مذکور یکی از اجزای آن علامت باشد ،مگر آن که توسط 

مقام صلاحیتدار کشور مربوط یا سازمان ذی ربط اجازه ی استفاده از آن صادر شود.
ه- عین یا به طرز گمراه کننده ای شبیه یا ترجمه ی یک علامت یا نام تجاری باشد که برای همان کالاها یا خدمات مشابه متعلق به موسسه ی دیگری در 

ایران معروف است.
و- عین یا شبیه آن قبلا برای خدمات غیر مشابه ثبت و معروف شده باشد مشروط بر آن که عرفاَ میان استفاده از علامت و مالک علاکت معروف ارتباط 

وجود داشته و ثبت آن به منافع مالک قبلی لطمه وارد سازد.
ز- عین علامتی باشد که قبلاَ به نام مالک دیگری ثبت شده و یا تاریخ تقاضای ثبت آن مقدم یا دارای حق تقدم برای همان کالا و خدمات و یا برای کالا و 

خدماتی است که به لحاظ ارتباط و شباهت موجب فریب و گمراهی شود.
• لوگو
لوگو یک نماد تصویری است که می تواند معرف یک سایت یا وبلاگ، شرکت، محصول و . باشد . مانند انیمیشن میمون که برای معرفی محصولات چی 

توز به کار رفته می شود.
لوگوها معمولاَ به گونه ای طراحی می شوند که در عین سادگی حاوی بیشترین اطلاعات و نشانه های تصویری ( معمولاَ با هدف تبلیغاتی ) هستند و 

بدین ترتیب عامل شناسایی آن محصول در بازار و به نوعی عامل جذب مشتریان می شوند . در بسیاری از موارد تصویر یک لوگو اولین چیزی است که 

با شنیدن یک نام به ذهنتان می رسد . به عنوان مثال کوکاکولا، نایک ، اپل و غیره
• علائم تجاری تصدیقی ( تاییدکننده یا تضمینی )
علائم تجاری تصدیقی یا تاییدکننده علائمی هستند که در جهت تایید کیفیت ، منبع ، منشاء و اصالت کالا یا خدمات به کار می رود. این علامت تصدیق و 

تایید می کند که کالا و خدمات مورد نظر موازین کیفی خاصی را حائزند.
علائم تاییدکننده در فرهنگ حقوقی بلاک اینگونه تعریف شده است : " علامت تجاری یا علامت خدماتی علامتی است که به منظور نشان دادن اینکه کالا یا 

خدمت دارای برخی استانداردهای کیفیت یا نشات گرفتن آن ها از مبدا خاصی است به کار برده می شود ".
معمولاَ وقتی علامت تاییدکننده بر روی کالاها به کار می رود، مصرف کنندگان با اطمینان بیشتری به خرید کالاها یا خدمات می پردازند. انواع ISO 

ها از علائم تاییدکننده می باشند.
• علائم خدمات
می توان برای خدمتی که به وسیله یک موسسه یا بنگاه یا شخص اعم از حقیقی یا حقوقی انجام می گیرد ، علامتی انتخاب کرد و بدین وسیله آن را از 

خدماتی که به وسیله دیگران ارائه می شود متمایز و مشخص ساخت. لذا انتخاب علامت، برای خدمات ممکن می باشد و می توان برای خدماتی که به 

وسیله اشخاص یا موسسات ارائه می شود اعم از اینکه انتفاعی بوده و در قلمرو تجارت قرار داشته باشند، مانند خدمات آموزشی یا تعلیمات هنری یا 

فنی یا مربوط به بازاریابی ، حمل و نقل و غیره ، یا غیرانتفاعی باشند. مانند موسسات خیریه یا انجمن های ادبی و غیره ، علامتی انتخاب و به ثبت آن 

اقدام نمود.
• مرجع ثبت برند
مرجع ثبت علائم تجاری و اختراعات ، " اداره کل مالکیت صنعتی " است . ثبت کلیه علائم مزبور و اختراعات فقط در همین اداره به عمل می آید.
• اظهارنامه ثبت علامت تجاری
برای ثبت علامت تجاری باید اظهارنامه ای به زبان فارسی تنظیم شود و دارای تاریخ و امضاء باشد و نکات ذیل در آن درج گردد.
1- مشخصات و اقامتگاه و تابعیت صاحب علامت و قید اینکه مرکز اصلی موسسه تجاری در کجا قرار دارد.
2- در صورتی که اظهارنامه به وسیله وکیل تنظیم شده باشد مشخصات و اقامتگاه وکیل باید قید گردد.
3- رشته تجارت مشخص گردد که مثلاَ تجارت فرش است یا لوازم ماشین یا مواد غذایی و غیره .
4- شرح نوع کالا یا محصولاتی که علامت برای تشخیص آن انتخاب گردیده است با تعیین نوع طبقات .
• طبقه بندی علائم تجاری و برند
هنگامی که قصد ثبت برند دارید می بایست با در نظر گرفتن طبقه بندی علائم تجاری نسبت به ثبت آن اقدام نمایید.
در مورد طبقه بندی بین المللی اختراعات ، موافقت نامه استراسبورگ 1971 (Strasbourg Agreement) و راجع به طبقه بندی بین 

المللی طرح صنعتی " موافقت نامه لوکارنو 1968 " (locarno) و طبقه بندی بین المللی خدمات و کالا برای ثبت علائم در ایران مورد پذیرش 

قرار گرفته است .
در آئین نامه ذیربط جهت کلیه ی اجناس، طبقاتی قائل و آن را به 36 قسمت نموده اند که طبقات 1 الی 34 مربوط به کالاها و محصولات و طبقات 35 

الی 45 مربوط به خدمات است. مثلاَ طبقه 29 مربوط به روغن ها و چربی های خوراکی و طبقه 23 مربوط به انواع نخ و طبقه ی 24 انواع پارچه 

است. بنابراین متقاضی باید معلوم کند جنس مورد تقاضای او با کدام یک از طبقاتی که در آئین نامه ی ذکر شده مطابقت دارد .
• تعدد اختیار علامت تجاری
انتخاب و ثبت علامت تجاری محدودیتی ندارد. هر شخصی می تواند ده ها علامت تجاری را به نام خود ثبت کند. لیکن اصولاَ هیچ کس نمی تواند بیش از 

یک نام تجاری برای خود اختیار کند.
• انتقال حقوق برند
صاحب علامت تجاری می تواند حقوق خود را به طور موقت یا دائمی به شخص یا اشخاص دیگر منتقل کند ( قرارداد فروش یا اجازه بهره برداری ) در 

هر حالت، اامی به انتقال شرکت ، کالاها و یا کارخانه به منتقل الیه وجود ندارد.
• دسیسه و تقلب در تجارت
دسیسه به معنای مکر ، حیله و توطئه و تقلب به معنای نادرستی و دغلکاری است. دسیسه و تقلب در کسب و تجارت عبارت است از اعمال متقلبانه 

اسباب چینی هایی که موجب گمراهی خریداران گشته و اسباب انحراف مشتریان را از اجناس و محصولاتی معین فراهم آورد و نظر آن ها را به ناروا 

به اجناس و محصولات دیگری جلب نماید. این اعمال توام با سوء نیت و مزور، در حقوق تجارت ، " رقابت مکارانه " نامیده شده است. تقلید اسم 

تجاری، تقلید و جعل علامت تجاری، قلمداد کردن جنسی به جای جنس دیگر، اسباب چینی برای لطمه زدن به شهرت و معروفیت تجاری دیگران و غیره، 

در زمره و ردیف این اعمال قرار دارند. دسیسه و تقلب در کسب و تجارت ، دامنه ای وسیع تر از رقابت مکارانه دارد.
• ثبت برند بین المللی
دغدغه بسیاری از تجار و بازرگانان عزیز کشورمان که به کار صادرات و واردات کالا مشغولند ، ثبت برند در کشورهای دیگر نیز می باشد تا از 

سوء استفاده و تقلید از علامت تجاری جلوگیری گردد.
جهت سهولت در ثبت برند مادرید بین المللی، 86 کشور عضو کنوانسیون پاریس با هم متحد شده اند و تحت عنوان سیستم مادرید، یک دستورالعمل بین 

المللی برای ثبت برند به تصویب رسانده اند.
برای ثبت بین المللی، ابتدا باید علامت تجاری را در کشور خود به ثبت برسانید. سپس می توانید از طریق دفاتر مالکیت صنعتی کشورهای عضو 

مادرید، درخواست ثبت بین المللی نمایید.
قانون الحاق دولت ایران به اتحادیه پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی برای کسانی که موسسات آن ها در خارج از ایران واقع است و عضو اتحادیه 

مزبور می باشند مزایایی قائل شده است که به طور اختصار ذیلاَ شرح داده می شود :
1- اعضای اتحادیه در سایر کشورهای عضو اتحادیه از لحاظ حقوق مالکیت صنعتی از همان مزایایی استفاده می کنند که اتباع آن کشور دارا می باشند 

به شرط آنکه شرایط و تشریفاتی را که برای اتباع کشور در نظر گرفته شده است رعایت نمایند.
2- عضو اتحادیه که در کشور خود علامتی را به ثبت رسانیده است می تواند حمایت علامت خود را در کشورهای دیگر عضو اتحادیه تحصیل نماید 

مگر آنکه علامت مزبور به حقوق مکتسبه اشخاص لطمه وارد سازد.
3- عضو اتحادیه که در کشور خود تقاضای ثبت علامتی را نموده است در سایر کشورهای عضو اتحادیه در مدت 6 ماه پس از تقاضای ثبت برای 

تقاضای ثبت همان علامت حق تقدم دارد.
4- علامات مشهور در کلیه کشورهای عضو اتحادیه مورد حمایت قرار می گیرند.
5- اعضای اتحادیه از ثبت علاماتی که مشابه نشان ها و درفش ها و مهرها و سایر علامات رسمی اعضای اتحادیه باشند و علامات مزبور به دفتر بین 

المللی اتحادیه اعلام شده باشد خودداری خواهند نمود.
6- نسبت به حق انتقال علامت و همچنین اجازه استفاده از علامت و استفاده چند شخص از علامت تسهیلاتی در نظر گرفته شده است.
7- در نمایشگاه ها علامت مورد حمایت قرار می گیرند.
8- کیفیت محصولی که علامت کارخانه یا تجارتخانه باید روی آن گذارده شود نمی تواند در هیچ مورد مانع ثبت علامت مزبور شود.
9- مقرراتی برای ضبط و توقیف محصولات تقلیدی در نظر گرفته شده است.
10- ممالک عضو اتحادیه مکلف شده اند حمایت واقعی اتباع اتحادیه را در مقابل رقابت نامشروع تامین کنند.
• اعتراض قبل از ثبت
اعتراض قبل از ثبت علامت باید در ظرف 30 روز از تاریخ انتشار آگهی مربوط به تقاضای ثبت علامت به عمل آید. معترض باید علاوه بر ذکر اسم 

و شغل و اقامتگاه خود در تهران کلیه دلایل و مدارک خود را نیز توضیح داده و ضمیمه کند. اداره ثبت موظف است در ظرف ده روز از تاریخ وصول 

اعتراض نامه مراتب را به درخواست کننده ثبت ابلاغ کند.
چنانچه درخواست کننده ثبت بعد از دریافت ابلاغ اداره ثبت به اعتراض تمکین کند درخواست او مسترد می شود و چنانچه تا شصت روز از تاریخ 

ابلاغ اعتراض نامه تمکین نکند معترض باید به دادگاه شهرستان تهران مراجعه کند تا به دعوی طبق اصول مربوط به دعاوی تجاری رسیدگی به عمل 

آید و اداره ثبت منتظر خواهد شد تا بعد از اعلام حکم قطعی طبق مفاد حکم رفتار کند. چنانچه معترض در ظرف 60 روز از تاریخ ابلاغ اعتراض نامه 

به متقاضی ثبت اعتراض خود را تعقیب ننماید علامت تقاضا شده به نام درخواست کننده آن به ثبت خواهد رسید.
• اعتراض بعد از ثبت علامت
چون ممکن است اشخاص ذینفع متوجه آگهی تقاضای ثبت نشوند یا آنکه بعد از ثبت علامت طریقه استعمال آن طوری باشد که مصرف کنندگان عادی را 

به اشتباه اندازد طبق ماده 22 قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات اشخاص ذینفع می توانند در ظرف سه سال بعد از تاریخ ثبت علامت نسبت به آن 

اعتراض کنند. معترض باید مستقیماَ دادخواست به دادگاه شهرستان بدهد و دادگاه پس از رسیدگی حکم به ابطال ثبت علامت مورد اعتراض یا حکم به رد 

اعتراض خواهد داد.
• اعتراض به رد تقاضای ثبت از طرف اداره ثبت
اداره ثبت قبل از قبولی تقاضای ثبت موظف است رسیدگی کند که آیا تقاضای ثبت مطابق اصول پیش بینی شده در قانون تنظیم شده و جزء علائم 

ممنوعه نیست و همچنین شباهتی با علامات ثبت شده قبلی ندارد و چنانچه تشخیص دهد که علامتی واجد شرایط لازم برای ثبت نیست اختیار دارد 

تقاضای ثبت علامت را رد کند. برای حفظ حقوق اشخاص در مقابل تصمیمات اداره ثبت قسمت آخر ماده 7 قانون ثبت علائم مقرر می دارد : " در 

صورتی که تقاضای ثبت رد شود علل باید صریحاَ ذکر گردد. تقاضاکننده می تواند از تصمیم رد تا ده روز از تاریخ ابلاغ آن به رئیس محکمه اول 

ابتدایی تهران شکایت کند. حکم محکمه قابل استیناف و تمییز خواهد بود ".
• انتقال و اجازه استفاده
صاحب علامت تجاری می تواند آن را به دیگری منتقل کند یا بدون انتقال، اجازه استفاده از آن را به دیگری بدهد. قانون ثبت علامت تجاری و 

اختراعات در این مورد می گوید ، " علامت تجاری قابل نقل و انتقال است. ولی انتقال آن در مقابل اشخاص ثالث، وقتی معتبر است که موافق مقررات 

این قانون، به ثبت رسیده باشد ".
علامت تجاری پس از فوت صاحب آن قهراَ ، به ورثه او منتقل می شود. در هر حال، لازم است که به موجب اظهارنامه ، نام صاحب جدید آن، جهت 

ثبت ، به اداره کل مالکیت صنعتی اعلام گردد.
در مواردی که صاحب علامت یا قائم مقام قانونی او، استفاده از آن را به دیگری اجازه دهد. این اجازه در صورتی معتبر خواهد بود که اجازه نامه 

مربوط به آن، در ایران به ثبت رسیده باشد. در مواردی که اجازه استفاده از علامت تجاری، به امضای صاحب علامت و استفاده کننده رسیده باشد، 

ثبت اجازه نامه مزبور، با تقاضای کتبی صاحب علامت یا نماینده مجاز او یا تقاضای کتبی استفاده کننده ، صورت خواهد گرفت.
• گواهی تایید ثبت علامت تجاری
پس از آنکه علامت تجاری به ثبت رسید گواهی ثبت با الصاق یک نمونه کامل آن به صاحب علامت داده می شود . گواهی تایید ثبت علامت تجاری شامل 

نکات ذیل خواهد بود :
1- تاریخ وصول اظهارنامه و شماره ثبت آن در دفتر ثبت اظهارنامه
2- تاریخ ثبت علامت و شماره ثبت آن
3- اسم و شغل و تابعیت و اقامتگاه صاحب علامت
4- نوع مال اتجاره و یا محصول و یا طبقات علامت مزبور
5- در صورتی که علامت قبلاَ در کشورهای خارج ثبت شده باشد تاریخ و شماره و محل ثبت آن .
6- تاریخ صدور تصدیق
7- مدت اعتبار علامت
8- امضاء رئیس شعبه ثبت علامت تجاری و مدیر کل اسناد و املاک
• مدت اعتبار علامت تجاری و تجدید ثبت آن
علامات تجاری که به ثبت می رسند تا مدت ده سال از تاریخ تنظیم اظهارنامه ، اعتبار ثبت دارند. با تقاضای مجدد صاحب علامت در پایان مدت، مجدداَ 

برای ده سال دیگر به حالت انحصاری باقی می مانند. ( در صورت عدم درخواست تمدید ثبت ظرف مهلت یاد شده، امکان درخواست آن ظرف مهلت 6 

ماه پس از پایان اعتبار ثبت علامت ، با پرداخت جریمه تاخیر به میزان نصف هزینه ثبت علامت وجود دارد ، والا ثبت علامت از درجه اعتبار ساقط 

خواهد شد . )
تقاضای تجدید ثبت علامت، باید در دو نسخه تنظیم و به امضای صاحب علامت یا قائم مقام یا نماینده قانونی او برسد و نمونه علامت در روی آن الصاق 

شود.
از انتخابتان متشکریم.


  
قالی ایرانی یا فرش ایرانی از دیرباز معروف و مورد استفاده بوده است . این هنر خاص ایرانیان بوده و ایرانیان اولین مردمی بودند که به قالی بافی و فرش روی آوردند. سند آن نیز گزنفون تاریخ نگار یونانی است که در کتاب سیرت کوروش، در بین سال های 430 تا 235 پیش از میلاد می نویسد : " ایرانیان برای این که بسترشان نرم باشد قالیچه زیر بستر خود می گسترند " .

فرش دستباف ایرانی به عنوان سرمایه ملی کشور، هنری اصیل ، بومی ، اشتغاا و درآمد زا است که شهره جهان است . یکی از دلایلی که فرش ایرانی در جهان بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و مشتری بیشتری دارد این است که نسبت به فرش تولیدی سایر کشورها تنوع رنگ بیشتری دارد، کیفیت مواد و مصالح به کار رفته در آن مرغوب تر و بهتر است. هنر و ظرافت خاصی در آن به کار گرفته شده و رنگ ها زنده و طبیعی به نظر می رسند ، نقش و نگارهای آن جذاب است و گیرایی خاصی دارد که برای بیننده و خریدار چشم نوار است . همه این موارد در این امر موثر بوده و باعث شده فرش ایرانی معروفیت و محبوبیت خاص خود را داشته باشد.
هم اکنون، فرش ایران به 70 کشور دنیا صادر می شود که سهم کشورهای آسیایی از مجموع صادرات، 45 درصد و کشورهای اروپایی 43 درصد است.
اگرچه امروزه، این هنر ارزشمند با خانواده های جهان عجین شده است ، اما باز هم نیاز به معرفی بیشتری دارد. در واقع ، حضور در بازارهای بین المللی و جدید، نیازمند برند های شناخته شده فرش ایرانی است . برندها در اقتصاد امروز جهان ، معرف بخش عظیمی از ارزش یک شرکت تولیدی یا تجاری هستند و به طور فزاینده ای بزرگ ترین منبع سودهای حاصله شرکت ها به شمار می روند. هر چه علائم مشهورتر باشد بازاریابی و فروش کالاها آسانتر و بیشتر خواهد بود.
علائم تجاری، برای اینکه بتوانند عملکرد موفقی داشته باشند، باید مورد حمایت قرار گیرند. موضوع حمایت از علائم تجاری و صنعتی نه تنها در داخل یک کشور مطرح است بلکه با توسعه روابط بین المللی و تجاری و انتقال کالاهای مختلف از یک کشور به کشورهای دیگر و وم حمایت محصولات هر کشور در کشورهای دیگر به منظور جلوگیری از مشابه سازی و سوء استفاده از هنر ، ابتکار و شهرت دیگران وضع مقررات بین المللی خاص در این زمینه ضروری به نظر می رسید. به همین دلیل در این مورد مقررات مختلفی در سطح بین المللی وضع شده است که ایران از بین مقررات مزبور به کنوانسیون پاریس معروف به " اتحادیه پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی " در اسفند ماه 1337 ملحق گردیده، آن را امضا کرده و متعهد به اجرای مقررات آن شده است.

 

sabt brand farsh


هر یک از کشورهای عضو مکلف اند از مالکیت صنعتی مربوط به اتباع کشورهای دیگر به همان میزان و به همان نحو که از حقوق مربوط به مالکیت صنعتی اتباع خود حمایت می کنند، حمایت کنند. مشروط بر اینکه اتباع کشورهای دیگر که می خواهند از حمایت حقوق مالکیت صنعتی خود در کشور دیگر بهره مند شوند حقوق خود را طبق مقررات کشور مزبور به ثبت برسانند.
در صورتی که شخصی در یکی از کشورهای عضو حقوق خود را طبق مقررات به ثبت رسانده باشد با ارائه گواهی ثبت در سایر کشورها می تواند حقوق خود را نیز به ثبت برساند.
این سیستم به وسیله دفتر بین المللی وایپو اداره می شود، هر کشور عضو کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی می تواند عضو موافقت نامه یا پروتکل یا هر دو آن ها گردد. تقاضای بین المللی باید توسط اداره کشور مبدا به دفتر بین المللی تقدیم شود و در صورتی که تقاضای بین المللی مستقیماَ توسط متقاضی به دفتر بین المللی ارائه شود فاقد اعتبار بوده و مسترد می گردد.
دفتر بین المللی تقاضانامه را از نظر داشتن شرایط لازم و تطبیق آن با مفاد موافقت نامه یا پروتکل و مقررات اجرایی مشترک به ویژه آن هایی که مربوط به تعیین کالاها و خدمات و طبقه آن ها می باشد و همچنین این مورد که آیا تعرفه ها و هزینه های درخواستی پرداخت شده یا خیر را مورد بررسی قرار می دهد.
این دفتر در صورت وجود ایرادات ، اداره مبدا و تودیع کننده را مطلع نموده و این اشکالات می بایست ظرف مدت سه ماه تصحیح و مسترد گردد. در صورت نبودن اشکالات در تقاضای بین المللی، علامت در دفتر ثبت بین المللی مندرج و سپس در مجله علائم تجاری بین المللی سازمان جهانی مالکیت معنوی به چاپ می رسد و دفتر مذکور آن را به هر یک از کشورهای تعیین شده در تقاضانامه ابلاغ می کند و از تاریخ ثبت بین المللی، حمایت از علامت در هر یک از کشورهای تعیین شده انجام خواهد گرفت.
در نظام حقوقی ایران ، ثبت بین المللی علامت مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت اداره ثبت مالکیت صنعتی است . به موجب قانون ، " اتباع ایرانی یا اشخاصی که در ایران اقامت داشته و یا دارای یک مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری باشند، می توانند حسب مورد به استناد اظهارنامه یا علامت ثبت شده در مرجع ثبت ، تقاضای ثبت بین المللی نمایند ".
بنابراین افراد و اشخاص زیر از مرجع ثبت ایران حق تقاضای ثبت بین المللی علائم را خواهند داشت :
یکم – اتباع ایرانی مقیم ایران یا دارای مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری در ایران .
دوم - اشخاص بیگانه که در ایران اقامت داشته و یا دارای یک مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری در ایران باشند.

خصوصیات اظهارنامه بین المللی در نظام حقوقی ایران 
در نظام حقوقی ایران اظهارنامه بین المللی باید دارای شرایط و خصوصیلت ذیل باشد :
1- اظهارنامه باید در فرم رسمی تنظیم گردد.
2- اظهارنامه باید بر حسب مورد به زبان های تعیین شده تنظیم شده باشد.
3- اظهارنامه باید در سه نسخه تنظیم و به مرجع ثبت تسلیم گردد.
4- اظهارنامه ثبت بین المللی توسط مرجع ثبت و متقاضی امضاء شود.

مدارک و ضمائم اظهارنامه 
به اظهارنامه باید مدارک ذیل ضمیمه شده باشد :
1- مدارک مثبت هویت متقاضی
2- اظهارنامه یا گواهی نامه ثبت علامت در ایران
3- وکالت نامه ، چنانچه تقاضا توسط وکیل به عمل آمده باشد.
4- رسید مربوط به پرداخت هزینه بررسی اولیه .
علائمی قابلیت ثبت خواهند داشت که واجد شرایط و اوصاف معینی باشند که مربوط به ماهیت آن هاست. از جمله این شرایط این است که اولاَ – علامت یا مارک، قدرت و خصیصه تمایز بخشی موضوع آن را با موضوعات مشابه داشته باشند. ثانیاَ- معرف و توصیف کننده مشخصات کالا یا خدمات معین موضوع علامت یا مارک باشد و سبب هدایت مصرف کننده گردد. ثالثاَ- قانوناَ قابلیت ثبت داشته باشند و استعمال آن مغایر نظم عمومی و اخلاق حسنه و قواعد آمره نباشد.
رابعاَ- از نظر فرم و شکل، ثبت آن امکان پذیر باشد.
از نظر فرم و شکل امروزه برندها یا علائم ممکن است به اشکال مختلف تصویری و در قالب یک طرح یا اشکال مختلف هندسی منظم یا نامنظم ، دو بعدی یا سه بعدی و یا به صورت خط یا خطوطی، تک حرفی یا چند حرفی ، عکس، نقاشی ، رنگ ساده یا ترکیبی برای ثبت درخواست گردد.
در علایم تصویری معمولاَ نقوش انتخابی با نوع تولید یا خدمات موضوع فعالیت اقتصادی هماهنگی دارد ولی این ارتباط یا تناسب ، از نظر قانون اجباری نیست.
از همراهیتان سپاسگزاریم.


 
شرکت هایی که در خارج تشکیل شده اند، می توانند در ایران شعبه یا نمایندگی داشته باشند. به این صورت که شعبه مزبور تابعیت ایرانی ندارد، بلکه فقط در مرجع ثبت شرکت ها به عنوان شعبه ای از یک شرکت خارجی به ثبت می رسد. شعبه ، برخلاف نمایندگی، نه شخصیت حقوقی مستقل دارد و نه دارایی مستقل ؛ بلکه فقط آدرس آن، غیر از آدرس مرکز اصلی شرکت است.
به موجب ماده واحده قانون اجازه ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت های خارجی، ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت خارجی در ایران منوط به اجازه متقابل ثبت کشور خارجی در آن کشور می باشد. به بیانی دیگر، نمایندگی یا شعبه شرکت خارجی مشروط به رفتار متقابل کشوری است که شرکت مادر خارجی نماینده یا شعبه معرفی کرده است یعنی شخص حقیقی یا حقوقی که بر اساس قرارداد نمایندگی، انجام بخشی از موضوع و وظایف شرکت طرف نمایندگی را در محل بر عهده دارد همان رفتاری را که با نماینده او در ایران می شود با نماینده شرکت ایرانی در آن کشور خارجی بنماید.

برای اینکه شرکت های خارجی توانایی انجام عملیات تجاری را در ایران داشته باشند دو شرط لازم است :
1- در کشور خود قانونی شناخته شده باشند. بدیهی است چنانچه شرکت خارجی قبل از انجام تشریفات ثبت به عملیات تجاری مبادرت ورزد از نظر قانون ، متخلف محسوب گردیده و طبق قوانین با آن رفتار خواهد شد.
بنابراین برای آنکه بفهمیم شرکت به درستی ایجاد شده است، تشکیلات سازمانی آن مطابق قانون است و طرز کار آن درست است یا خیر و تحت چه شرایطی منحل می شود، باید به قانون شخصی شرکت که قانون کشور متبوع اوست، مراجعه کنیم.
2- در اداره ثبت شرکت ها با رعایت آیین نامه مربوطه به ثبت برسند.
در شرکت های یادشده خارجی شروطی حائز اهمیت است که عبارتند از :
- ثبت شرکت های خارجی در تهران نزد اداره مالکیت صنعتی به عمل می آید.
- نماینده یا شعبه شرکت خارجی باید ظرف چهارماه تقاضای ثبت کند.
خارجیان در صورتی می توانند سهام شرکت های ایرانی را تحصیل کنند که سهام تحصیل شده توسط ایشان، در حد کمتر از پنجاه درصد سهام شرکت باشد؛ مشروط بر آنکه در اساسنامه شرکت و موافقت نامه های فی مابین، قدرت تصمیم گیری مدیران و سهام داران ایرانی در مجامع عمومی محدود نگردیده، بلکه برتری سهام داران ایرانی بر سهام خارجی به نحو بارزی مشهود و پیش بینی شده باشد.
هر گاه شخصیت حقوقی شرکتی در ایران شناخته شد، شرکت در همان شرایطی قرار خواهد گرفت که یک شخص حقیقی خارجی در ایران داراست. به عبارت دیگر، چنین شرکتی از کلیه حقوقی که برای خارجیان در نظر گرفته شده برخوردار شده، کلیه تعهدات آن ها را نیز خواهد داشت ؛ با این توضیح که شرکت خارجی، اولاَ نمی تواند در ایران بیش از حقوقی را داشته باشد که در کشور خود در حدود اساسنامه دارد و ثانیاَ نمی تواند از حقوقی بهره مند شود که خاص اشخاص حقیقی است ، مانند حقوق خانوادگی و امثال آن . از طرفی، قوانین خاص ممکن است برای شرکت تعهداتی معین کرده باشند که اشخاص بیگانه مشمول آن نمی شوند ؛ مانند ماده 107 قانون مالیات های مستقیم ( مصوب 1380 ) که برای اشخاص حقوقی خارجی که در ایران فعالیت می کنند، مقررات ویژه مالیاتی معین کرده است.
شعبه یا نمایندگی شرکت های مزبور، برای فعالیت در ایران در زمینه های زیر ، با لحاظ قوانین و مقررات مربوط ، می توانند اقدام نمایند :
1- ارائه خدمات پس از فروش کالاها یا خدمات شرکت خارجی ؛
2- انجام عملیات اجرایی قراردادهایی که بین اشخاص ایرانی و شرکت خارجی منعقد می شود ؛
3- بررسی و زمینه سازی برای سرمایه گذاری شرکت خارجی در ایران ؛
4- ارائه خدمات فنی و مهندسی و انتقال دانش فنی و فناوری ؛
5- افزایش صادرات غیرنفتی جمهوری اسلامی ایران ؛
6- ارائه خدمات فنی و مهندسی و انتقال دانش فنی و فناوری ؛
7- انجام فعالیت هایی که مجوز آن توسط دستگاه های دولتی که به طور قانونی مجاز به صدور مجوز هستند، صادر می گردد از قبیل ارائه خدمات در زمینه های حمل و نقل، بیمه و بازرسی کالا ، بازاریابی و غیره.
جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقالات ذیل مراجعه نمایید :
- ثبت شرکت خارجی در ایران
- نحوه ثبت شرکت های خارجی



 
ثبت یک شرکت این روزها به عنوان مطمئن ترین روش جهت شروع انواع فعالیت اقتصادی، فکر بسیاری از افراد را به خود مشغول کرده است . قدر مسلم آن است که ثبت نمودن شرکت ، مانند هر کسب و کار دیگری قواعد مختص به خود را دارد. ما در این نوشتار برآنیم تا به ضوابط قانونی ثبت و تاسیس شرکت و موسسات غیرتجاری در پردیس بپردازیم.

شهر جدید پردیس در 17 کیلومتری شرق تهران در مسیر جاده هراز واقع گردیده است. در حال حاضر با توجه به آخرین مصوبات، این شهر دارای حدود 3600 هکتار وسعت و شامل 9 فاز می باشد که 6 فاز آن مسی و سه فاز دیگر تحقیقاتی، صنعتی و توریستی است. جمعیت پردیس در سال 1385 برابر با 25.360 نفر و در سال 1390 برابر با 37.257 نفر بوده است. در واقع می توان گفت پردیس به عنوان شهری که قرار بود برای کنترل ازدحام جمعیت در کلانشهرها تاسیس شود، خود مسیر تبدیل شدن به یک کلانشهر را در پیش گرفته و در حال جذب جمعیتی به مراتب بیشتر از ظرفیتش پیش بینی شده است.
شایان ذکر است ، پارک فناوری پردیس که مهم ترین و اولین پارک فناوری بین المللی ایران است در مجاورت این شهر واقع گردیده است.
داشتن یک شرکت در پردیس، می تواند به شما کمک کند تا از حمایت های قانونی بهره مند شوید. شما با داشتن شرکت، شخصیت حقوقی خواهید داشت و می توانید در مناقصات و مزایدات و پروژه های دولتی شرکت کنید. هم چنین می توانید از بانک ها تسهیلات و وام دریافت نمایید. مطابق اعلام بانک مرکزی در سال 95 حدود 80% تسهیلات بانکی به شرکت ها داده شده است.
از ویژگی های شرکت های تجاری می توان به موارد ذیل اشاره نمود :
مشخص بودن سود و زیان ، مبادلات بازرگانی و تجاری، سازمانی مستقل و همکاری دو یا چند نفر با هم
در ایران ثبت کردن شرکت ها بر اساس اهداف و نوع ثبت به صور مختلفی انجام می گیرد . این شرکت ها در 7 گروه قرار می گیرند که عبارتند از : شرکت سهامی عام و خاص، شرکت با مسئولیت محدود ، شرکت تضامنی، شرکت تعاونی ، شرکت نسبی ، شرکت مختلط سهامی و غیرسهامی
از میان شرکت های نامبرده، بیشترین آمار ثبت و تاسیس شرکت در پردیس، به ثبت کردن شرکت با مسئولیت محدود و ثبت کردن شرکت سهامی خاص اختصاص دارد. چنانچه قصد تاسیس شرکت با موضوعاتی مانند موضوعات تولید یا ارائه خدمات و یا موارد مشابه را داشته باشید و به دنبال شرکت در مناقصات دولتی نیستید ، شرکت با مسئولیت محدود قالب مناسبی است. این شرکت تنها با 2 شریک قابل ثبت است و مراحل ثبت آن ، بسیار آسان تر است . در این شرکت به افتتاح حساب بانکی و بازرس نیاز ندارید. در شرکت های با مسئولیت محدود، نظارت در امور شرکت و مدیران به وسیله هیئت نظار مرکب از سه نفر ناظر صورت می گیرد . آن هم در صورتی که عده شرکا بیش از دوازده نفر باشد.
نوع دیگری از انواع شرکت های تجاری که در قانون تجارت ایران به رسمیت شناخته شده است شرکت سهامی خاص می باشد. چنانچه قصد تاسیس شرکتی با موضوع تولید یا ارائه خدمات یا فعالیت های پیمانکاری دولتی را داشته باشید ، قالب شرکت سهامی خاص ، قالب بسیار مناسبی است. این شرکت ، امکان اخذ صلاحیت و رتبه پیمانکاری را دارد و تقسیم سهام و برگزاری مجامع در آن راحت تر است.

 

ثبت شرکت فکر برتر


شرکت سهامی خاص نیاز به حداقل 3 نفر سهامدار دارد. در موقع تاسیس، موسسین باید لااقل سی و پنج درصد آن را نقداَ در حسابی که به نام شرکت در شرف تاسیس و در نزد بانک افتتاح می کنند واریز نمایند و پرداخت بقیه را تعهد کنند. تمام یا قسمتی از سرمایه می تواند غیرنقد باشد که در این صورت باید کلیه سرمایه غیرنقدی تادیه گردد.
لازم به توضیح است ، در شرکت های سهامی، هر یک از سهامداران به تعداد سهام خود، حق رای دارند. ولی در شرکت های با مسئولیت محدود، هر یک از شرکا به نسبت سهم الشرکه ای که در شرکت دارد، دارای رای خواهد بود. مگر این که اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.
برای اینکه فعالیت شرکت جنبه رسمی و قانونی پیدا کند ، باید به ثبت برسد. ثبت کلیه شرکت های نامبرده در تهران در اداره ای به نام " اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی " و در خارج از تهران در " اداره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت " انجام می شود. تقاضای ثبت توسط مدیران به عمل می آید.
متقاضیان محترم برای ثبت نمودن شرکت، می بایست از طریق سامانه اینترنتی ثبت شرکت ها، فرم مربوطه را تکمیل نمایند. اطلاعات وارد شده در سامانه ، توسط کارشناسان مربوطه مورد ارزیابی قرار می گیرد و در صورت عدم نقص اطلاعات، مورد تایید واقع می شود.
پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تاییدیه پذیرش، باید نسخ اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاییدیه ی پذیرش ارسال نمود .
بعد از تسلیم مدارک لازم به مرجع مربوطه و بررسی های لازم و مورد پذیرش واقع شدن مدارک ارسالی ، ثبت مراتب در دفتر مخصوص ثبت و دفتر دیگری که شماره ردیف و خلاصه شرکتنامه و اساسنامه در آن درج می شود. خلاصه مفاد شرکتنامه باید ظرف مدت یک ماه در رومه رسمی کشور و یک رومه کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت ( به هزینه شرکت ) درج و منتشر گردد.

هزینه و زمان ثبت شرکت در پردیس 
هزینه های ثبت شامل هزینه های مربوط به اساسنامه و تقاضانامه و شرکتنامه ، هزینه تعیین نام شرکت ، هزینه پستی ثبت کردن شرکت ، هزینه حق الثبت ، هزینه درج در رومه محلی یا حق الدرج ، هزینه پاکت و پوشه ، هزینه انتشار در رومه محلی و رومه رسمی، هزینه پلمپ دفاتر تجاری ، هزینه تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ کد اقتصادی می باشد.
پس از ارسال مدارک به اداره ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری ، تقریباَ 30 روز کاری زمان لازم است تا آگهی شرکت شما صادر گردد.

ثبت موسسات غیرتجاری
موسسات غیرتجاری، تشکیلاتی هستند که برای مقاصد غیرتجاری از قبیل امور علمی یا ادبی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل می شود. در واقع، معیار غیرتجاری بودن این موسسات ، موضوع فعالیت آن ها است اعم از این که موسسین قصد انتفاع داشته یا نداشته باشند. بنابراین، متقاضیان محترم، چنانچه قصد فعالیت در موضوعات غیرتجاری از جمله موضوعات حقوقی ، آموزشی ، خیریه ، فرهنگی ، هنری ، موسسه ورزشی و را دارند ، می توانند در قالب موسسه غیرتجاری اقدام نمایند.
موسسات غیرتجاری از نظر ثبتی و نوعشان به دو گروه تقسیم می شوند :
الف) موسساتی که مقصود از تشکیل آن جلب منافع و تقسیم آن بین اعضاء خود نباشد.
ب) موسساتی که مقصود از تشکیل آن ممکن است جلب منافع مادی و تقسیم منافع مزبور بین اعضاء خود یا غیر باشد مانند کانون های فنی و حقوقی و غیره.
ثبت موسسات و تشکیلات مزبور در تهران در اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها در اداره ثبت مرکز اصلی آن به عمل خواهد آمد.
علاقه مندان به ثبت تشکیلات و موسسات فوق نباید کمتر از دو نفر باشند و قید سرمایه به هر میزان مجاز است. حداکثر تعداد شرکاء در موسسات غیرتجاری پیش بینی نشده است. لازم به ذکر است، افراد زیر سال به شرط آنکه حق امضایی نداشته باشند می توانند شریک و عضو موسسات غیرتجاری شوند.
اضافه می گردد ، در موسسات غیرتجاری که هدفشان جلب منافع مادی است موسسین باید پس از به ثبت رساندن موسسه نسبت به اخذ مجوز فعالیت اقدام نمایند . همچنین در موسسات غیرتجاری که هدفشان غیرانتفاعی است می بایست هنگام تقاضای ثبت توسط اداره مربوطه مراتب از اداره کل اطلاعات نیروی انتظامی استعلام شود و پس از وصول پاسخ مثبت، نسبت به ثبت اقدام خواهد شد.
از انتخابتان متشکریم.
 


 
از نظر قانون ، ایجاد هر گونه فعالیت اقتصادی، مالی و حقوقی مستم ثبت شرکت است . این کار بهترین روش برای انجام فعالیت های سودآور ، گسترده ، عظیم و سازماندهی شده با هدف پیشرفت و رسیدن به مدارج بالاتر و اهداف بزرگ تر است . از طرفی دیگر، حصول اطمینان سهامداران ( شرکاء ) و هیات موسس نسبت به روند قانونی تشکیل شرکت در اثر ثبت حاصل می شود و عملکرد مدیران شرکت نیز در گرو تثبیت شرکت است.
مرجع ثبت شرکت ها در تهران ، " اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی " و در خارج از تهران " اداره ثبت اسناد و املاک " مرکز فعالیت شرکت است که دفتری مخصوص برای ثبت کردن شرکت ها اختصاص داده است. در صورتیکه در محل مربوطه، ثبت اسناد نباشد، دفاتر اسناد رسمی یا دفتر دادگاه مرجع ثبت خواهد بود.

در ذیل به اهم اامات مربوط به ثبت شرکت ها اشاره می گردد .
• اول : وجود شرکاء
برای تشکیل شرکت حداقل وجود دو شریک اامی است. از آنجا که یک شخص نمی تواند به تنهایی شرکت تشکیل دهد بنابراین تاسیس شرکت مستم شراکت دو یا چند شریک می باشد. لیکن قانون گذار هیچ حداکثری برای تعداد شرکا معین نکرده است.
سوال : آیا اشخاص محجور می توانند در شرکت های تجاری ، شریک باشند ؟
محجورین می توانند با اذن ولی یا قیم در شرکت های تجاری شریک شوند ؛ ولی یا قیم نیز می توانند به نمایندگی از ایشان ، آن ها را در شرکت های تجاری شریک کنند.
• دوم : موضوع شرکت
قبل از تاسیس و ثبت هر شرکت موسسین و سهامداران، باید در خصوص تعیین موارد مهمی مانند موضوع شرکت تصمیم گیری نمایند. زیرا تعیین این موارد اساس کار شرکت بوده و اصولاَ بدون تصمیم گیری و تعیین این موارد امکان تاسیس و ثبت هیچ شرکتی وجود ندارد.

 

ثبت شرکت فکر برتر


موضوع شرکت باید مشروع باشد. باید معلوم و معین بوده ، مالیت داشته و دارای منفعت عقلایی باشد. البته کسب مجوز لازم قبل از به ثبت رسانیدن شرکت ، برای انجام برخی از موضوعات فعالیت اامی است.
• سوم : تعیین نوع شرکت
طبق ماده 20 قانون تجارت ، شرکت های تجاری بر هفت قسم است :
شرکت سهامی ؛ شرکت با مسئولیت محدود ؛ شرکت تضامنی ؛ شرکت مختلط غیرسهامی ؛ شرکت مختلط سهامی ؛ شرکت نسبی و شرکت تعاونی تولید و مصرف .
قانونگذار ، با ارائه اقسام مختلف شرکت ، این امکان را برای علاقمندان به تشکیل شرکت فراهم نموده است که انواع شرکت های تجاری را متناسب با خواست و نیاز خود انتخاب نمایند.
شایان ذکر است ، به موجب ماده 195 قانون تجارت، ثبت کلیه شرکت های مذکور اامی و تابع جمیع مقررات قانون ثبت شرکت ها است.
• چهارم : تعیین نام شرکت
هر شخص حقوقی باید دارای نام باشد تا بتوانند آن را تشخیص دهند . در تعیین اسم شرکت باید نهایت دقت شود تا مورد تایید کارشناس واقع شود. اسم شرکت بهتر است با موضوع فعالیت شرکت همخوانی داشته باشد.
نام شرکت برای ثبت باید معنی و ریشه داشته باشد.
نام شرکت باید خاص باشد و از 3 سیلاب تشکیل شود.
در نام شرکت باید دقت شود که مشابه نام شرکت های ثبت شده نباشد.
اسامی که انتخاب می شوند نباید خلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه و اصول اعتقادی و مذهبی باشند.
• پنجم : میزان سرمایه
رکن اصلی شرکت سرمایه آنست زیرا هیچ شرکتی بدون سرمایه نمی تواند تشکیل بشود چرا که مهم ترین وسیله جلب منفعت سرمایه شرکت است. بنابراین اهمیت و اعتبار هر شرکت بستگی به وجود و میزان سرمایه آن دارد و در افزایش آن محدودیتی در کار نیست. زیرا تا هر اندازه که صاحبان سهام بخواهند سرمایه گذاری کنند منع قانونی ندارد ولی حداقل سرمایه شرکت سهامی عام از 5 میلیون ریال و حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.
• ششم : اقامتگاه و تابعیت
اقامتگاه :
شرکت دارای اقامتگاه مستقلی غیر از اقامتگاه شرکا است. قانون تجارت در این رابطه در ماده 590 ق. ت آورده است : " اقامتگاه شخص حقوقی محلی است که اداره شخص حقوقی در آنجاست " منظور از اداره ، محلی است که در آن جا نهادهای تصمیم گیرنده و اداره کننده شرکت انجام وظیفه می کنند.
در قسمت آخر ماده 1002 قانون مدنی بیان می دارد : اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن ها خواهد بود.
در این رابطه نکته حائز اهمیت آن که :
متقاضیان محترم ، می بایست از همان ابتدا مرکز شرکت را مشخص نمایند و کد پستی صحیح را درج کنند. چنانچه در آغاز کد پستی را وارد کنید که مرکز اصلی شرکت شما نباشد، برای تغییر آن می بایست تشریفات بسیاری انجام شود.
تابعیت :
تابعیت رابطه ی و معنوی است که فردی را به حکومت یا دولتی مرتبط می نماید.
به موجب ماده 1 قانون ثبت شرکت ها مصوب 11 / 3 / 1310 : هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد، ایرانی محسوب می شود. مطابق این ماده برای اینکه شرکتی ایرانی محسوب شود دو ملاک لازم است : 1) در ایران تشکیل گردد 2) مرکز اصلی آن ایران باشد.
• هفتم : مدیرعامل
در خصوص مدیرعامل توجه به نکات ذیل حائز اهمیت است :
1- شخصی است که توسط هیات مدیره برای اداره امور جاری شرکت ، تحت نظر هیات مدیره تعیین می شود.
2- مدیرعامل حتماَ باید شخص حقیقی باشد، برخلاف اعضای هیات مدیره که ممکن بود شخص حقیقی یا حقوقی باشند.
3- مدیرعامل ممکن است یک نفر یا بیش از یک نفر باشد. اگر مدیرعامل بیش از یک نفر باشد، به آن ها هیات عامل گفته می شود.
4- حدود اختیارات مدیر عامل، مدت تصدی او و حق احمه او توسط هیات مدیره تعیین می شود.
5- هیچکس نمی تواند در یک زمان مدیرعامل بیش از یک شرکت باشد.
6- رابطه کاری مدیرعامل با شرکت ، نوعی قرارداد مدنی است و تابع قانون کار نیست.
7- مدیرعامل توسط هیات مدیره نصب می شود و توسط هیات مدیره هم در هر زمان که بخواهند، عزل می شود.
8- نام و مشخصات و حدود اختیارات مدیرعامل باید با ارسال نسخه ای از صورت جلسه هیات مدیره به مرجع ثبت شرکت ها اعلام شود و پس از ثبت در رومه رسمی آگهی شود.
• هشتم : بازرسان
اشخاصی که توسط مجمع عمومی برای نظارت به اعمال مدیران و حساب ها و معاملات شرکت انتخاب می شوند و دارای خصوصیات ذیل هستند :
1- بازرسان می توانند هم از بین سهام داران انتخاب شوند و هم از خارج از شرکت ؛ برخلاف اعضای هیات مدیره که باید حتماَ از میان سهام داران انتخاب شوند.
2- بازرسان می توانند شخص حقیقی یا حقوقی باشند.
3- تعداد بازرسان ممکن است یک یا چند نفر باشند؛ برخلاف تعداد مدیران که در سهامی عام حداقل 5 و در سهامی خاص حداقل 3 نفر بودند.
4- اشخاص زیر نمی توانند به عنوان بازرس منصوب شوند :
- محجورین و کسانی که حکم ورشکستگی آن ها صادر شده است.
- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جرائم سرقت ، خیانت در امانت ، ی ، جرائمی که به موجب قانون در حکم خیانت در امانت یا ی شناخته شده است ، اختلاس، تدلیس، تصرف غیرقانونی در اموال عمومی که به موجب حکم قطعی از حقوق اجتماعی، کلاَ یا بعضاَ محروم شده باشند ، البته فقط در مدت محرومیت .
- اعضای هیات مدیره یا مدیرعامل شرکت
- اقربای سببی و نسبی مدیران یا مدیرعامل تا درجه سوم از طبقه اول و دوم
- هر کس که خود یا همسرش از اشخاص مذکور در بند 3 فوق الذکر موظفاَ حقوق دریافت کند.
• نهم : اخذ گواهی سوء پیشینه
یکی از مدارک ضروری برای ثبت شرکت ، اخذ گواهی سوء پیشینه است. ضروری است کلیه اعضای هیات مدیره شرکت و بازرسان و مدیران شرکت اقدام به اخذ گواهی سوء پیشینه نمایند. البته سهامداران نیازی به اخذ گواهی سوء پیشینه ندارند.
چند نکته :
- برای دریافت گواهی عدم سوء پیشینه می بایست به دفاتر پلیس + 10 مراجعه نمایید.
- تاریخ اعتبار گواهی عدم سوء پیشینه یک ماه است.
• دهم : تشریفات ثبت شرکت
متقاضی با تکمیل فرم اظهارنامه یا تقاضانامه و شرکت نامه ( بسته به نوع شرکت یا موسسه )، درخواست ثبت شرکت یا موسسه خود را به مرجع مربوطه می نماید ؛ اداره مزبور پس از بررسی اجمالی نسبت به مدارک ارائه شده و مطابقت مفاد آن با قانون تجارت و قانون ثبت شرکت ها و در صورت کامل بودن مدارک ، نسبت به ثبت آن در دفتر شرکت ها اقدام نموده و در گام آخر، مراتب را در رومه رسمی کشور و یکی از رومه های کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت ، جهت اطلاع عموم آگهی می نماید.
نکته :
 
ضمانت اجرای تخلف از ثبت شرکت :
1- ضمانت اجرای این تخلف ، بطلان شرکت است ؛ اما این بطلان در مقابل اشخاص ثالث و به ضرر اشخاص خارج از شرکت ، قابلیت استناد ندارد ؛ یعنی شرکت و شرکای داخل شرکت نمی توانند در برابر سایرین به این بطلان استناد کنند ؛ گرچه اشخاص خارج از شرکت می توانند در برابر شرکت و شرکای داخل شرکت ، به این بطلان استند کنند.
2- دادستان می تواند تقاضای انحلال چنین شرکتی را از دادگاه به عمل آورد.
از انتخابتان متشکریم.


فکر برتر
{ پاسخی شایسته به نیازهای ثبتی و حقوقی شما }

 

 

 

 


 
 علامت تجاری یا اصطلاحاَ برند ، هر نشانی است که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد. هر محصول برای اینکه بتواند راحت تر به فروش برسد و مشتریان بیشتری را جذب خود نماید، باید دارای علامت تجاری باشد. در واقع، علامت تجاری یک ابزار بازاریابی است که می تواند اگر با دقت و توجه برگزیده شود جذابیت آن را در افکار عمومی افزایش دهد .

در نظام حقوقی ایران طبق بند الف ماده 30 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و علائم تجاری ، هر گونه نشانی که قابل روئت باشد به عنوان علائم تجاری پذیرفته شده است و هر نوع شکل و علامتی ممکن است علامت تجاری صنعتی یا خدماتی باشد. بنابراین، نقش ، تصویر ، رقم ، حروف ، عبارات ، کلمه، مهر ، لفاف ، نام فانتزی ، هر گونه رنگ ، کلمات قصار ، کلمات موزون ، شعر و ترانه تاجر یا تولیدکننده یا طراح لباس مردانه یا نه و امثال آن ، می تواند علامت تجاری باشد که از این جهت ، هر نشان قابل روئت ، اشکال و انواع علائم مادی را در برمی گیرد . اما همان طور که می دانیم ، علائم صوتی در نظام حقوقی ایران چون روئت نمی شوند، به عنوان علائم تجاری، صنعتی یا خدماتی ، قابل ثبت کردن نیست. بنابراین اگر شخصی در ایران خواستار ثبت علائم صوتی یا بویایی و . گردد، پذیرفته نخواهد شد.
اما سوال این است که آیا می توان برای ثبت برند از واژگان خارجی و غیر ایرانی استفاده کرد ؟
در دوران کنونی، نفوذ زبان های بیگانه ، علی الخصوص انگلیسی، در اکثر زبان ها دیده می شود. این نفوذ، در بعضی بخش ها بویژه رایانه ، حمل و نقل هوایی، پزشکی و غیره بیشتر به چشم می خورد. علاوه بر این ، پدیده " جهانی شدن " تجارت ، بعضی از شرکت ها را به سوی انتخاب علائمی که " قابل درک " در بیشتر کشورها باشد، هدایت می کند. در این رابطه غالباَ واژگانی را به کار می برند که طنین کلمات انگلیسی داشته باشد.
امروزه در مرکز ثبت علائم اتحادیه اروپا، اکثر علائم ثبت شده، دربرگیرنده یک یا چند واژه انگلیسی می باشند.

 




در ایران به علت مجاز نبودن به کارگیری از واژگان اروپایی بعضی از موسسات از واژه های ایرانی که آهنگ انگلیسی داشته باشند استفاده می کنند ، مانند موسسه ای که برای عرضه محصولات خود از واژه آویشن بهره می گیرد و یا از ترکیب کلماتی بهره می گیرند که مانع قانونی نداشته باشد و در خارج از مرزها و با نگارش لاتین ، کلمه مرکب نامی بیگانه نباشد، مانند علامت " نیک کالا " که در آسیای مرکزی و اروپا به تلفظ نیکلای نزدیک بوده، با سهولت بیشتری جای خود را در بازار باز می کند.
حائز اهمیت است، به کارگیری از از واژگان غربی، علی الخصوص انگلیسی این خطر را نیز دارد که اگر موسسات ذی ربط مایل به گسترش حمایت از علامت خود در خارج از مرزها باشند ممکن است در خارج، بویژه کشورهای انگلیسی زبان، چنین علائمی به دلایل مختلف چون " کافی نبودن وجه تمایز بخشی " ثبت نشوند.
چند نکته قابل توجه راجع به اسم برند :
- واژه های مصوب فرهنگستان ادب که البته به کارگیری از تمامی آن ها اجباری نیست در سایت persianacademy.ir/fa/word قابل جستجو می باشد. همچنین ، از طریق سامانه ad.gov.ir/dictionary/persianWord/1 می توانید واژگان استعلام شده از فرهنگستان را مشاهده نمایید.
- اگر علامتی، عین یا به طرز گمراه کننده ای شبیه یا ترجمه یک علامت یا نام تجاری باشد که برای همان کالاها یا خدمات مشابه متعلق به موسسه دیگری در ایران معروف است ، قابل ثبت نیست.
- استفاده از حروف لاتین در نام برند، بشرطی مجاز است که اندازه آن ها از اندازه حروف فارسی کوچکتر باشد.
- جهت ثبت برند لاتین چه کلمه مورد نظر فارسی بوده و با فونت لاتین نوشته شود و یا اینکه خود کلمه ریشه لاتین داشته باشد ، نیاز به کارت بازرگانی است و در این زمینه، تفاوتی در وجود کارت بازرگانی نیست.
- ثبت برند لاتین از نظر سوابق ثبتی و تشابه ها با برند های ثبت مادرید نیز بررسی می گردد.
- ممکن است در علائم تجاری تصویری، نوشته ، حروف یا اعداد با هم مورد استفاده قرار گیرند که در این صورت چنین علائمی را علائم مرکب گویند مثل آرم یا علامت تجاری هواپیمایی ایران ایر که دارای یک طرح خیالی سیمرغ و نوشته لاتین ایران ایر و مشخصات دیگر است .
از همراهیتان سپاسگزاریم.
مطالب خواندنی زیر را از دست ندهید :
- انتخاب نام برتر برای ثبت علامت تجاری / برند
- انتخاب زیباترین نام برای برند


 
شوینده ، به مواد تمییز کننده اطلاق می شود. امروزه، اهمیت به نظافت و پاکیزگی در میان مردم جهان باعث شده روزانه حجم انبوهی از تقاضا برای انواع مواد شوینده به وجود آید و به تناسب نیز سیل گسترده ای از این محصولات با ترکیبات قوی تر و در رنگ های مختلف و اسانس های جدید به بازار جهانی سرازیر شود.
بررسی های بازار مواد شوینده نشان می دهد که تقریباَ بیش از 70 درصد مردم کشورهای جهان از مواد شوینده مایع و پودری برای شست و شو ونظافت استفاده می کنند که در این میان ایران جزو 4 گروه بزرگ مصرف کننده مواد شوینده پودری و مایع در جهان می باشد.

زمانی که قصد خرید مواد شوینده را دارید و به فروشگاه می روید، تنوع شوینده ها آن قدر زیاد است که نمی دانید کدام را انتخاب کنید. مواد شوینده کیفیت های گوناگونی دارند که در مصارف مختلف هر کدام را از دیگری برتر می کند. پیش از آنکه هر کدام از آن ها را بخواهید انتخاب کنید، باید تا حدی بدانید که کدام برند از کیفیت بهتری برخوردار است . برندها مشخص کننده محصولات می باشند که به وسیله آن از دیگر محصولات متمایز می گردند. به وسیله برند می توان به مالکیت و منشاء کالای دارای علامت و همچنین کیفیت محصول پی برد . در واقع، به محض ملاحظه برند می توان پی برد که این محصول متعلق به کدام سازنده و کارخانه می باشد و آیا جنس مورد نظر می باشد یا خیر . مانند صابون لوکس » یا صابون عروس» .
برندها ، قابلیت آن را دارند که قانوناَ تحت حمایت قرار گیرند. علائم قابل ثبت و حمایت دارای ویژگی های " صفت مشخصه " و " وجه تمایز " می باشند . یک علامت تجاری یا برند باید دارای خصوصیت تمایز بخشی باشد در غیر این صورت کمکی به مشتری در شناخت و انتخاب کالای مورد نظرش نمی کند.
بدین ترتیب ، واژگان عمومی که برای نامیدن یک دسته از کالاها یا خدمات به کار می روند نمی توانند به عنوان برند مورد استفاده قرار گیرند . این نوع کلمات جنبه عمومی داشته و مختص به نوع مخصوصی از کالا نمی باشد. مثلاَ خمیر دندان یا شامپو را نمی توان به منظور استفاده به عنوان برند ثبت کرد.

مچنین ، واژگانی که خصوصیت یک برند را توصیف می کند و به ترکیبات یا ویژگی های اساسی آن اشاره دارد قابل ثبت نمی باشد. مثال های زیر نمونه هایی از واژه های توصیفی هستند که نمی توان آن ها را به عنوان برند ثبت کرد :
پودر شوینده ، آرد الک کرده ، نوشابه گوارا ، کره گیاهی ، لباس زمستانی و .
علائمی که نتواند کالاها یا خدمات یک موسسه را از کالاها و خدمات موسسه دیگر متمایز سازد و یا مراکز تجاری یا عمومی را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن ها گمراه کند قابلیت ثبت ندارد .
پرواضح است ، علائم تجاری نباید خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی و اخلاق حسنه باشد.
ثبت برند مطابق قانون اجباری نیست. یعنی اگر کسی علامت برای کالای خود انتخاب کرد و استعمال نمود و آن را به ثبت نرسانید وی را اام نمی کنند. ولی در تبصره ماده یک قانون ثبت علائم و اختراعات ، دولت ثبت برخی علائم را اجباری دانسته است.

ثبت برند مواد شوینده
یکی از موارد ثبت اجباری در مورد اجناسی است که برای مصرف و استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود می باشد. ماده 1 تصویبنامه در این رابطه مقرر می دارد " تمام اجناس دارویی و طبی و غذایی مشروح در زیر باید دارای علامت صنعتی یا تجاری ثبت شده باشد :
الف) داروهای اختصاصی ( اسپسیالیته ) مورد استعمال طبی یا عطاری
ب) مواد غذایی که در لفاف و ظروف مخصوص باشند ؛
ج) نوشیدنی ها و آب های گازدار ؛
د) لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود. مانند صابون ، خمیر ، پماد ، پودر ، محلول "
لازم به توضیح است که :
1- تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی نامبرده ، اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجاری ثبت شده بوده و در روی برچسب نکات زیر تصریح شود :
الف- اسم تجاری و نشانی سازنده ی جنس با قید کشور مبدا
ب- شماره ثبت علامت در ایران
2- علامت و مشخصات بالا باید قبل از به معرض فروش قرار دادن جنس روی اجناسی که از خارجه وارد شده قید گردد.
3- برچسب مقرره باید طوری الصاق شود که نتوان آن را از روی لفاف یا ظرفی که در آن جنس به معرض فروش گذاشته می شود به سهولت برداشت و تنظیم آن باید به طریقی باشد که نام کشور مبدا و نام و نشانی سازنده علامت و شماره ثبت و از زمانی که وزارت بهداری اعلام کند شماره و تاریخ اجازه ی فروش در ایران خوانا باشد.
4- تمام این نوشتجات که بر روی برچسب الصاق شده به اجناس خارجه ممکن است به زبان بیگانه باشد استعمال زبان فارسی نیز اختیاری خواهد بود.

در هنگام ثبت نمودن برند شوینده، به نکات ذیل توجه داشته باشید 
- ثبت علائم تجاری و اختراعات در اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در تهران انجام می گیرد.
- تركیبات سفید كننده و سایر مواد مخصوص شستشوی لباس ؛ مواد مخصوص تمیزكردن، براق كردن، لكه گیری و سائیدن ؛ صابون ، عطریات ، روغن های اسانس ، مواد آرایشی ؛ لوسیونهای مو و گرد و خمیردندان در طبقه 3 لیست طبقه بندی علائم تجاری قرار دارد.

ثبت برند


- برای ثبت نمودن برند لاتین، نیاز به کارت بازرگانی می باشد. استفاده از حروف لاتین نیز در صورتی مجاز است که اندازه آن ها از اندازه حروف فارسی کوچک تر باشد.
- ثبت نمودن برند هیچ ارتباط مستقیمی با پرداخت مالیات و عوارض دارایی ندارد.
با توجه به آنچه گفته شد، به خوبی روشن است که علامت تجاری یا اصطلاحاَ برند به خودی خود معرف جنسی است که حاصل دسترنج و زحمت سازنده ی آن است و باین جهت نباید اشخاص دیگر از آن سواستفاده نموده و به نام خود و به ضرر صاحب علامت در آن مداخله نمایند.
هر گونه استفاده از نام تجاری توسط اشخاص ثالث، به صورت نام تجاری یا علامت یا علامت جمعی، یا هر گونه استفاده از آن ها که عرفاَ باعث فریب عموم شود، غیر قانونی تلقی می شود. مالک علامت تجاری بر اساس حق استعمال انحصاری که به دست می آورد می تواند :
1- خواستار منع استعمال علامت تجاری یکسان یا مشابه با علامت خود که از سوی شخص دیگر و بدون اجازه او صورت می گیرد، شود. تقاضای منع استعمال در دادگاه قابل ارائه است.
2- خواستار رد اظهارنامه ثبت علامت تجاری یکسان یا مشابه خود که از سوی شخص دیگری در اداره مالکیت صنعتی ارائه شده است بشود.
3- خواستار ابطال ثبت علامت تجاری یکسان یا مشابه با علامت تجاری خود توسط دیگران شود.
از همراهیتان سپاسگزاریم.
هم چنین بخوانید :
- راهنمای اینترنتی ثبت برند


تکه دوزی وسیله تزیینی کوچکی است که در سطح دیگری به کار برده می شود. هنر تکه دوزی که اصطلاحاَ به آن خاتمی دوزی، لندره دوزی و یا چهل تکه دوزی هم گفته می شود از قدیم در بین مردم طرفداران بسیاری داشته است.
اگر نگاهی به وسایل خانه تان بیندازید احتمالاَ نمونه هایی از آن را خواهید دید. در قدیم برای دوخت دستگیره و وسایل دیگر پارچه های اضافی را به هم می دوختند ، اما امروزه این هنر جای خود را بیشتر باز کرده است بطوریکه هر روزه شاهد مدل های متنوع تری از این هنر هستیم . اما سوالی که ممکن است در این رابطه مطرح شود این است که شرکت های تکه دوزی چگونه به ثبت می رسند و اصولاَ تاسیس شرکت تکه دوزی چه مزایا و امتیازاتی را با خود به همراه دارد ؟ اطلاعات لازم در مورد ثبت و تاسیس شرکت تکه دوزی را می توانید در این مقاله به دست آورید.

فرآیند ثبت شرکت تکه دوزی 
اولین نکته در راه اندازی یک شرکت ، این است که باید یک شریک تجاری خوب پیدا کنید . ثبت کردن شرکت تک نفره طبق قانون مجاز نیست و حداقل تعداد شریک لازم برای تشکیل شرکت ، 2 شخص می باشد. البته ، استفاده از پدیده شرکت تجاری متضمن مزایایی است که مسلماَ فعالیت فردی دربرندارد . مزایایی چون فراهم شدن سرمایه بیشتر و تجمع تخصص هایی گوناگون برای دستیابی به هدفی واحد . از سویی دیگر، در شرکت تجاری همه مسئولیت ها به عهده یک نفر نخواهد بود که این موضوع به نفع تک تک شرکاء و از طرفی اشخاص طرف معامله با شرکت نیز خواهد بود .
پس از انتخاب شرکا و موضوع برای فعالیت شرکت خود، می توانید با استفاده از هشت نوع قالب ثبتی ( شرکت با مسئولیت محدود، شرکت سهامی خاص، شرکت سهامی عام، شرکت تضامنی، شرکت نسبی، شرکت مختلط سهامی، شرکت مختلط غیرسهامی ، شرکت تعاونی ) شرکت را به ثبت برسانید. اما از مناسب ترین قالب ها برای این فعالیت ، شرکت بامسئولیت محدود و سهامی خاص می باشد.
متقاضیان ثبت این نوع شرکت ، باید به این نکات توجه داشته باشند که فعالیت در زمینه صنایع دستی، مستم اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ( اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مربوطه ) می باشد.
لازم به ذکر است، اصولاَ مدرک تحصیلی در ثبت نمودن شرکت تاثیرگذار نمی باشد مگر فعالیت در موضوعاتی که منوط به ارائه مدرک تحصیلی باشد. در ادامه ، توجه علاقه مندان به سرمایه گذاری و تاسیس شرکت تکه دوزی را به مطالعه دو شرکت متداول و رایج ثبتی جلب می نماییم.

ثبت شرکت تکه دوزی با مسئولیت محدود 
شرکت با مسئولیت محدود، بین دو یا چند نفر برای انجام امور تجاری تشکیل می شود که در آن مسئولیت هر یک از شرکا به میزان سرمایه ای است که در شرکت آورده است .
در اسم شرکت باید عبارت " با مسئولیت محدود " حتماَ قید شود؛ در غیر این صورت به تصریح قانون تجارت، در مقابل اشخاص ثالث، شرکت تضامنی محسوب خواهد شد و در نتیجه شرکای شرکت در برابر بدهی های آن متضامناَ مسئول خواهند بود. ضمناَ اسم هیچ کدام از شرکا نباید به همراه نام شرکت آورده شود والا شریکی که اسم او قید شده است، در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.
سرمایه شرکا ممکن است نقدی یا غیرنقدی باشد و لازم است که تمام سرمایه نقدی پرداخت شود و تمام سهم الشرکه غیرنقدی قیمت گذاری و تسلیم شود. سرمایه شرکت با مسئولیت محدود را نمی توان به سهام تقسیم کرد؛ همچنین سهم الشرکه شرکا را نیز نمی توان به شکل اوراق تجاری قابل انتقال درآورد.

ثبت شرکت تکه دوزی

لازم به ذکر است، در قانون تجارت حداقل سرمایه برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود پیش بینی نگردیده ، ولی در لایحه اصلاح قانون تجارت ( مصوب 1384 هیات وزیران ) در ماده 742، حداقل سرمایه نقدی برای تشکیل یک شرکت با مسئولیت محدود، یکصد میلیون ریال تعیین شده که باید تماماَ به حساب شرکت در بدو تشکیل واریز شود.
اداره امور شرکت بر عهده مدیر یا مدیرانی است که شرکا آن ها را از بین خود یا از خارج، برای مدت محدود یا نامحدود انتخاب می کنند. برای شرکت با مسئولیت محدود، هر گاه تعداد شرکای آن دوازده نفر یا کمتر باشند، بازرسی پیش بینی نشده است؛ ولی اگر تعداد شرکا سیزده نفر یا بیشتر باشد، هیئتی به نام هیئت نظار ، مرکب از سه نفر عضو تشکیل می شود.
برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، علاوه بر اظهارنامه ثبت و اساسنامه نیاز به تنظیم شرکتنامه و امضاء آن توسط شرکاء می باشد که پس از تسلیم مدارک نامبرده به اداره ثبت شرکت ها، مرحله ثبت آن شرکت در چارچوب قانون تجارت آغاز و با درج آگهی تاسیس در رومه رسمی و یک رومه کثیرالانتشار محقق می گردد.

ثبت شرکت تکه دوزی سهامی خاص 
شرکت سهامی خاص، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام ، محدود به مبلغ اسمی سهام آنان است. تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص نباید از سه نفر کمتر باشد. ایجاد چنین شرکتی برای مقاصد گوناگون انجام می شود اما بیشتر برای امور تجاری مهم مناسب است.
لازم است بلافاصله قبل از نام شرکت یا بعد از آن عنوان " شرکت سهامی خاص " در تمام اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های آن به طور روشن و خوانا نوشته شود. سرمایه اولیه شرکت در موقع تاسیس نباید از یک میلیون ریال کمتر باشد. تمام سرمایه شرکت سهامی خاص را باید خود موسسان تامین کنند که ممکن است به صورت نقدی یا غیرنقدی باشد. پرداخت نقدی نباید کمتر از 35% بهای کل سهام باشد؛ ولی آورده غیرنقدی باید تماماَ ارزیابی و تسلیم شود.
شرکت سهامی خاص دارای اساسنامه و ارکان سه گانه یعنی ( مجمع عمومی عادی و فوق العاده ، هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ، مرکب از اصلی و علی البدل و نیز مدیرعامل ) است.

ثبت شرکت

منافع شرکت به نسبت سهام ، بین سهامداران تقسیم می شود. یادآوری می کنیم که شرکت سهامی خاص نمی تواند ارواق قرضه منتشر کند و اصولاَ سهام آن قابل معامله در بازار بورس نیست.
برای تاسیس شرکت سهامی خاص، لازم است اظهارنامه ای که متضمن تعهد کلیه سهام و گواهی بانکی حاکی از پرداخت حداقل 35% کل سهام می باشد، به همراه ضمائم زیر به اداره مربوطه تسلیم شود.
1) اساسنامه شرکت که به امضاء کلیه سهامداران رسیده باشد.
2) صورتجلسه اولین مجمع عمومی مشتمل بر رسیدگی به سهام و انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان و اعلام قبولی آنان و ذکر نام رومه کثیرالانتشاری که هرگونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد.
پس از ثبت و تاسیس شرکت تکه دوزی، می توانید به مزایای ذیل دست پیدا کنید :
1- کسب اعتماد و اطمینان اشخاص ( ثبت نمودن شرکت به کسب و کار شما شکل قانونی و موجهی خواهد بخشید و افراد تمایل بیشتری به همکاری با یک مجموعه قانونی خواهند داشت ).
2- امکان شرکت در مناقصه و مزایده و قراردادهای دولتی ( توضیح آنکه شخص حقیقی نمی تواند به صورت تکی و بدون داشتن شرکت ثبت شده در مناقصات و مزایدات دولتی ثبت نام کند و این امر، تنها برای اشخاص حقوقی مقدور است ) .
3- اخذ مجوزها ، امتیازات و اعتبارات از سازمان ها و نهادها ( وام )
4- اخذ و اعطاء نمایندگی رسمی ( اخذ نمایندگی از سایر شرکت ها منوط به ثبت نمودن شرکت است. برندهای معتبر داخلی و خارجی به لحاظ اجتناب از بروز مشکلات مالی و حقوقی، بیشتر با شرکت های ثبت شده که دارای اعتبار قانونی هستند قرارداد همکاری امضا می نمایند ) .
5- امکان تبلیغات گسترده و پربازده ( این امر ، برای مجموعه شما در صورتی قابل استفاده می باشد که کسب و کار و نامتان را به صورت رسمی ثبت نموده باشید ) .
6- امکان ورود به عرصه های بین المللی ( از طریق راه اندازی و تاسیس شرکت می توانید کسب و کار خود را گسترش دهید و این هنر را با صادرات و اخذ کارت بازرگانی به جهانیان بشناسانید ) .
از انتخابتان متشکریم.
منتظر دریافت سوالات شما هستیم .
هم چنین بخوانید :
- تعرفه و هزینه های ثبت شرکت
- مراحل ثبت شرکت از " الف " تا " ی "





 علی آباد کتول، شهری در استان گلستان و مرکز شهرستان علی آباد کتول است. علی آباد کتول به طورمیانگین معتدل ترین شهر در استان و یکی از معتدل ترین شهرهای ایران می باشد. به دلیل قرار گرفتن این شهر در منطقه پست و کم ارتفاع و قرار گرفتن در کنار چند تپه، جنگل و دو دهنه کوهستانی، آب و هوای این شهر منحصر به فرد شده است.
در حیطه فعالیت های هنری این شهرستان نیز می توان به چادرشب بافی، صنایع دستی و نمدبافی و ساخت ابزار موسیقی از قبیل: تار، دوتار، سه تار، کمانچه و خود موسیقی محلی اشاره نمود.
شهرستان علی آباد با وجود مناطق طبیعی و گردشگری بکر از قبیل جنگل های زیبا در دو دهنه محمدآباد کتول و زرین گل، آبشار کبود وال، روستاهای کوهستانی با قدمت دیرینه، یکی از بهترین مناطق طبیعی گلستان برای رونق صنعت گردشگری دراستان است.
• ثبت شرکت درعلی آباد کتول :
ظرفیت های خوبی در این شهرستان وجود دارند که می توان از طریق ثبت شرکت، درجهت اجرایی شدن اقتصاد بومی و محلی استفاده نمود و سطح اقتصادی این شهرستان را به نقطه بالایی رساند.
پس از انتخاب موضوعی برای فعالیت شرکت می توانید با استفاده از هشت نوع قالب ثبتی ( شرکت سهامی خاص، شرکت سهامی عام، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی، شرکت تعاونی ) متناسب با نوع فعالیت خود، شرکت را به ثبت برسانید. لازم به ذکر است که با توجه به وجود 8 نوع قالب برای به ثبت رساندن شرکت، امروزه دو نوع شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود از رایج ترین نوع شرکت ها برای ثبت، در ایران به شمار می آیند. و اکثر شرکت ها در این دو قالب به ثبت می رسند از این رو در ادامه، بعد از آشنایی مختصر با شرکت های موجود درقانون تجارت به ذکر شرایط و مدارک لازم جهت ثبت شرکت درعلی آباد در دو قالب مذکور می پردازیم .
• شرکت سهامی خاص :
شرکت هایی که تمام سرمایه آنها در موقع تأسیس منحصرآ توسط مؤسسین تأمین گردیده است. و طبق ماده 5 قانون تجارت سرمایه شرکت های سهامی خاص از مبلغ 1,000,000 ریال نباید کمتر باشد.
• شرکت سهامی عام :
شرکت های که مؤسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام تأمین می کنند اینگونه شرکت ها شرکت ها سهامی عام نامیده می شوند. ومطابق ماده 5 قانون تجارت سرمایه شرکت های سهامی عام از مبلغ 5,000,000 ریال نباید کمتر باشد.
• شرکت با مسئولیت محدود :
طبق ماده 94 قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل می شود وهر یک ازشرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود درشرکت مسئول پرداخت بدهی ها و تعهدات شرکت است.
• شرکت تضامنی :
شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی ها کافی نباشد هریک از شرکاء مسئول پرداخت بدهی ها شرکت می باشد؛هر قراری که بین شرکاء برخلاف این ترتیب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود.
• شرکت مختلط غیر سهامی :
شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود؛ شریک ضامن مسئول کلیه بدهی ها است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود، شریک مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد.
• شرکت مختلط سهامی :
به موجب ماده 162 ق.ت، شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین عده شرکاء سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.
" شرکاء سهامی کسانی هستند که سرمایه آنها به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی درآمده و مسئولیت آنها تا میزان همان سرمایه است که در شرکت دارند."
" شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام در نیامده و مسئول کلیه بدهی ها است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود، در صورت تعدد شریک ضامن مسئولیت آنها در مقابل طلبکاران و روابط آنها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود."
• شرکت نسبی :
مطابق ماده 3 قانون تجارت، شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری تحت نام مشخصی بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هریک از شرکاء به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته.
• شرکت تعاونی :
یک شرکت تعاونی یک انجمن ثبت شده مستقل و وظیفه مند متشکل از افراد است با یک پیوستگی معمول ازعلایق، که به طور داوطلبانه با یکدیگر برای رسیدن به نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود و استفاده از مشارکت مساوی از سرمایه مورد نیاز مشتری شدن محصولات و خدماتشان و پذیرش سهم منصفانه ای از ریسک و منافعی که بر اساس اصول پذیرفته شده بین المللی متقبل شده اند، متحد شده اند.
شرکت های تعاونی را می توان به طور کلی به سه گروه تولیدی،توزیعی ویا (تولیدی_ توزیعی ) تقسیم نمود.
• شرایط ثبت شرکت سهامی خاص درعلی آباد کتول :
- مطابق ماده 3 لایحه اصلاحی قانون تجارت حداقل تعداد سهامداران در شرکت سهامی خاص 3 نفر می باشد.(+2نفر بازرس که بازرسین نباید از اعضاء باشند)،حداقل 35درصد از سرمایه می باسیت نقداً پرداخت شود.
- حداقل سرمایه در شرکت سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد(ماده 5لایحه اصلاحی قانون تجارت)
• مدارک مورد نیاز برای ثبت سهامی خاص درعلی آباد کتول :
- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت ازجمله صفحه اول شناسنامه و کارت ملی سهامداران،مدیران و بازرسان
- اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری جهت اعضای هیئت مدیر،مدیر عامل و بازرسان
- اصل مجوز فعالیت ازمراجع ذیربط ،درمواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد
- اقرارنامه امضاء شده.
• شرایط لازم جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود درعلی آباد کتول :
- در شرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکاء حداقل2نفر می باشد.
- حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود صد هزار تومان است.
- در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیرعامل شرکت شده و مدیرعامل اقرار به دریافت آن نماید.
• مدارک مورد نیازثبت شرکت با مسئولیت محدود در علی آباد کتول به شرح ذیل می باشد:
- کپی مدارک شناسایی(شناسنامه و کارت ملی)
- اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری
- امضای اقرارنامه
- اخذ مجوز در صورت نیاز بنا به تشخیص کارشناس اداره ثبت شرکت ها



صلاحیت انتخاب مدیران در شرکت سهامی برعهده مجمع عمومی عادی می باشد که این مجمع یا به صورت مجمع عمومی عادی سالیانه یا مجمع عمومی عادی به طور فوق العاده برگزار می گردد. لذا جهت ثبت انتخاب مدیران درمجامع عمومی عادی می بایستی تشریفات قانونی تعیین شده درقوانین و همچنین اساسنامه شرکت رعایت گردد.

درسایر شرکت ها، تشریفات خاصی برای انتخاب مدیران در قانون تجارت پیش‌بینی نشده است.
• شرایط عمومی مدیران در شرکت های سهامی :
در شرکت های سهامی، مدیران شرکت دارای شرایط خاصی بوده که ممکن است درسایر شرکت ها این شرایط درنظرگرفته نشده باشد.
1ـ مدیران شرکت (اعضای هیأت مدیره) تنها از بین سهامداران انتخاب می شوند. (ماده ۱۰۷ لایحه اصلاحی قانون تجارت)
2ـ مدت تصدی آنها به میزانی است که دراساسنامه معین شده و حداکثر دوسال است و انتخاب مجدد آنان بلامانع است. در برخی از موارد از سوی شرکت‌ها مشاهده می گردد مدت تصدی هیأت مدیره در یک صورتجلسه به صورت یکسان در نظر گرفته نمی شود. به طور مثال یک عضو هیأت مدیره برای مدت شش ماه انتخاب می‌گردد و عضو دیگر برای مدت یک سال و سایر اعضاء برای مدت دو سال که به نظر این نوع تصمیم گیری مربوط به شرایط خاص شرکت می باشد و با توجه به عدم ممنوعیت های قانونی، انتخاب مدیران با مدت تصدی متفاوت بلااشکال می باشد. درلوایح جدید اصلاحی قانون تجارت مقررشده مدت مدیریت اعضای هیأت مدیره دراساسنامه معین می شود ولی این مدت از سه سال نخواهد کرد.
3ـ هیأت مدیره یا هریک از مدیران قابل عزل هستند و مجمع عمومی عادی می تواند آنها را عزل نماید.(البته به دلایل نامعلوم وعدم تبیین موضوع،عزل مدیران در ادارات مذکور ثبت نمی گردد.)
4ـ تعداد اعضای هیأت مدیره دراساسنامه شرکت مشخص می گردد، که درشرکت سهامی عام نباید از5 نفرکمتر باشد.
5ـ اشخاص حقوقی را می توان به مدیریت شرکت انتخاب نمود که دراین صورت باید یک نفر را به نمایندگی دائمی خود جهت انجام وظایف مدیریت معرفی نماید. یک نفر نمی‌تواند اصالتاً و وکالتاً (یا به قائم مقام و نمایندگی) به عنوان اعضای هیأت مدیره همزمان تعیین گردد.
6ـ مطابق ماده ۱۱۲ لایحه اصلاحی قانون تجارت در صورتی که براثر فوت یا استعفا یا سلب شرایط از یک یا چند نفر از مدیران، تعداد اعضای هیأت مدیره ازحداقل تعیین شده در این قانون کمتر شود اعضاء علی البدل به ترتیب مقرر در اساسنامه و الا به ترتیب مقرر توسط مجمع عمومی جای آنان را خواهند گرفت و درصورتی که عضو علی‌البدل تعیین نشده باشد و یا تعداد اعضاء علی البدل کافی برای تصدی محل های خالی درهیأت مدیره نباشد مدیران باقی مانده باید بلافاصله مجمع عمومی عادی شرکت را جهت تکمیل اعضای هیأت مدیره دعوت نمایند. درصدر ماده جایگزینی عضو علی البدل به جای عضو اصلی به موجب تشریفات اساسنامه و یا با در نظر گرفتن وجود عضوعلی البدل بدون مجمع عمومی امکان پذیر می باشد اما تکلیف قسمت اخیر ماده ۱۱۲ قانون مذکور در شرکت های سهامی که عضوعلی البدل انتخاب نشده و یا تعداد آنها کمتر از تعداد تعیین شده در اساسنامه باشد مجمع عمومی می بایستی نسبت به این خلاء تصمیم‌گیری نماید و این موضوع در اختیار هیأت مدیره نمی باشد.عضو علی البدل می تواند وظایف و تکالیف عضو اصلی را انجام دهد و پس ازجایگزینی همان اختیارات عضو اصلی را دارا می باشد. هیأت مدیره شرکت نباید ممنوعیت های قانونی اصل ۱۴۱ قانون اساسی و مواد ۱۱۱ لایحه اصلاحی قانون تجارت را داشته باشد.
7ـ هریک ازمدیران باید مقدار سهامی را که در اساسنامه مقرر شده است دارا باشد این تعداد سهام نباید ازمقدار سهامی که به موجب اساسنامه جهت دادن رأی ضروری است کمتر باشد. این سهام برای تضمین خسارتی است که ممکن است از تقصیرات مدیران منفرداً یا مشترکاً بر شرکت وارد شود. سهام مزبوربا نام بوده و قابل انتقال نیست.
8ـ هیأت مدیره در اولین جلسه خود از بین اعضاء، یک رئیس و یک نایب رئیس تعیین می‌نماید.
9ـ اجرای اساسنامه و مصوبات مجمع عمومی و انتخاب و عزل مدیرعامل و تعیین حقوق و مزایای وی با رعایت مقررات مربوطه و سایر موارد تعیین شده در اساسنامه از جمله وظایف هیأت مدیره می باشد.
10ـ ممکن است برای تصدی هیأت مدیره در اساسنامه شرایط خاصی ازجمله سهام وثیقه، و یا شرایط تخصصی و یا اینکه دارنده سهام ممتاز بودن لحاظ گردد که مسئولیت احراز این شرایط برعهده هیأت رئیسه مجمع عمومی می باشد.
• نحوه رأی گیری در خصوص انتخاب مدیران در شرکت سهامی :
با توجه به مباحث مطروحه در خصوص حد نصاب های مقرر در مجمع عمومی عادی و همچنین اکثریت های قانونی مراتب احراز اکثریت انتخاب مدیران و بازرسان در شرکت های سهامی با رعایت ماده ۸۸ لایحه اصلاحی قانون تجارت درنظرگرفته می شود.
حد نصاب تشکیل جلسه مجمع عمومی عادی در مرحله نخست حضور دارندگان اقلاً بیش از نصف سهامی که حق رأی دارند و درصورت عدم تحقق حد نصاب مجمع نوبت نخست، مجمع برای بار دوم دعوت خواهد شد و حدنصاب مجموع نوبت دوم با حضورهرعده ازصاحبان سهامی که حق رأی دارند رسمیت می یابد.
درشرکت های سهامی، نحوه محاسبه رأی، درمجمع عمومی عادی، تصمیمات همواره با اکثریت نصف به علاوه یک آراء حاضر درجلسه رسمی معتبر خواهد بود، مگر در مورد انتخاب مدیران و بازرسان که اکثریت نسبی کافی خواهد بود.
درمورد انتخاب مدیران تعداد آرای هر رأی دهنده، درعدد مدیرانی که باید انتخاب شوند ضرب می‌شود و حق رأی هر رأی دهنده برابرحاصل ضرب مذکورخواهد بود، رأی دهنده می‌تواند آراء خود را به یک نفر بدهد یا آن را بین چند نفری که مایل باشد تقسیم کند، اساسنامه شرکت نمی تواند خلاف این ترتیب را مقرر دارد.
لذا به طورمثال اگر درشرکت سهامی تعداد مدیران مطابق اساسنامه ۳ نفر باشند و کاندید برای سمت مدیران ۷ نفر و افراد حاضر در جلسه که دارای حق رأی می‌باشند 100 رأی در مجموع باشد با فرض رعایت نصاب جلسه در مجموع حاصل رأی گیری با توجه به اینکه تعداد مدیران در تعداد رأی ضرب می گردد که در مجموع ۳۰۰ رأی اخذ می گردد که تراکم رأی گیری به شرح ذیل می باشد :
فرد A- 100 رأی
فرد B - 50 رأی
فرد C- 45 رأی
فرد D - 40 رأی
فرد E - 35 رأی
فرد F - 20 رأی
فرد G- 10 رأی
لذا با توجه به رأی گیری هرچند سه نفر نخست اکثریت مطلق یعنی نصف بعلاوه یک (که ۱۵۱ رأی می‌باشد) را اخذ ننموده‌اند، ولی اکثریت نسبی یعنی، اکثریت نسبت به سایر کاندیداها را داشته و منتخب سهامداران محسوب می گردند. معمولاً تعداد آرای گرفته در رأی گیری انتخاب مدیران و بازرسان در صورتجلسات مجامع درج نمی شود و لذا ادارات ثبتی صرفاً به اعلام تصمیمات مجمع که به امضاء هیأت رئیسه رسیده است بسنده می نمایند و امکان احراز صحت رأی گیری مجامع عمومی نیز درعمل توسط ادارات ثبتی امکان پذیر نمی باشد که این موضوع درماده ۱۰۵ لایحه اصلاحی قانون تجارت بیان شده است که ازمذاکرات و تصمیمات مجمع عمومی صورتجلسه ای توسط منشی ترتیب داده می‌شود که به امضای هیأت رئیسه مجمع می‌رسد. رئیس و اعضاء هیأت رئیسه هرمجمع عمومی که مقررات راجع به حق رأی صاحبان سهام را رعایت نکرده باشند به مجازات تعیین شده در قانون محکوم خواهند شد.


امروزه اکثرمردم سعی بر آن دارند که فعالیت های خود را در زمینه های اقتصادی ،صنعتی ، کشاورزی ، تولیدی و غیره تحت یک قالب سازماندهی شده انجام دهند، لذا تمایل بیشتری به تاسیس انواع شرکت های تجارتی و غیر تجارتی نشان می دهند تا از مزایای این شرکت ها استفاده کنند.اما در عمل با توجه به عدم آگاهی مردم از مباحث پیچیده ی حقوقی و مواد قانونی مربوطه و عدم استفاده از کارشناسان و متخصصین علم حقوق در رفع مشکلات حقوقی بوجود آمده موجب سردر گمی موسسین و اعضای شرکت ها شده و اغلب موارد با ضرر و زیان های غیر قابل جبرانی روبرو می شوند،  لذا وقتی عده ای می خواهند فعالیت های خود را در قالب شرکت های تجاری انجام دهند بایستی :

اولاَ:با انواع شرکت ها و مزایا و معایب آن ها آشنایی داشته باشند.
ثانیاَ:با اطلاع از وظایف و اختیارات و نحوه ی انتخاب مدیران شرکت و تشریفات خاص قانونی ، جهت به ثبت رساندن شرکت های مزبور اقدام کنند، در غیر این صورت با مشکلات متعددی روبرو خواهند شد.
طبق ماده ی 3 آئین نامه ی اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجارتی مصوب 1337،ثبت تشکیلات و موسسات مزبور در تهران در اداره ی ثبت شرکت ها و در شهرستان ها در اداره ی ثبت مرکز اصلی آن به عمل خواهد آمد.لذا مرجع ثبت شرکت ها در تهران اداره ی ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی که از دوایر اداره ی ثبت اسناد و املاک است می باشد و در خارج از تهران اداره ی ثبت اسناد و املاک مرکز اصلی شرکت و نقاطی که  اداره یا دایره ی ثبت اسناد وجود ندارد دفترخانه ی اسناد رسمی و اگر مرجع مذکور وجود نداشته باشد دفتر دادگاه محل است.در صورت اخیر باید تا سه ماه پس از تاسیس اداره یا شعبه ی اسناد در محل مذکور شرکت را در دفتر ثبت اسناد به ثبت رساند.(تبصره و ماده ی 2 نظامنامه ی قانون تجارت وزارت عدلیه)

مقالاتی که توصیه می کنیم قبل از خواندن ادامه مطلب مطاله کنید:

- ثبت شرکت در مرجع ثبت شرکت ها

- اداره کل ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی

- قوانین ثبت شرکت

مسئولیت های محوله به اداره ی کل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجارتی عبارتند از:
-بررسی و رسیدگی به تقاضای متقاضیان تاسیس شرکت و عندالوم اخذ مجوز و استعلام های لازم از مراجع ذیصلاح(ماده ی 3 نظامنامه ی قانون تجارت)
-بررسی و رسیدگی به اسناد و مدارک مالکیت املاکی که جزء سرمایه ی اولیه ی شرکت منظور شده و یا در قبال سهام سهم الشرکه ی جدید به شرکت ها منتقل شده و در صورت وم استعلام از مراجع ذیصلاح(طبق قانون تجارت)
-رسیدگی در مورد طرح اعلامیه ی پذیره نویسی و اجازه ی انتشار آن ها در خصوص شرکت های سهامی عام موضوع مواد 9 و 10 قانون اصلاحی قسمتی از قانون تجارت.
-بررسی طرح های کلی مربوط به ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری و تامین موجبات اجرایی آن
-نظارت بر اجرای صحیح قوانین و مقررات مربوط به ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری در سطح کشور(موضوع آئین نامه ی سازمان اداری و وظایف ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی مصوب 12/6/40)
-انجام مکاتبات لازم با دفتر حقوقی و امور بین الملل در رابطه با وظایف و مسئولیت های محوله
-نظارت بر فعالیت های مربوط به ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری و عندالوم راهنمایی و ارائه ی طریق  به واحدهای تابعه در انجام وظایف و حل مشکلات و مسائل مربوط.
-بررسی و عندالوم اظهار نظر راجع به وکالتنامه های تنظیم شده در خارج از کشور در ارتباط با ثبت شرکت ها.
-بررسی و پاسخ به سوالات مراجع و اشخاص خارجی در ارتباط با ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری.
-بررسی و انجام پلمپ دفاتر تجارتی موضوع ماده ی 11 قانون تجارت.
-محاسبه و تعیین هزینه های متعلقه ی قانونی.
-تدوین دستورالعمل های مربوط به ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری و اتخاذ تدابیر لازم به منظور وحدت و ایجاد هماهنگی در نحوه ی انجام امور در واحدهای مفاد اسناد رسمی.
-شرکت در جلسات دادگاه ها و دادسراهای مرکز و شهرستان ها بنا به دعوت روسای محاکم.
-نظارت بر تغییر وضعیت حقوقی شرکت ها بر اساس تصمیمات متخذه از سوی دادگاه ها و دادسراهای مرکز و شهرستان ها(موضوع ماده ی 270 قانون تجارت)
-تایید مدارک شرکت ها جهت ارائه به وزارت امور خارجه.
-شرکت در جلسات منعقده در وزارتخانه ها و موسسات و سازمان های دولتی که سازمان مم به رعایت آن است.
-بررسی و رسیدگی به صورتجلسات تغییرات و در صورت وم اخذ استعلام های مورد نیاز در خصوص موجودیت شرکت ها(ماده ی 9 آئین نامه ی اصلاحی ثبت مصوب 1311).
-بررسی و رسیدگی در مورد ثبت تشکیلات و موسسات غیر تجاری موضوع مواد 584 و 585 قانون تجارت.
-ثبت خلاصه انواع شرکت های ثبت شده اعم از سهامی و غیر سهامی ،انواع تعاونی ها و غیره در دفتر مربوط با رعایت تسلسل.
-انجام سایر اموری که از طرف سازمان متبوع ارجاع می شود.


هر شرکت تجارتی زمانی معتبر است و از نظر قانونی رسمیت دارد و شخصیت حقوقی آن کامل می شود که به ثبت رسیده باشد.در واقع هر شرکتی برای اینکه رسمیت یابد و شخصیت حقوقی پیدا نماید باید به ثبت برسد، بنابراین ثبت شرکت ها اامی می باشد.سوالی که ممکن است مطرح شود اینست که به موجب کدام یک از قوانین اامی بودن آن ها تصریح شده است.

پاسخ اینست که در این خصوص سه قانون به شرح زیر وجود دارد:
1-ماده ی 195 قانون تجارت که می گوید:ثبت کلیه ی شرکت های مذکور در این قانون اامی و تابع جمیع مقررات ثبت شرکت ها است».
2-برابر قانون ثبت اسناد، ثبت شرکت نامه ها اجباری می باشد.طبق ماده ی 47 قانون ثبت(در نقاطی که در اداره ی ثبت اسناد و املاک دفاتر رسمی موجود بوده و وزارت عدلیه مقتضی بداند ثبت اسناد ذیل اجباری است:
1)کلیه ی عقود و معاملات راجعه به عین یا منافع اموال غیر منقوله که در دفتر املاک ثبت نشده.
2)صلحنامه و هبه نامه و شرکت نامه
3-ماده ی 48-سندی که مطابق مواد فوق باید به ثبت برسد،اگر به ثبت نرسیده باشد، در هیچیک از ادارات و محاکم پذیرفته نخواهد شد.

توصیه می شود مقالات زیر را بخوانید:

- آدرس و تلفن اداره کل ثبت شرکت ها و ادارات ثبت شرکت های مراکز استان های کشور

- نحوه ی ثبت شرکت به صورت آنلاین در سایت اداره ثبت شرکت ها

- آدرس اداره ثبت شرکت ها در اصفهان

- آدرس اداره ثبت شرکت ها در مشهد

در همین رابطه تبصره های ذیل به بند 2 ماده 14 اضافه می گردد:
تبصره 1-کلیه ی شرکتهایی که مشمول قانون نظام صنفی می باشند موظفند ظرف مدت یک سال پس از لازم الاجرا شدن این قانون نسبت به اخذ پروانه ی کسب از اتحادیه ی مربوطه اقدام نمایند،در غیر این صورت ثبت آن ها در اداره ی کل ثبت شرکت ها غیر قانونی می باشد و همچنین از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون ثبت شرکت های مشمول قانون نظام صنفی فاقد پروانه ی کسب ممنوع خواهد بود.
بموجب تبصره ی 1 ماده ی 5 قانون اصلاح قانون نظام صنفی مصوب 31/2/1368 ثبت شرکت ها اامی می باشد.در این تبصره آمده است:کلیه ی شرکت هایی که مشمول قانون نظام صنفی می باشند موظفند ظرف مدت یک سال پس از لازم الاجرا این قانون نسبت به اخذ پروانه ی کسب از اتحادیه ی مربوطه اقدام نمایند،در غیر این صورت ثبت آن ها در اداره ی کل ثبت شرکت ها غیر قانونی می باشد و همچنین از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون ثبت شرکت های مشمول قانون نظام صنفی فاقد پروانه ی کسب ممنوع خواهد بود.
نظامنامه ی قانون تجارت وزارت عدلیه مصوب 1311 ثبت شرکت های تجارتی را اامی نموده است.بر اساس ماده ی 1 این  نظامنامه در هر محلی که اداره ی ثبت اسناد و یا دفتر اسناد رسمی موجود است شرکت های تجارتی که در محل تشکیل می شود باید به موجب شرکت نامه ی رسمی تشکیل گردد.همچنین در ماده ی 2 آمده است:
ثبت شرکت های تجارتی باید در دایره ی ثبت شرکت ها و در خارج تهران در اداره ی ثبت اسناد مرکزی اصلی شرکت به ثبت برسند.
تبصره-در نقاطی که اداره یا دایره یا شعبه ی ثبت اسناد نباشد،ثبت در دفتر اسناد رسمی و اگر دفتر اسناد رسمی هم نباشد،ثبت در دفتر محکمه ی ابتدائی یا صلحیه با رعایت ترتیب کافی بوده و لیکن شرکت باید ظرف سه ماه از تاریخ تاسیس اداره یا دائره یا شعبه ی ثبت اسناد در آن محل،خود را در دفتر ثبت اسناد به ثبت برساند.
بنابراین با توجه به مواد مذکور هرگاه یکی از شرکت های تجارتی مراحل مربوط به ثبت را طی ننماید و به ثبت نرسد رسمیت نداشته و بلکه برخلاف قانون بوده و مراجع ذیصلاح می توانند از انجام فعالیت های آن جلوگیری نمایند.
لازم به یادآوری است شرکت های خارجی که بخواهند در ایران به امور تجارتی یا صنعتی یا اداری فعالیت داشته باشند باید در اداره ی ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشند.و هرگاه در مهلت هایی که بوسیله ی مراجع قضایی تعیین می شود نسبت به ثبت آن اقدام ننمایند به حکم دادگاه علاوه بر محکومیت به جزای نقدی از ادامه ی فعالیت آن ها جلوگیری خواهد شد.
در ضمن ،حق الثبت شرکت های ایرانی و خارجی برابر قوانین و مقررات مربوطه خواهد بود.

 


مقدمه:
برند عبارت است از آمیخته ای از نشانه های روانی،فکری،در ذهن مصرف کنندگان که به ارزش مورد تصور از محصول یا خدمت می افزاید.مصرف کنندگان از طریق برند ها محصولات و یا خدمات را شناخته و به آن ها پایبند می شوند.یک برند موفق محصول خدمات مشخص و یا مکان مشخصی است که چنانچه خریدار یا استفاده کننده به ارزش های منحصر به فرد آن پی ببرد مستحکم تر می شود.
بحث برند و عوامل انتخاب نام برند یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار حتی در سطح بین المللی است و لازم است که نگاه دقیق تری در تجزیه و تحلیل عوامل تاثیر گذار در انتخاب نام برند نمود.با بررسی این عوامل می توان فرصت های بزرگی برای موفقیت در بین سایر برندها و در سطح بین المللی کسب نمود.

- مراحل ثبت برند

- مدارک مورد نیاز ثبت برند

در انتخاب نام برند،نامی موفق است که دامنه ی متنوعی از ایده ها و ویژگی ها را در برگیرد و نه تنها با استفاده از آهنگ خود، بلکه مهم تر از آن با استفاده از معنی و مفهوم لغوی خود و هر عاملی که در طول زمان به نحوی با آن در آمیخته و در جامعه به صورت هویت اجتماعی و شناخته شده نمود یافته،با مشتری سخن گوید.
جستجوی نام برند اغلب بدون خطا نیست، اما با کمی توجه می شود از بیشتر اشتباهات پرهیز نمود.در ذیل،اشتباهاتی را که برخی شرکت ها در تعیین و انتخاب نام مرتکب می شوند را بررسی می کنیم:
1-انتخاب نشانه های ساده
از خصوصیات علامت تجاری،ابتکاری بودن آن است.یعنی علامت باید توام با طراحی و ظرایف شکلی باشد و نباید صرفاَ نشانه های ساده ای باشد.اگر علامت ساده باشد از محصول عرضه شده در بازار حمایت نمی کند و آثار خوب تجاری یک علامت ابتکاری را در بر نمی گیرد.از این نظر،نشانه های ذیل را نمی توان برای علامت تجاری استعمال نمود:
الف-اسامی عام را نمی توان به نام علامت تجاری یا برند انتخاب نمود.زیرا این نوع کلمات جنبه عمومی داشته و مختص نوع بخصوصی از کالا نمی تواند باشد.مثلاَ کلمه قند را نمی توان برای محصول قند انتخاب نمود و یا اینکه شکل ماهی را بدون آنکه حالت مخصوصی داشته باشد نمی توان برای کنسرو ماهی انتخاب نمود.
ب-اوصاف اجناس نمی توانند به عنوان علامت تجاری انتخاب شوند،مانند باقلوای شیرین
ج-نشانه های ساده مانند خط مستقیم و اشکال هندسی یا رنگ های عادی نباید به عنوان علامت اختیار شوند مگر آنکه از ترکیب آن ها تصویر ابتکاری پیدا شود.
انتخاب ارقام برای علامت تجاری اگر حاکی از کیفیت جنس نباشد،اصولاَ اشکالی ندارد.مثلاَ انتخاب 222 برای نوعی از پارچه یا ارقام 4711 برای ادوکلن،ولی انتخاب ارقام 30 یا 40 یا 50 برای روغن موتور چون شاید به نظر مشتری حاکی از کیفیت جنس و درجه غلظت آن باشد جایز نیست.
انتخاب حروف نیز برای علامت اشکالی ندارد و امروزه اغلب علامات کارخانجات حروف اولیه نام کارخانه را نشان می دهد. مانند G.E.C-Fiat و غیره
2-انتخاب علامت گمراه کننده
علامت تجاری نه تنها باید با سایر علایم تجاری تمایز و تفاوت داشته باشد و با نوع و جنس کالا نیز ارتباط تنگاتنگ نشان دهد،بلکه باید توام با ابتکار و نوآوری ترسیم و تنظیم گردد و از اسامی عام و گمراه کننده در علامت استفاده نشود.به این معنی که علامت نباید مشتری را از لحاظ جنس یا مبدا علامت به اشتباه اندازد.مثلاَ برای پارچه پنبه ای نمی توان علامتی به عنوان سفید پشم انتخاب نمود،زیرا ممکن است مشتری تصور کند که پارچه مزبور پشمی است.به عنوان مثال، در فرانسه علامتی برای پارچه های پنبه ای به نام Lavablaine  انتخاب گردید که چون مشتری را گمراه می نمود باطل گردید.
3-انتخاب اسامی تکراری
علامت مورد استفاده بر روی محصول که برای ثبت ارائه می شود،از حیث شکلی باید جدید و ابتکاری بوده و سابقه ثبت و استعمال توسط دیگران را نداشته باشد.
در علایم مرکب ممکن است در اجزاء دو علامت مرکب از یک کلمه مشابه استفاده شده باشد و اجزای دیگر یکسان و مشابه نباشند،به نحوی که جزء مشترک و مشابه دو علامت میان صاحبان آن ها موجبات اختلاف و دعوی را فراهم سازد.
شایان ذکر است که با توجه به جدول طبقه بندی کالا،هر گاه برای نوعی کالای مشخص علامتی از طبقه ای خاص استفاده شود،شخص دیگری که پس از انتخاب علامت مذکور بخواهد برای کالای خود از نوع مشابه از طبقه مزبور و از همان علامت قبلی استفاده کند،با ممنوعیت استفاده و ثبت علامت مواجه خواهد شد.
4-انتخاب نام برند بدون توجه به ذهنیات و برداشت های مصرف کنندگان
ذهنیات و برداشت های مصرف کنندگان از نام تجاری مبنای تصمیم به خرید و اعتماد به نام تجاری را تشکیل می دهد.امروزه،با توجه به مبادلات در سطح بین المللی و رقابت شدید بین برندهای مختلف بررسی ذهنیات و برداشت های مصرف کنندگان در انتخاب نام تجاری ضروری است.
برای این کار می توانید با فراهم نمودن لیستی از اسامی انتخابی،نطر دیگران را نیز جویا شوید.
5-انتخاب نام طولانی و خسته کننده
معرفی یک برند جدید و نو می بایست به بازدهی بیشتر کسب و کار کمک کند.به همین دلیل از انتخاب اسامی طولانی بپرهیزید.نامی را انتخاب کنید که به راحتی تلفظ شود و در اذهان باقی بماند.

 
شرکت با مسئولیت محدود،رایج ترین شرکت های بازرگانی در کشور ما می باشد و عمدتاَ بین اعضای یک خانواده یا افراد فامیل و یا دوستان و آشنایان تشکیل می گردد.به موجب ماده 94 قانون تجارت،شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام و یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت می باشد.ضمناَ برای میزان سرمایه شرکت با مسئولیت محدود هیچ حداقل مبلغی تعیین نشده است.

- راهنمای گام به گام تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود

- مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود

 

تشکیل شرکت با مسئولیت محدود
برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود طی مراحل ذیل ضروری است:
1-تنظیم شرکتنامه و امضای آن
2-تادیه و پرداخت کل سرمایه شرکت
3-ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت ها
در رابطه با موارد فوق لازم است به توضیحات ذیل توجه شود:
1.1-شرکت نامه در شرکت های با مسئولیت محدود رکن اساسی آن است؛به طوری که عدم تنظیم آن سبب بطلان شرکت است.در شرکت نامه نسبت مشارکت هر شریک و سهم الشرکه هر کدام اعم از نقدی یا غیرنقدی که باید تقویم شده باشد،قید می گردد.
1.2.در شرکت های با مسئولیت محدود برخلاف شرکت های سهامی،کل سرمایه نقدی باید در ابتدا پرداخت شده و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد،در حالی که در شرکت های سهامی با پرداخت 35 درصد سرمایه نقدی و تعهد بقیه آن می توان اقدام به تاسیس شرکت نمود.به موجب ماده 100 قانون تجارت چنانچه شرکت با مسئولیت محدود نسبت به تادیه کل سرمایه نقدی و غیرنقدی اقدام ننماید باطل و از درجه اعتبار ساقط است.البته باید توجه داشت که شرکت حتی در صورتی که به موجب عدم اجرای این امر باطل گردد،در مقابل اشخاص ثالث و مطالبات آن ها حق استناد به این بطلان را ندارد.
1.3 پس از طی مراحل فوق شرکت باید در اداره ثبت شرکت ها ثبت شود.اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا باشد و همانند شرکت های سهامی،ااماَ باید نامی غیر از شرکا داشته باشد و حتی نام آن نباید به صورتی باشد که اشخاص ثالث اعتبار شرکت را منوط یا مرتبط با اعتبار یکی از شرکا تلقی کنند و اگر جز این باشد شریکی که نام او در شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.
به طور کلی در انتخاب نام شرکت رعایت دو نکته ذیل ضروری است:
1.3.1 عبارت با مسئولیت محدود» باید در انتهای نام شرکت اضافه شود.
1.3.2 نام شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا نباشد.

سهم الشرکه و خصوصیات سهم الشرکه در شرکت با مسئولیت محدود
تعریف سهم الشرکه
آورده نقدی یا غیر نقدی هر شریک را در شرکت های با مسئولیت محدود سهم الشرکه می نامند.در واقع سهمی که هر شریک در سرمایه شرکت دارد،سهم الشرکه نامیده می شود.سهم الشرکه ممکن است نقدی یا غیرنقدی باشد،ولی در هر حال باید تمام آن پرداخت شود.
در ماده 98 قانون تجارت آمده است که شرکا نسبت به قیمتی که در حین تشکیل شرکت برای سهم الشرکه های غیرنقدی معین شده،در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.این امر به این خاطر است که اگر شرکا سهم الشرکه شریکی را بیش از میزان نقدی قلمداد نمایند نه تنها شریکی که سهم الشرکه غیرنقدی او زیادتر از ارزش واقعی تقویم شده در رمقابل ذی نفع مسئول است،بلکه معامله کنندگان با شرکت می توانند نسبت به تفاوت مطالبات خود( در صورتی که دارایی شرکت کفاف پرداخت بدهی های آن را ندهد) به هر یک از شرکا که بخواهند مراجعه نمایند و شرکا به موجب قانون در این خصوص در قبال اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.
خصوصیات سهم الشرکه

سهم الشرکه را نمی توان به صورت اوراق تجارتی قابل انتقال با نام یا بی نام و غیره درآورد.
سهم الشرکه را نمی توان به غیرمنتقل نمود،مگر با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه چهارم سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند.
انتقال سهم الشرکه فقط از طریق سند رسمی(ثبت در اداره ثبت شرکت ها) صورت می گیرد،به خلاف شرکت سهامی که انتقال سهام بی نام با تحویل اوراق سهام و در سهام با نام با ثبت در دفتر شرکت به عمل می آید.
مدیران شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود به وسیله اشخاصی که "مدیر"نامیده می شوند اداره خواهد شد و در این رابطه،نکات ذیل باید مورد توجه قرار گیرد:
1-اداره کنندگان ممکن است یک یا چند نفر باشند.
2-مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکا یا از خارج انتخاب شوند،برخلاف شرکت سهامی که مدیران فقط باید از بین شرکا انتخاب شوند.
3-مانند شرکت سهامی،مدیران ممکن است موظف باشند؛یعنی حقوق بگیرند یا به طور رایگان شرکت را اداره نمایند.
4-برخلاف شرکت سهامی که مدت خدمت مدیران بیش از دو سال نیست،مدت خدمت مدیران در شرکت با مسئولیت محدود،ممکن است محدود یا نامحدود باشد.
5-مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت،مگر آنکه در اساسنامه غیر از آن مقدور شده باشد.هر قراردادی راجع به محدودیت اختیارات مدیران که در اساسنامه بدان تصریح نشده باشد در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن خواهد بود.
از همراهیتان سپاسگزاریم.


 
 در قانون تجارت ایران تعریفی از شرکت تجاری دیده نمی شود. لیکن برخی از حقوقدانان با توجه به چارچوب حقوقی موجود ،تعاریف مختلفی از شرکت تجاری پیشنهاد کرده اند ،از جمله دکتر ستوده تهرانی از اساتید حقوق در این رابطه می نویسد: شرکت تجاری عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارد تا مبادرت به عملیات تجاری نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند. دکتر اسکینی از حقوقدانان معاصر نیز این تعریف را از شرکت تجاری ارائه کرده است: شرکت تجاری ،قراردادی است که به موجب آن،یک یا چند نفر توافق می کنند سرمایه ی مستقلی را که از جمع آورده های آن ها تشکیل می شود، ایجاد کنند و به موسسه ای که برای انجام مقصودخاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم شوند. 

 بر عکس ،قانون مدنی شرکت را تعریف کرده است ،در حقوق مدنی ،شرکت به دو معنای عام و خاص به کار رفنه است در معنای عام ،شرکت عبارت از عقدی است که در آن طرفین ،سرمایه یا کار خود را برای رسیدن به سودی خاص جمع می کنند. در این معنا ،علاوه بر عقد شرکت ،که موضوع مواد 571 به بعد قانون مدنی است ،عقد مضاربه ،عقد مزارعه و عقد مساقات هم از مصادیق شرکت حساب می آیند.در معنای خاص ،شرکت یکی از عقود معینی است که همراه با اشاعه در حق مالکیت ایجاد می شود.معمولاً هرگاه در حقوق مدنی از شرکت صحبت می شود ،مقصود همین نوع اخیر است.به موجب ماده ی 571 قانون مدنی: (شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شی واحد به نحو اشاعه) در این قانون و در این تعریف،(شرکت)بیانگر هرگونه مالکیت مشاعی بر هر مالی است ،لذا دامنه ی این تعریف فراتر از شرکت های تجاری به شکل شناخته شده در جامعه است و مقرراتی که در چارچوب این قانون و این تعریف آورده شده،نمی تواند ضرورتاً در مورد شرکت های تجاری اطلاق داشته باشد. در قانون مدنی آمده است  شرکت  مدنی ممکن است اختیاری یا قهری باشد(ماده ی 572 ق.م)شرکت قهری بر توافق شرکا استوار نیست ،بلکه در نتیجه ی اجتماع حقوق مالکان ،به سبب امتزاج یا ارث تحقق می یابد(ماده ی 574ق.م) بر عکس ،شرکت اختیاری حاصل اراده ی طرفین است ،زیرا یا در نتیجه ی عقدی از  عقود حاصل می شود یا در نتیجه ی عمل شرکا ،از قبیل مزج اختیاری یا قبول مالی مشاعاً در ازای عمل چند نفر و نحو اینها(ماده ی 573ق.م) بنابراین شرکت های تجاری ،اجتماع دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی به منظور انجام عملیات تجاری و کسب سود را گویند.شرکت هایی که هدف از تاًسیس آن ها  تجارت نیست و اعمال تجاری انجام نمی دهند ،شرکت های حقوقی یا مدنی نامیده می شوند.

 افتراق شرکت های مدنی و تجاری:

 با تشکیل یک شرکت تجاری،وضعیت حقوقی خاصی پدید می آید.آثار حقوقی ناشی از تشکیل یک شرکت تجاری که آن را  از شرکت مدنی متمایز می کند را می توان به شرح ذیل فهرست کرد:

  -شرکت مدنی اقامتگاه و تابعیت ندارد ،در حالی که اقامتگاه و تابعیت شرکت تجاری وماً باید مشخص باشد.

 نظر به اینکه شرکت تجاری بعد از تاسیس یک شخصیت حقوقی مستقل می  شود ،لذا به منظور سهولت در ارتباط و نظارت بر امور شرکت ،یک اقامتگاه قانونی برای یک شرکت فرض می شود.در نظام های حقوقی مختلف در جهان ،مکان های مختلفی  به عنوان اقامتگاه هر شرکت فرض گردیده است.

1)حسن ستوده ،تهرانی،حقوق تجارت-جلد اول(تهران:انتشارات دانشگاه تهران،1364) ،صفحه ی 172

2)اسکینی، ربیعا ،حقوق تجارت-شرکت های تجاری،جلد اول(تهران،انتشارات سمت،1375) ،صفحه ی 17

3)کاتوزیان ،ناصر ،حقوق مدنی(مشارکت ها ،صلح ،عطایا) ،چاپ اقبال ،1363 ،صفحه ی 6 به بعد.

 در ماده ی 590 قانون تجارت ،اقامتگاه اشخاص حقوقی مکانی تعیین شده است که (اداره ی امور)شخص حقوقی در آنجا باشد.ولی  در ماده ی 1002 قانون مدنی ،اقامتگاه اشخاص حقوقی(مرکز عملیات)آن ها تعیین شده است.لذا از لحاظ  حقوقی تعارضی بین این دو ماده دیده می شود.زیرا در مورد اشخاص حقوقی ،خصوصاً شرکت های تجاری  ،معمولاً(محل اداره ی امور)که معمولاً دفتر مرکزی نامیده می شود ،با(مرکز عملیات)که معمولاً کارگاه یا کارخانه ای در مسافت بسیار دور و حتی در شهر دیگر واقع شده است ،تفاوت وجود دارد.در رابطه با این تعارض قانونی ،

 حقوقدانان نظرات مختلفی ارایه کرده اند ،لیکن نظر قالب این است که حکم قانون تجارت به دلیل خاص بودن بر حکم قانون مدنی به دلیل عام بودن ارجحیت دارد.

 بنابراین ،اقامتگاه هر شرکت تجاری،مرکز اداره ی امور آن است و کلیه ی ابلاغ های قانونی،دادخواست،اظهارنامه،و غیره فقط باید به اقامتگاه قانونی شرکت تسلیم شود.

 همچنین با تاسیس یک شرکت تجاری و ایجاد یک شخصیت حقوقی فرضی برای آن،مساله ی تابعیت این شخصیت حقوقی نیز مطرح می باشد که در بسیاری از دعاوی تجاری بین المللی این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است.

در رابطه با تعیین تابعیت شرکت های تجاری نیز معیارهای متفاوتی در نظام های حقوقی کشورهای مختلف جهان مطرح می باشد.در کشور ما ایران،طبق ماده ی 591 قانون تجارت اشخاص حقوقی(از جمله شرکت ها) تابعیت کشوری را در اختیار دارند که اقامتگاه آن ها در کشور می باشد.از این رو ،شرکتی که مرکز اداره ی امور آن در ایران واقع باشد،دارای تابعیت ایرانی است،ولو اینکه مرکز عملیات آن خارج از کشور باشد.

 -شرکت مدنی فاقد شخصیت است ،در حالی که شرکت تجاری اصولاً یک شخصیت حقوقی است.

 -موضوع شرکت مدنی معاملات غیر تجاری است ،در حالی که موضوع شرکت های تجاری معاملات تجاری است.

 -قانون ،شرکت های تجاری را تحت نظم به خصوصی قرار داده و حتی انواع آن ها را مشخص و محدود نموده و ضوابط معینی را بر آن ها حاکم کرده است ،در حالی که شرکت های حقوقی تابع قصد و اراده ی شرکا می باشند و به هر نحو که بخواهند (مشروط بر آنکه مغایر قانون مدنی نباشند)می توانند شرکت تشکیل دهند.

 در این رابطه قابل ذکر است طبقه بندی شرکت های تجاری در هر کشور تابع نظام حقوقی همان کشور است .بنابراین ،نمی توان طبقه بندی طبقه بندی واحد بین المللی برای شرکت های تجاری متصور شد و حتی فراتر از آن ،هر نوع شرکت ممکن است مفهوم و جایگاه خود در هر کشور را داشته باشد.به عبارتی ،شرکت سهامی در ایران دارای همان تعریف از شرکت های سهامی در کشورهای دیگر نیست.شرکت با مسئولیت محدود نیز اینچنین است.برای نمونه  ،درکشور انگلستان و بر اساس قوانین شرکت ها مصوب 1982 با اصلاحات بعدی ،شرکت ها باید به یکی از دو نوع عام(Public) یا خاص(خصوصی)(private)باشند.شرکت های عام با پسوند(P.I.C) در نامشان از شرکت های خصوصی تفکیک می شوند.

 در کشور ما در ماده ی 20 قانون تجارت ،شرکت های تجاری به هفت نوع ذیل طبقه بندی شده است:

 1)شرکت سهامی 2)شرکت با مسئولیت محدود 3)شرکت تضامنی 4)شرکت مختلط غیر سهامی 5)شرکت مختلط سهامی  6)شرکت نسبی  7)شرکت تعاونی تولید و مصرف

 نکته:در لایحه ی اصلاح قانون تجارت(مصوب 1384 هیات وزیران)از هفت نوع شرکت تجاری پیش بینی شده در قانون تجارت ،شرکت های مختلط غیر سهامی ،مختلط سهامی و نسبی حذف شده اند ،و لذا چهار نوع شرکت تجاری یعنی سهامی ،با مسئولیت محدود ،تضامنی و تعاونی فقط به رسمیت شناخته شده اند.

 طبق لایحه ی قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت-مصوب 24/12/1347 شرکت های سهامی نیز به دو گروه طبقه بندی می شوند:اول:شرکت های سهامی عام  دوم: شرکت های سهامی خاص 

 این دو نوع شرکت نیز اگرچه از لحاظ ساختار شبیه به یکدیگر هستند ،لیکن در برخی از مقررات با یکدیگر تفاوت دارند.1

 -شرکت مدنی همیشه و ضرورتاً با حداقل دو نفر تشکیل می گردد ،در حالی که در تاسیس بعضی از شرکت های تجاری ضرورتاً وجود حداقل سه نفر لازم است(مثل شرکت سهامی خاص)

 -شرکت های تجاری حتماً و ضرورتاً در نتیجه ی اختیار و اراده ی شرکا به وجود می آیند ،ولی بعضی از شرکت های مدنی بدون اراده و اختیار شرکا به وجود می آیند(مثل شراکت وراث در مال الترکه)

 -مسئولیت شرکا در شرکت های تجاری بر حسب نوع شرکت ممکن است به میزان سهم ،محدود به سرمایه ،نسبت به سرمایه و تضمین تمام سرمایه و یا مختلط باشد ،در حالی که در شرکت های مدنی چنین مسئولیتی وجود ندارد و مسئولیت در امور مدنی منفرد می باشد.

 -نحوه ی تقسیم سود و زیان در شرکت های تجاری بر اساس نوع شرکت ها متفاوت است و بر مبنای مسئولیت شرکا انجام می گیرد ،در صورتی که در شرکت های مدنی همیشه تقسیم سود و زیان به نسبت سهم است.

 -استقلال مالی:با تاسیس یک شرکت تجاری و تعیین مدیران آن که نحوه ی تعیین آن ها را قانون تجارت یا اساسنامه ی همان شرکت مشخص می کند ،هیچیک از شرکا حق مداخله در امور اجرایی شرکت را نخواهند داشت و تنها شیوه ی نظارت بر امور شرکت توسط شرکا از طریق مجمع عمومی و بازرس قانونی و یا مراجع قضایی است.

 -دارا بودن حقوق و تکالیف مستقل از شرکا:از سایر ویژگی های متمایز شرکت تجاری این است که با تشکیل یک شرکت تجاری ،حقوق و تکالیف این شخصیت حقوقی مستقل از حقوق و تکالیف صاحبان سرمایه و موسسین آن خواهد بود.لذا صاحبان سرمایه ی یک شرکت و خود شرکت می توانند به موازات و مستقل از یکدیگر از حقوق و امتیاز اقتصادی و اجتماعی استفاده کنند.

 برای نمونه ،یک شرکت و سهامداران آن می توانند مستقلاً در یک زمینه ی مشترک تجاری فعالیت داشته باشند.

 -ورشکستگی ، تصفیه و مرور زمان مختص شرکت های تجاری و تجار است  ،در حالی که در امور مدنی مقررات اعسار جاری می گردد.

 1)قابل ملاحظه است  ،بعد از تصویب قانون تجارت ،قوانین مختلفی در رابطه با شرکت های تعاونی به تصویب رسیده است که به موجب آن ها تغییراتی در طبقه بندی و مقررات مربوط به شرکت های تعاونی داده شده است.برای نمونه ،می توان به قانون شرکت تعاونی ،مصوب 1350 و قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران-مصوب 1370- اشاره کرد.لذا اگرچه قانون تجارت منبع اصلی مقررات مربوط به شرکت ها در ایران محسوب می شود ،لیکن سایر قوانین ،برخی مقررات مربوط به شرکت ها ،مندرج در قانون تجارت را تغییر داده اند.لیکن متاسفانه در اکثر مجموعه قوانین تجارت که امروز منتشر می شود ،این تغییرات در قوانین اعمال نمی گردد و همین موضوع موجب بروز اشتباه در شناخت قوانین معتبر و حتی بروز اختلاف بین اشخاص حقوقی ذینفع می گردد. (پاکدامن،  رضا ،  حقوق شرکت های تجاری ، انتشارات خرسندی ، 1389.صفحه ی )


در دوره ی معاصر ،طیف فعالیت های تجاری بسیار گسترده تر از قبل گردیده است ، بخش اعظم این فعالیت ها در قالب شرکت های تجاری صورت می گیرد.قانون مدنی شرکت را در ماده ی 571 به این طریق تعریف می نماید:شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شی واحد به نحو اشاعه. لیکن شرکت تجاری در قانون تجارت تعریف نشده ،  بلکه فقط اقسام  آن شمرده شده است که با توجه به کلمه ی شرکت نامه در ماده ی 36 همان قانون واستفاده از مبانی و اصول حقوقی و روح قانون می توانیم شرکت تجاری را چنین تعریف کنیم: شرکت تجارتی عبارت از آن است که به موجب قرارداد دو یا چند نفر هر یک مقداری سرمایه می گذارند و با آن عملیات تجاری انجام می دهند و سود و زیان حاصله را تقسیم می کنند.

 شرکت های تجاری اختیاری بوده و در نتیحه ی عقد حاصل می شوند و به موجب قرارداد خواهند بود.قرارداد شرکت مثل همه ی عقود و قراردادها باید شرایط عمومی صحت نظیر قصد و رضا ، اهلیت، معین بودن بودن موضوع، قانونی بودن جهت و هدف  را داشته باشد ، علاوه بر شرایط عمومی ، شرایط اختصاصی شرکت از جمله وجود شرکا، همکاری شرکا، سرمایه گزاری، اشتغال به معاملات تجاری ، تقسیم سود و زیان نیز می بایست رعایت گردد.با رعایت تمامی این شرایط، شرکت تشکیل شده محسوب می گردد لیکن به عنوان یک اام قانونی می بابست به ثبت نیز برسد  چرا که نظر به اهمیت شرکت های تجاری و اثراتی که بر آن مترتب است، منجمله داشتن شخصیت حقوقی، دولت باید حتی المقدور در تشکیل آن ها نظارت نماید تا وسیله ای برای سواستفاده نباشد.

 ثبت شرکت نه تنها وسیله ای است که دولت بدین طریق مقررات شرکت های تجارتی را کنترل می نماید ،  بلکه فواید مهم دیگری هم دارد که از لخاظ شرکای شرکت و مراجعین آن ، دارای اهمیت بسیار است.لذا اگرچه برای تشکیل شرکت های تجارتی و بوجود آمدن واقعی قانونی آن ها حصول توافق و تراضی بین تشکیل دهندگان و رعایت و اجرای مقررات عمومی قانون تجارت درباره ی هر یک از شرکت ها کافی است  ، ولی برای اینکه شناسایی قانونی از شرکت بعمل آید و بتواند بعنوان شخص حقوقی معرفی شود ضرورت دارد که کیفیت تشکیل و جریان تاسیس آن با رعایت تشریفات و مقررات قانونی به ثبت برسد .ثبت شرکت ها نه تنها برای معرفی و شناسایی است ، بلکه از نظر قانون و حاکمیت اجتماع ، به منظور کسب وجود قانونی است ، بطوریکه پیش از ثبت ،اعتبار وجود مشخص قانونی را ندارد.لذا در صورتی که شرکت بصورت یکی از شرکت های مندرج در قانون درنیاید و به ثبت نرسد اولاً شرکت مزبور تضامنی محسوب خواهد شد که شرکای عادی حاضر به عدم ثبت و قبول مسئولیت تضامنی نیستند و این خود ضمانت اجرای ثبت است.ثانیاً غرامت مندرج را باید بپردازد ثالثاً مجازات های مندرج در قانون ثبت شرکت ها را تحمل نماید.علاوه بر مجازات های مزبور طبق ماده ی 198 چنین شرکتی محکوم به بطلان است که در نتیجه ی عدم رعایت و اجرای مقررات راجع به ثبت شرکت اعلام می شود، ولی هیچیک از شرکا نمی توانند این بطلان را در مقابل اشخاص ثالثی که با آن ها معامله کرده اند عذر قرار دهند .نتیجه آن که مستنداً به ماده ی 195 قانون تجارت ،  ثبت کلیه ی شرکت های مزبور در این قانون اامی و تابع مقررات ثبت شرکت هاست.

 حال با توجه به اهمیت ثبت شرکت و قوانینی که راجع به  اام آن برشمردیم به دنبال آن این سوال اساسی پیش می آید که چگونه می توان شرکت ثبت کرد؟ آیا خود ما نیز قادر به ثبت شرکت هستیم؟ در پاسخ یه این سوال باید بگوییم امروزه با توجه به ایجاد سیستم جدید اینترنتی ،  تمامی افراد می توانند پس از اسکن مدارک و انجام مراحل اینترنتی به راحتی اقدام به ثبت شرکت نمایند.در این راستا ، حتی ثبت صورتجلسه ی تغییرات شرکت ها نیز اینترنتی شده است و افراد می توانند به جای مراجعه ی حضوری به اداره ی کل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری از طریق سامانه ی اینترنتی  اقدام به ثبت شرکت نمایند.لذا ازین طریق امکان دسترسی به آخرین اطلاعات مربوط به چگونگی تنظیم درخواست ها و آخرین وضعیت صورت جلسه ی ابرازی ، مدارک مورد وم بخشنامه ها و شیوه نامه ی اجرایی ثبت شرکت ها و اطلاع رسانی های آنی و همین طور پیگیری پاسخ درخواست ثبت شرکت ها به راحتی امکان پذیر است.کافیست متقاضیان با ورود به سامانه ی ثبت شرکت ها، فرم مربوطه را تکمیل نمایند.

 همچنین راهنمای انجام فرایند پذیرش درخواست های انواع ثبت تاسیس و تغییر و .شرکت ها و موسسات غیر تجاری نیزدر سامانه ی اینترنتی فوق قابل دسترسی می باشد.شما می توانید پس از ورود اطلاعات در سامانه ی اینترنتی و دریافت کد رهگیری از طریق همین سامانه تصمیمات اخذ شده را دنبال نموده و از محتوای آن مطلع شوید.

 علاوه بر مشخصات متقاضی برای تکمیل فرم مربوطه ، می بایست  موارد ذیل در سامانه مشخص گردد:

 نام شرکت: شرکت باید دارای نام مخصوصی باشد.چون هر شخص حقوقی مانند شخص طبیعی باید دارای نام باشد تا تشخیص داده شود.از این جهت نام شرکت ضروری و از اقدامات اولیه است.در ماده ی 95 قانون مقرر است : اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد». لذا در نام شرکت رعایت 2 شرط واجب است: 1)کلمه ی با مسئولیت محدود بنام شرکت باید اضافه شود.در غیر این صورت شرکت در مقابل اشخاص ثالث تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود.2)نام شرکت متضمن نام هیچ یک از شرکا نباید باشد.

  بنابراین در فرم مربوطه می بایست نام های درخواستی خود را با توجه به این موارد وارد کنید تا توسط کارشناس مربوطه مورد بررسی قرار گیرد.

ثبت شرکت

 سرمایه ی شرکت: سرمایه از مهم ترین عوامل تجارت بوده و بزرگ ترین وسیله ی جلب منفعت است.هر شرکت باید دارای سرمایه باشد تا بتواند نتیجه ای از عملیات خود که تجارت است برده و منتفع شود.اهمیت شرکت های تجاری را از سرمایه ی آن ها می توان درک کرد.برای سرمایه حداکثری تعیین نشده و شرکا به هر مقدار که بتوانند ممکن است سرمایه را افزایش دهند.

 سهام شرکا:سرمایه ی هر شرکت سهامی به قطعاتی تقسیم شده که هر یک از آن ها را سهم گویند.بنابراین سهم عبارت از قطعاتی است که مجموعه ی آن سرمایه را تشکیل می دهد.در ماده ی 24 اصلاحی قانون ، سهم چنین تعریف شده (سهم قسمتی است از سرمایه ی شرکت سهامی  است که مشخص کننده ی  میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می باشد.در فرم مربوطه می بایست اسامی سهام داران ذکر شود.

 نوع شرکت: طبق ماده ی 20 قانون تجارت ، شرکت های تجاری بر هفت قسم است: 1)شرکت سهامی 2)شرکت با مسئولیت محدود3)شرکت تضامنی 4)شرکت مختلط غیر سهامی 5)شرکت مختلط سهامی 6)شرکت نسبی 7)شرکت تعاونی تولید و مصرف

 موضوع  فعالیت شرکت: موضوع شرکت چیزی است که شرکت برای آن تاسیس شده باشد.موضوع شرکت باید مشروع و متضمن منافع عقلانی باشد و الا از موارد ابطال شرکت خواهد بود.مدیران نمی توانند در عمل از حد موضوع شرکت نمایند و در صورت ،عمل آن ها اثر قانونی ندارد و در صورت تفریط یا تعدی کلیه ی مدیران متضامناً مسئول خسارت صاحبان سهام می باشند.

 مدت فعالیت: شرکت ممکن است برای مدت محدودی مثلاً 10 یا 30 سال تشکیل شود و نیز ممکن است برای مدت نا محدودی باشد.در صورتی که برای مدت معین باشد باید آن مدت معلوم گردد و اثر آن این است که با رسیدن تاریخ و انقضا مدت  ، شرکت به خودی خود منحل و برچیده می شود.ماده ی 83 اصلاحی ، هر گونه تغییر در مواد اساسنامه را در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده قرار داده و مسلم است که مدت شرکت نیز یکی از موارد مذکور در اساسنامه است.از این جهت مجمع عمومی می تواند مدت را تمدید و یا این که به ملاحظاتی مدت شرکت را تقلیل دهد.

 مرکز اصلی  شرکت و نشانه ی صحیح آن: مرکز اصلی شرکت همان مرکز اداره ی آنست که معمولاً مجامع عمومی در آن جا تشکیل و مدیران و بازرسان در آن جا انجام وظیفه می نمایند.مرکز اصلی شرکت که در واقع اقامتگاه شرکت است از حیث ابلاغ اخطاریه ها و دادخواست ها و اوراق رسمی اهمیت دارد و اگر شرکت غیر از مرکز اصلی چند مرکز دیگر برای عملیات فنی یا .داشته باشد ،  از نظر مقامات قانونی و اشخاص ثالث فقط مرکز اصلی مورد توجه بوده و سایر مراکز مربوط به مناسبات داخلی شرکت است.همین طور اگر شرکت شعبه یا شعباتی داشته باشد و در اساسنامه قید شود باید محل آن ها تعیین گرد.

 پس از طی این مراحل ، کارشناس حقوقی به بررسی اطلاعات وارد شده می پردازد  ، اگر دارای نقص باشد برای شما درسامانه ابلاغ رفع نقص ارسال می گردد و باید نقص را رفع نمایید ودر صورت عدم نقص اطلاعات ، آن را تاًیید می کند.پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تاًییدیه ی پذیرش ، باید نسخ اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاًییدیه ی پذیرش ارسال نمایید و از مراجعه ی حضوری به منظور تحویل مدارک خودداری کنید.

 سپس ، مسئول اداره ،دستور ثبت در دفتر ثبت شرکت ها را صادر می نماید.لذا اقدام بعدی ثبت شرکتنامه در دفتر ثبت شرکت ها می باشد.به موجب ماده ی 47 قانون ثبت اسناد و املاک شرکت نامه باید در دفتر اسناد رسمی به ثبت برسد ، و الا طبق دستور ماده ی 48 همان قانون در هیچ یک از ادارات و محاکم پذیرفته نخواهد شد.چون ثبت شرکتنامه در دفاتر اسناد رسمی با وجود ثبت خود شرکت در اداره ی ثبت  ، موجب پیچیدگی کار می شود ، از این جهت به موجب مقررات مورخه 10 اسفند 1327 وزارت دادگستری به دوائر ثبت شرکت ها در مرکز و شهرستانها اجازه ی ثبت شرکتنامه داده شده و در حقیقت دفتر ثبت شرکتنامه در این مورد به منزله ی دفتر اسناد رسمی می باشد.پس ثبت شرکتنامه.رسمیت یافتن آن بین شرکا است که در دفتر جداگانه به عمل می آید و شرکا تماماً ذیل ثبت را امضا و مطابقت ثبت را با اصل شرکتنامه تصدیق خواهند نمود.شایان ذکراست دفتر مذکور قانونی است و به امضای نماینده ی دادستان محل رسیده است . لذا متقاضی پیش نویس را نزد مسئول دفتر برده و مسئول دفتر شروع به ثبت شرکتنامه و پیش نویس آگهی تاسیس شرکت در دفتر ثبت شرکت ها می نماید . کارت شناسایی متقاضیا ن  را اخذ می کند وآن را با مشخصات مندرج در شرکتنامه  تطبیق می دهد.از سایر اقدامات ممسئول دفتر ،  احراز هویت متقاضیان  ،اخذ امضا از متقاضیان در ذیل ثبت در دفتر  ، تصدیق متقاضیان تحت عنوان ثبت با سند برابر است  ، تعیین شماره ی ثبت شرکت  ، نوشتن شماره ی ثبت در اظهارنامه و شرکتنامه ی شرکت و اسناد مالکیت اموال متعلق به شرکت می باشد که اسناد مالکیت به امضای رئیس اداره ثبت می رسد  ، مسئول ثبت دفتر، تشکیل پرونده داده و در روی آن از لحاظ تکمیل امضاگواهی می نماید،یک نسخه اساسنامه و شرکتنامه و اظهارنامه، تحویل موسسین می گردد.در صورتی که سند مالکیت هم وجود داشته باشد، به مدیران تحویل می گردد و نسخه ی دیگر اظهارنامه و اساسنامه و شرکتنامه و پیش نویس آگهی را که تشکیل پرونده گردیده، جهت تحریر به اتاق تایپ ارسال می دارد.اقدام نهایی،  تحریر و صدور آگهی تاسیس شرکت می باشد که آخرین گام جهت ثبت یک شرکت  تلقی می شود.

 بنابراین ، چنانچه ملاحظه شد با مکانیزه شدن فرایند ثبت شرکت ها ، می توانیم خودمان به راحتی اقدام به ثبت شرکت نماییم و دیگر کمتر نیازی به موسسه های ثبت شرکت در این رابطه  است.در واقع این  سامانه  نقش تسریع در ثبت شرکت ها را دارد که راه را برای بهینه سازی خدمات گشوده است. مسلماً با ارایه ی این  خدمات در فضای مجازی ،مراجعات به سازمان ها  به طور چشم گیری کاهش یافته و به مانند گذشته نیازی به حضور ارباب رجوع به اداره ی ثبت شرکت ها نمی باشد .همین طور بدین شکل به طور قابل توجهی در زمان و هزینه ی متقاضیان نیز صرفه جویی می گردد وارایه ی خدمات برای متقاضیان تسهیل  می گردد.

 
در حال حاضر افراد بسیاری جهت راه اندازی کسب و کار های جدید و یا گسترش کسب و کارهای قدیمی خود، اقدام به ثبت شرکت می نمایند. متولی این امور و موارد مشابه در کشور سازمان ثبت احوال و اسناد می باشد. مرکز اصلی این اداره در تهران، خیابان میرداماد تقاطع مدرس - پلاک 275 واقع گردیده است و پاسخگوی مراجعین محترم می باشد.

البته این سازمان در سالهای اخیر اقدام به راه اندازی سامانه ی اینترنتی نموده است که در آن می توان درخواست های مربوط به ثبت شرکت و دیگر درخواست های مربوط را بدون نیاز به مراجعه حضوری به ثبت رساند.
با توجه به اینترنتی شدن این فرآیند، صرفه جویی قابل توجهی در وقت و هزینه متقاضیان ثبت شرکت شده است. همچنین این اقدام دارای مزایای بسیار دیگری نیز برای جامعه می باشد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می نماییم؛
- کاهش رفت و آمد های غیر ضروری
-کاهش آلودگی و ترافیک
-احترام و تکریم ارباب رجوع
-امکان اطلاع از وضعیت پرونده به صورت اینترنتی
-احترام به محیط زیست و اجتناب از کاغذ بازی های غیر ضروری
-امکان ثبت شرکت برای هر شخص بدون نیاز به واسطه (البته توجه داشته باشید که داشتن اطلاعات کافی جهت انجام پروسه ثبت شرکت لازم می باشد.)
-امکان استعلام اینترنتی نام شرکت پیش از ثبت
و.
جهت ثبت شرکت در سامانه اداره ثبت شرکت ها کافی است به سامانه این اداره به آدرس  مراجعه نمایید و با کامل نمودن اطلاعات درخواست شده، فرم مورد نظر را تکمیل نموده و اسناد و مدارک مورد نیاز را نیز ضمیمه نمایید. پس از به پایان رساندن مراحل ثبت شرکت در این سامانه درخواست شما توسط کارشناسان این مرکز بررسی خواهد شد و در صورتی که در درخواست شما و مدارک و اسناد ارسالی مشکلی وجود نداشته باشد، می توانید نسبت به ارسال مدارک از طریق پست اقدام نمایید و در صورت کامل و بی نقص بودن این مدارک اطلاع داده می شود تا برای امضاء ذیل دفتر مراجعه نمایید. در انتها نیز می بایست درج آگهی ثبت شرکت را در رومه محلی و رومه رسمی به چاپ برسانید.

توجه داشته باشید در سامانه فوق کلیه اطلاعات مربوط به چگونگی تنظیم درخواست ها و مدارک مورد وم بخشنامه ها و شیوه نامه های اجرایی ثبت شرکتها و تمامی اطلاع رسانی های لازم در دسترس متقاضیان می باشد.
فرآیندی که در پاراگراف پیشین بدان اشاره گردید، خلاصه ای از مراحل ثبت شرکت در سامانه اداره ثبت شرکت می باشد. البته مهمترین اام انجام این فرآیند دسترسی بدون اشکال به اینترنت می باشد.

با توجه به قطعی اینترنت و اختلال به دسترسی به این شبکه جهانی در ماه های گذشته و با وجود صحبت هایی در رابطه با امکان ملی شدن اینترنت ، این سوال ذهن بسیاری از متقاضیان ثبت شرکت را به خود مشغول نموده بود که آیا در چنین شرایطی امکان ثبت اینترنتی شرکت وجود خواهد داشت؟ یا لازم است مانند گذشته این فرآیند را در اداره ثبت شرکت ها در صف های طولانی و با صرف وقت و هزینه به انجام رساند؟

خوشبختانه در پاسخ این سوال می توان گفت که حتی در شرایط قطع اینترنت نیز ،سایت های داخلی از جمله سایت اداره ثبت شرکت ها برای تمام افراد قابل دسترسی بوده اند و متقاضیان می توانستند درخواست خود را در این سامانه به ثبت برسانند. بنابراین نگرانی از بابت دسترسی به این گونه وب سایت ها در آینده نیز وجود نخواهد داشت و متثقاضیان می توانند درخواست خود را بدون هیچ اشکالی در این سامانه ها به ثبت برسانند.

مطمئناً در صورتی که دسترسی اینترنت محدود گردد و به عبارتی اینترنت ملی جایگزین اینترنت بین المللی گردد، خللی در استفاده از سامانه اداره ثبت شرکت ها و سایت های ثبت شرکت وجود نخواهد داشت.


در میان قالب های تجاری قابل ثبت در قوانین تجارت، شرکت با مسئولیت محدود یکی از محبوب ترین و رایج ترین قالب های تجاری می باشد که با توجه به شرایط ثبتی و قوانین مناسب آن بسیاری از افراد این قالب را جهت شروع فعالیت خود برمی گزینند.

این شرکت محدود (طبق ماده 94 قانون تجارت) چنین تعریف شده است:
شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که حداقل بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل می گردد و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به قطعات کوچک (سهام) تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض ،دیون احتمالی و تعهدات شرکت هستند.
بنا براین سرمایه در این شرکت به صورت سهم الشرکه است ، نه سهام و انتقال آن آزاد نمی باشد(مگر با رضایت عده ای از شرکاء که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند.) ، مسئولیت شرکاء نیز در این شرکت محدود به میزان سرمایه گذاری آنان در شرکت می باشد .

آیا شرکت با مسئولیت محدود در دسته بندی شرکت های سرمایه قرار می گیرد یا اشخاص؟
شرکت ها از نظر تاثیر نقش سرمایه یا شخصیت و اعتبار شرکاء به دو دسته شرکت های سرمایه و شرکت های اشخاص تقسیم می گردند.
در شرکت های اشخاص، اعتبار و شخصیت شرکاء مهمترین عامل اعتبار شرکت می باشد و سرمایه در آن نقش چندانی ندارد، مسئولیت شرکاء در این نوع شرکت در مقابل دیون احتمالی شرکت ،تضامنی و نامحدود می باشد، قالب های تضامنی و نسبی و همچنین شرکت های مختلط غیر سهامی از نمونه های شرکت اشخاص می باشند.
اما در شرکت های سرمایه ملاک اصلی و اعتبار شرکت سرمایه آن می باشد در چنین شرکت هایی شرکاء تنها به مقدار سرمایه اولیه خود در شرکت مسئولیت دارند و نه بیشتر.

از فواید ثبت شرکت با مسئولیت محدود می توان به موارد زیر اشاره کرد:
با توجه به تعاریفی که از خصوصیات شرکت بامسئولیت محدود ارائه گردید می توان دریافت این شرکت و شرکت های سهامی در دسته بندی شرکت های سرمایه قرار می گیرد.
به طور مثال در صورتی که شرکتی که در قالب با مسئولیت محدود به ثبت رسیده باشد ورشکسته شود و بدهی هایی به افراد داشته باشد ،شرکاء در این شرکت تنها به میزان سرمایه خود در شرکت مسئول جبران این خسارت هستند و خطری متوجه اموال شخصی آنها نمی باشد. به همین دلیل است که دارندگان این شرکت مم هستند که از عنوان با مسئولیت محدود در کنار نام این شرکت استفاده نمایند و همچینن در قرار داد ها به میزان سرمایه اولیه شرکت اشاره نمایند. میزان مسئولیت در این نوع شرکت و ایجاد حاشیه امن برای اموال شخصی افراد، یکی از دلایل انتخاب این قالب توسط متقاضیان ثبت شرکت می باشد .
-یکی دیگر از فواید ثبت شرکت در این قالب، عدم محدودیت در نوع فعالیت شرکت است. متقاضیان با ثبت شرکت در این قالب می توانند در در کلیه امور بازرگانی، مهندسی ، صنعتی ، فن اوری اطلاعات و دیگر امور صنفی فعالیت نمایند.
-از دیگر فواید ثبت شرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکاء می باشد. این شرکت با حداقل نفرات که دو شریک می باشد قابل ثبت است.
-سرمایه در این نوع شرکت از نوع اعلامی است. در قوانین تجارت حداقل سرمایه ای برای این شرکت پیشبینی نشده است. سرمایه این شرکت می تواند نقدی یا غیر نقدی باشد ،بنا بر ماده 96 موسسین این گونه شرکت ها موظفند که کل سرمایه نقدی را تادیه و کل سرمایه غیرنقدی را نیز تقویم و تسلیم نمایند.
-انتخاب مدیران نیز در این شرکت به صورت موظف و غیر موظف و داخل یا خارج شرکت می باشد. این مدیران ممکن است برای مدت زمان محدود یا نامحدود انتخاب شوند.


طبق آنچه از قانون تجارت استنباط می شود ، شرکت قراردادی است که بر اساس آن اعضا یا شرکا، سود حاصل از سرمایه را تقسیم می کنند.شرکت ها در قوانین ایران دارای شخصیت حقوقی اند.زمانی که قصد تاسیس شرکت را دارید، شما باید نوع شرکت و همین طور، زمینه ای را که می خواهید در رابطه با آن  فعالیت داشته باشید را مشخص کنید. شرکت ها انواع مختلفی دارند که انگیزه ی ایجاد آن ها، تقسیم اختیارات و مسئولیت ها، سرمایه ی مورد نیاز ، نحوه ی تصمیم گیری در شرکت ها و . از جمله عواملی هستند که بر نوع شرکت تاثیر می گذارند.در این نوشتار که راجع به تفاوت انواع مختلف شرکتها است، ابتدا به معرفی مختصری از شرکت های تجاری می پردازیم، سپس برای روشن شدن  بیشتر مطلب ، توجه علاقه مندان را به نکات مهم در رابطه با شباهت ها و علی الخصوص تفاوت های انواع مختلف شرکت ها جلب می نماییم.

طبق ماده ی 20 قانون تجارت جمهوری اسلامی ایران ، شرکت های ثجاری بر 7 قسم است : 

 

1)شرکت سهامی       2)شرکت با مسئولیت محدود          3)شرکت تضامنی       4)شرکت مختلط غیر سهامی         5)شرکت مختلط سهامی    6)شرکت نسبی     7)شرکت تعاونی تولید و مصرف

شرکت سهامی : شرکت سهامی، شرکتی است که سرمایه ی آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام ، محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است.ابن شرکت، بازرگانی محسوب می شود ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد .در شرکت سهامی تعداد شرکا نباید از سه نفر کمتر باشد.شرکت سهامی خود  به 2 نوع تقسیم می شود: نوع اول: شرکت هایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه ی شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند . این گونه شرکت ها ، شرکت سهامی عام نامیده می شوند. به عبارتی دیگر، شرکت سهامی عام شرکتی است که حداقل 51 درصد سهام آنان از طریق بورس به عموم مردم واگذار شده باشد. شرکت های سهامی عام، تنها شرکت هایی هستند که در بورس پذیرفته می شوند. نوع دوم : شرکت هایی که تمام سرمایه ی آن ها در موقع تاسیس، منحصراً توسط موسسین تامین گردیده است.این گونه شرکت ها، شرکت سهامی خاص نامیده می شوند.

تبصره : در شرکت های سهامی عام ،عبارت شرکت سهامی عام » و درشرکت های سهامی خاص ،عبارت شرکت سهامی خاص » باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن ، بدون فاصله با نام شرکت در کلیه ی اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.در موقع تاسیس ، سرمایه ی شرکت های سهامی عام از 5 میلیون ریال و سرمایه ی شرکت های سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.در شرکت های سهامی خاص، کلیه ی سهام شرکت در دست سهامداران و اعضای هیئت مدیره که نام آن ها در اساسنامه و مدارک شرکت درج شده است بوده و افراد دیگر فقط در صورتی می توانند از سهام این شرکت ها برخوردار گردند که با تنظیم صورتجلسه ی ورود به شرکت و انتقال سهام، بخشی از سهام را تصاحب نمایند. (مواد 5-4-3-2-1 لایحه ی اصلاحی  قانون تجارت )

شرکت با مسئولیت محدود : شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده وهر یک از شرکا ، بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد،  فقط تا میزان سرمایه ی خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات شرکت است. در اسم شرکت باید عبارت (با مسئولیت محدود) قید شود .در غیر این صورت، آن شرکت در مقابل اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود.اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد، والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت .شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه ی نقدی تادیه و سهم الشرکه ی غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.در شرکت نامه باید صراحتا قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است. (مواد 97-96-95-94 قانون تجارت ، مصوب 13/2/1311)     فایده ای که شرکت های با مسئولیت محدود دارند، این است که شرکت های سهامی غالبا احتیاج به سرمایه های مهم

1)قانون اصلاحی قسمتی از قانون تجارت ، مصوب 24/12/1347 مندرج در رومه ی رسمی شماره ی7038-12/1/1348، در سیصد ماده و 28 تبصره ، حاکم بر شرکت های سهامی عام و خاص ، جانشین مواد 21 لغایت 93 مصوب 13/2/1311 شده است.                       

دارند و ناچارند شریک بیشتری داشته باشند. به این جهت مقررات زیادی درباره ی آن ها وضع شده که رعایت تمام آن ها از عهده ی اشخاصی که می خواهند شرکای  محدودی داشته باشند خارج است. بر عکس، شرکت های با مسئولیت محدود، از این قیود تا اندازه ای آزاد هستند. ( این گونه شرکت ها اغلب از اشخاصی تشکیل می شوند که با یکدیگر دوست و یا همکارند و در حقیقت شرکتی فامیلی اند ) در ممالک خارج هم ، گر چه گاهی اتفاق می افتد که شرکت با مسئولیت محدود دارای شرکای زیادی باشد ولی اکثرا شرکا محدود و انگشت شمارند.1

شرکت  تضامنی : شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود.اگر دارایی شرکت برای تادیه ی تمام قروض کافی نباشد ، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.هر قراردادی که بین شرکا بر خلاف این ترتیب داده شده باشد ، در مقابل اشخاص کان لم یکن خواهد بود.در اسم شرکت تضامنی، باید عبارت (شرکت تضامنی) و لااقل اسم یک نفر از شرکا ذکر شود.در صورتی که اسم شرکت ،مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است عبارتی از قبیل و شرکا » و یا و برادران قید شود». (مواد 117 و 116 قانون تجارت)

شرکت مختلط غیر سهامی : گاهی در عمل دیده می شود که شرکت های سرمایه ای با شرکت های ضمانتی با یکدیگر مخلوط شده و نوع دیگری از شرکت پیدا می شود. به این طریق که یک یا چند شریک ضامن و یک یا چند شریک که مسئولیت آن ها محدود است  ، هر دو در شرکت واحدی دارای سهم می شوند.بیشتر در مواردی که تاجری احتیاج به پول دارد و نمی خواهد قرض کند چند شریک در شرکت خود وارد می کند و مسئولیت آن ها را به میزان سرمایه محدود می سازدو خود نام تعهدات شرکت را ضمانت می نماید. بنابراین اگر پس از استهلاک سرمایه باز هم چیزی از قروض باقی مانده باشد ،شریک یا شرکای ضامن متضامنا مسئول پرداخت هستند و به شرکائی که مسئولیت محدودی به میزان سرمایه دارند ارتباط پیدا نمی کند. لذا شرکت مختلط غیر سهامی ،شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود.شریک ضامن ، مسئول کلیه ی قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود.شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد.در اسم شرکت باید عبارت (شرکت مختلط) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.(ماده ی 141 قانون تجارت)

شرکت مختلط دو قسم اند:1) شرکت های مختلط سهامی ترکیبی از شرکت تضامنی و شرکت سهامی است که در آن یک یا چند نفر شریک ضامن و دارای سهم الشرکه می باشند و بقیه ی سرمایه  ، به سهام متساوی القیمه تقسیم شده است.در این مورد احکام شرکت های تضامنی درباره ی شرکای ضامن و احکام شرکت های سهامی درباره ی صاحبان سهام رعایت می شود.2) شرکت مختلط غیر سهامی : در آن شرکای ضامن با شرکای با مسئولیت محدود هر دو جمع می شوند و شرکای ضامن به طریق شرکت تضامنی و شرکای دیگر به طریق شرکت با مسئولیت محدود ،  رفتار می نمایند.2

 شرکت مختلط سهامی :شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن  تشکیل می شود. شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه ی آن ها  به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان همان سرمایه ای است که در شرکت دارند. شریک ضامن کسی است که سرمایه ی او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه ی قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود.در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود.در اسم شرکت باید عبارت (شرکت مختلط) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.مدیریت شرکت مختلط سهامی مخصوص به شریک یا شرکای ضامن است. (ماده ی 164-163-162قانون تجارت)   

شرکت نسبی :شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته.در اسم شرکت نسبی عبارت (شرکت نسبی)

1)علی عبادی، محمد، حقوق تجارت،چاپ سی و سوم،گنج دانش 1392،صفحه ی 144

 

2)علی عبادی، محمد، پیشین ،صفحه ی  176

 

 

 

 و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود.در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکای  ذکر شده عبارتی از قبیل  وشرکا » و برادران » ضروری است.اگر دارایی شرکت نسبی برای تادیه ی تمام قروض شرکت کافی نباشد ، هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای که در شرکت داشته ،مسئول تادیه ی قروض شرکت است .مادام که شرکت نسبی منحل نشده، مطالبه ی قروض آن باید از خود شرکت به عمل آید.فقط پس از انحلال طلبکاران می توانند با رعایت ماده ی فوق به فرد فرد شرکا مراجعه کنند.(7-6-4-3 قانون تجارت) شرکت نسبی را باید نزدیک ترین شرکت تجاری به شرکت مدنی دانست ،زیرا با اندک مسامحه می توان گفت تنها وجه امتیاز این دو،  فرض شخصیت حقوقی برای شرکت نسبی است.

 

شرکت تعاونی تولید و مصرف: شرکت تعاونی تولید شرکتی است که بین عده ای از ارباب حرف تشکیل می شود و شرکای مشاغل خود را برای تولید و فروش اشیا یا اجناس به کار می برند.(ماده ی 190 قانون تجارت)

 

چنانچه از تعاریف انواع مختلف شرکت ها بر آمد، هر یک از شرکت ها افتراقاتی دارند که بدین جهت از سایر شرکت ها متمایز می گردند.در ذیل به مهم ترین این تفاوت ها به طور جداگانه می پردازیم.

 

نحوه ی تصمیم گیری در شرکت ها: 1

 

نحوه ی تصمیم گیری در شرکت ها متفاوت است . به عنوان مثال ، در شرکت های تضامنی و نسبی تمام تصمیم گیری ها به اتفاق آرا صورت می پذیرد اما در شرکت با مسئولیت محدود ، طبق ماده ی 106قانون تجارت ، تصمیمات راجع به شرکت باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود.اگر در دفعه ی اول ، این اکثریت حاصل نشد باید تمام شرکا مجددا دعوت شوند. در این صورت تصمیمات به اکثریت عددی شرکا اتخاذ می شود، اگر چه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد. (اساسنامه ی شرکت می تواند ترتیبی برخلاف مراتب فوق مقرر دارد) لذا هر یک از شرکا به نسبت سهمی که در شرکت دارد، دارای رای خواهد بود ، مگر این که اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.(ماده ی 107 قانون تجارت) و در صورت تصمیم عده ای از شرکا که سهم الشرکه ی آن ها بیش از نصف سرمایه باشد شرکت منحل می شود.(بند ب ماده ی 114 قانون تجارت) اکثریت عددی شرکا که دارای لااقل سه چهارم سرمایه اند ، طبق ماده ی 111قانون تجارت میتوانند راجع به تغییر در اساسنامه ی شرکت ،اقدام به عمل آورند مگر این که دراساسنامه ،اکثریت دیگری مقرر شده باشد.همچنین انتقال سهم الشرکه نیز فقط با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند امکان پذیر است.( ماده ی 110-112 قانون تجارت) 

 

در شرکت های سهامی نیز تصمیم گیری ها به گونه ای دیگر است.طبق ماده ی 84 قانون تجارت در مجمع عمومی فوق العاده ، دارندگان بیش از نصف سهامی که حق رای دارند باید حاضر باشند.اگر در اولین دعوت ، حد نصاب مذکور حاصل نشد ، مجمع برای بار دوم دعوت و با حضور دارندگان بیش از یک سوم سهامی که حق رای دارند رسمیت یافته و اتخاذ تصمیم خواهد نمود، به شرط آن که در دعوت دوم نتیجه ی دعوت اول  قید شده باشد.تصمیمات مجمع عمومی فوق العاده همواره به اکثریت دو سوم آرای حاضر در جلسه ی رسمی معتبر خواهد بود.(ماده ی 85 قانون تجارت) همین طور طبق ماده ی 75 قانون تجارت، در مجمع موسس، حضور عده ای از پذیره نویسان که حدافل نصف سرمایه ی شرکت را تعهد نموده باشند ضروری است . اگر در اولین دعوت اکثریت مذکور حاصل نشد ، مجامع عمومی جدید فقط تا دو نوبت توسط موسسین دعوت می شوند.مشروط بر این که لااقل بیست روز قبل از انعقاد آن مجمع ، آگهی دعوت آن با قید دستور جلسه ی قبل و نتیحه ی آن در رومه ی کثیرالانتشاری که در اعلامیه ی پذیره نویسی معین شده است منتشر گردد.مجمع عمومی جدید وقتی قانونی است که صاحبان لااقل یک سوم سرمایه ی شرکت در آن حاضر باشند.در هر یک از دو مجمع  فوق ، کلیه ی تصمیمات باید به اکثزیت دو ثلث آرای حاضرین اتخاذ شود.در صورتی که در مجمع عمومی سوم اکثریت لازم حاضر نشد، موسسین عدم تشکیل شرکت را اعلام می دارند.در شرکت های سهامی ،اتخاذ تصمیم مجمع عمومی عادی از طریق اکثریت مطلق (نصف به اضافه ی یک) صورت می پذیرد.استثنا: (اکثریت نسبی: انتخاب مدیر و بازرس ، اکثریت سه چهارم آرای حاضر در مجمع عمومی : 

 

1) فلاح ،علی ،1389 ،حقوق تجارت ،چاپ چهارم ، دور اندیشان

 

 

 

انتخاب رئیس هیات مدیره به عنوان مدیر عامل) که دعوت اول از دارندگان اقلا بیش از نصف سهامی که حق رای 

 

دارند و دعوت دوم از حضور هر عده از صاحبان سهام که حق رای دارند به عمل می آید.

 

  تحدید اختیارات مدیران در شرکت ها :

 

با توجه به این که مدیریت شرکت در واقع ( نمایندگی و وکالت ) از طرف شرکت است ، اقدامات مدیر در صورتی در حق شرکت نافذ است که به (قصد نیابت از طرف شرکت) انجام شده باشد. 

 

تحدید اختیارات مدیران در شرکت ها ی سهامی ، از طریق اساسنامه و یا توافق جداگانه انجام می گیرد که در هر دو حال در برابر ثالث اعتبار ندارد ( در رابطه ی بین خود مدیر وشرکا اعتبار دارد و در برابر ثالث اعتبار ندارد).تحدید اختیارات مدیران در شرکت های تضامنی و نسبی و با مسئولیت محدود نیز از طریق اساسنامه و توافق جداگانه صورت می پذیرد، اما تحدید در اساسنامه هم در برابر ثالث و هم در رابطه ی بین خود شرکا کاملا معتبر است در صورتی که در توافق جداگانه ، تحدید اختیار فقط در رابطه ی مدیر و شرکا اعتبار دارد و در برابر ثالث اعتبار ندارد.

 

رکن اداره کننده ی شرکت ها :

 

در شرکت سهامی خاص، نحوه ی انتخاب در ابتدا توسط کلیه ی سهامداران و بعد ها توسط مجمع عمومی عادی صورت می گیرد.تعداد مدیران حداقل 5 نفر است. (ماده ی 3 و 107 قانون تجارت) مدت مدیریت نباید م از دو سال باشد و غیر از مدیر عامل ، اعضای هیات مدیره نیز باید سهامدار باشند.در شرکت سهامی عام، نحوه ی انتخاب در ابتدا توسط مجمع عمومی موسس و بعد ها توسط مجمع عمومی عادی انجام می پذیرد.تعداد مدیران حداقل 5 نفر است.(ماده ی 3 و 107 قانون تجارت) و مدت مدیریت نباید م از دو سال باشد.غیر از مدیر عامل، اعضای هیات مدیره نیز باید سهامدار باشند.همچنین در شرکت با مسئولیت محدود، نحوه ی انتخاب بر اساس قاعده ی ماده ی 106قانون تجارت الف) اکثریت لااقل نصف سرمایه، ب) اکثریت عددی در صورت عدم حصول اکثریت در دفعه ی اول» می باشد.تعداد مدیر حداقل 1 نفر است و مدت مدیریت هم محدودیتی ندارد و می تواند مدت هم نداشته باشد.

 

میزان مسئولیت شرکا در شرکت ها :  

 

 در شرکت تضامنی میزان مسئولیت شرکا نامحدود و به صورت مطلق است.هر یک مسئول تمام قروض است » (ماده ی 116 قانون تجارت) در صورتی که  در شرکت با مسئولیت محدود ، مسئولیت شرکا محدود و تا میزان سرمایه ی شریک در شرکت است.(ماده ی 94 قانون تجارت) همین طور در شرکت نسبی، میزان مسئولیت شرکا نامحدود و به نسبت سهم الشرکه ی شریک به کل سرمایه است.(ماده ی 3 قانون تجارت)  و در شرکت سهامی  نیز، میزان مسئولیت شرکا محدود و به مبلغ اسمی سهام است.(ماده ی 1 لایحه ی اصلاحی قانون تجارت)

 

از جمله سایر تفاوت ها میان شرکت ها ، میزان آورده ها ی شرکت ها است. من باب مثال  ، حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص یک میلیون ریال است.اما در شرکت سهامی خاص ،حداقل 35 درصد سرمایه باید نقدا در یکی از شعب بانک ها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و 65 درصد در تعهد سهامداران باشد. همچنین، در شرکت های سهامی عام جهت تامین سرمایه اقدام به پذیره نویسی عمومی می شود، اما شرکت های سهامی خاص حق مراجعه به عموم را ندارند. قابل توجه است ،برخی از شرکت ها نیز آورده ی غیر نقدی (نظیر حق اختراع و حق کسب و پیشه) سرمایه ی اصلی شان است.

 

 همین طور در یک مقایسه ی تطبیقی میان شرکت ها در می یابیم در شرکت مختلط غیر سهامی ، سهم شریک با مسئولیت محدود به قطعات سهام تقسیم نمی شود و آزادانه قابل معامله نیست وشخصیت شرکای با مسئولیت محدود در شرکت مد نظر است ، در صورتی که در شرکت مختلط سهامی ،شرکای با مسئولیت محدود به صورت سهم در می آید و مانند سهام شرکت های سهامی قابل نقل و انتقال است وشخصیت شرکای صاحب سهم از اهمیت برخوردار نیست وهر صاحب سهمی شریک محسوب می شود.همچنان، این نکته قابل ذکر است که انتخاب رومه ی کثیرالانتشار در شرکت سهامی خاص برای درج آگهی های دعوت شرکت اامی و در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر می باشد.

علی رغم تفاوت های عمده ای که در انواع شرکت ها برشمردیم، در تشکیل شرکت ها ، اشتراکاتی نیز وجود دارد که به طور  مختصر به آن ها نیز  اشاره می نماییم.

وجود شریک :

حداقل 2 شریک در ( شرکت تضامنی، شرکت نسبی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت مختلط غیر سهامی )

حداقل 3 شریک در ( شرکت سهامی خاص ، شرکت مختبط سهامی )

حداقل 5 شریک در ( شرکت سهامی عام )

حداقل 7 شریک در ( شرکت تعاونی تولید و مصرف )


طبق آنچه از قانون تجارت استنباط می شود ، شرکت قراردادی است که بر اساس آن اعضا یا شرکا، سود حاصل از سرمایه را تقسیم می کنند.شرکت ها در قوانین ایران دارای شخصیت حقوقی اند.زمانی که قصد تاسیس شرکت را دارید، شما باید نوع شرکت و همین طور، زمینه ای را که می خواهید در رابطه با آن  فعالیت داشته باشید را مشخص کنید. شرکت ها انواع مختلفی دارند که انگیزه ی ایجاد آن ها، تقسیم اختیارات و مسئولیت ها، سرمایه ی مورد نیاز ، نحوه ی تصمیم گیری در شرکت ها و . از جمله عواملی هستند که بر نوع شرکت تاثیر می گذارند.در این نوشتار که راجع به تفاوت انواع مختلف شرکتها است، ابتدا به معرفی مختصری از شرکت های تجاری می پردازیم، سپس برای روشن شدن  بیشتر مطلب ، توجه علاقه مندان را به نکات مهم در رابطه با شباهت ها و علی الخصوص تفاوت های انواع مختلف شرکت ها جلب می نماییم.

طبق ماده ی 20 قانون تجارت جمهوری اسلامی ایران ، شرکت های ثجاری بر 7 قسم است : 

 

1)شرکت سهامی       2)شرکت با مسئولیت محدود          3)شرکت تضامنی       4)شرکت مختلط غیر سهامی         5)شرکت مختلط سهامی    6)شرکت نسبی     7)شرکت تعاونی تولید و مصرف

شرکت سهامی : شرکت سهامی، شرکتی است که سرمایه ی آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام ، محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است.ابن شرکت، بازرگانی محسوب می شود ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد .در شرکت سهامی تعداد شرکا نباید از سه نفر کمتر باشد.شرکت سهامی خود  به 2 نوع تقسیم می شود: نوع اول: شرکت هایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه ی شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند . این گونه شرکت ها ، شرکت سهامی عام نامیده می شوند. به عبارتی دیگر، شرکت سهامی عام شرکتی است که حداقل 51 درصد سهام آنان از طریق بورس به عموم مردم واگذار شده باشد. شرکت های سهامی عام، تنها شرکت هایی هستند که در بورس پذیرفته می شوند. نوع دوم : شرکت هایی که تمام سرمایه ی آن ها در موقع تاسیس، منحصراً توسط موسسین تامین گردیده است.این گونه شرکت ها، شرکت سهامی خاص نامیده می شوند.

تبصره : در شرکت های سهامی عام ،عبارت شرکت سهامی عام » و درشرکت های سهامی خاص ،عبارت شرکت سهامی خاص » باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن ، بدون فاصله با نام شرکت در کلیه ی اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.در موقع تاسیس ، سرمایه ی شرکت های سهامی عام از 5 میلیون ریال و سرمایه ی شرکت های سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.در شرکت های سهامی خاص، کلیه ی سهام شرکت در دست سهامداران و اعضای هیئت مدیره که نام آن ها در اساسنامه و مدارک شرکت درج شده است بوده و افراد دیگر فقط در صورتی می توانند از سهام این شرکت ها برخوردار گردند که با تنظیم صورتجلسه ی ورود به شرکت و انتقال سهام، بخشی از سهام را تصاحب نمایند. (مواد 5-4-3-2-1 لایحه ی اصلاحی  قانون تجارت )

شرکت با مسئولیت محدود : شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده وهر یک از شرکا ، بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد،  فقط تا میزان سرمایه ی خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات شرکت است. در اسم شرکت باید عبارت (با مسئولیت محدود) قید شود .در غیر این صورت، آن شرکت در مقابل اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود.اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد، والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت .شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه ی نقدی تادیه و سهم الشرکه ی غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.در شرکت نامه باید صراحتا قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است. (مواد 97-96-95-94 قانون تجارت ، مصوب 13/2/1311)     فایده ای که شرکت های با مسئولیت محدود دارند، این است که شرکت های سهامی غالبا احتیاج به سرمایه های مهم

1)قانون اصلاحی قسمتی از قانون تجارت ، مصوب 24/12/1347 مندرج در رومه ی رسمی شماره ی7038-12/1/1348، در سیصد ماده و 28 تبصره ، حاکم بر شرکت های سهامی عام و خاص ، جانشین مواد 21 لغایت 93 مصوب 13/2/1311 شده است.                       

دارند و ناچارند شریک بیشتری داشته باشند. به این جهت مقررات زیادی درباره ی آن ها وضع شده که رعایت تمام آن ها از عهده ی اشخاصی که می خواهند شرکای  محدودی داشته باشند خارج است. بر عکس، شرکت های با مسئولیت محدود، از این قیود تا اندازه ای آزاد هستند. ( این گونه شرکت ها اغلب از اشخاصی تشکیل می شوند که با یکدیگر دوست و یا همکارند و در حقیقت شرکتی فامیلی اند ) در ممالک خارج هم ، گر چه گاهی اتفاق می افتد که شرکت با مسئولیت محدود دارای شرکای زیادی باشد ولی اکثرا شرکا محدود و انگشت شمارند.1

شرکت  تضامنی : شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود.اگر دارایی شرکت برای تادیه ی تمام قروض کافی نباشد ، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.هر قراردادی که بین شرکا بر خلاف این ترتیب داده شده باشد ، در مقابل اشخاص کان لم یکن خواهد بود.در اسم شرکت تضامنی، باید عبارت (شرکت تضامنی) و لااقل اسم یک نفر از شرکا ذکر شود.در صورتی که اسم شرکت ،مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است عبارتی از قبیل و شرکا » و یا و برادران قید شود». (مواد 117 و 116 قانون تجارت)

شرکت مختلط غیر سهامی : گاهی در عمل دیده می شود که شرکت های سرمایه ای با شرکت های ضمانتی با یکدیگر مخلوط شده و نوع دیگری از شرکت پیدا می شود. به این طریق که یک یا چند شریک ضامن و یک یا چند شریک که مسئولیت آن ها محدود است  ، هر دو در شرکت واحدی دارای سهم می شوند.بیشتر در مواردی که تاجری احتیاج به پول دارد و نمی خواهد قرض کند چند شریک در شرکت خود وارد می کند و مسئولیت آن ها را به میزان سرمایه محدود می سازدو خود نام تعهدات شرکت را ضمانت می نماید. بنابراین اگر پس از استهلاک سرمایه باز هم چیزی از قروض باقی مانده باشد ،شریک یا شرکای ضامن متضامنا مسئول پرداخت هستند و به شرکائی که مسئولیت محدودی به میزان سرمایه دارند ارتباط پیدا نمی کند. لذا شرکت مختلط غیر سهامی ،شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود.شریک ضامن ، مسئول کلیه ی قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود.شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد.در اسم شرکت باید عبارت (شرکت مختلط) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.(ماده ی 141 قانون تجارت)

شرکت مختلط دو قسم اند:1) شرکت های مختلط سهامی ترکیبی از شرکت تضامنی و شرکت سهامی است که در آن یک یا چند نفر شریک ضامن و دارای سهم الشرکه می باشند و بقیه ی سرمایه  ، به سهام متساوی القیمه تقسیم شده است.در این مورد احکام شرکت های تضامنی درباره ی شرکای ضامن و احکام شرکت های سهامی درباره ی صاحبان سهام رعایت می شود.2) شرکت مختلط غیر سهامی : در آن شرکای ضامن با شرکای با مسئولیت محدود هر دو جمع می شوند و شرکای ضامن به طریق شرکت تضامنی و شرکای دیگر به طریق شرکت با مسئولیت محدود ،  رفتار می نمایند.2

 شرکت مختلط سهامی :شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن  تشکیل می شود. شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه ی آن ها  به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان همان سرمایه ای است که در شرکت دارند. شریک ضامن کسی است که سرمایه ی او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه ی قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود.در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود.در اسم شرکت باید عبارت (شرکت مختلط) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.مدیریت شرکت مختلط سهامی مخصوص به شریک یا شرکای ضامن است. (ماده ی 164-163-162قانون تجارت)   

شرکت نسبی :شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته.در اسم شرکت نسبی عبارت (شرکت نسبی)

1)علی عبادی، محمد، حقوق تجارت،چاپ سی و سوم،گنج دانش 1392،صفحه ی 144

 

2)علی عبادی، محمد، پیشین ،صفحه ی  176

 

 

 

 و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود.در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکای  ذکر شده عبارتی از قبیل  وشرکا » و برادران » ضروری است.اگر دارایی شرکت نسبی برای تادیه ی تمام قروض شرکت کافی نباشد ، هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای که در شرکت داشته ،مسئول تادیه ی قروض شرکت است .مادام که شرکت نسبی منحل نشده، مطالبه ی قروض آن باید از خود شرکت به عمل آید.فقط پس از انحلال طلبکاران می توانند با رعایت ماده ی فوق به فرد فرد شرکا مراجعه کنند.(7-6-4-3 قانون تجارت) شرکت نسبی را باید نزدیک ترین شرکت تجاری به شرکت مدنی دانست ،زیرا با اندک مسامحه می توان گفت تنها وجه امتیاز این دو،  فرض شخصیت حقوقی برای شرکت نسبی است.

 

شرکت تعاونی تولید و مصرف: شرکت تعاونی تولید شرکتی است که بین عده ای از ارباب حرف تشکیل می شود و شرکای مشاغل خود را برای تولید و فروش اشیا یا اجناس به کار می برند.(ماده ی 190 قانون تجارت)

 

چنانچه از تعاریف انواع مختلف شرکت ها بر آمد، هر یک از شرکت ها افتراقاتی دارند که بدین جهت از سایر شرکت ها متمایز می گردند.در ذیل به مهم ترین این تفاوت ها به طور جداگانه می پردازیم.

 

نحوه ی تصمیم گیری در شرکت ها: 1

 

نحوه ی تصمیم گیری در شرکت ها متفاوت است . به عنوان مثال ، در شرکت های تضامنی و نسبی تمام تصمیم گیری ها به اتفاق آرا صورت می پذیرد اما در شرکت با مسئولیت محدود ، طبق ماده ی 106قانون تجارت ، تصمیمات راجع به شرکت باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود.اگر در دفعه ی اول ، این اکثریت حاصل نشد باید تمام شرکا مجددا دعوت شوند. در این صورت تصمیمات به اکثریت عددی شرکا اتخاذ می شود، اگر چه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد. (اساسنامه ی شرکت می تواند ترتیبی برخلاف مراتب فوق مقرر دارد) لذا هر یک از شرکا به نسبت سهمی که در شرکت دارد، دارای رای خواهد بود ، مگر این که اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.(ماده ی 107 قانون تجارت) و در صورت تصمیم عده ای از شرکا که سهم الشرکه ی آن ها بیش از نصف سرمایه باشد شرکت منحل می شود.(بند ب ماده ی 114 قانون تجارت) اکثریت عددی شرکا که دارای لااقل سه چهارم سرمایه اند ، طبق ماده ی 111قانون تجارت میتوانند راجع به تغییر در اساسنامه ی شرکت ،اقدام به عمل آورند مگر این که دراساسنامه ،اکثریت دیگری مقرر شده باشد.همچنین انتقال سهم الشرکه نیز فقط با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند امکان پذیر است.( ماده ی 110-112 قانون تجارت) 

 

در شرکت های سهامی نیز تصمیم گیری ها به گونه ای دیگر است.طبق ماده ی 84 قانون تجارت در مجمع عمومی فوق العاده ، دارندگان بیش از نصف سهامی که حق رای دارند باید حاضر باشند.اگر در اولین دعوت ، حد نصاب مذکور حاصل نشد ، مجمع برای بار دوم دعوت و با حضور دارندگان بیش از یک سوم سهامی که حق رای دارند رسمیت یافته و اتخاذ تصمیم خواهد نمود، به شرط آن که در دعوت دوم نتیجه ی دعوت اول  قید شده باشد.تصمیمات مجمع عمومی فوق العاده همواره به اکثریت دو سوم آرای حاضر در جلسه ی رسمی معتبر خواهد بود.(ماده ی 85 قانون تجارت) همین طور طبق ماده ی 75 قانون تجارت، در مجمع موسس، حضور عده ای از پذیره نویسان که حدافل نصف سرمایه ی شرکت را تعهد نموده باشند ضروری است . اگر در اولین دعوت اکثریت مذکور حاصل نشد ، مجامع عمومی جدید فقط تا دو نوبت توسط موسسین دعوت می شوند.مشروط بر این که لااقل بیست روز قبل از انعقاد آن مجمع ، آگهی دعوت آن با قید دستور جلسه ی قبل و نتیحه ی آن در رومه ی کثیرالانتشاری که در اعلامیه ی پذیره نویسی معین شده است منتشر گردد.مجمع عمومی جدید وقتی قانونی است که صاحبان لااقل یک سوم سرمایه ی شرکت در آن حاضر باشند.در هر یک از دو مجمع  فوق ، کلیه ی تصمیمات باید به اکثزیت دو ثلث آرای حاضرین اتخاذ شود.در صورتی که در مجمع عمومی سوم اکثریت لازم حاضر نشد، موسسین عدم تشکیل شرکت را اعلام می دارند.در شرکت های سهامی ،اتخاذ تصمیم مجمع عمومی عادی از طریق اکثریت مطلق (نصف به اضافه ی یک) صورت می پذیرد.استثنا: (اکثریت نسبی: انتخاب مدیر و بازرس ، اکثریت سه چهارم آرای حاضر در مجمع عمومی : 

 

1) فلاح ،علی ،1389 ،حقوق تجارت ،چاپ چهارم ، دور اندیشان

 

 

 

انتخاب رئیس هیات مدیره به عنوان مدیر عامل) که دعوت اول از دارندگان اقلا بیش از نصف سهامی که حق رای 

 

دارند و دعوت دوم از حضور هر عده از صاحبان سهام که حق رای دارند به عمل می آید.

 

  تحدید اختیارات مدیران در شرکت ها :

 

با توجه به این که مدیریت شرکت در واقع ( نمایندگی و وکالت ) از طرف شرکت است ، اقدامات مدیر در صورتی در حق شرکت نافذ است که به (قصد نیابت از طرف شرکت) انجام شده باشد. 

 

تحدید اختیارات مدیران در شرکت ها ی سهامی ، از طریق اساسنامه و یا توافق جداگانه انجام می گیرد که در هر دو حال در برابر ثالث اعتبار ندارد ( در رابطه ی بین خود مدیر وشرکا اعتبار دارد و در برابر ثالث اعتبار ندارد).تحدید اختیارات مدیران در شرکت های تضامنی و نسبی و با مسئولیت محدود نیز از طریق اساسنامه و توافق جداگانه صورت می پذیرد، اما تحدید در اساسنامه هم در برابر ثالث و هم در رابطه ی بین خود شرکا کاملا معتبر است در صورتی که در توافق جداگانه ، تحدید اختیار فقط در رابطه ی مدیر و شرکا اعتبار دارد و در برابر ثالث اعتبار ندارد.

 

رکن اداره کننده ی شرکت ها :

 

در شرکت سهامی خاص، نحوه ی انتخاب در ابتدا توسط کلیه ی سهامداران و بعد ها توسط مجمع عمومی عادی صورت می گیرد.تعداد مدیران حداقل 5 نفر است. (ماده ی 3 و 107 قانون تجارت) مدت مدیریت نباید م از دو سال باشد و غیر از مدیر عامل ، اعضای هیات مدیره نیز باید سهامدار باشند.در شرکت سهامی عام، نحوه ی انتخاب در ابتدا توسط مجمع عمومی موسس و بعد ها توسط مجمع عمومی عادی انجام می پذیرد.تعداد مدیران حداقل 5 نفر است.(ماده ی 3 و 107 قانون تجارت) و مدت مدیریت نباید م از دو سال باشد.غیر از مدیر عامل، اعضای هیات مدیره نیز باید سهامدار باشند.همچنین در شرکت با مسئولیت محدود، نحوه ی انتخاب بر اساس قاعده ی ماده ی 106قانون تجارت الف) اکثریت لااقل نصف سرمایه، ب) اکثریت عددی در صورت عدم حصول اکثریت در دفعه ی اول» می باشد.تعداد مدیر حداقل 1 نفر است و مدت مدیریت هم محدودیتی ندارد و می تواند مدت هم نداشته باشد.

 

میزان مسئولیت شرکا در شرکت ها :  

 

 در شرکت تضامنی میزان مسئولیت شرکا نامحدود و به صورت مطلق است.هر یک مسئول تمام قروض است » (ماده ی 116 قانون تجارت) در صورتی که  در شرکت با مسئولیت محدود ، مسئولیت شرکا محدود و تا میزان سرمایه ی شریک در شرکت است.(ماده ی 94 قانون تجارت) همین طور در شرکت نسبی، میزان مسئولیت شرکا نامحدود و به نسبت سهم الشرکه ی شریک به کل سرمایه است.(ماده ی 3 قانون تجارت)  و در شرکت سهامی  نیز، میزان مسئولیت شرکا محدود و به مبلغ اسمی سهام است.(ماده ی 1 لایحه ی اصلاحی قانون تجارت)

 

از جمله سایر تفاوت ها میان شرکت ها ، میزان آورده ها ی شرکت ها است. من باب مثال  ، حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص یک میلیون ریال است.اما در شرکت سهامی خاص ،حداقل 35 درصد سرمایه باید نقدا در یکی از شعب بانک ها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و 65 درصد در تعهد سهامداران باشد. همچنین، در شرکت های سهامی عام جهت تامین سرمایه اقدام به پذیره نویسی عمومی می شود، اما شرکت های سهامی خاص حق مراجعه به عموم را ندارند. قابل توجه است ،برخی از شرکت ها نیز آورده ی غیر نقدی (نظیر حق اختراع و حق کسب و پیشه) سرمایه ی اصلی شان است.

 

 همین طور در یک مقایسه ی تطبیقی میان شرکت ها در می یابیم در شرکت مختلط غیر سهامی ، سهم شریک با مسئولیت محدود به قطعات سهام تقسیم نمی شود و آزادانه قابل معامله نیست وشخصیت شرکای با مسئولیت محدود در شرکت مد نظر است ، در صورتی که در شرکت مختلط سهامی ،شرکای با مسئولیت محدود به صورت سهم در می آید و مانند سهام شرکت های سهامی قابل نقل و انتقال است وشخصیت شرکای صاحب سهم از اهمیت برخوردار نیست وهر صاحب سهمی شریک محسوب می شود.همچنان، این نکته قابل ذکر است که انتخاب رومه ی کثیرالانتشار در شرکت سهامی خاص برای درج آگهی های دعوت شرکت اامی و در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر می باشد.

علی رغم تفاوت های عمده ای که در انواع شرکت ها برشمردیم، در تشکیل شرکت ها ، اشتراکاتی نیز وجود دارد که به طور  مختصر به آن ها نیز  اشاره می نماییم.

وجود شریک :

حداقل 2 شریک در ( شرکت تضامنی، شرکت نسبی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت مختلط غیر سهامی )

حداقل 3 شریک در ( شرکت سهامی خاص ، شرکت مختبط سهامی )

حداقل 5 شریک در ( شرکت سهامی عام )

حداقل 7 شریک در ( شرکت تعاونی تولید و مصرف )


ثبت تمامی شرکت ها از جمله شرکت های نسبی نیازمند طی مراحل قانونی ثبتی می باشد. در این جریان اطلاعات و خصوصیات شرکت به عنوان یک شخصیت حقوقی به ثبت قانونی خواهد رسید و در صورتی که شرکاء در آینده به هر دلیلی بخواهند در برخی از این موارد تغییر ایجاد نمایند، جهت ثبت تغییرات شرکت نسبی نیز می بایست مراحل قانونی طی گردد تا به ثبت برسد.

مهمترین اقدامی که در انجام تغییرات شرکت نسبی در تمامی شرکت ها از جمله شرکت نسبی انجام می گیرد، تنظیم صورتجلسه می باشد. صورت جلسه درواقع نوشته ای است که شرح کامل جلسه ای که جهت ایجاد تغییرات در شرکت نسبی تشکیل گردیده است و شرح تصمیمات اتخاذ گردیده، در آن ثبت می گردد. صورتجلسه پس از تنظیم می بایست به امضای تمامی اعضاء شرکا برسد.

تغییراتی که ممکن است در شرکت های نسبی ایجاد گردد عبارتند از:

- افزایش سرمایه شرکت های نسبی
– کاهش سرمایه شرکت نسبی
– افزایش سرمایه با اضافه شده شریک جدید
– کاهش سرمایه با قطع همکاری یکی از شرکا
– نقل انتقال سهام در شرکت های نسبی
– تغییر موضوع
– تغییر محل آدرس

تنظیم صورت جلسه ی ثبت تغییرات شرکت های نسبی بر اساس نوع تصمیمات و ارکان های تصمیم گیری به سه دسته تقسیم می شوند:
-مجمع عمومی عادی
- مجمع عمومی فوق العاده
-هئیت مدیره

در ادامه چگونگی انجام برخی از تغییرات رایج در شرکت های نسبی را بررسی خواهیم نمود:
- افزایش و کاهش سرمایه شرکت های نسبی: این تغییر می بایست در مجمع عمومی فوق العاده مطرح گردد. در این جلسه می بایست تمامی اعضاء دعوت شوند و وفق اساسنامه در صورت تشکیل جلسه با اکثریت اعضا تصمیمات کاهش یا افزایش سرمایه مطرح گردد و در صورت تصویب تغییر، می بایست صورتجلسه تدوین گردد و به امضای اعضای هئیت مدیره نیز برسد. سپس صورتجلسه فوق به اداره ثبت شرکت ها ارسال می گردد.

- تغییر موضوع شرکت های نسبی: این تغییر نیز با تنظیم صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده امکان پذیر می باشد. البته در صورت نیاز لازم است مجوزهای لازم نیز برای فعالیت در موضوع جدید ارائه گردد. همچنین مدارک لازم مبنی بر دعوت اعضاء مطابق اساسنامه و تشکیل جلسه با اکثریت اعضاء نیز ارائه گردد. در انتها نیز صورتجلسه تدوین شده به اداره ثبت شرکت ها راسال می گردد.

- تغییرات نقل انتقال سهام در شرکت های نسبی: این نوع تغییرات در صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده قابل اتخاذ است. البته ممکن است اتخاذ این تصمیم در اساسنامه به هیئت مدیره نسبت داده شده باشد. جلسه با حضور اکثریت اعضاء رسمی می باشد و می بایست مدارکی از قبیل فتوکپی کارت ملی و شناسنامه شرکاء جدید و اصل کپی سند رسمی انتقال موضوع مطابق با ماده 103 قانون تجارت ارائه گردد. در انتها نیز صورتجلسه تدوین شده به اداره ثبت شرکت ها ارسال می گردد.

- به طور کلی می توان گفت که تغییرات اساسی شرکت های نسبی بر عهده مجمع عمومی فوق العاده می باشد. وظیفه این مجمع بررسی تغییرات شرکت نسبی ازجمله تغییرات اساسنامه شرکت نسبی می باشد. پس از اعلام تغییرات تعیین شده در اساسنامه در این مجمع نسبت به تصویب آن رأی گیری خواهد شد. در صورت دریافت رأی کافی برای ایجاد تغییرات، صورتجلسه مربوطه تنظیم می گردد و به امضای شرکاء نیز می رسد و جهت ثبت قانونی به اداره ثبت شرکت ها ارسال می گردد.

 


ثبت شرکت با اراده شرکا و موسسین شرکت انجام می شه و نیازی به اجازه از ادارات نداره. مثلا؛ تاسیس یک شرکت برای تولید و پخشش نیاز گرفتن مجوز از اداره بهداشت داره،  ولی فعالیتای تولید و پخشش نیازی به اجازه این وزارت، نداره

میدونی ازجمله قواعد و مقرارت ثبت شرکت چی می باشه؟

1) قبل ثبت شرکت باید قرارداد منعقد بشه و برای این که قرارداد منعقد بشه رضایت شرکا برای این قرارداد لازمه

۲) شرکت باید موضوعی مشروع داشته باشه.

گفتار اول _شرایط ذاتی و ماهوی قرارداد شرکت :

قرارداد شرکت طبق ماده 190 قانون مدنی  این شرایط رو ذکر کرده و به شرح هر یک در اینجا پرداخته می شه:

۱) راضی بودن همه شرکا

۲) اهلیت شرکا

۳) موضوع شرکت

1) رضایت شرکا: اول طرفین باید یا همدیگه وعده تشکیل شرکت رو بدن و ممکنه کتبی و شفاهی باشه و شرکتنامه خودش موجب تشکیل شرکت نمی شه. قرارداد شرکت حتما باید با رضایت طرفین شرکا انجام بشه و غیر اون بی اثر می باشه:

*رعایت نکات زیر اامیه:

یک/ رضایت شرکا باید با آگاهی اونا انجام شده باشه و قرارداد شرکت وقتی درست وکه شرکا قصد ونیت خود رو گرفته باشن. شرکا باید رضایت همکاری در مواقعی که شرکت متحمل سود و زیان می باشه رو بده و قصد همکاری مشترک رو داده باشه، وقتی که  در قراردادی مثل بیع خریدار و فروشنده منافع هر دو اونا فرق داره ولی در مقابل قرارداد شرکت شرکا دارای منافع مشترک می باشه. قانونگذار طبق ماده 134 قانون تجارت گفته رقابت شریک با شرکت یا ورود شریک به شرکت دیگه رو ممنوع کرده است

دو/ وقتیکه شریک در موقع انعقاد قرارداد دچار اشتباه بشه و قرارداد شرکت هم باطل می شه.

سه/ طبق ماده 201 قانون مدنی وقتی که شریکی در تشخیص شخصیت  شرکای دیگه مرتکب خطایی شد تعهد و قرارداد او با شرکت دارای اثر نمی باشه، چون اشتباه به خود شرکت هم مربوطه و مثلا شریکی که تصمیم تشکیل شرکت با مسئولیت محدود رو داره… نمی شه قصد تشکیل شرکت تضامنی رو داشته باشه.

قصد وتصمیم شرکا زمانی باعث تشکیل شرکت می شه که واقعی باشه:

وقتی که چند نفر قصد تشکیل شرکتی رو داره بدون اینکه همکاری داشته باشه و سرمایه ای به شرکت بیاره در این اوضاع شرکتی تشکیل نمی شه و بدلیل موجود نبودن شرکت کل معاملات اون با دیگران باطله.

وقتی که قرارداد شرکت با نیرنگ بازی و کتمان و تدلیس منعقد شده باشه:

وقتی که شریک حق فسخ وازبین بردن معامله رو داره که تدلیس و فریب در معامله با طرف مقابل نباشه واین قرارداد رو انجام نمی ده.  میدونی معنی کلمه تدلیس در لغت به معنی فریب دادن – پنهان کردنه!

تعریفش اینه که به عملیاتی که موجب فریب طرف معامله بشه تدلیس یعنی پوشاندن عیبی در مال یا نمایاندن یک صفت یا امتیاز کمالی غیر واقعی در مال هست به علت جبران زیان ناشی از این عملیات فریبنده، فریب خورده.  می تونه از حق فسخ استفاده کنه خیار تدلیس از خیارات مشترک است عقد بیعه نیست و ممکنه درعقود مانند بیع اجاره و معاوضه هم وجود داشته باشه

میدونی خیار فسخ چیه؟ درحقوق به معنای حق برهم‌زدن یک‌جانبه قرارداده!

خیار، اسم مصدریه که معنای اختیار و مفهوم اختیاریه که شخص دربرهم زدن معامله داره.

 لازمه بدونی تعریف فسخ عقد چی می باشه؟
فسخ یعنی بر هم زدن عقد لازم، در مواردیه که قانون اجازه‌ میده… در فرانسه اگه شرکتی از دو شریک بیشتر داشته باشه وقتی باطله که همه شرکا تدلیس که ذکر شد رو انجام داده باشن و تدلیس یکی از شرکا هم لازم نیست.

۲) اهلیت شرکای شرکت:

کلمه اهلیت به توانایی قانونی شخص برای دارا شدن یا اجرای حق  گفته می‌شه. شرکا باید حتما توانایی معامله کردن رو داشته باشن

وفق ماده 211 ق.مدنی اهلیت یعنی؛ شریک عاقل بالغ و توانا باشه، اگه کسی اهلیت تجاری نداشته باشه نمی تونه درهر شرکتی شریک بشه؟

این شریک باید اهلیت تجاری داشته باشه و اگه کسی اهلیت تجاری نداشته و در شرکتی تجاری هم فعالیت داشته باشه اون شرکت تجاری محسوب نمی شه و تشکیل شدن اون شرکت با شریکی که اهلیت نداره باطل محضه

شرکت مختلط سهامی از حداقل دو شریک تشکیل شده  که یکی از اونا مسئولیت تضامنی داره و اون یکی دیگه دارای مسئولیت محدوده لازم نیست هیچ یک از شرکا اهلیت تجاری داشته باشن و هیچ کدوم از اونا تاجر محسوب نمی شن

یک شخص حقوقی غیرتاجرمثل سازمان دولتی که شخصیت حقوقی مستقل داره می تونه شریک در یک شرکت مختلط باشه.  طبق ماده 128 ق.تجارت شرکای شرکت تضامنی تاجر می باشه وچون ورکستگی شرکت برای بازرگانان می باشه و ورشکسته شدن برخی از شرکا ربطی به شرکتم نداره

میدونی  ماده439ق.تجارت چی گفته؟

موقع ورشکسته شدن شرکتهای تضامنی مختلط یا نسبی اموال شخصی شرکاء مهرو موم نمی شه! مگه اینکه حکم‌ ورشکستگی اونا درحکمی ورشکستگی شرکت یا با حکم جداگانه منحل بشه. درفرانسه شرکای ضامن در شرکتهای مختلط مثل؛ مختلط غیرسهامی تاجر حساب می شه و مسئولیت تضامنی داره چون هر کسی مسئولیت تضامنی داره تاجره وشریک یک شرکت تضامنی تاجرست چونکه مسئولیت تضامنی داره، اما در حقوق ایران چنین چیزی وجود نداره به عنوان مثال که درکش ساده تر باشه!

ورشکستگی شرکای ضامن با ورشکستگی  شرکت ربطی نداره  و نمی شه گفت که  آوردن نامهای شرکت مختلط در کنار تضامنی به دلیل اینکه در شرکت دخالتی داره تاجر محسوب بشه. شرکت تجاری لازم نیست برای تشکیل اون اهلیت تجاری داشته باشه و همین که اهلیت قانون مدنی رو داره کافیه.

3) موضوع شرکت:

از نظر حقوق قراردادها موضوع شرکت از مجموع اموالیه که به شرکتی آورده می شه و سرمایه شرکت رو تشکیل بده. از نظر حقوق شرکتهای تجاری فعالیتی که  شرکت برای انجام دادن اون تشکیل می شه.  فعالیتشم دراساسنامه معین میشه ولی باید در شرکتنامه تعیین بشه درغیر اینصورت شرکت بدون موضوع می مونه!

فعالیت شرکت:

مفهوم دیگه موضوع شرکت فعالیت شرکته که شغل شرکت شناخته می شه، مثل بهره برداری مواد اولیه – مواد معدنی و فات – مواد شیمیایی و دارویی – مقوا سازی و کاغذ سازی – فعالیت در زمینه های کامپیوتری و الکتریکی- فعالیت بیمه – بانکداری و …  فعالیت شرکت باید در اساسنامه و شرکتنامه  مشخص بشه و فقط کافی می باشه که عباراتی مثل؛ صادرات و واردات یا تولید و فروش محصولات مصرفی آورده بشه تا خیلی فعالیتهای تجاری داخل در موضوع شرکت بشه.

تعیین موضوع شرکت در موجود بودن شرکت خیلی تاثیر داره زیرا هرگاه شرکت فعالیتی غیر مشروع داشته باشه باطله و هر کسی که از شرکت سودی می برد می تونه درخواست انحلال شرکت رو بده و وقتی که شرکتی برای انجام امور وفعالیت مثل تولید آب انگور ولی درعمل دست به امورغیر مشروع مثل ساختن مشروب های الکلی.

وقتی که موضوعی برای شرکت انتخاب شده کنسل بشه شرکت هم پایان می یابد، مثل زمانی که فعالیت شرکتی غیر قانونیه. موضوع شرکت در تعیین حقوق و تعهداتش مهمه اختیارات مدیران”  شرکت در راستای موضوع شرکت می باشه.

شرایط شکلی و ظاهری قرارداد موارد زیره؛

۱) ضروری بودن قرارداد کتبی:

امروزه در حقوق ما برای ثبت قرارداد نیازی به وجود هیچ نوشته ای نمی باشه و درباره ی شرکت باید توسط قرارداد کتبی باشه یا که نه سکوت کرده  و شرکت وقتی که می تونه ایجاد بشه که به صورت کتبی ایجاد شده باشه. مثلآ وقتی که چند نفرقراردادی، برای تشکیل شرکتی نسبی امضا کرده باشن تا موقعی که در دفاتر اسناد و رسمی این قرارداد ثبت نشده باشه اون شرکت تشکیل نمی شه

اگه شرکت با این قوانین ایجاد نشده باشه اون شرکت طبق ماده 220 ق.تجارت تضامنی محسوب می شه و شرکا هم مسئولیت تضامنی دارن.

1) قرارداد شرکت :

قانون تجارت ایران درباره اینکه قرارداد شرکت که همون شرکتنامه می باشه سکوت کرده قرارداد شرکت باید با امضای کلیه شرکا و نمایندگان قانونی (وکیل شرکای شرکت) اونا باشه و درغیراینصورت فاقد اعتباره. درعمل موسسین شرکت از ورقه هایی استفاده می کنه که مواردی که باید در شرکتنامه و اساسنامه ذکر بشه، مشخص شده مثل زیره:

1- نام شرکت

۲- نوع شرکت (سهامی  یا تضامنی و …)

3- موضوع شرکت

4- مکان وآدرس شرکت

۵- اسامی وشرکا یا موسسان ومحل زندگی شون

۶- زمان تشکیل شرکت و مدتش

۷- میزان سهم هر یک از شرکا

۸- مدیران شرکت و اختیارات اونا

۹- زمان رسیدگی به حساب شرکت و تقسیم سود میان شرکا

10- فسخ شرکت

۱۱- ذکر محلهای شعب شرکت

۱۲- ذکر بازرسان شرکت.

1) انتشار قرارداد شرکت:

طبق ماده 197 ق.تجارت باید در مدت اول ماه اول تشکیل شرکت خلاصه شرکتنامه و چیزهایی که اضافه شده بهش باید وفق قوانین همه اعلام بشه. درحقوق ایران  شرط ایجاد شرکتی نشر قرارداد نمی باشه و در حقوق کشور ما تشکیل شرکت به اینه که شرکتنامه رسمی و دقیق باشه

برای اینکه شرکتی ایجاد بشه و شخصیت حقوقی داشته باشه ثبت کردن اون در دفاتر اسناد رسمی کشور ضروری نیست! نشر شرکتنامه و اعلام کردنشم به همگان ضروری نیست

اگه شرکتی در اداره ثبت شرکت ها ثبت نشه و همچنین شرکتنامه اونم اعلام نشه ممکنه انحلال بشه.

دراین باره ماده 2 قانون  ثبت شرکت ها گفته که؛ ثبت این شرکت ها اجباریه و اگه ثبت شرکتای تجاری انجام نشه برای اون مدیران جزای نقدی و پرداخت پول در نظر گرفته می شه!

مفهوم ماده بالا اینه که تا موقعی که دستوردادستان منحل شدن شرکت نداده و همچنین دادگاه هم حکم انحلال شرکت رو صادر نکرده شرکت تشکیل شده محسوب می شه ولی اگه برعکس  دادستان تقاضا کنه که شرکت منحله وبه این علت که شرکت در اداره ثبت شرکتا ثبت نشده منحل خونده می شه

بعد اینکه شرکت در اداره ثبتن شرکت ها ثبت شد و قرارداد شرکت هم نشر داده شد واینا از جمله دلایلی نیست که بگیم شرکت دارای شخصیت حقوقی و موجودیت داره.

برای اینکه شرکت شخصیت حقوقی بگیره  و تشکیل بشه باید:

۱) در اداره ثبت شرکت ها ثبت شده باشه

۲) ثبت بعد از تشکیل شرکت انجام می شه، حتی وقتی که شرکت در اداره ثبت شرکت ها انجام می شه به این معنی نیست که شرکت وجود داره و وقتی که شرکت شرایط تشکیل شرکت رو رعایت نکنه اون شرکت باطله.


میدونی معنی تبدیل شرکت تجاری چیه؟
اینه که بدون از بین بردن شخصیت حقوقی قبلی و تشکیل شخصیت جدید شرکت شکل و قالب تازه پیدا می کنه مانند شرکت سهامی خاص با همون شخصیت حقوقی اش به یک شرکت سهامی عام بدل بشه؛ یا شرکت تضامنی با حفظ شخصیت خودش سهامی عام و خاص بشه.

 

از فایده های تبدیل شرکت با حفظ شخصیت حقوقی اش می شه به موارد ذیل اشاره کرد:
یک/ فایده بقای شخصیت حقوقی شرکت

دو/ فایده جواز تبدیل شرکت

سه/ شرایط تبدیل شرکت

آیا میدونی از فایده های باقی موندن شخصیت حقوقی در شرکت چی می باشه؟
اگه هر شرکت بتونه به شرکت دیگه تبدیل بشه بدون اینکه شخصیت حقوقی رو از بین بره و شخصیت تازه ای پیدا کنه امتیاز و فایده هایی برای شرکای شرکت و حتی دولتم داره

اگه دولت به تاسیس شرکت جدیدی به علت مسائل اقتصادی امتیازات مالیاتی برقرار می کنه. مثلا؛ دولت شرکتهایی رو از پرداخت مالیات برسود معاف می شه و تنها شرکتی می تونه از امتیازات بهرمند بشه موارد زیر رو داشته باشه

قبلا به اشکالی از شرکت نبوده و یا منحل شده و شرکت های موجود نمی تونن، با عوض کردن شکل خود از امتیازات  بهره ببرن چون تغییر شکل ایجاد شدن شخصیت حقوقی جدید نمی باشه

قبول امتیازات به ضرر و نفع مدیران شرکت بستگی داره به بقای شخصیتش و تبدیل شرکت هم باید قانون مجاز کرده باشه

فایده جواز تبدیل شرکت به شرح زیره:
در کشور فرانسه تبدیل شرکت به شرکتی دیگه مجازه و تغییر قانونی شرکت به تشکیل شخصیت جدید منجر نمی شه، جز اینکه در شرکتنامه  تغییرات دیگه ای داده شده. مثل؛در دیوان فرانسه تغییر شکل شرکت با تغییر موضوع اون رو در تغییر اساسی در قرارداد شرکت تلقی می شه و حتی نظر هم داد شده که شخص حقوقی جدیدی ایجاد می شه.حقوق ایران در این مورد قاعده ای نداره و در موردش سکوت کرده و از جمله تبدیل شرکت تضامنی به شرکت سهامی  تبدیل شرکت سهامی خاص به عام هستش

تبدیل شرکت نسبی سهامی پیش بینی شده، هیچ مشکل قانونی نیست و می شه شرکت رو تغییر داد

این رو میدونی که بدون رضایت همه سهامداران نمی شه شرکت رو به شرکت دیگه تبدیل کرد

اگه تبدیل شرکت باعث سنگین تر شدن  تعهدات شرکا بشه و حتی بدون اجازه اونا باعث زیاد شدن تعهدات خواهد شد

این سوال پیش میآد که اگه همه شرکا توافق کنه که این توافق در تبدیل شرکت موثر خواهد بود یا که نه؟
دکتر ستوده جواب مثبت داده  که تبدیل شرکت سهامی به تضامنی و نسبی  اگه که تمامی شرکا راضی باشن تبدیل مجاز می باشه چون در ماده 10 ق. مدنی برای شرکا تعهد داره. اگه شرکا تصمیم بگیرن که شرکت خود رو به شرکت دیگه با حفظ شخصیت حقوقی، چون کار اونا ضد قانون نمی باشه طبق مقرارته

شرایط تبدیل شرکت به روش زیر می باشه:
در تبدیل شرکت به شرکت دیگه رعایت مقررات تشکیل شرکت که قالب شرکت تازه رو ایجاد می کنه لازم می باشه. چونکه وقتی که میخوایم شرکت سهامی خاص رو به سهامی عام تبدیل کنیم، باید قانون تشکیل شرکت سهامی عام رعایت بشه

شرکت با مسئولیت محدود وقتی به شرکت سهامی تبدیل می شه که موضوع شرکت تجاری باشه، میشه به موضوع مدنی تغییر داد. بلعکس اگه بخوایم  شرکت سهامی که موضوع مدنی داره به شرکت با مسئولیت محدود تبدیل بشه لازمه که موضوع شرکت تجاری باشه.  تغییر شرکت نباید به حقوق اشخاص ثالث که قبلا ایجاد شده لطمه ای بزنه، مثل اینه که طلبکاران شرکتی تضامنی که به شرکت با مسئولیت محدود تغییر یافته، می شه تبدیل شرکت رو ندید و بازم به همون شرکت مراجعه کرد و شرکت هم تضامنی میباشه. شرکای شرکت تضامنی قبل اینکه تبدیل بشه مسئولیت پرداخت قروض خود به شرکت تضامنی می باشه، همینجور به این علت که شریک در شرکت با مسولیت محدود می باشه از انجام تعهدات خود پرهیز کنه.

 
 



 
شرکت نسبی یکی دیگر از اقسام شرکت های اشخاص است. این شرکت مختص به قانون ایران است و در کشورهای اروپایی چنین شرکتی وجود ندارد و تنها شرکتی است که با اصول فقه اسلامی و اصول حقوق مدنی ایران مطابقت دارد.
ماده 3 قانون تجارت ایران شرکت نسبی را این گونه تعریف می نماید: شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری تحت اسم مخصوص، بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند”.
شرکت نسبی در واقع قالب متفاوتی از سایر قالب ها است و اهداف خاصی را دنبال می کند. از یک طرف، مسئولیت شرکا به مانند شرکت تضامنی آن قدر زیاد نمی باشد، بلکه به نسبت سرمایه است. از طرف دیگر، یک اطمینان نسبی برای طرف های معامله ایجاد می کند. در شرکت های نسبی نزدیکی بیشتری با شرکت های تضامنی دارند. از این رو، اگر شرکت سهامی و با مسئولیت محدود را داخل یک دسته قرار دهیم، این دو شرکت ( تضامنی و نسبی ) را نیز از جهت شدت مسئولیت می توان داخل یک دسته قرار داد و از لحاظ سازمان داخلی، این شرکت شباهت بسیار نزدیکی با شرکت تضامنی دارد. فقط از حیث رابطه شرکت و شرکا با اشخاص ثالث فرق هایی بین این شرکت و شرکت تضامنی وجود دارد.
در قانون تجارت، ارکان شرکت نسبی تعریف نشده است ولی از چند ماده ای که به طور اجمال موضوعات مربوط به اینگونه شرکت ها را مطرح می سازد اینچنین استنباط می گردد که ارکان اصلی شرکت عبارتند از:
الف- همه شرکا
ب- مدیر
مقررات مربوط به مدیریت شرکت نسبی عیناَ شبیه به شرکت تضامنی است. بنابراین در شرکت نسبی حداقل یک مدیر به انتخاب شرکا و از بین شرکا یا خارج از شرکا انتخاب می شود و مسئولیت حقوقی مدیر در مقابل شرکت همچون مسئولیت وکیل است.

تشکیل شرکت نسبی و ثبت آن
شرکت نسبی بین دو یا چند نفر و برای امور تجاری تشکیل می شود. شرکت با تنظیم شرکتنامه و انعقاد عقد آن و پرداخت تمام سرمایه تشکیل می شود. تا زمانی که تمام سرمایه شرکت پرداخت نشده است نمی توان شرکت را تشکیل شده دانست. سهم الشرکه در شرکت نسبی نیز ممکن است نقدی یا غیرنقدی باشد. به هرحال سهم الشرکه نقدی باید حین شروع شرکت پرداخت و سهم الشرکه غیرنقدی که ممکن است جنس یا کارخانه یا امتیاز و یا کار شرکا باشد به تراضی تمام شرکا تقویم و تحویل گردد.
یادآوری می شود که :
در هنگام ثبت شرکت نسبی منافع به نسبت سهم الشرکه بین شرکا تقسیم می شود ، مگر آنکه شرکت نامه غیر از این ترتیب را مقرر داشته باشد. ( ماده 5 ناظر به ماده 119 ق. ت )

مدارک لازم برای ثبت شرکت نسبی
1. دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2. دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3. دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4. دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
5. دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
6. تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکا ،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)
7. اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
8. اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضاء هیات مدیره، مدیر عامل
9. اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.


 

 
گاهی در عمل دیده می شود که شرکت های سرمایه ای با شرکت تضامنی مخلوط شده و نوع دیگری از شرکت را تشکیل می دهند. به این طریق که یک یا چند شریک ضامن با یک یا چند شریک با مسئولیت محدود با هم شرکت واحدی را تاسیس می کنند. بیشتر در مواردی که تاجری احتیاج به پول دارد ، و نمی خواهد قرض کند، یا دارندگان طرح های صنعتی یا تحصیل کنندگان موافقت های اصولی، ممکن است برای تاسیس کارخانه پول کافی نداشته باشند، شراکت با سرمایه داران احساس می کنند، در چنین مواقعی تجار، چند شریک در شرکت خود وارد می کنند، و مسئولیت آن ها را محدود می سازند و خود تمام تعهدات شرکت را ضمانت می کنند و به فعالیت های تجاری خود ادامه می دهند. این گونه شرکت ها به دو نوع تقسیم می شوند :
1. شرکت های مختلط غیرسهامی
2. شرکت های مختلط سهامی

تعریف شرکت مختلط غیرسهامی
به موجب ماده 141 قانون تجارت : ” شرکت مختلط غیرسهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود ، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن، مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذاشته و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.
این نوع شرکت اصولاَ توسط دو دسته اشخاص تشکیل می شود. دسته اول کسانی هستند که سرمایه داشته و قصد سرمایه گذاری تجاری دارند، اما به امور تجاری آگاه نیستند. دسته دوم کسانی هستند که سرمایه ندارند ، ولی به امور تجاری آگاهی کامل دارند یا دارای طرح های صنعتی یا موافقت های اصولی برای تاسیس کارخانه هستند و نمی خواهند به عنوان کارمند یا کارمندان سرمایه داران کار کنند. بلکه می خواهند برای خودشان کار کنند. این دو دسته می توانند با هم به توافق برسند و شرکت مختلط غیرسهامی تشکیل بدهند. در این صورت شرکای دسته اول دارای مسئولیت محدود، و شرکای دسته دوم دارای مسئولیت نامحدود و تضامنی می شوند و اداره شرکت نیز به عهده آن ها خواهد بود.

ثبت شرکت مختلط غیر سهامی
شرکت مختلط غیرسهامی با تنظیم و امضای قرارداد شرکت یا شرکت نامه ، حداقل میان دو شریک تشکیل می شود که یکی از آن ها دارای مسئولیت تضامنی و دیگری دارای مسئولیت محدود است. برای تشکیل شرکت تنظیم اساسنامه جداگانه لازم نیست، ولی مانع قانونی وجود ندارد که شرکا علاوه بر شرکت نامه ، اساسنامه نیز تنظیم کنند. در شرکت نامه حدود مشارکت، وظایف، اختیارات و حقوق هر یک از شرکا قید می شود. در شرکت نامه باید اسامی شریک یا شرکا ضامن و مدیران شرکت قید گردد و بعد از ثبت شرکتنامه در دفتر ثبت شرکت ها که در حکم دفتر اسناد رسمی است ، خلاصه ای از شرکت نامه در رومه رسمی و یکی از رومه های کثیرالانتشار درج می گردد.
به موجب ماده 150 قانون تجارت : ” در مورد تعهداتی که شرکت مختلط غیرسهامی ممکن است قبل از ثبت شرکت کرده باشد، شریک با مسئولیت محدود در مقابل اشخاص ثالث در حکم شریک ضامن خواهد بود، مگر ثابت نماید که اشخاص مزبور از محدود بودن مسئولیت او اطلاع داشته اند . پس شرکای با مسئولیت محدود باید تلاش کنند که شرکت هر چه زودتر به ثبت برسد تا دچار مسئولیت تضامنی نگردد.
نام شرکای با مسئولیت محدود نباید در اسم شرکت قید شود. چون این عمل باعث می شود که شریک با مسئولیت محدود نیز مسئولیت تضامنی پیدا کند. این قاعده برای این وضع شده است که شرکا در مقابل طلبکاران ، تمهیداتی به کار نبرند که آن ها تصور کنند شریک با مسئولیت محدود دارای مسئولیت تضامنی است و در نتیجه به اعتبار شخصیت او با شرکت معامله ای انجام دهند.
برعکس، لازم نیست که نام شرکای ضامن در اسم شرکت قید شود و عدم ذکر نام شریک ضامن مسئولیت او را محدود نمی کند.
قانون تجارت ، برای تشکیل سرمایه حداقلی معین نکرده است. بنابراین ، سرمایه شرکت می تواند هر مبلغی باشد. چه شرکت دارای شریک ضامن است تا ریال آخر دارایی خود ، مسئول پرداخت دیون شرکت است. از این رو، شریک ضامن می تواند تنها فعالیت خود را به شرکت بیاورد.


درباره  کشور ای خارجی در ایران سه نوع مسئله وجود داره:
1) قانون ایران برای این نوع از شرکت ها چقدر شخصیت حقوقی قائله
۲) قانون ایران چه حقوقی برای اونها قائله
۳) براساس چه قانونی بر اونا حکم می شه.
در ادامه این سه نوع مسئله رو برای شما عزیزان شرح داده خواهد شد:

1) شناسایی شخصیت حقوقی شرکت های خارجی:
طبق ماده 3قانون شرکت ها برای اینکه شخصیت حقوقی شرکت خارجی در ایرانه شناخته بشه اول باید در کشور خودش شرکت قانونی شناخته بشه وبعد دراداره ثبت اسناد تهران ثبت بشه

درغیر اینصورت اگه قاعده های بالا رعایت نشه شرکت از دید قانون ایران باطل می شه

ماده 220 ق.تجارت ایران برای شرکت هایی عمل شخصیت حقوقی قائله ولی این قاعده برای شرکت های خارجی نمی باشه. شخصیت حقوقی برای شرکت های خارجی زمانی درسته که این شرکت ها در کشوری که ایجاد شدن، شخصیت حقوقی داشته باشه

در ایران هم شناسایی شرکت خارجی از راه انعقاد قراردادهای ی و تجاری انجام می شه مانند؛ در ماده 9 قرارداد اقامت میان ایران و بلژیک مقررشده که شرکت های تجاری و صنعتی که براساس یکی ازقوانین طرفین تاسیس شده و مقراصلی اونا در یکی از کشور ها بوده است و تابعیت کشور شناحته می شه و شخصیت حقوقیش در خاک و کشور یکی از طرفین مشخص خواهد شد

در اصل 81 قانون اساسی ایران گفته شده که: ارائه امتیاز تشکیل  شرکت ها و موسسات در کارهای تجاری و صنعتی و کشاورزی و معدن ها و خدمات به خارجی ها ممنوعه!

به این دلیل شرکت های خارجی ثبت شون ممنوعه که:
یک/ شرکت های خارجی که با دولت ایران قرارداد انعقاد کرده می تونه جهت انجام امور قانونی و فعالیت خود طبق ماده 3 قانون ثبت شرکت ها به ثبت شعبه های خود بینجامه

دو/ ممنوعیت ثبت شرکت خارجی فقط در صورتی صحیحه که؛ شرکت خارجی بخواد در ایران به فعالیت های صنعتی و تجاری و کشاورزی و خدمات بپردازه مثلا شرکت خارجی و ایرانی در خارج باهم  قرارداد انعقاد می کنه و برای اجرای اون پیش دادگاه ایرانی مراجعه کرده ولی تا زمانی که خود رو ثبت نکرده دارای شخصیت حقوقی نمی باشه  و نمی شه جداگانه از شرکا اقامه شکایت کنه.

2) حقوق شرکت های خارجی در ایران:
وقتی که یک شرکت شخصیت حقوقیش در ایران به رسمیت رسیده یعنی که این شرکت از همه حق و حقوق که برای خارجی ها می باشه برخورداره، چون به دودلیل ذیل

1) شرکت خارجی نمی تونه از حقوق زیادی در ایران برخوردار باشه ولی در کشورش در حد اساسنامه

۲) شرکت خارجی نمی تونه از حقوق اشخاص حقیقی بهره مند باشه مثل حقوق خانوادگی.

3) قانون های حاکم بر شرکت خارجی
قرارداد شرکت ها طبق قوانین باید یا طبق قانون ایران باشه یا که تابع قانون خارج برای اینکه شرکت بدرستی تشکیل شده باید تشکیلات سازمانی اون براساس قانون باشه و نحوه کار وفعالیتش هم درست باشه

شرکت های اشخاص دارای دو ویژگی زیر می باشه
1) در بیشتر مواقع از قرارداد شرکا پیروی می کنه

۲) در اون شخصیت شرکا اهمیت زیادی داره و قرارداد شرکت هم به خود شریکان بستگی داره مانند اینه که: در شرکت تضامنی اهمیت به شخصیت شرکا زیاده زیرا؛

یک/ مسئولیت همه شرکا تضامنیه

دو/ در شرکت مختلط غیر سهامی اهمیت شرکا زیاده چون؛ مسئولیت همه شرکا تضامنی نیست و سهم الشرکه شرکا هم بدون موافقت اونا انتقال پیدا نمی کنه

از جمله قواعد این نوع از شرکتا به 2 دسته زیرمی باشه بعضی قواعد مخصوص هر یک از اینا می باشه: برخی از قواعد میان این شرکت ها یکسانه و قابل اعمالم می باشه


 
در طول حیات شرکت، ممکن است قوانین حاکم بر شرکت تغییر کند یا برای آن که شرکت بتواند خود را با تحولات اقتصادی داخل و خارج آن تطبیق دهد، چهارچوب حقوقی اولیه ای را که برای فعالیت اقتصادی – تجاری خود در نظر گرفته است تغییر دهد. این موارد، وضعیت خاص جدیدی را در شرکت ایجاد می کنند و شرکت را دچار تغییر می سازند.
کلیه تغییرات مربوط به شرکت اعم از تغییرات اساسنامه ، افزایش یا کاهش سرمایه،  ورشکستگی، ابطال، تصفیه، تقسیم اموال و … باید فوراَ ثبت گردد. این تغییرات در صورتی امکان پذیر است که به وسیله مجمع عمومی فوق العاده و یا هیأت مدیره به تصویب رسیده باشد.
به موجب ماده 200 ق. ت ثبت تغییرات ذیل  در شرکت اامی است:
الف- تغییر اساسنامه
ب- تمدید مدت شرکت، زاید بر مدت مقرر
ح- انحلال شرکت، حتی در مواردی که انحلال به واسطه ی انقضای مدت شرکت صورت گیرد.
د- تعیین کیفیت تفریغ حساب یا تبدیل شرکاء یا خروج بعضی از آن ها از شرکت
ه- تغییر اسم شرکت
و- در هر تقسیم راجع به مورد معین ماده ی 58 ق.ت در ماده ی نهم نظامنامه قانون تجارت، علاوه بر موارد بالا، تغییر مدیر یا مدیران شرکت هم افزوده شده است.
بدیهی است عدم انعکاس تغییرات مربوطه و یا هر گونه اخفاء اطلاعات که موجب ضرر و زیان و اغفال دیگران شود موجبات پاسخگویی فرد را فراهم نموده و عدم ثبت مراتب، نافی مسئولیت و جبران خسارات وارده و قصور قانونی شخص خاطی نخواهد بود.

مدارک لازم جهت ثبت تغییرات شرکت :
1) کپی شناسنامه و کارت ملی اعضای قدیم و جدید
2) تعداد سهام شرکت و اعضای قدیم و جدید
3) اسامی اشخاصی که حق امضا دارند
4) آدرس و کد پستی
5) سمت اعضای جدید و قدیم
6) کپی آخرین آگهی تغییرات
7) مبلغ سرمایه و ارزش ریالی
8) در صورت نقل و انتقال سهام برگه دارایی

مراحل ثبت تغییرات شرکت
همان طور که گفته شد، برای به ثبت رساندن تغییرات شرکت نیاز به تنظیم صورتجلسه است که ذیل آن می بایست به امضای اعضای شرکت رسیده باشد.چنانچه شرکتی قصد داشته باشد بطور همزمان چند تغییر در شرکت ایجاد کند مثلاَ تغییر آدرس، تغییر در سهام و… باید برای هر یک به طور جداگانه صورتجلسه تنظیم کند. صورتجلسات باید متناسب با نوع شرکت انتخاب شود.شرکت هایی که با مجوز به ثبت رسیده اند برای تغییرات شرکت خود باید از نهادهای مختلف گروهی مجوز گرفته و صورتجلسه تغییرات را هم که به تایید مجوز درآمده همراه با اصل مدارک و مجوز به اداره ثبت شرکت ها تقدیم نمایند.
جهت ثبت تغییرات شرکت ، در قدم اول می بایست به سامانه اداره ثبت شرکت ها به نشانی http://irsherkat.ssaa.ir  مراجعه نمایید و اطلاعات خواسته شده را به شرح ذیل  تکمیل کنید.
– انتخاب استان و واحد ثبتی.
– درج اطلاعات شرکت.
– درج شناسه ی ملی شرکت.
– درج شماره ثبت در صورت نداشتن شناسه ملی ( شماره ثبت در صورتجلسه تأسیس و اساسنامه شرکت.)
– تعیین نوع شرکت ( سهامی خاص، با مسؤلیت محدودو…)
– تعیین نوع صورتجلسه ( مجمع عمومی عادی، فوق العاده و …)
– تعیین تعداد اعضای حاضر درجلسه.
– وارد نمودن مشخصات کامل ( نام و نام خانوادگی، شماره ملی و …)
– مشخص نمودن سمت متقاضی.
– تعیین تاریخ برگزاری جلسه، ساعت شروع و پایان جلسه.
– دریافت شماره دسترسی 19 رقمی در قسمت پذیرش موقت.
– مشخص نمودن نام و نام خانوادگی و سمت اعضاء امضا کننده ی دفتر.
– درج تصمیمات اتخاذ شده در جلسه از فهرست نوع تصمیم.
– انتخاب و وارد نمودن نام درخواستی و ثبت نام (پیشنهاد پنج نام)
– مشخص نمودن اعضای حاضر در جلسه و عنوان سمت آنها در جلسه ( نوع شخص، نام شخص، مشصات شناسایی، تابعیت)
– درج شماره ملی در صورت ایرانی بودن و کد فراگیر اشخاص خارجی در صورت غیر ایرانی بودن.
– درج سمت در شرکت.
– مشخص کردن ارتباط اشخاص در جلسه. (نماینده و یا وکیل بودن)
– تأیید مدارک مورد نیاز بنا به تصمیمات انتخاب شده در جلسه و نوع  صورتجلسه توسط متقاضی.
– تایپ متن صورتجلسه ( استفاده از دریافت متن پیشنهادی رایانه )
– تأییدیه پذیرش جهت ارسال صورتجلسه مکانیزه به ثبت شرکتها.
لازم به ذکر است، با توجه به اینکه، تمام ممیزی ها بر مبنای اطلاعات وارد شده در متن صورتجلسه و اطلاعات کامل اشخاص حقیقی و حقوقی وارد شده در سامانه صورت می پذیرد، لذا نقص یا عدم ورود اطلاعات به منزله ی مردود شدن پذیرش صورتجلسه خواهد شد.
پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تأییدیه پذیرش، متقاضیان باید نسخه های اصلی صورتجلسات تنظیمی و ضمائم آن ها به همراه سایر مدارکی در که فوق ذکر شد، به اداره ثبت شرکت ها پست نمایند. اداره ی کل شرکتها در صورت صحت صورتجلسه و رعایت کردن کلیه اصول و قواعد قانونی آن و مطابقت موارد آن با پرونده ی اصلی، آگهی تغییرات ثبتی را صادر نموده که در رومه رسمی و کثیرالانتشار اطلاع رسانی شود.

ثبت تغییرات شرکت در مناطق آزاد
طبق ماده ی 10 ضوابط ثبت شرکت ها در مناطق آزاد اشخاص حقوقی مکلفند به منظور ثبت هر گونه تغییرات در اساسنامه و ترکیب هیات مدیره،بازرسان،صاحبان امضای مجاز، کاهش یا افزایش سرمایه و انحلال شرکت یا موسسه ظرف یک هفته مراتب را به صورت کتبی به واحد ثبتی منطقه اطلاع دهند.عدم اطلاع به موقع رافع مسئولیت مدیران اشخاص حقوقی مذکور نخواهد بود. »
به موجب ماده ی 5 مقررات تاسیس و فعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد» این موارد عبارتند از:
1) تغییرات در اساسنامه
2) تغییرات در مدیران
3) تغییرات در سرمایه
4) تغییرات در سهام سهامداران
شایان ذکر است، درمورد شرکت های بیمه ، چون تاسیس آن ها با مجوز شرکت بیمه ی مرکزی ایران صورت می گیرد، در طول فعالیت نیز شرکت بیمه ی مرکزی بر آن ها نظارت دارد و از این رو، اعمال برخی از تغییرات موکول به موافقت بیمه ی مرکزی ایران گردیده است.
وفق ماده ی 10 مقررات تاسیس وفعالیت موسسات بیمه در مناطق آزاد ، چنانچه شرکت بیمه بر خلاف اساسنامه ی خود یا سایر مقررات  حاکم  بر شرکت های بیمه رفتار کند،شرکت بیمه ی مرکزی فعالیت شرکت مزبور را بطور موقت یا دائم ممنوع می کند.همچنین طبق ماده ی 9 از همان مقررات، در صورت ورشکستگی یا عدم توانایی مالی شرکت بیمه،شرکت بیمه ی مرکزی می تواند پروانه ی فعالیت شرکت بیمه را لغو کند.
بطور کلی هرگونه تغییرات در اساسنامه بانک ها و موسسات اعتباری باید به پیشنهاد سازمان منطقه آزاد به تایید شورای پول و اعتباربرسد. ( تبصره ی 1 ماده ی 4 آئین نامه ی اجرائی عملیات پولی و بانکی در مناطق آزاد )

ثبت تغییرات در شرکت های خارجی
مرجع ثبت شعب و نمایندگی شرکت خارجی تنها اداره ی ثبت شرکت های تهران می باشد.
تغییرات راجع به نمایندگان شرکت و یا مدیران یا شعب آن باید به اداره ثبت اسناد اطلاع داده شود.تا وقتی که این اطلاع داده نشده عملیاتی که نماینده و یا مدیر سابق به نام شرکت انجام داده عملیات شرکت محسوب است؛ مگر اینکه شرکت اطلاع اشخاصی را که به استناد این ماده ادعای حقی می کنند از تغییر نماینده یا مدیر خود به ثبوت برساند.(ماده 7 قانون ثبت شرکت ها)
قانون ثبت شرکت ها در خصوص ورشکستگی، انحلال و تصفیه شرکت های خارجی، مورد را به سکوت برگزار نموده است.به طور مسلم هنگامی که شرکت در کشور اصلی خود ورشکسته و یا منحل می گردد، شعبه آن نیز در ایران منحل می گردد و انحلال ورشکستگی آن ها تابع مقررات اصلی خود شرکت می باشد.


امروزه بسیاری از شرکت ها در زمینه ی تولید سیم و کابل به فعالیت می پردازند . چنانچه می خواهید یک شرکت سیم و کابل راه اندازی کنید، بایستی ابتدا با انواع شرکت ها (سهامی خاص، سهامی عام ، با مسئولیت محدود ، تضامنی، تعاونی، مختلط سهامی ، مختلط غیرسهامی ) از نظر ماهیت حقوقی آشنا شده و سپس اقدام به ثبت شرکت خود نمایید. در ذیل مختصراَ به معرفی این شرکت ها می پردازیم.
1- شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست.
2- شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده است. سرمایه ای که موسسین آن قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین کرده اند. شرکت سهامی کامل ترین نوع از شرکت های سرمایه ای است که شرکا در آن صاحبان سهام یا سهامداران نامیده می شوند.
3- شرکت بامسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت.
4- شرکت تضامنی
شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
5- شرکت تعاونی
شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان ، موافق اصولی که در قانون شرکت های تعاونی مصوب 9 / 4/ 1352 مصرح است ، تشکیل می شود.
ملاحظه می شود که شرکت تعاونی بر پایه اصول تعاون تشکیل می شود و هدف آن رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی شرکا است که از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری شرکا که در شرکت تعاونی اعضا نامیده می شوند، صورت می گیرد.
6- شرکت نسبی
شرکت نسبی یکی دیگر از شرکت های شخصی است که با اتکا بر شخصیت و اعتبار شرکا تشکیل شده ، فعالیت می کند. در تعریف شرکت نسبی می توان گفت : شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا در برابر بدهی های شرکت به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است ، بنابراین هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد ، هر یک از شرکا بر خلاف شرکت تضامنی، مسئول پرداخت تمام باقیمانده آن نیست بلکه به نسبت سرمایه ای که در شرکت دارد، مسئول پرداخت است. در شرکت نسبی نیز مانند شرکت تضامنی، دارایی شرکت حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی شرکت منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران ، باقیمانده ای از طلب آن ها نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند.
7- شرکت مختلط سهامی
بنا به تعریف ماده 162 قانون تجارت شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.
شرکای سهامی ( عادی ) ، کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام دارای ارزش واحد ( متساوی القیمه ) درآمده و مسئولیت آن ها محدود به میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند.
شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شریک تضامنی است.
8- شرکت مختلط غیرسهامی
شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.
با توجه به آنچه گفته شد، مشاورین ثبت شرکت نیک، برای ثبت شرکت تولید سیم و کابل 2 راهکار ارائه می کند. می توانید با کمک متخصصان مجرب این مرکز، گزینه مناسب را انتخاب نمایید .
الف. گزینه اول ثبت شرکت سیم و کابل تحت عنوان شرکت سهامی خاص
ب: گزینه دوم ثبت شرکت سیم و کابل تحت عنوان شرکت بامسئولیت محدود
شرایط ثبت شرکت سیم و کابل  بامسئولیت محدود :
– وجود حداقل 2 نفر عضو
– حداقل سرمایه 10.0000 ریال
– تعهد با پرداخت کل سرمایه
لازم به ذکر است، سرمایه شرکت بامسئولیت محدود به شکل سهم الشرکه پرداخت می شود، بدون آنکه عنوان سهم داشته یا به شکل سهام با قیمت اسمی معین و متساوی درآمده باشد.
شرایط ثبت شرکت سیم و کابل سهامی خاص :
– حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال است ولی در مورد افزایش یا حداکثر آن محدودیتی وجود ندارد.
– حداقل  35 درصد سرمایه نقداَ پرداخت شود.
– حداقل 3 نفر عضو+ 2 نفر بازرس


امروزه بسیاری از شرکت ها در زمینه ی تولید سیم و کابل به فعالیت می پردازند . چنانچه می خواهید یک شرکت سیم و کابل راه اندازی کنید، بایستی ابتدا با انواع شرکت ها (سهامی خاص، سهامی عام ، با مسئولیت محدود ، تضامنی، تعاونی، مختلط سهامی ، مختلط غیرسهامی ) از نظر ماهیت حقوقی آشنا شده و سپس اقدام به ثبت شرکت خود نمایید. در ذیل مختصراَ به معرفی این شرکت ها می پردازیم.
1- شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست.
2- شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده است. سرمایه ای که موسسین آن قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین کرده اند. شرکت سهامی کامل ترین نوع از شرکت های سرمایه ای است که شرکا در آن صاحبان سهام یا سهامداران نامیده می شوند.
3- شرکت بامسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت.
4- شرکت تضامنی
شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
5- شرکت تعاونی
شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان ، موافق اصولی که در قانون شرکت های تعاونی مصوب 9 / 4/ 1352 مصرح است ، تشکیل می شود.
ملاحظه می شود که شرکت تعاونی بر پایه اصول تعاون تشکیل می شود و هدف آن رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی شرکا است که از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری شرکا که در شرکت تعاونی اعضا نامیده می شوند، صورت می گیرد.
6- شرکت نسبی
شرکت نسبی یکی دیگر از شرکت های شخصی است که با اتکا بر شخصیت و اعتبار شرکا تشکیل شده ، فعالیت می کند. در تعریف شرکت نسبی می توان گفت : شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا در برابر بدهی های شرکت به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است ، بنابراین هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد ، هر یک از شرکا بر خلاف شرکت تضامنی، مسئول پرداخت تمام باقیمانده آن نیست بلکه به نسبت سرمایه ای که در شرکت دارد، مسئول پرداخت است. در شرکت نسبی نیز مانند شرکت تضامنی، دارایی شرکت حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی شرکت منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران ، باقیمانده ای از طلب آن ها نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند.
7- شرکت مختلط سهامی
بنا به تعریف ماده 162 قانون تجارت شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.
شرکای سهامی ( عادی ) ، کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام دارای ارزش واحد ( متساوی القیمه ) درآمده و مسئولیت آن ها محدود به میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند.
شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شریک تضامنی است.
8- شرکت مختلط غیرسهامی
شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.
با توجه به آنچه گفته شد، مشاورین ثبت شرکت نیک، برای ثبت شرکت تولید سیم و کابل 2 راهکار ارائه می کند. می توانید با کمک متخصصان مجرب این مرکز، گزینه مناسب را انتخاب نمایید .
الف. گزینه اول ثبت شرکت سیم و کابل تحت عنوان شرکت سهامی خاص
ب: گزینه دوم ثبت شرکت سیم و کابل تحت عنوان شرکت بامسئولیت محدود
شرایط ثبت شرکت سیم و کابل  بامسئولیت محدود :
– وجود حداقل 2 نفر عضو
– حداقل سرمایه 10.0000 ریال
– تعهد با پرداخت کل سرمایه
لازم به ذکر است، سرمایه شرکت بامسئولیت محدود به شکل سهم الشرکه پرداخت می شود، بدون آنکه عنوان سهم داشته یا به شکل سهام با قیمت اسمی معین و متساوی درآمده باشد.
شرایط ثبت شرکت سیم و کابل سهامی خاص :
– حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال است ولی در مورد افزایش یا حداکثر آن محدودیتی وجود ندارد.
– حداقل  35 درصد سرمایه نقداَ پرداخت شود.
– حداقل 3 نفر عضو+ 2 نفر بازرس


شرکت سهامی به عنوان کامل ترین نوع شرکت سرمایه ای شرکتی تجاری است که در آن حقوق شرکاء که سهامدار نامیده می شوند، به وسیله اوراق قابل معامله ( سهام ) مشخص می شود و صاحبان سهام فقط تا میزان آورده خود مسئول تعهدات شرکت می باشند. ماده یک لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت در تعریف شرکت سهامی چنین می گوید : " شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است ".

برابر قانون تجارت شرکت های سهامی عبارتند از :
الف: شرکت های سهامی عام
ب: شرکت های سهامی خاص

تعریف شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده باشد و هر شریک به همان میزان سهامی که خریداری نموده در شرکت سهیم و شریک می باشد و از لحاظ مسئولیت نیز باید گفت حدود مسئولیت هر شریک به همان مقدار و میزان مشارکت او می باشد و زائد بر آن مسئولیتی متوجه وی نیست.
لازم به توضیح است، شرکت سهامی عام امروزه یکی از مهم ترین شرکت های تاثیرگذار در اقتصاد کشور است که به اتکاء سرمایه های تسهیم شده فعالیت اقتصادی خود را رونق می دهد زیرا اشخاص به صورت ثابت در آن تصمیم گیرنده و اداره کننده نمی باشند.

ارکان شرکت سهامی عام
ارکان شرکت سهامی عام عبارت است از :
1- رکن تصمیم گیرنده : مجمع عمومی
" مجمع عمومی شرکت سهامی از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می شود. مقررات مربوط به حضور عده ی لازم برای تشکیل مجمع عمومی و آرای لازم جهت اتخاذ تصمیمات در اساسنامه معین خواهد شد مگر در مواردی که به موجب قانون تکلیف خاص برای آن مقرر شده باشد ".
با در نظر گرفتن حقوق صاحبان سهام بالاترین مرجع تصمیم گیری شرکت های سهامی مجمع عمومی است که در حکم قوه مقننه می باشد که اصول و طرز کار و عملیات شرکت را تعیین نموده، مدیران و بازرسان شرکت را انتخاب و عملیات آن را بررسی، تایید یا تصحیح می کند.
2- رکن اداره کننده : هیات مدیره
شرکت سهامی به وسیله ی هیات مدیره ای که از بین صاحبان سهام انتخاب شده و کلاَ یا بعضاَ قابل عزل می باشند اداره خواهد شد. عده ی اعضا هیات مدیره در شرکت های سهامی عام نباید از پنج نفر کمتر باشد. البته بنابر ماده 48 قانون تجارت که با تصویب لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت منسوخ شده شرکت سهامی به واسطه یک یا چند نفر نماینده موظف و غیرموظف که از میان صاحبان سهام به سمت مدیری و برای مدت محدوده ی تعیین شده و قابل عزل می باشند اداره خواهند شد که این افراد را که دارای اختیارات و وظایف جمعی هستند هیات مدیره گویند.
3- رکن نظارت کننده : بازرس
بازرسان اشخاصی هستند که توسط مجمع عمومی برای نظارت به اعمال مدیران و حساب ها و معاملات شرکت انتخاب می گردند .  بازرسان می توانند هم از بین صاحبان سهام انتخاب گردند، و هم از خارج از شرکت ، برخلاف اعضاء هیات مدیره که لازم بود حتماَ از میان سهامداران انتخاب گردند.
اشخاص ذیل نمی توانند به عنوان عضو بازرس منصوب گردند :
1- محجورین و کسانی که حکم ورشکستگی آن ها صادر شده است. ( ماده 111 ل. ا. ق. ت )
2- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه های سرقت ، خیانت در امانت ، ی، جنحه هایی که به موجب قانون در حکم خیانت در امانت یا ی شناخته شده است ، اختلاس ، تدلیس ، تصرف غیرقانونی در اموال عمومی، که به موجب حکم قطعی از حقوق اجتماعی، کلاَ یا بعضاَ محروم شده باشند، البته فقط در مدت محرومیت. ( ماده 111 ل. ا. ق. ت )
3- اعضاء هیات مدیره یا مدیر عامل شرکت ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )
4- اقرباء سببی و نسبی مدیران یا مدیر عامل تا درجه سوم از طبقه اول و دوم ( ماده 147 ل. ا. ق. ت )
5- هر کس که خود یا همسرش از اشخاص مذکور در بند 2 موظفاَ حقوق دریافت می دارد. ( ماده 147 ل. ا. ق. ت
به موجب قانون وظایف بازرسان شرکت به شرح ذیل است :
1-  بررسی کلیه هزینه ها و در آمد های شرکت و ارائه آن ها به سهامداران
2- نظارت بر امور هیات مدیره
3- ماموریت بررسی حساب ها
4- ماموریت اطلاع رسانی

خصوصیات شرکت های سهامی عام
1- شرکت شامل سهام مساوی است. به این معنا که سرمایه شرکت هرچه باشد باید به قسمت های مساوی تقسیم گردد که هر قسمت آن را یک سهم می نامند.
2- مسئولیت هر شریک به میزان سهام او می باشد.
3- شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب می گردد.
4- سرمایه شرکت سهامی : رکن اصلی شرکت سرمایه آنست زیرا هیچ شرکتی بدون سرمایه نمی تواند تشکیل بشود. چرا که مهم ترین وسیله جلب منفعت سرمایه شرکت است. بنابراین اهمیت و اعتبار هر شرکت بستگی به وجود و میزان سرمایه آن دارد و در افزایش آن محدودیتی در کار نیست. زیرا تا هر اندازه که صاحبان سهام بخواهند سرمایه گذاری کنند منع قانونی ندارد ولی حداقل سرمایه شرکت سهامی عام از پنج میلیون ریال نباید کمتر باشد.
نکته : سرمایه شرکت توسط موسسین و عموم مردم تامین می شود.
– سهم سرمایه موسسین نباید از 20% سرمایه شرکت کمتر باشد.
– سی و پنج درصد از مبلغ مذکور باید به صورت نقدی توسط موسسین تامین و در حسابی تحت عنوان " شرکت سهامی عام در شرف تاسیس " نزد یکی از بانک ها سپرده شود.
5- حداقل تعداد شرکاء : حداقل تعداد شرکاء نباید کمتر از سه نفر باشد لیکن در حداکثر آن محدودیتی وجود ندارد و بستگی به اساسنامه و توافق صاحبان سهام دارد.
6- عبارت شرکت سهامی عام : در شرکت سهامی عام عبارت " شرکت سهامی عام " باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن در کلیه اوراق و نوشتجات و آگهی ها به طور صریح و روشن قید گردد.
شایان ذکر است از ویژگی های منحصر شرکت سهامی عام، که آن را از کلیه شرکت های تجاری و از جمله شرکت سهامی خاص متمایز می سازد، امکان عضویت این شرکت در بازار بورس اوراق بهادار است. در حالی که، علی رغم تجویز انتشار اوراق مشارکت برای شرکت های سهامی خاص به موجب قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت 1376 این شرکت ها مجاز به ارائه اوراق مشارکت یا برگه های سهام خود در این بازار نیستند.

سهام شرکت سهامی و انواع آن
سهم قسمتی از سرمایه شرکت سهامی است که مشخص میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می باشد. ورقه سهم ، سند قابل معامله ای است که نماینده تعداد سهامی است که صاحب آن در شرکت سهامی دارد.
– سهم ممکن است بانام و یا بی نام باشد.
– در صورتی که برای بعضی از سهام شرکت با رعایت مقررات این قانون مزایایی قائل شوند، این گونه سهام ، سهام ممتاز نامیده می شود.
با توجه به مقررات قانونی، سهام به : بانام ، بی نام ، انتفاعی ، موسس، ممتاز و جایزه قابل تقسیم اند.
به موجب ماده 26 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت ، در ورقه سهم نکات ذیل باید قید شود :
1. نام شرکت و شماره ثبت آن در دفتر ثبت شرکت ها .
2. مبلغ سرمایه ثبت شده و مقدار پرداخت شده آن.
3. تعیین نوع سهم
4. مبلغ اسمی و مقدار پرداخت شده آن به حروف و با اعداد .
5. تعداد سهامی که هر ورقه نماینده آن است.

مدارک ثبت شرکت سهامی عام
مرحله اول: (مرحله تشکیل و تحصیل اجازه پذیره نویسی )
1- دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی که بایستی به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد.
2- دو نسخه طرح اساسنامه تکمیل شده
3- دو نسخه اظهارنامه ی تکمیل شده
4- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت موسسین
5- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه (حداقل 35% از 20 % سرمایه تعهد شده)
6- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
7- اصل مجوز اولیه از سازمان بورس و اوراق بهادار
8-تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام پیشنهادی های و همچنین فیش واریزی مربوطه
مرحله دوم: ( مرحله ایجاد و ثبت شرکت های عام سهامی)
1- دو نسخه اساسنامه که به تصویب مجمع عمومی موسس رسیده باشد.
2- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین متضمن تصویب اساسنامه تعیین،اعضاء هیئت مدیره،انتخاب بازرسان و رومه های کثیرالانتشار
3- دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
4- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت(در صورتیکه قسمتی از سرمایه موسسین بصورت غیر نقدی باشد)
5- اصل مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار(مجوز ثانویه)

اساسنامه شرکت سهامی عام
اساسنامه که مواد آن لازم الرعایه از طرف شرکت می باشد، دربرگیرنده وظایف و اختیارات اعضاء شرکت، هیئت مدیره ، بازرسان و مجامع عمومی که نشانگر ت های کلی ، مقررات و رویه های اجرایی شرکت است می باشد. اساسنامه تابع نظر اکثریت سهامداران است که در آن محدودیت های قانونی اام آوری اعمال گردیده است. در اساسنامه موارد ذیل قید می شود :
نام شرکت – موضوع فعالیت شرکت – مدت شرکت – مرکز اصلی شرکت – مبلغ سرمایه شرکت با تعیین میزان وجوه نقد و غیرنقد – تعداد سهام و مشخص نمودن تعداد سهام بی نام و بانام و مبلغ اسمی آن – نحوه انتقال سهام بانام – طریقه تبدیل سهام بانام به سهام بی نام و بالعکس- چگونگی انجام افزایش یا کاهش سرمایه شرکت – زمان تشکیل و نحوه دعوت مجامع عمومی – مقررات راجع به تشکیل مجامع عمومی ، ترتیب اداره آن ها، نحوه اخذ رای و اکثریت لازم برای اعتبار تصمیمات – چگونگی نحوه انتخاب و عزل مدیران، مدت تصدی آن ها و وظایف آن ها – نحوه تعیین بازرس یا بازرسین و مدت فعالیت آن ها – مشخص نمودن آغاز و پایان سال مالی و نحوه و موعد تنظیم ترامه و حساب سود و زیان و چگونگی تقسیم آن – شرایط صدور اوراق قرضه – در صورتی که ایجاد سهام ممتازه مورد نظر باشد، تعیین تعداد آن و امتیازات مربوط به آن – نحوه انحلال و چگونگی انجام تصفیه امور آن .

ثبت شرکت سهامی عام
پس از تشکیل شرکت سهامی عام و ارسال مدارک به اداره ثبت شرکت ها، اداره نامبرده باید اقدامات ذیل را انجام دهد :
1- مطالعه اظهارنامه و ضمائم آن
2- تطبیق مندرجات مدارک تسلیم شده با قانون
3- صدور اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی
ماده 11 لایحه اصلاح قانون تجارت در اقدامات لازم پس از صدور مجوز صریحاَ اشاره نموده است :
" اعلامیه ی پذیره نویسی باید توسط موسسین در جراید آگهی گردیده و نیز در بانکی که تعهد سهام نزد آن صورت می گیرد در معرض دید علاقمندان قرار داده شود ".
لذا با توجه به ماده 11 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 موسسین پس از مطالعه اظهارنامه و ضمائم تاسیس شرکت سهامی عام و تطبیق آن ها با قانون و صدور اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی اقدامات ذیل را انجام می دهند :
1- آگهی اعلامیه پذیره نویسی در جراید توسط موسسین
2- قرارداد اعلامیه پذیره نویسی در معرض دید علاقمندان در بانکی که تعهد سهام در آن صورت می گیرد.
از آن جا که موسسان در موقع تسلیم پیشنهادات خود با قبول کنندگان آشنایی ندارند، می بایست برای جلب علاقمندان به پذیره نویسی با رعایت قانون مراتب پذیره نویسی را از طریق جراید به عموم مردم اعلام دارند که در این صورت علاقه مندان به پذیره نویسی با ملاحظه شرایط و قرارداد پذیره نویسی که در معرض دید آنان در بانکی که تعهد سهام در آن شده است تصمیم خود را می گیرند.


هر شرکت تجاری زمانی معتبر است و از نظر قانونی رسمیت دارد که به ثبت رسیده باشد. در هنگام ثبت شرکت تمام جزییات مانند عنوان شرکت، قالب ثبتی آن ، اساسنامه شرکت ، تعداد شرکا یا سهامداران شرکت، میزان سرمایه شرکت، موضوع فعالیت ، محل شرکت و … در اداره ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری مورد ارزیابی قرار می گیرد و پس از تایید جهت اطلاع عموم در رومه رسمی کشور آگهی می شود.

 
مراحل ثبت اینترنتی شرکت
1- اطلاعات متقاضی
در نخستین مرحله ثبت اینترنتی شرکت ، اطلاعات متقاضی شامل  نام متقاضی ، نام خانوادگی متقاضی ، تابعیت متقاضی ، سمت متقاضی ، شماره ملی متقاضی ، شماره همراه متقاضی را در سامانه وارد نمایید.
2- نام های درخواستی شرکت
در این مرحله می بایست 5 نام را به ترتیب اولویت در سامانه وارد نمایید . توجه داشته باشید در صورتی که اولویت اول مورد قبول واقع شود، به اولویت های بعدی ترتیب اثر داده نخواهد شد. متقاضی تعیین نام باید احدی از سهامداران یا موسسین یا وکیل رسمی دادگستری (با ارائه وکالتنامه) باشد.
در انتخاب نام شرکت، به موارد ذیل توجه فرمایید :
– نام شرکت باید دارای ریشه فارسی بوده و در آن نباید از کلمات یا عبارات انگلیسی استفاده شود.
– اسامی اتنخابی باید دارای معنی در فرهنگ دهخدا باشد .
– اسامی برای شرکت باید دارای سه سیلاب {اسم خاص} باشد .
– نام شرکت نباید با شئونات و قوانین اسلامی در تضاد باشد.
– نام شرکت باید جدید بوده و تکراری نباشد. ( اداره ثبت جهت حمایت از حقوق اسامی شرکت های ثبت شده، از ثبت نام هایی که قبلاَ به ثبت رسیده اند خودداری به عمل می آورد).
3- موضوع فعالیت شرکت
موضوع شرکت از عوامل تشکیل دهنده ی شرکت های تجاری است که در بند 2 اساسنامه آن قید می گردد. به طور کلی موضوعات فعالیت برای ثبت شرکت به سه گروه تقسیم می شود :
الف- موضوعاتی که به کلی غیرقابل ثبت و فعالیت هستند.
ب- موضوعاتی که قبل از ثبت نیاز به اخذ مجوز دارند.
ج- موضوعاتی که بدون نیاز به دریافت مجوز از سازمان و ارگان ها به ثبت می رسند.
چنانچه موضوع تعیین شده مستم موافقت مراجع خاصی باشد، لازم است که قبل از اقدام به ثبت ، مجوزهای لازم اخذ گردد. این موضوعات شامل 23 مورد کلی می باشند که هریک از این 23 مورد خود شامل چند موضوع مرتبط به هم می باشد. تعدادی از موضوعات فعالیت نیز بدون نیاز به اخذ مجوز قابلیت ثبت نزد مرجع ثبت شرکت ها را دارند .
4- آدرس دفتر مرکزی شرکت
در مرحله چهارم ، آدرس و کدپستی و شماره تلفن دفتر مرکزی شرکت می بایست به طور دقیق در سامانه درج گردد.
5- سرمایه اولیه شرکت
در این مرحله نوع سرمایه شخص حقوقی باید از فهرست انتخاب شود. مانند سرمایه نقدی یا غیر نقدی. ارزش ریالی هر سهم نیز باید مشخص شود که هر سهم باید چقدر باشد. میزان مبلغی که برای سرمایه در نظر گرفته می شود ارتباط مستقیمی با اعتبار شرکت دارد.
6- اشخاص شرکت
در مرحله ششم از سامانه ثبت شرکت ها ، می بایست اسامی تمام شرکای خود را در فرمی که پیش رو دارید وارد کنید. مشخصات کامل از جمله اطلاعات شناسنامه ای، همچنین آدرس پستی و شماره تماس باید ثبت شود،اگر تعداد این افراد بیش از ۱۵۰نفر باشد بایستی فرم مخصوصی که در سایت گذاشته شده را دریافت و مشخصات را وارد کنید.
7- سهام یا سرمایه هر شخص
میزان سهام هر یک از شرکا را مشخص کنید، نوع سهام می تواند به صورت نقدی یا غیر نقدی ثبت گردد.
8- سمت اشخاص
در این مرحله، سمت اشخاصی که در مرحله ششم معرفی شدند را تعیین نمایید. با پر نمودن فیلد تاریخ شروع سمت، مدت تصدی، تاریخ پایان اعتبار سمت و … مشخص کردن وضعیت حق امضاء و در نهایت کلیک بر روی گزینه ثبت سمت شخص وارد مرحله بعد خواهید شد.
9- ارتباط بین اشخاص
در این مرحله ، نام وکیل و یا نماینده در سامانه وارد شود. ( در صورت وجود )
10- شعب شرکت
در صورت وجود شعبه اطلاعات مربوط به شعبه شامل کد پستی شعبه، شماره تماس واحد ثبتی شعبه، نشانی شعبه به طور کامل ذکر گردد.
11- رومه و سال مالی
در شرکتهای سهامی خاص می بایست یکی از رومه های کثیرالانتشار ذکر شده در این قسمت جهت آگهی های شرکت انتخاب شود و در شرکتهای با مسئولیت محدود و موسسات نیازی به انتخاب رومه نیست،هم چنین روز و ماه سال مالی هرشرکت در این قسمت مشخص می گردد که معمولا یکم فروردین هرسال می باشد.
12- متن صورتجلسه
در این مرحله، متن صورتجلسه می بایست وارد شود.
13- تقاضانامه یا اظهارنامه
در شرکت های بامسئولیت محدود تقاضانامه و در شرکت های سهامی خاص و موسسات غیرتجاری اظهارنامه می باشد.
14- اساسنامه شرکت
در این صفحه فرم مربوط به اساسنامه در اختیار شما قرار می گیرد.با تکمیل این فرم و همچنین در صورت تمایل، می توانید قوانین خاص شرکت خود را وارد کنید. لازم به توضیح است ، اساسنامه در شرکت های سهامی خاص 64 ماده و 11 تبصره، در شرکت های بامسئولیت محدود شامل 26 ماده و دو تبصره و در موسسات غیرتجاری شامل 26 ماده می باشد.
15- شرکتنامه
شرکتنامه به عنوان قراردادی تعریف شده است که مابین شرکاء یک شرکت منعقد می گردد. البته توجه داشته باشید که شرکتنامه مخصوص شرکت های با مسئولیت محدود، تضامنی و نسبی است و شرکت های سهامی و تعاونی نیازی به شرکتنامه ندارند.
16 تایید مدارک
مرحله پایانی ثبت تاسیس در سامانه شامل تایید مدارک می باشد. در این مرحله مدارک مورد نیاز مربوط به ثبت تاسیس مورد درخواست قید گردیده که پس از تایید می توان گزینه پذیرش نهایی را انتخاب نمود.
با تکمیل اطلاعات در سامانه ی اداره ثبت شرکت ها، کارشناس حقوقی به بررسی اطلاعات وارد شده می پردازد. چنانچه دارای نقص باشد برای شما در سامانه ابلاغ رفع نقص ارسال می گردد و باید نقص را رفع نمایید و در صورت عدم نقص اطلاعات، آن را تایید می کند.
پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تاییدیه پذیرش، باید نسخ اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست و در پاکت های مخصوص اداره ثبت شرکت ها به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاییدیه ی پذیرش ارسال نمایید و شماره مرسوله را در سامانه وارد کنید.
همچنین، در انتها لازم به توضیح است متقاضیان عزیز می توانند وضعیت پرونده خود را در سامانه اداره ثبت شرکت ها ( بدون نیاز به مراجعه حضوری به اداره ثبت شرکت‌ها( ، از طریق کد پیگیری که در زمان ثبت نام اینترنتی به آن ها اختصاص داده شده است پیگیری نمایند.


انسان ها از بدو زندگی بروی کره زمین، در جهت در اختیار گرفتن شرایط زندگی آسانتر و مطلوب تر تلاش نموده اند. یکی از مهمترین این تلاش ها که شاخصه مهم رشد تمدن بشر نیز بوده است، طراحی و ساخت لوازم و مومات زندگی، اعم از؛ محل ست، ظروف، البسه، مبلمان و بوده است.

در این میان استفاده از مبل در انواع مختلف دارای تاریخچه ای کهن می باشد که از گذشته تا امروز دچار تغییرات بسیاری نیز شده است. صنعت مبلمان در قرن بیستم رشد چشمگیری داشته است لکن در آن دوران استفاده از مبلمان مختص طبقه های اجتماعی خاص بوده است. اما امروزه استفاده از انواع مبل برای مصارف مختلف روزمره و برای تمامی افراد اجتماع رایج است و به همین دلیل در این صنعت با بازار گسترده و پر مخاطبی مواجه هستیم.

جهت ثبت شرکت تولیدی مبل می توان از انواع قالب های تجاری استفاده نمود. دو قالب شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود قالب های مناسب تری جهت فعالیت در این موضوع هستند. بنابراین در ادامه شرایط ثبت شرکت تولیدی مبل در قالب مسئولیت محدود را بررسی خواهیم نمود:

در ابتدا لازم است بدانید جهت تشکیل شرکت با مسئولیت محدود حضور حداقل دو عضو که دارای سن سال به بالا باشند اامی است. این شرکت بطور مثال با سرمایه اولیه یک میلیون ریال نیز قابل ثبت است. در این نوع شرکت، مسئولیت شرکاء نسبت به تعهدات شرکت تنها به میزان سرمایه آنان در شرکت می باشد و نه بیشتر. در نام گذاری شرکت نیز لازم است از عبارت با مسئولیت محدود استفاده گردد.

مدارک مورد لازم جهت ثبت شرکت مبلمان در قالب مسئولیت محدود
1- ارائه فتوکپی شناسنامه و کارت ملی سهامداران
2- ارائه دو نسخه شرکت نامه رسمی
3- ارائه دو نسخه تقاضای ثبت شرکت با مسئولیت محدود که به امضای سهامداران رسیده باشد.
4-اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود که به امضای سهامداران رسیده باشد.
5-صورتجلسه مجمع با مسئولیت محدود که به امضای سهامداران رسیده باشد.
6-ارائه گواهی عدم سوء پیشینه برای کلیه اعضای هئیت مدیره
7-ارائه مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع (در این رشته به طور مثال در صورتی که موضوع فعالیت خود را طراحی مبل داخلی تعریف نمایید، می بایست جهت دریافت مجوز از مراجع ذی صلاح اقدام نمایید .)

چگونگی ثبت شرکت تولیدی مبل در قالب مسئولیت محدود
جهت ثبت شرکت تولیدی مبل در ابتدا لازم است به سامانه ای که جهت انجام آنلاین امور ثبتی از سوی اداره ثبت شرکت ها معرفی شده است مراجعه نمایید. در این سامانه تقاضانامه ای وجود دارد که می بایست مرحله به مرحله آن را تکمیل نمایید و همچنین اطلاعات و مدارک مورد نیاز را نیز از همین طریق ارسال نمایید. سپس در صورتی که تمامی مراحل را به درستی به انجام رسانده باشید از سوی این سامانه یک کد رهگیری به درخواست شما تعلق خواهد گرفت که از این طریق می توانید درخواست را پیگیری نمایید.

سپس تقاضاضای شما توسط کارشناسان در این مرکز بررسی می گردد و در صورت بدون مشکل بودن اطلاعات و مدارک، از شما درخواست می شود تا نهایتا اصل مدارک را از طریق پست به این اداره ارسال نمایید. مرحله انتهایی نیز مربوط به چاپ آگهی ثبت در رومه های کثیر انتشار و رسمی می باشد تا ثبت قانونی این شرکت به اطلاع عموم رسانده شود.
 


هر کس در موقعی که شرکت را به ثبت می رساند مدارکی به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم کند که خلاف واقع باشد مثل اینکه مدارک مربوط به سرمایه تعهد شده،ساختگی بوده و واقعیت نداشته باشد،یا اینکه نوشته ای ارائه گردد که 35% سرمایه ی تعهد شده به فلان حساب بانکی واریز گردیده،لیکن معلوم شود که چنین حسابی افتتاح نگردیده است و یا اینکه طرح اعلامیه ی پذیره نویسی سهام و یا طرح اساسنامه ی سهام به امضاء موسسین نرسیده باشد ولی چنین وانمود گردد که به امضاءآن ها رسیده است.بنابراین هر اقدامی که در موقع ثبت برخلاف واقعیت صورت گرفته باشد،جرم محسوب و مرتکبین آن اقدامات هم،به مجازات حبس از سه ماه تا دو سال و یا به جزای نقدی از بیست هزار ریال و یا به هر دو مجازات حبس و جزای نقدی محکوم خواهند شد.

تخلفات مربوط به اوراق سهام:
در شرکت های سهامی-سرمایه ی شرکت به اجزایی تقسیم می گردد که کوچکترین جزء آن سهم نامیده می شود،همچنانکه ماده ی 24 قانون تجارت می گوید:سهم قسمتی است از سرمایه ی شرکت سهامی که مشخص میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن،در شرکت می باشد.ورقه ی سهم،سند قابل معامله ای است که نماینده ی تعداد سهامی است که صاحب آن در شرکت سهامی دارد.»
بنابراین:هر گاه کسانی در ورقه ی سهم با نام،یا گواهینامه ی موقت سهم،مبلغ پرداخت شده را بیش از آنچه که واقعاَ پرداخت شده است قید کنند،یا اینکه سهام و قطعات سهام را قبل از اینکه شرکت به ثبت رسیده باشد صادر نمایند،یا اینکه اساساَ ثبت شرکت ساختگی و مزورانه صورت گرفته و با وجود این اوراق سهامی صادر گردیده باشد،مجرم شناخته می شوند و برابر ماده ی 243 قانون تجارت به مجازات حبس از سه ماه تا دو سال و یا به جزای نقدی از بیست هزار ریال تا دویست هزار ریال و یا به هر دو  مجازات محکوم می گردند.
علاوه بر مواردی که بیان گردید،اقدامات ذیل نیز جرم محسوب و کسانی مبادرت به انجام آن ها نمایند،مستحق مجازات می باشند:
1-کسانی که با علم و آگاهی (سوءنیت)اوراق سهام یا گواهینامه ی موقت سهام را بدون ذکر مبلغی اسمی آن صادر نمایند و و یا به معرض فروش بگذارند.
2-کلیه ی افرادی که  سهام بی نام را قبل از آن که تمام مبلغ اسمی آن پرداخت شده باشد،بفروشند،یا اینکه به معرض فروش بگذارند.
3-هرگاه فرد یا افرادی سهام با نام را قبل از آن که 35% مبلغ اسمی آن ها پرداخت شده باشد صادر کنند یا به فروش برسانند و یا در معرض فروش بگذارند.
به این جهت،با توجه به ماده ی مورد بحث،مرتکبین هر یک از بندهای سه گانه ی فوق پس از ثبوت اتهامات مذکور در مرجع ذیصلاح هر یک از سه ماه تا یک سال حبس یا به جزای نقدی از پنجاه هزار ریال تا پانصد هزار ریال و یا هر دو مجازات محکوم می گردند.
نتیجه اینکه: شرکت های تجارتی بر اساس قانون تجارت تشکیل می شود و وظائف موسسین و اداره کنندگان آن ها باید در حدودی که قانون تعیین نموده است و در اساسنامه ی شرکت هم قید می شود انجام گردد.به این جهت هرگونه عملی که در مورد به ثبت رسانیدن شرکت و پذیره نویسی و اعلام آگهی و صدور اوراق سهام،اعم از سهام با نام،یا بی نام،یا گواهینامه ی موقت و مبلغ سرمایه تعهد شده و پرداخت شده و استقراض و صدور اوراق قرضه و خرید و فروش اعمال شود،و اقدامات هیئت مدیره باید در محدوده ی قوانین و مقررات باشد والا در صورتی که تخلف یا تخلفاتی انجام داده باشند که با قصد و عمد (سوء نیت) انجام گرفته باشند، و پرونده با ذکر دلایل به مراجع قضائی ذیصلاح احاله شود در صورت ثبوت جرم به مجازات های مقرره محکوم خواهند شد.
لازم به ذکر است که اگر افراد دیگری در این قبیل امور با آن ها مشارکت نموده و یا اینکه انجام آن عملیات را تسهیل نمایند به مجازات شریک یا معاون جرم محکوم خواهند شد که در قانون مجازات اسلامی هر یک از شرکاء و معاونین جرم تعریف شده و نحوه ی دخالت آن ها و تاثیر آن در وقوع جرم مشخص گردیده است که چون موضوع آن مربوط به حقوق جزای عمومی می باشد از بحث بیشتر در این زمینه خودداری می شود و فقط به ذکر این نکته بسنده می شود که در امر تجارت هم ممکن است فردی به تنهایی مرتکب جرمی شده باشد و ممکن است کسانی با او در این امر مشارکت داشته و یا معاونت نموده باشند که بر حسب مورد مباشر یا شریک و معاون جرم تلقی خواهند شد و برابر قانون به مجازات خواهند رسید.


 
اگرچه کلیه ی شرکت های خارجی طبق قوانین و مقررات کشور متبوع خود به ثبت رسیده اند و غالباَ به صورت سهامی یا مسئولیت محدود فعالیت دارند ،لیکن برای فعالیت در قلمرو جمهوری اسلامی ایران تابع قوانین و مقررات خاصی هستند.بر اساس ماده ی سوم از قانون راجع به ثبت شرکت ها مصوب 1310، هر شرکت خارجی برای اینکه بتواند به وسیله ی شعبه یا نماینده به امور تجاری یا صنعتی یا مالی در ایران مبادرت نماید باید در کشور اصلی خود شرکت قانونی شناخته شده و در اداره ی ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشد.ماده ی 5 قانون ثبت شرکت ها،نمایندگی یا مدیریت شعبه ی شرکت های خارجی را مکلف به ثبت شرکت در ایران کرده است،مشروط بر اینکه بخواهند در ایران فعالیت کنند.عدم ثبت موجب صدور حکم پرداخت جریمه توسط اشخاص مسئول و جلوگیری از فعالیت شرکت و شعبه ی آن در ایران می شود.

همچنین طبق ماده ی 4 آئین نامه ی اجرایی نحوه ی تاسیس و عملیات شعب بانک های خارجی در ایران(مصوب 28/12/1387 هیلت وزیران)تشریفات تاسیس شعب بانک های خارجی در ایران طبق دستورالعمل اجرایی بانک مرکزی خواهد بود و بر اساس ماده ی 9 آئین نامه ی اجرایی نحوه ی تاسیس و عملیات شعب بانک های خارجی در ایران(مصوب 28/12/1387 هیات وزیران)شعب بانک های خارجی در ایران زیر نظر بانک مرکزی ایران باید فعالیت کنند و ضوابط نظارتی مرتبط با نسبت های نقدینگی،ایفای تعهدات و محدودیت های مربوط به تسهیلات تعهدات کلان و ساز و کارهای مرتبط با نظام کنترل های داخلی تعیین شده توسط بانک مرکزی را رعایت کنند.
شرکت های خارجی که در کشور محل ثبت خود شرکت قانونی شناخته می شوند،مشروط  به عمل متقابل از سوی کشور متبوع،می توانند در زمینه هایی که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران تعیین می شود در چارچوب قوانین و مقررات کشور به ثبت شعبه یا نمایندگی خود اقدام کنند.
انحلال شعبه:
طبق قاعده ی کلی انحلال هر شخصیت حقوقی به دو صورت متصور است:
الف)با تصمیم صاحبان آن
ب)به حکم مراجع ذیصلاح
لیکن در آئین نامه ی مزبور فقط حالت دوم پیش بینی شده که مقرر می دارد:ماده ی 6 اشخاصی که مجوز فعالیت آن ها از سوی مراجع ذیصلاح لغو می شود مکلفند در مهلت تعیین شده توسط اداره ثبت شرکت ها و مالکیت های صنعتی نسبت به انحلال شعبه یا نمایندگی و انجام امور تصفیه آن اقدام نمایند.
تبصره:شرکت هایی که مجوز فعالیت آن ها تمدید نمی شود ، 6 ماه مهلت دارند تا نسبت به انحلال شرکت ثبت شده و انجام امور تصفیه آن اقدام نمایند.»
بر اساس ماده ی 10 طبق آئین نامه ی اجرایی نحوه ی تاسیس و عملیات شعب بانک های خارجی در ایران(مصوب 28/12/1387 هیات وزیران) در حالات زیر امکان تعطیلی شعبه ی یک بانک خارجی در ایران  وجود خواهد داشت:
الف)عدم رعایت دستورالعمل های بانک مرکزی
ب)به درخواست بانک خارجی مبنی بر تعطیلی شعبه ی خود
ج)در صورت توقف فعالیت های شعبه بیش از یک هفته بدون مجوز بانک مرکزی
د)در صورت احراز بانک مرکزی به نادرست بودن اطلاعات ارائه شده توسط بانک خارجی
همچنین ماده ی 12 آئین نامه ی مزبور مقرر می دارد:
بانک خارجی نمی تواند قبل از ایفای تعهدات شعبه ی خود در مقابل بستانکاران و سایر مشتریان در ایران نسبت به تعطیلی(انحلال)شعبه اقدام نماید.
تصمیم راجع به انحلال شرکت  باید به مرجع ثبت شرکت ها اعلام شود تا پس از ثبت به اطلاع عموم برسد. ضمانت اجرای عدم ثبت و اعلان انحلال شرکت بلا اثر بودن آن در مقابل اشخاص ثالث است.


بومهن شهری در 30 کیلومتری شرق تهران و جزو شهرستان پردیس است. این شهر، به دلیل ماهیت خود، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آب و هوای مناسب ، وجود اماکن زیارتی و تاریخی ، مجاورت آن با پایتخت و وقوع آن بر سر راه دو جاده مهم ترانزیتی هراز و فیروزکوه تنها قسمتی از ظرفیت های بومهن می باشد.

با توجه به توانمندی های بومهن ، ممکن است ساکنان این شهر یا دیگر هموطنان عزیز بخواهند به سرمایه گذاری و راه اندازی شرکت در این شهر بپردازند. ثبت شرکت در بومهن بهترین و مطمئن ترین روش جهت شروع انواع فعالیت اقتصادی در بومهن می باشد. شما با داشتن شرکت، شخصیت حقوقی خواهید داشت و می توانید در مناقصات و مزایدات و پروژه های دولتی شرکت کنید.
اینک این پرسش مطرح می شود که برای ثبت شرکت در بومهن چه اقداماتی باید انجام داد؟ در مقاله حاضر تلاش شده تا ضمن معرفی انواع شرکت های تجاری، به بررسی مراحل ثبت شرکت بپردازیم . خوانندگان محترم جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند مقالات ذیل را نیز مورد مطالعه قرار دهند :
- مراحل ثبت شرکت از "الف" تا " ی "
- تعرفه و هزینه های ثبت شرکت
- نکات کلیدی در انتخاب نام شرکت

انواع شرکت های تجاری
هر یک از شرکت های تجاری برای اهداف خاصی شکل یافته اند ، به همین جهت اگر انواع آن ها را درست بشناسیم بهتر می توانیم به هدفی که با ثبت شرکت قصد رسیدن به آن را داریم دست پیدا کنیم.
به موجب ماده 20 قانون تجارت ، شرکت های تجاری به انواع ذیل تقسیم شده اند :
1- شرکت سهامی ( شامل سهامی عام و سهامی خاص )
2- شرکت های با مسئولیت محدود
3- شرکت های تضامنی
4- شرکت های نسبی
5- شرکت های مختلط سهامی
6- شرکت های مختلط غیرسهامی
7- شرکت های تعاونی ( شامل تولید، مصرف ، اعتبار ، وام و روستایی )
انتخاب نوع شرکت ، به اهداف شرکت ، تعداد شرکا ، موضوع فعالیت شرکت و فعالیت و تخصص شما بستگی دارد.

ثبت شرکت سهامی خاص در بومهن :
از میان شرکت های تجاری ، بیشترین آمار ثبت شرکت ، به شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود اختصاص دارد . شرکت سهامی خاص، شرکتی است که تمام سرمایه آن در موقع تاسیس منحصراَ به وسیله موسسین تامین می گردد.
تشریفات تشکیل شرکت سهامی خاص :
برای تشکیل شرکت سهامی خاص رعایت نکات ذیل اامی است :
1. اساسنامه شرکت که باید به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
2. اظهارنامه مشعر بر تعهد کلیه سهام و گواهینامه بانکی حاکی از تادیه قسمت نقدی آن که نباید کم تر از 35% کل سهام باشد.
همچنین در تادیه و تقویم سرمایه غیرنقدی و تفکیک آن در اظهارنامه و ذکر سهام ممتازه در صورت وجود چنین سهامی .
3. انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت که باید در صورت جلسه ای قید و به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
4. قبول سمت مدیریت و بازرسی
5. ذکر نام رومه کثیرالانتشار جهت درج آگهی های شرکت .
خصوصیات شرکت سهامی خاص :
سرمایه شرکت به هنگام تاسیس نباید کمتر از یک میلیون ریال باشد و نیز شرکای شرکت نباید کمتر از 3 نفر باشند.
سهام شرکت ، قابل معامله در بازار بورس نمی باشد و نقل و انتقال سهام شرکت ، مشروط به موافقت مدیران یا مجامع عمومی صاحبان سهام است. ضمناَ این شرکت نمی تواند مبادرت به صدور اوراق قرضه نماید.

ثبت شرکت با مسئولیت محدود در بومهن:
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
خصوصیات شرکت با مسئولیت محدود :
شرکت سهامی خاص با حداقل سه سهامدار تشکیل می گردد . در شرکت با مسئولیت محدود هیچ گونه حداقل سرمایه ای پیش بینی نشده و اام قانونی ارائه مدارک در این زمینه به اداره ثبت شرکت ها برای موسسین وجود ندارد، فقط اقرار موسسین به میزان سرمایه و پرداخت آن به صندوق شرکت یا هیات مدیره در شرکت نامه کافی خواهد بود.
شرکت با مسئولیت محدود به وسیله یک یا چند نفر مدیر موظف یا غیرموظف که ممکن است خارج از شرکاء هم باشند برای مدت محدود یا نامحدود اداره می شود.
تشکیل شرکت با مسئولیت محدود :
همان طور که اشاره شد ، با وجود اینکه در قانون تجارت برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود حداقل سرمایه ای پیش بینی نشده ، ولی با این حال شرکت با مسئولیت محدود زمانی تشکیل می شود که کلیه سرمایه نقدی آن تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
برابر مواد 100 و 96 قانون تجارت ، شرکاء می توانند سهم الشرکه خود را به طور غیرنقدی به شرکت پس از تقویم تسلیم نمایند و این امر باید در شرکتنامه نیز قید گردد. بدیهی است شرکاء مزبور نسبت به قیمت آن در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.
مطابق ماده 94 ق. ت حداقل شرکاء شرکت با مسئولیت محدود 2 نفر تعیین گردیده ولی قانونگذار حداکثر شرکاء را پیش بینی ننموده است .
برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، شرکاء مکلف به تنظیم شرکتنامه و امضاء آن می باشند. برابر بند 2 ماده 47 قانون ثبت اسناد و املاک با اصلاحات بعدی ، صلحنامه و هبه نامه و شرکتنامه باید طبق سند رسمی تنظیم گردد. از طرف دیگر، شرکت های تجاری باید به موجب شرکتنامه رسمی تشکیل شوند.
مطابق ماده 197 ق. ت ظرف ماه اول تشکیل هر شرکت ، خلاصه شرکتنامه و منضمات آن طبق نظامنامه وزارت عدلیه اعلان خواهد شد و نیز برابر ماده 196 ق. ت ، اسناد و نوشته جاتی که برای به ثبت رسیدن شرکت لازم است در نظامنامه وزارت عدلیه معین می شود.
نظامنامه مندرج در مواد فوق باید در تهران در دایره ثبت شرکت ها و در خارج از تهران در اداره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت به ثبت برسد و طبق ماده 3 نظامنامه ، تسلیم تقاضانامه در دو نسخه اامی است و علاوه بر آن در شرکت های با مسئولیت محدود باید یک نسخه مصدق از اساسنامه ( اگر باشد ) ، یک نسخه مصدق از شرکتنامه ، اسامی شریک یا شرکایی که برای اداره شرکت تعیین شده اند و بالاخره نوشته ای به امضاء مدیر شرکت حاکی از پرداخت تمام سرمایه نقدی و سرمایه غیرنقدی با تعیین قیمت حصه های غیرنقدی نیز تقدیم گردد.
پس از ثبت شرکت ، متصدی ثبت باید نسخه ثانی تقاضانامه را با قید تاریخ و نمره ثبت ، امضاء و به مهر اداره ور نموده و به متقاضی بدهد ، این سند ، سند ثبت محسوب خواهد شد ، متعاقباَ در ظرف ماه اول ثبت هر شرکت خلاصه شرکتنامه و منضمات آن توسط اداره ثبت محل در رومه رسمی و یکی از رومه های کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت به هزینه خود شرکت منتشر می گردد.

ثبت شرکت سهامی عام در بومهن :
شرکت سهامی عام ، شرکتی که قسمتی از سرمایه اولیه آن توسط موسسین تامین می شود و قسمت دیگری باید به عرضه عمومی گذاشته شود تا توسط اشخاصی که مایل باشند ، تامین شود. به عبارت دیگر :
- موسسین ، قسمتی از سرمایه شرکت را قبل از تاسیس ، خریداری ( پذیره نویسی ) می کنند.
- تامین بخشی از سرمایه شرکت سهامی عام از سوی عموم را پذیره نویسی گویند. پذیره نویسی یک عمل تجاری نیست.

ثبت شرکت تعاونی در بومهن :
شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان ، موافق اصولی که در قانون شرکت های تعاونی مصوب 9 / 4/ 1352 مصرح است ، تشکیل می شود.
ملاحظه می شود که شرکت تعاونی بر پایه اصول تعاون تشکیل می شود و هدف آن رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی شرکا است که از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری شرکا که در شرکت تعاونی اعضا نامیده می شوند، صورت می گیرد.

ثبت شرکت تضامنی در بومهن:
به موجب ماده 116 قانون تجارت : شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث، کان لم یکن خواهد بود.

ثبت شرکت نسبی در بومهن :
ماده 3 قانون تجارت شرکت نسبی را چنین تعریف نموده است :
شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته.
در شرکت نسبی که یکی از شرکت های اشخاص محسوب است و بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای که در شرکت گذاشته مسئولیت دارد. در این نوع شرکت قانونگذار از کلمه " میزان سهم " یا " میزان سرمایه " استفاده ننموده است بلکه از کلمه " نسبت " استفاده نموده است.

ثبت شرکت مختلط سهامی در بومهن:
شرکت مختلط سهامی، شرکتی است بین یک یا چند شریک ضامن از یک سو و دو یا چند شریک سهامی از سوی دیگر، به منظور امور تجاری، که در آن در صورتی که دارایی شرکت در زمان انحلال برای تادیه دیون کافی نباشد، هر شریک ضامن مسئول تادیه کلیه دیون است، ولی مسئولیت شریک سهامی، فقط به میزان سهام او در شرکت است. در این شرکت سرمایه شرکاء سهامی، به صورت سهام در می آید، اما سرمایه شرکاء تضامنی به صورت سهام در نمی آید. ( ماده 162 ق. ت )
این شرکت به صورت همزمان و توامان از یک سو و برای عده ای، برخی از اوصاف و مزیت های شرکت تضامنی را داراست و از سوی دیگر و برای عده ای دیگر، برخی از اوصاف و مزیت های شرکت سهامی را .

ثبت شرکت مختلط غیرسهامی در بومهن :
به موجب ماده 141 قانون تجارت : " شرکت مختلط غیرسهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن، مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذاشته و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود ".

مراحل ثبت شرکت در بومهن
ثبت شرکت دارای روند حقوقی و قانونی خاصی است. در ذیل به بررسی این مراحل می پردازیم.
1- ثبت نام اولیه در سامانه اداره ثبت شرکت ها و تنظیم اوراق ثبتی
2- اعلام تاییدیه نام شرکت در سامانه
3- ارسال اوراق به اداره ثبت شرکت ها از طریق پست
4- بررسی مدارک توسط کارشناس اداره ثبت شرکت ها
5- در صورت بلامانع بودن صدور آگهی تاسیس شرکت
6- تخصیص شماره ثبت و شناسه ملی برای درخواست ثبت
7- ارسال آگهی جهت انتشار در رومه رسمی کشور
8- انجام امور تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ کد اقتصادی و پلمپ دفاتر تچاری پس از ثبت شرکت

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها

Doris's memory aggicara kamalkamalimusic مطالب اینترنتی قطر پادگان جوادنیا قزوین #خاطرات خدمت سربازی anbotakirk Empty Sky اخبار روز ایران وجهان Ethel's game